Πριν από είκοσι ημέρες, στις 5.7.2010, στο blog “Radicalistic” της/του Raslowbap, διαβάσαμε αυτό:
Για την ποίηση
Αν μια νυχτιά δεν σε κρατά ξύπνιο για να δεις το ξημέρωμα;
Αν δεν δεις τον ήλιο να χορεύει με την σελήνη;
Αν κάθε μέρα που περνά δεν σε αδειάζει;
Αν τα ανεκπλήρωτα δεν σε γοητεύουν;
Αν η βουή των ανθρώπων δεν σου μοιάζει ξένη;
Αν δεν νιώθεις ένα τραγούδι πως γράφτηκε μόνο για σένα;
Αν ένα μπουκάλι και ένα τσιγάρο δεν σε έχουν εξομολογήσει;
Αν ο πόνος δεν φιλιώνει πλάι σου;
Αν οι αρνήσεις σου δεν σε έχουν λυτρώσει;
Αν στην σκοτιά δεν έχεις κουρνιάσει;
Αν τη φωτιά δεν νιώθεις μητέρα;
Τότε πώς να νιώσεις, να γράψεις και να γίνεις ποίηση;
Αλλά πρώτα σκίσε όλους τους μπούσουλες… ακόμα και αυτόν.
ΠΗΓΗ:
http://raslowbap.blogspot.com/2010/07/blog-post_05.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου