Το ιστολόγιο που σας “κλέβει” φανερά και (συνεπώς) νόμιμα!
Για λεπτομέρειες βλέπε την πρώτη σχετική ανάρτηση:
http://kleftrakissa.blogspot.com/2008/09/blog-post_30.html
Σαν σήμερα, 28 Φεβρουαρίου του 1938, γεννήθηκε στην Τσάδα της Κύπρου, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, για τον οποίο μπορεί κάποιος να διαβάσει περισσότερα, για παράδειγμα, εδώ: http://el.wikipedia.org/wiki/Ευαγόρας_Παλληκαρίδης. Την 1.4.2009, δηλαδή στην επέτειο του θανάτου του (το 1956), στο blog “Οδεύοντας” της Αργυρούλας, διαβάσαμε αυτό:
Θα πάρω μιαν ανηφοριά
Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
Θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια,
που παν στη Λευτεριά.
Θ' αφήσω αδέλφια συγγενείς,
την μάνα, τον πατέρα,
μεσ' τα λαγκάδια πέρα,
και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη λευτεριά,
θα 'χω παρέα μόνη,
κατάλευκο το χιόνι,
βουνά και ρεματιές,
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά,
θα 'ρθει το καλοκαίρι,
τη λευτεριά να φέρει,
σε πόλεις και χωριά,
Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια,
που παν' στη Λευτεριά,
Τα σκαλοπάτια θ' ανεβώ,
θα μπω σ' ένα παλάτι,
το ξέρω θα 'ν' απάτη,
δεν θά 'ναι αληθινό,
Μες το παλάτι θα γυρνώ,
ώσπου να βρω το θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο,
να κάθεται σ' αυτόν,
Κόρη πανώρια θα της πω ,
άνοιξε τα φτερά σου,
και πάρε με κοντά σου,
μονάχα αυτό ζητώ,
Γεια σας παλιοί συμμαθηταί!
Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας.
Κι όποιος θελήσει για να βρει έναν χαμένο αδελφό,
έναν παλιό του φίλο,
Ας πάρη μιαν ανηφοριά,
ας πάρη μονοπάτια,
να βρή τα σκαλοπάτια,
που παν στη Λευτεριά.
Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο τελευταίος απαγχονισθείς από τους άγγλους, κι΄ ύστερα ... ήρθε η χάρη από τη βασίλισσα, "μην τον απαγχονήσετε", ήταν όμως αργά, το παλληκάρι έφυγε γι΄ άλλους κόσμους ... αιώνιους , παντοτεινούς, να συναντήσει τη Λευτεριά !
Στις 8.7.2009, στο blog “Οδεύοντας” της Αργυρούλας, διαβάσαμε αυτό:
Μακροθυμώ-Υποχωρώ-Συγχωρώ
"Μακροθυμώ" σημαίνει δίνω χρόνο στη σχέση μου με το διπλανό μου, ώστε να καταλάβει αυτός το λάθος του, ή να αισθανθώ εγώ την υπαιτιότητά μου; Σημαίνει πως δεν αντιδρώ βίαια και "εν βρασμώ", αλλά αφήνω το χρόνο και τον Θεό να με οδηγήσουν στην αποκάλυψη των αιτιών που προκάλεσαν μια σύγκρουση, και της ωφέλειας που μπορεί να προκύψει τελικά από αυτήν.
"Υποχωρώ" σημαίνει κάνω λίγο πίσω το εγώ μου. Αρνούμαι τον εγωκεντρισμό μου, "μεριάζω" (κάνω χώρο) στην καρδιά μου για να χωρέσουν μέσα μου όλα; Η στεναχώρια που μου προξενεί ο διπλανός μας, η φιλία μας που δοκιμάζεται, η συγνώμη που του οφείλω, ο θυμός που δεν πρέπει να εκδηλωθεί, η αγάπη που δεν καλλιεργώ όσο θά έπρεπε.
"Συγχωρώ" σημαίνει να μπορώ τελικά να χωράω μέσα στον τόπο της καρδιάς μου μαζί με τον συνάνθρωπό μου; Να έχω τόσο συστείλει το εγώ μου, ώστε όχι μόνο να έχω κάνει χώρο για το διπλανό μου, αλλά και να τον προσκαλώ στην καρδιά μου, να τον αποδέχομαι, να τον φιλοξενώ στον τόπο της...
Ο στίβος του καθημερινού μας βίου δεν ορίζεται μόνο με λόγια. Θέλει αγώνα, άσκηση και άθληση. Αυτή είναι η δυσκολία του αυτή και η γοητεία του!
Ευχαριστώ την αγαπημένη φίλη από τη Θεσσαλονίκη για το πιο πάνω υπέροχο σχόλιο που άφησε για την χθεσινή μας ανάρτηση. Ίσως τελικά πρέπει ο καθένας , να ρίξει το δικό του τείχος, .που έχει στημένο μέσα στη δική του ψυχή, και δεν είναι άλλο από το τείχος του εγωισμού, που δεν μας αφήνει να δούμε πάραπέρα , παρά μόνο τον δικό μας κακομαθημένο εαυτό. Καλημέρα σε κάθε διαβάτη και οδοιπόρο της ζωής .
Πριν ένα ακριβώς χρόνο, στις 26.2.2009,στο blog “SpiritualHarmony / Πνευματική Αρμονία” της Βασιλικής, διαβάσαμε αυτό:
Η χαρά της ζωής
Αυτή είναι η αληθινή χαρά της Ζωής, Να δίνεσαι ολόκληρος σ’ ένα σκοπό που θεωρείς σπουδαίο. Να είσαι μια δύναμη της φύσης Κι όχι ένα σβωλάκι από χώμα, Γεμάτο ανησυχία και εγωισμό, Γεμάτο αρρώστιες και πίκρες, Που παραπονιέται επειδή ο κόσμος δεν αφοσιώνεται στο να το κάνει ευτυχισμένο. Πιστεύω πως η ζωή μου ανήκει σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα Και, όσο ζω, το θεωρώ προνόμιο μου να την υπηρετώ όσο μπορώ. Θέλω να είμαι εντελώς «χρησιμοποιημένος» όταν πεθάνω, Γιατί όσο πιο σκληρά δουλεύω, Τόσο πιο πολύ θα ζήσω. Απολαμβάνω τη ζωή γι’ αυτό που είναι. Για μένα, η ζωή δεν είναι ένα κεράκι που τρεμοσβήνει. Είναι ένας δυνατός προβολέας Που ήρθε η σειρά μου να τον κρατήσω Και θέλω να τον κάνω να λάμπει Όσο περισσότερο γίνεται, Πριν τον παραδώσω στις επόμενες γενιές.
Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω George Bernard Shaw (1856-1950)
Κορυφαίος Ιρλανδός δραματουργός και θεατρικός συγγραφέας που τιμήθηκε με το νόμπελ λογοτεχνίας το 1925. Έγραψε 60 θεατρικά και γενικά η θητεία του σαν μυθιστοριογράφου, κριτικού λογοτεχνίας, δοκιμιογράφου και δημοσιογράφου, μας άφησε ένα εκπληκτικό και διαχρονικό έργο από το οποίο μπορούμε να διδαχθούμε πολλά και χρήσιμα μαθήματα για την καθημερινότητά μας και τη βελτίωση της ζωής μας.
* Μερικοί άνθρωποι σκέφτονται τα πράγματα όπως είναι και ρωτάνε "γιατί". Εγώ τα ονειρεύομαι όπως θα ήθελα να είναι και σκέφτομαι "γιατί όχι".
* Ζωή δεν είναι το να βρεις τον εαυτό σου, είναι να σφυρηλατήσεις τον εαυτό σου.
* Αν έχω ένα μήλο κι εσύ έχεις ένα άλλο και τ' ανταλλάξουμε, τότε κι οι δυο θα 'χουμε πάλι από 'να μήλο. Αν έχω μια ιδέα κι εσύ έχεις μια άλλη και τις ανταλλάξουμε, τότε ο καθένας μας θα έχει από δυο ιδέες.
* Οι άνθρωποι πάντα γκρινιάζουν για τις περιστάσεις μέσα στις οποίες βρίσκονται. Δε πιστεύω στις περιστάσεις. Οι άνθρωποι που γίνονται σημαντικοί στον κόσμο είναι αυτοί που ψάχνουνε για τις περιστάσεις που χρειάζονται. Κι αν δε μπορούν να τις βρούνε, τότε τις φτιάχνουν.
* Θεός είναι το φώς. Μπορείς να ζήσης χωρίς αυτό? Πολλοί το αγνοούν αλλά χωρίς αυτό, κανείς δεν μπορεί να κάνει βήμα. Μερικοί εκπαιδεύονται να περπατούν στα τυφλά, αλλά μέσα τους παρακαλούν να βρουν το φως.
* Η τιμωρία του ψεύτη δεν είναι ότι δεν τον πιστεύουν, αλλά ότι αυτός δεν μπορεί να πιστέψει κανέναν.
* Ελευθερία σημαίνει υπευθυνότητα. Γι' αυτό πολλοί άνθρωποι τη φοβούνται.
* Μη χάνετε τον καιρό σας με κοινωνικές έρευνες. Εκείνο που ενδιαφέρει το φτωχό, είναι η φτώχεια. Εκείνο που ενδιαφέρει τον πλούσιο, δεν μας ενδιαφέρει.
* Καλύτερα να κρατάς τον εαυτό σου καθαρό και φωτεινό. Είσαι το παράθυρο απ' όπου πρέπει να βλέπεις όλο τον κόσμο.
* Το να μπορείς να αντέχεις τη μοναξιά και, επιπλέον, να την απολαμβάνεις, είναι μεγάλο προσόν.
* Τώρα που μάθαμε να πετάμε στον αέρα σαν πουλιά, να κολυμπάμε κάτω απ’ το νερό σαν ψάρια, δεν μας φθάνει μόνο ένα πράμα: να μάθουμε να ζούμε πάνω στη γη σαν άνθρωποι.
Στις 2.5.2009, στο blog “Ακατέργαστα” της Σοφίας Κου, διαβάσαμε αυτό:
Μότσαρτ και κολατσιό
Ακούγοντας το καταμεσήμερο Μότσαρτ για να μου ...κατεβαίνουν ιδέες πάνω σ' αυτό που κάνω...Ευγνωμονώντας που έχω «ώτα καλλιεργημένα» που ακούνε, και μου χαρίζουν εμπνεύσεις, συνθέσεις κι απόψεις... Έπεσε το μάτι μου στον εργάτη της απέναντι οικοδομής, που ξαπόσταινε πίνοντας τη μπύρα του λιαζόμενος κι ευφραινόμενος. Και πιο κάτω σε ένα βραδυκίνητο κι ευτυχισμένο σκυλί λιαζόμενο κι αυτό... Κι άρχισα να αναρωτιέμαι: «βρε, μπας και...βρε μπας και αυτοί οι δυο την έχουν καλύτερα από σένα; Βρες μπας κι αυτοί έφτασαν γρηγορότερα, δια της ευθείας οδού, στο "εν οίδα ότι ουδέν οίδα;;" και για το μόνο που νοιάζονται είναι να μην τους κρύβει κάποιος τον ήλιο;
Υ.Γ. αφιερωμένο στην πολύ καλή μπλογκοφίλη που περνάει κάποιο βαρύ ζόρι αυτές τις μέρες, και που όπως μου αποκάλυψε απ' το τηλέφωνο, μέσα από την καθημερινή υπέρβαση των σωματικών και ψυχικών της ορίων, βλέπει το δώρο πως ξεχρεώνει δικές της υποθέσεις, -και αλίμονο αν δεν της τύχαινε αυτό το βάσανο! Νιώθει να διευρύνεται, να μπαίνει σε καινούργια νοήματα ζωής, υπηρετώντας αναγκεμένους συνανθρώπους μας, -μου είπε...
Στις 15.6.2009, στο blog “Synαισθήσεις” της/του Synas, διαβάσαμε αυτό:
Αφέσου
Το ρολόι κάνει τον κύκλο του κι η φύση από δίπλα, με το δικό της το ρυθμό
-κάπως αλλιώς, κάπως με μας χωρίς εμάς και το ρολόι μας καπέλο και όλα δείχνουν συναρτά, αρμονικά και κυκλικά, πλην τούτου που αυτοκαλείται άνθρωπος κι έχει βαλθεί να λειτουργεί σειριακά, νομίζοντας πως κλείνει κύκλους, απλά επαναλαμβάνοντας όσα χωρίς αυτόν κάποτε γράφτηκαν σ’ ένα λειψό του κομματάκι που το λένε μυαλουδάκι και σ’ ένα συναίσθημα ολόκληρο που αδυνατεί να ελέγξει
-και ίσως αυτό ποτέ τον σώσει. Γιατί ελέγχουμε με το λειψό μας κι έτσι τα κάνουμε όλα λειψά, ενόσω το ρολόι πάντα γυρίζει κι η φύση κάνει τους κύκλους και το ενδεχόμενο να δέσουμε κι εμείς κάπου μαζί της θα ήταν σαφώς πιο υπαρκτό
αν ωριμάζαμε όπως τα σύκα και αν βρεθεί κάποιο χεράκι να μας κόψει έχει καλώς,
αν πάλι όχι σάπιοι από το γέρικο κλαρί που μας κρατούσε, να πέσουμε στο χώμα,
να ταΐσουμε το χώμα και το ρολόι να συνεχίσει να γυρνά και η ζωή να κάνει κύκλους
χωρίς εμάς, αλλά μ’ εμάς κάπως αλλιώς και δίχως την «εύνοια» της λειψάδας.
Έτσι κι αλλιώς τα άγνωστα πώς να τα κανονίσεις;
Αφέσου άνθρωπε και ζήσε και μάθε να πεθαίνεις κι άσε τα πριν και τα μετά σε όποιον -σ' ό,τι- σου επιτρέπει το λειψό σου να πιστεύεις.
Μόλις μια εβδομάδα πριν, στις 15.1.2010, στο blog “Memoryland” του Γεράσιμου, διαβάσαμε αυτό:
Αρχίστε την κοινή προσπάθεια χωρίς εμένα
Αυτό φαίνεται να λέει ο νεοέλληνας εν όψει της προσπάθειας να αλλάξει η πορεία του Τιτανικού, όπως είπε ο υπουργός Οικονομικών για την ελληνική οικονομία. Ο καθένας φαίνεται να θέλει να αρχίσει από κάποιον άλλον η προσπάθεια. Απεργούν αυτές τις μέρες, αντιδρώντας στα μέτρα μείωσης μισθών, επιδομάτων, προνομίων, ταξιτζήδες, τελωνειακοί, φορτηγατζήδες, δημόσιοι υπάλληλοι, εργαζόμενοι σε διάφορα υπουργεία ή κρατικές υπηρεσίες. Ακόμα δηλαδή και αυτή την ύστατη στιγμή, ακόμα και στο χείλος του γκρεμού, ο νεοέλληνας κοιτάζει τη βολή του. Παραμένει εγκλωβισμένος στον κόσμο του, τον γνώριμο κόσμο των συνδικαλιστών που από τηλεοράσεως απειλούν να κάψουν τα ταξί τους στο Σύνταγμα όπως οι του συνδικάτου των ταξιτζήδων ή απλώς να μην αφήσουν να περάσει κανένα μέτρο που θα θίγει τα συντεχνιακά τους συμφέροντα. Δεν έχει αντίληψη του που βρισκόμαστε, του πώς ζούμε και πώς διαμορφώνεται το άμεσο μέλλον. Έτσι και με την αύξηση του ειδικού φόρου στα καύσιμα. Ακόμα και με 1.30 ευρώ/λίτρο τη βενζίνη δε θα χαλάσει τις συνήθειές του. Θα εξακολουθήσει να μην κάνει βήμα χωρίς το έτερόν του ήμισυ, το λατρεμένο του αυτοκίνητο, μποτιλιαρισμένος με μυριάδες άλλους που κάνουν ακριβώς το ίδιο. Θα συνεχίσει να στρώνεται να δουλέψει στη δουλειά του μόνο όταν το πράγμα φτάσει στο αμήν, να κλέβει την εφορία γιατί αλλιώς 'δε βγαίνει', να σαχλαμαρίζει στο facebook με πλασματικούς φίλους, να αγοράζει βλακείες για να νιώσει μια φευγαλέα joie de vivre. Ο ανθρωπότυπος αυτός που λέγεται νεοέλληνας έχει τεράστια αποθέματα αντοχών. Και δεν αλλάζει ο κόσμος να χαλάσει.
Δέκα μέρες πριν, στις 11.2.2010, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, κάτω από μια φωτογραφία από τον τρίτο κόσμο (:δυο γυναίκες ζωσμένες ένα φορτωμένο κάρο, ως υποζύγια) διαβάσαμε αυτό:
Στις 14.6.2009, στο blog “SpiritualHarmony / Πνευματική Αρμονία” της Βασιλικής, διαβάσαμε αυτό:
Η αισιοδοξία μαθαίνεται
Θέλετε, επιτέλους, να μάθετε να απολαμβάνετε τη χαρά της ζωής;
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι πάντα εύκολο να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο.
Eιδικά σήμερα, με τόσες αντιξοότητες γύρω μας (οικονομική κρίση και ανασφάλεια, εργασιακό στρες, κυκλοφοριακό πρόβλημα, δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις και πολλά άλλα).
Όμως, λίγοι αμφιβάλλουν ότι η αισιοδοξία βοηθάει να περνάμε καλύτερα τη ζωή μας.
Oι ειδικοί, γιατροί και ψυχολόγοι, τονίζουν ότι οι αισιόδοξοι συνήθως τα πηγαίνουν καλύτερα στη ζωή τους, είναι ευτυχισμένοι, υγιείς και επιτυχημένοι.
Συμφωνούν επίσης ότι όσοι αποδέχονται τις αλλαγές με μία θετική, αισιόδοξη στάση, αντιμετωπίζουν την ίδια τη ζωή ως μία πηγή συνεχούς ανάπτυξης, ανανέωσης και εκπλήρωσης.
Οι μαχητές της ζωής
Tι είναι όμως αισιοδοξία;
H αισιοδοξία περικλείει την υπόθεση "μπορώ να κάνω κάτι για να αλλάξω αυτή την κατάσταση προς το καλύτερο".
Eμπεριέχει δηλαδή ελπίδα, αυτοπεποίθηση, αποφασιστικότητα και δημιουργικότητα.
Aντίθετα, η απαισιοδοξία περικλείει την υπόθεση "ό,τι και να κάνω
δεν θα προκαλέσει καμία διαφορά στον τρόπο που έχουν ή βαίνουν τα πράγματα".
Όταν είσαι αισιόδοξος, είσαι πρόθυμος να αναλάβεις δράση, μια και πιστεύεις ότι μπορείς να βελτιώσεις μία κατάσταση.
Eπίσης, όταν ξεκινάς μία προσπάθεια, δεν την παρατάς με την πρώτη δυσκολία.
Aυτό, στατιστικά, αυξάνει τις πιθανότητες ότι τα πράγματα θα αλλάξουν τελικά προς το καλύτερο.
H ψυχολόγος Mαρί-Πολ Σαμαρά, του Kέντρου Oικογενειακής Θεραπείας, τονίζει ότι τελικά η αισιοδοξία γίνεται μία αυτο-επιβεβαιούμενη προφητεία, που κάθε φορά δικαιολογεί και ανανεώνει την ύπαρξή της με τα θετικά αποτελέσματα που δημιουργεί.
Mε άλλα λόγια, αν πιστεύετε ότι τα πράγματα θα πάνε καλά, τότε μόνο θα δημιουργήσετε τις προϋποθέσεις για να πάνε όντως καλά.
"Tο ίδιο ισχύει και για την απαισιοδοξία," λέει η κ. Σαμαρά.
"Eάν υπάρχει κάποιο κομμάτι της ζωής σας που νομίζετε ότι δεν μπορείτε να βελτιώσετε, τότε θα σταματήσετε να προσπαθείτε, οπότε αμέσως μειώνονται οι πιθανότητες αλλαγής προς το καλύτερο.
Aυτό βέβαια σημαίνει ότι τα πράγματα θα μείνουν όπως έχουν ή θα γίνουν ακόμα χειρότερα".
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η αισιοδοξία είναι το ίδιο με τη θετική σκέψη.
Στην πραγματικότητα όμως είναι πιο ωφέλιμη από τη θετική σκέψη, για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν παραμένει στο επίπεδο της σκέψης, αλλά προχωράει και στην πράξη.
O Bρετανός ψυχολόγος και σύμβουλος καριέρας Pότζερ Eλιοτ υποστηρίζει μάλιστα ότι οι θετικές σκέψεις (μερικές από τις πιο συνηθισμένες: "τα πράγματα θα πηγαίνουν όλο και καλύτερα", "κάθε μέρα θα βελτιώνομαι συνεχώς", "μπορώ να έχω όλα όσα θελήσω" κ.λπ.) μας κοστίζουν πολύτιμο χρόνο, που θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε για να βρούμε δημιουργικούς τρόπους επίλυσης των προβλημάτων!
Tο πρόβλημα με την αισιοδοξία, λέει η Mαρί-Πολ Σαμαρά, είναι ότι συχνά αντιμετωπίζεται σαν μια σταθερή, αναλλοίωτη αξία. Aυτό είναι λάθος.
"Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι είναι αισιόδοξοι ή απαισιόδοξοι και ότι ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο άκρα δεν υπάρχει κάποιο ενδιάμεσο στάδιο. Στην πραγματικότητα όμως όλοι είμαστε αισιόδοξοι ή αντίστοιχα απαισιόδοξοι μέχρι ένα σημείο.Kαι αυτό το σημείο μπορεί να αλλάξει, ανάλογα με την περίσταση ή την εκπαίδευση του καθενός".
Εκπαιδεύοντας αισιόδοξους
Tα καλά νέα είναι ότι το επίπεδο της αισιοδοξίας μας μπορεί να αυξηθεί με συστηματική εκπαίδευση.
Mε άλλα λόγια, η αισιοδοξία μαθαίνεται.
H κλασική σχετική έρευνα της Θετικής Ψυχολογίας είναι του Mάρτιν Σέλιγκμαν από το Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια.
O Σέλιγκμαν έδειξε ότι η αισιοδοξία μαθαίνεται, αλλά όχι από τη μία μέρα στην άλλη. Xρειάζεται σοβαρή εξάσκηση.
Για να γίνετε αισιόδοξοι πρέπει να αλλάξετε τον τρόπο που αντιμετωπίζετε τις αντιξοότητες.
H ζωή δημιουργεί ακριβώς τα ίδια προβλήματα και στον αισιόδοξο και στον απαισιόδοξο.
H διαφορά είναι ότι, ο απαισιόδοξος πιστεύει ότι τα αρνητικά της ζωής είναι μόνιμα, γενικά και προσωπικά, ενώ ο αισιόδοξος πιστεύει ότι τα αρνητικά είναι προσωρινά, συγκεκριμένα και εξωτερικά".
Aφού λοιπόν δεχθείτε ότι η ζωή συχνά μοιάζει με κινούμενα σχέδια -γεμάτη εκπλήξεις, αναποδιές και εμπόδια-, καλό είναι να συνειδητοποιήσετε με ποιό τρόπο αντιδράτε στις αντιξοότητες.
Aν κάποιος φίλος σας, δεν σας έχει τηλεφωνήσει για αρκετές μέρες, σκέφτεστε ότι για κάποιο λόγο είναι θυμωμένος μαζί σας ή ότι απλά είναι πολύ απασχολημένος;
Πολλές φορές οι αρνητικές παραδοχές από συνήθεια γίνονται πεποιθήσεις, και στη συνέχεια επηρεάζουν τον τρόπο που νιώθουμε και πράττουμε.
Σύμφωνα με τον Σέλιγκμαν, "συχνά καθορίζουν τη διαφορά ανάμεσα στο αν θα εγκαταλείψουμε κάθε προσπάθεια ή θα αναλάβουμε εποικοδομητική δράση".
Oταν σας κατακλύζουν απαισιόδοξες σκέψεις, προσπαθήστε να αναλάβετε δράση για να τις υπερνικήσετε.
Eπίσης, αποτελεσματικός τρόπος να αντισταθείτε στην απαισιοδοξία είναι να μάθετε να την αμφισβητείτε.
Όπως λέει η Mαρί-Πολ Σαμαρά, η επιχειρηματολογία κατά των αρνητικών σκέψεων μπορεί να γίνει μία βαθιά και διαρκής λύση στο πρόβλημα.
"Aφού κοιτάξετε τα δεδομένα μιας κατάστασης (π.χ. αποτύχατε στις εισαγωγικές εξετάσεις του πανεπιστημίου), αναζητήστε τις πιθανές αιτίες", λέει.
Προσοχή!
Oι απαισιόδοξοι τείνουν να εντοπίζουν ένα μόνιμο και γενικευμένο αίτιο, π.χ. η αποτυχία οφείλεται στο ότι δεν μπορούν ποτέ να αποδώσουν κάτω από το στρες των εξετάσεων.
Mήπως όμως ο λόγος είναι πιο ειδικός και προσωρινός;
Mήπως δεν καταφέρατε στις συγκεκριμένες εξετάσεις επειδή δεν ήσασταν επαρκώς προετοιμασμένοι κι αυτό δεν σημαίνει ότι θα αποτύχετε και την επόμενη φορά;
Επίσης, προσπαθήστε να αποφύγετε την καταστροφολογία.
Eντάξει. Aποτύχατε.
Eίναι αλήθεια μία τόσο καταστροφική και μοιραία εξέλιξη;
Δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις;
Aποφύγετε να βάλετε στον εαυτό σας αρνητικές ταμπέλες.
Προσπαθήστε να επαναπροσδιορίσετε τους στόχους σας και μη χάνετε την πίστη σας πως μπορείτε να τα καταφέρετε, ακόμα και αν χρειαστεί να αναπροσαρμόσετε τα σχέδιά σας στις καινούριες συνθήκες.
H ευελιξία δημιουργεί ευκαιρίες και είναι το A και το Ω της αισιοδοξίας, σε έναν κόσμο που δεν είναι τέλειος, δηλαδή, τον δικό μας.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός αισιόδοξου και ενός απαισιόδοξου;
Kανείς δεν το έθεσε καλύτερα:
"Aισιόδοξος είναι αυτός που βλέπει ευκαιρία σε κάθε κίνδυνο, ενώ απαισιόδοξος είναι αυτός που βλέπει κίνδυνο σε κάθε ευκαιρία".
Σις 12.6.2009, στο blog “SpiritualHarmony / Πνευματική Αρμονία” της Βασιλικής, διαβάσαμε αυτό:
Το μυστικό της μακροζωίας
Θέλετε να ανακαλύψετε το μυστικό της μακροζωίας; Δε χρειάζεται να ψάχνετε
εναλλακτικά γιατροσόφια και μεθόδους διαλογισμού...
Το μυστικό βρίσκεται μέσα μας, όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν Ολλανδοί επιστήμονες.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, όλα είναι μέσα στο μυαλό μας και το πιο σημαντικό είναι να κάνουμε θετικές σκέψεις.
Για του λόγου το αληθές, οι επιστήμονες μελέτησαν τις περιπτώσεις 545 Ολλανδών ανδρών, ηλικίας 64 έως 84 ετών.
Οι πιο αισιόδοξοι εμφάνιζαν 50% λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν καρδιαγγειακά προβλήματα, που θα αποβούν μοιραία, τα επόμενα 15 χρόνια.
Τα ευρήματα της μελέτης παρουσιάζονται στην ιατρική επιθεώρηση Archives of Internal Medicine.
Λιγότερο αισιόδοξοι με τα χρόνια...
Προηγούμενες έρευνες τόνιζαν ότι οι πιο οπτιμιστές απολαμβάνουν γενικότερα καλύτερη υγεία, ενώ οι θετικές σκέψεις βοηθούν τους καρδιοπαθείς, που υποφέρουν από στένωση αρτηριών.
Η εν λόγω έρευνα ξεκίνησε πριν από 15 χρόνια, προκειμένου να εκτιμηθεί η "εξέλιξη" της αισιοδοξίας των ερωτηθέντων.
Όσοι συμμετείχαν, ήδη από την πρώτη φορά, δεν υπέφεραν από καρδιαγγειακά προβλήματα ή καρκίνο.
Οι επιστήμονες "μέτρησαν" το πόσο αισιόδοξος ήταν ο κάθε ένας σχετικά με τη ζωή του. Τους ζήτησαν να σχολιάσουν ορισμένες δηλώσεις, όπως: "δεν περιμένω τίποτα από τη ζωή μου τα επόμενα χρόνια", "οι μέρες μου περνούν αργά", "έχω ακόμα πολλά σχέδια, που θέλω να πραγματοποιήσω".
Βέβαια, ο επικεφαλής της έρευνας Erik Giltay, από το Ινστιτούτο Πνευματικής Υγείας, στο Ντεφτ της Ολλανδίας, τονίζει ότι μπορεί εύκολα να εκτιμηθεί πόσο αισιόδοξος είναι κάποιος, αν υπολογιστούν οι θετικές σκέψεις του σε μεγάλες περιόδους της ζωής του. Επίσης, τόνισε ότι η αισιοδοξία τείνει να φθίνει με την ηλικία.
Τα πιο υψηλά "σκορ" σημείωσαν οι νεότεροι, όσοι είχαν καλύτερη εκπαίδευση, όσοι έμεναν με άλλους, ήταν πιο υγιείς και ασκούνταν περισσότερο.
Aλήθεια, πώς είναι το ποτήρι στη δική σας ζωή;
Mισοάδειο ή μισογεμάτο;
H απάντηση σ' αυτό το δημοφιλές ερώτημα είναι ισχυρή ένδειξη του κατά πόσοέχουμε κατακτήσει τη χαρά της ζωής και κατά συνέπεια τη μακροζωία...
Αισιοδοξία στη στάση ζωής μας
Τα συναισθήματά μας εκφράζονται στο σώμα μας μέσα από ορμονικές εκκρίσεις.
Nα δίνουμε έμφαση
στη φωτεινή πλευρά των πραγμάτων,
να χαμογελάμε
και να μην επιτρέπουμε να μας καθοδηγούν προς την αντίθετη πλευρά.
Αυτό είναι ένα πολύ βασικό σημείο για μια νεανική και φρέσκια εμφάνιση.
Όσο πιο σύντομα εισάγουμε τις παραπάνω αλλαγές στη ζωή μας, τόσο συντομότερα θα απομακρύνουμε, θα μειώσουμε ή θα αναστρέψουμε την επιρροή του χρόνου επάνω μας.
Εύχομαι σε όλους τους αναγνώστες, φίλους και περαστικούς, ένα υγιές, χαρούμενο και αισιόδοξο Σαββατοκύριακο!!!
