Πριν από ένα μήνα, στις 10.2.2011, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:
Αν έχεις φτερά!
Πέταγε ανάμεσα στους ανθρώπους, σαν άνθρωπος κι αυτή...!
Για χρόνια αρκετά στο αμόνι της ζωής ακούραστα,
να πυρώνει το σίδερο και καυτό να προσπαθεί να ισιώσει τα
στραβά και τ΄ανάποδα...
Και όταν τα κατάφερνε, ένιωθε την ευχαρίστηση, σαν τη γύρη
της ευτυχίας, ανθισμένη κατάστηθα.
'Ενας μύλος γυρίζει νύχτα μέρα και στροβιλίζει τα λίγα όμορφα
ρόδα με τα άπειρα αγκαθόχορτα στη δίνη του.. και κείνη έμαθε
να τα υπομένει, να επιμένει και να περιμένει ξανά το χρώμα
το τριανταφυλλί να φανεί....
Τα μαθαίνεις, όλα τα μαθαίνεις, αρκεί να είσαι δεκτικός και
υποχωρητικός, σκέφτηκε........
Ανάμεσα στις τυλιγμένες γάζες, τους μονότονους θαλάμους,
έψαχνε τις γωνιές που θα χώραγαν έναν πίνακα με ζωηρά
χρώματα, ένα βάζο με λουλούδια.. κάτι, τέλος πάντων, που
θα "μύριζε" ζωή!
Κι έτσι ο πόνος δραπέτευε προσωρινά, αλητεύοντας στον
παράδεισο έξω...
Πόση δύναμη - ούτε μιά φορά δεν το σκέφτηκε πριν - απορεί
τώρα, μπορεί να βρίσκεται μέσα μας!
Η μόνη κούραση, αργά στο μαξιλάρι, γίνονταν σύννεφο απαλό
για τα όνειρα που έτρεχαν μοναδικά...
Και κεί στο φτερό του ανεμόμυλου, πάτησε την αναγνώριση
κλήσεων στο τηλέφωνο... πήρε το πιο επείγον, όπως νόμιζε..
'Ακουσε ευχάριστα τη φωνή στην άλλη άκρη, αυτή που πάντα
της φώτιζε τα ανηφορικά μονοπάτια και μοιράστηκε πολλές
πονεμένες της στιγμές....
- Προσπαθώ εξομολογήθηκε αυθόρμητα...
- Είσαι ο άγγελός της, να το ξέρεις!
Ξαφνιάστηκε..... Εγώ άγγελος; Σιγοψιθύρισε απο μέσα της.
Μα οι άγγελοι, δεν είναι αυτοί οι μικρούληδες με τα φτερά και
το πρόσωπο της αθωότητας;
Προσφέρεις! Σημάδι πως έχεις δυνατότητα, πως κάτι σου
γεμίζει ψυχή και σώμα, αλήθεια νάναι τα αόρατα φτερά!!
Ε ναί! Κατασκεύασμα ανθρώπινο δεν είναι κι οι άγγελοι;
Ομοίωσή του θα είναι... δε μπορεί!
Γι αυτό, αντέχει ο άνθρωπος, στους πόνους, τους κόπους,
τις δυσκολίες, τις αδικίες.... και προχωράει αλώβητος και
δυνατότερος.
Σκούπισε μηχανικά τα δάκρυα που κύλησαν, λίγο πριν,
απο αντίδραση περισσότερο, παρά απο παράπονο...
Χαμογέλασε περιπαιχτικά στη σκέψη των αγγέλων!
Πίστευε, τόξερε πως ήταν πίστη καθαρή, όχι με την
θρησκευτική της έννοια, μα την άλλη της πεντακάθαρης
εμπειρίας!
Ν΄αντέχεις, στα επίπονα, στα ανάποδα και να τα φέρνεις
τούμπα, στις παγωνιές όπου βλέπεις να φυτρώνει το
ομορφότερο...
Ν΄αντέχεις.... και να νοιώθεις κερδισμένος...
μοιάζει σα δώρο αγγελικό!
Πέταξε τα λάθη απ΄το παράθυρο...
μούσκεψαν στο βροχόνερο και χάθηκαν!
'Αρχισε να σκοτεινιάζει...
Ζέστανε το δωμάτιο κι όλο το σπίτι,
έριξε λάδι γιασεμιού στο πήλινο ρεσώ,
ηρέμησε ο χώρος....
'Ενα τσαγάκι είναι ότι πρέπει!
Το δελτίο καιρού ανέφερε πως αύριο θα
επικρατήσει ηλιοφάνεια!
Σημείωσε κι άλλα πολλά, ακόμα κρατάει στιχάκια,
σκέψεις άτακτες, θημωνιές στοιβάζει...
μένουν φυλλαγμένα, άχρηστες συλλογές μπορεί,
άλλα τα ακυρώνει, όπως και άλλα της
ακυρώνουν!
'Ομως, έτσι, μαθαίνεις...... Να πετάς με γερά φτερά!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ σ΄όλους......
ΠΗΓΗ:
http://aroma.pblogs.gr/2011/02/an-eheis-ftera.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου