«Όταν το ΕΓΩ έχει σκοτώσει το ΕΜΕΙΣ» [Από το blog “Η ζωή είναι ωραία”]

Δύο μήνες πριν, στις 4.5.2010, στο blog “Η ζωή είναι ωραία” της Σοφίας Κου, διαβάσαμε αυτό:

Όταν το ΕΓΩ έχει σκοτώσει το ΕΜΕΙΣ

Ας μην καθυστερούμε περιμένοντας τους ανθρώπους του «πνεύματος» να πάρουν θέση στα ζοφερά τεκταινόμενα τους τόπου μας -καιροφυλαχτούν πάντα κι οι άλλοι: του «οινοπνεύματος»...

Ας γρηγορούμε με μάτια κι αυτιά ανοιχτά... και όσφρηση να οσμιζόμαστε το πηγαίο, το γνήσιο, το άδολο, το διαυγές... ενάντια σ' αυτούς που θέλουν να μας υπνώσουν τις αισθήσεις μας..

Μην προσπερνάμε κάποιους "ελάχιστους", καθημερινούς που κράζουν μέσα απ' την καρδιά τους κι απ' τον αγώνα τους για επιβίωση και για αξιοπρεπή ζωή...

Αλήθεια, πόσο περισσότερο αληθινός και άξιος είναι ο «καταξιωμένος ποιητής»; Πόσο περισσότερο ποιητής είναι;

Έτσι, πρωί-πρωί έπεσα στη μεταμεσονύκτια κραυγή του φίλου μπλογκερ Κώστα Καστρινού :

Η ΑΠΕΡΓΙΑ.

Τι με γυρεύεις και με παίρνεις στο κατόπι
η απεργία είναι το μόνο καταφύγιο,
μας κάναν τη ζωή μας σκέτο τόπι
κι εγώ το δρόμο έκανα προπύργιο.

Κουράστηκα σε μιά άσκοπη θητεία
σε μια Ελλάδα αδιάφορη πεζή,
που κυβερνάει η κλεψιά κι αλητεία
και το ΕΓΩ έχει σκοτώσει το ΜΑΖΙ.

Μη νοιάζεσαι απόψε αν θα γυρίσω
τώρα έχουν γίνει τα προβλήματα βουνά.
Στην απεργία την ψυχή μου θα αφήσω
από τον δρόμο πια κανείς δεν με κουνά.

Η εργατιά έχει τους νόμους της χαράξει
πρέπει να στήσουμε τους κλέφτες στο Γουδί.
Μην απορείς, η ανεργία μ' έχει αλλάξει
μη μ' αποπαίρνεις ,γιατί πεινάει το παιδί.

Καστρινος.

Γιατί στον πυρήνα της δυστυχίας και της πραγματικής φτώχειας της ανθρωπότητας, δε βρίσκω μέχρι τώρα κάτι άλλο από το ΕΓΩ που έχει σκοτώσει το ΜΑΖΙ, που βιώνει κι ο Καστρινός...

ΠΗΓΗ:

http://anatash.pblogs.gr/2010/05/otan-to-egw-ehei-skotwsei-to-mazi-.html