Πριν από δύο χρόνια, στις 4।3.2010, στο blog “Οδεύοντας…”, της Αργυρούλας, διαβάσαμε αυτό:
Στην συνέχεια …
Για να δούμε αγαπημένε μου διαβάτη, αγαπημένε οδοιπόρε, και λοιποί συνοδοιπόροι στην πορεία της ζωής μας , αν έχουμε κάμει κάποια μικρή πρόοδο στον αγώνα μας !
Τι έγινε διαβάτη μου ; Τι έγινε ψυχή μου ; ...
Ξεκλείδωσες τη φυλακή της καρδιάς σου ;
Βγήκες για λίγο απ΄ το " εγώ " σου ;...
Είδες για λίγο τον αδελφό σου ;
Ένοιωσες τον πόνο του συνανθρώπου σου ,
άκουσες το πρόβλημα του διπλανού σου ,
δέκτηκες λίγο στις πλάτες σου λίγο βάρος απ΄ το πρόβλημα κάποιου άλλου ;
Στερήθηκες λίγο απ΄ το χρόνο σου για να μιλήσεις μ΄ ένα μοναχικό άτομο ;
Ξόδεψες λίγο απ΄ την καρδιά σου για τον άλλο ;
Τώρα θα μου πεις , πόσο μπορείς ν΄ αλλάξεις απ΄ την μια στιγμή στην άλλη .
Οι μέριμνες και οι ασχολίες πολλές στην καθημερινότητά σου . Έχεις δίκαιο .
Δεν έχει σημασία . . . κάνε εσύ μιαν αρχή , και μπορείς να συνεχίσεις και αργότερα.
Ο διπλανός σου δεν θα φύγει . Πάντα θα είναι εκεί.
Και θα περιμένει την αγάπη σου , και την προσφορά σου .
Εσύ είσαι που είσαι ο τυφλός , και δεν τον βλέπεις.
Και βλέπεις μόνο τον δικό σου εαυτό , τη δική σου ευημερία , και τη δική σου καλοπέραση.
Ξύπνα λοιπόν . Ξεκλείδωσ΄ την καρδιά σου .
Βγες απ΄ το καβούκι σου . . .
Ακόμα την κρατάς κλειστή ; . . .
Αφού γίνει λοιπόν το τώρα , προχωράμε και στο μετά ...
Πόσες φορές διαβάτη μου , πίκρανες τον αδελφό σου , την μητέρα σου ,τον πατέρα σου , το παιδί σου , τον άνθρωπό σου , τον όποιον συνάνθρωπό σου , με την συμπεριφορά σου ; . . .
Πολλές θα μου πεις ! ... Ίσως άθελά σου .
Αυτό όμως δεν είναι ελαφρυντικό .
Πόσες φορές τους ζήτησες συγνώμη ; ....
Είναι ίσως η σημερινή μέρα , η μοναδική στιγμή να το κάνεις .
Ανάλαβε την κάθε ευθύνη των πράξεών σου, και ζήτησε ταπεινά συγνώμη , απ΄ Τον Θεό , κι΄ απ΄ τον συνάνθρωπό σου .
Διώξε κάθε κακία και εγωισμό από μέσα σου, και πες εγώ έφταιξα , συγνώμη αν σας πλήγωσα, συγνώμη αν σας στεναχώρησα , συγνώμη αν σας έφερα σε δύσκολη θέση, συγνώμη για τον κακό και ιδιόρυθμό μου εαυτό . Σ υ γ ν ώ μ η !
Έχει μεγάλη δύναμη αυτή η λέξη, κι΄ άμα την πεις ταπεινά και ειλικρινά , η μεγαλύτερη ανάπαυση θα απλωθεί στην δικιά σου κουρασμένη ψυχή και θα γαληνέψεις και θα ηρεμήσεις και θα νοιώσεις τη συμφιλίωση να κυριαρχεί .
Όμως πάνω απ΄ όλα , θα νοιώσεις πως η συγνώμη σου γίνεται αποδεκτή κι΄ απ΄ Τον Θεό , για όσα και ενώπιών Αυτού έφταιξες , και έτσι θα μπορέσεις να βρεις ανάπαυση και ειρήνη στη ψυχή σου .
Καλή συνέχεια σ΄ αυτήν την όμορφη πορεία ...
Οδεύουμε ολοταχώς προς μεγάλα και σημαντικά γεγονότα , που εύχομαι για τον καθένα , να σημαδέψουν ανεξήτηλα την πορεία της ζωής μας , και να μας κάνουν ν΄ αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο Τον Αγαπημένο μας Διδάσκαλο Ιησού Χριστό .
Όλοι μας έχουμε στους ώμους μας το βάρος των σφαλμάτων μας.
Δύο μεγάλα " Συγνώμη " , έχουν την δύναμη να σηκώσουν αυτό το βάρος.
Ένα στον αδελφό μας , και ένα Στο Θεό μας . Ας μην τα αναβάλλουμε .
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια στην πορεία , στον κάθε διαβάτη , οδοιπόρο και συνοδοιπόρους της ζωής .
.
Διαβάτης
ΠΗΓΗ:
http://odevontas.blogspot.com/2010/03/blog-post_04.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου