Πριν από μία εβδομάδα, στις 24.9.2012, στο blog “Aspa online” της Άσπας, διαβάσαμε αυτό:
Τι είναι
φυσιολογικό;
“Παίζω
τα ντραμς έτσι, εδώ και 50 χρόνια, πιστεύοντας ότι είναι φυσιολογικό.”
-
Kwon Soon Keun
Ένα
βίντεο που δεν είναι καινούργιο κι όμως μόλις το ανακάλυψα. Πρόκειται για τον
72χρονο Κορεάτη ντράμερ Kwon Soon Keun που σε όλη του την καριέρα κλέβει την
παράσταση. Παίζει ντραμς με έναν τρόπο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως
υπερβολικός, εξεζητημένος ή μη-φυσιολογικός. Θα μπορούσε όμως να χαρακατηριστεί
και ως ο ορισμός της λέξης πάθος.
Το
βίντεο όμως που μου άρεσε ακόμα πιο πολύ, είναι αυτό που τράβηξε ο εγγονός του,
σε μία οικογενειακή τους συγκέντρωση. Εκεί, μακριά από τη σκηνή δίνει ένα
συναρπαστικό show μόνο για την οικογένειά του. Και μπορεί να διακρίνει κανείς
ξεκάθαρα πόσο διασκεδάζει με αυτό που κάνει, τη θετική του αύρα, και το πάθος
του.
Αγαπημένο
μου σημείο; Το 2:45 που ρίχνει κάτω τα κύμβαλα και εμφανίζεται η γυναίκα
του για να τον βοηθήσει (κι εκείνος την… τρομάζει), καθώς και το 3:35 που
μιλάνε και οι δύο μπροστά στην κάμερα. Εκείνη μαζεμένη, γλυκιά, λιγομίλητη.
Εκείνος εξωστρεφής, δυναμικός, ασυγκράτητος. Θα τολμούσε κανείς να πει ότι
είναι αταίριαστο ζευγάρι και ότι είναι αφύσικο να είναι μαζί. Κι όμως…
Φυσιολογικό!
Το
φιλμ A drummers
passion (το πάθος ενός ντράμερ) είναι ένα ντοκυμαντέρ για τη ζωή του που
έχει διακριθεί σε διάφορα Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Αλήθεια, τι θα γινόταν αν
όλοι είχαμε τέτοιο ίδιο πάθος για τη δουλειά μας όπως ο Kwon Soon Keun για τη
δική του;
Τι
θα γινόταν αν όλοι είχαμε τέτοιο πάθος για τη ζωή μας;
“Εκείνοι
που χόρευαν χαρακτηρίζονταν τρελοί από εκείνους που δεν μπορούσαν να ακούσουν
τη μουσική.”
-
Angela Monet
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου