Πριν από ένα μήνα, στις 4.4.2011, στο blog “Ψυχο-δρόμιο ” της Ελευθερίας και του Απόστολου, διαβάσαμε αυτό:
Κι ο χρόνος προχωρά… με σιωπή
Τον τελευταίο καιρό ακούμε συχνά να μας λένε γιατί δεν γράφουμε τόσο συχνά στο Ψυχο- δρόμιο. Ναι, φαίνεται σαν να μην έχουμε τι να γράψουμε, σαν να είμαστε απόντες από αυτό το ιστολόγιο. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι κάνουμε (διάφορα) κι έτσι δεν γράφουμε.
Είναι επειδή αφηνόμαστε στην διεργασία των καταστάσεων, των γεγονότων και των συναισθημάτων γύρω μας. Όταν έχουμε κάτι να πούμε το γράφουμε, διαφορετικά αφηνόμαστε στην καθημερινότητα των πράξεων και της φαινομενικής απουσίας μας.
Έτσι, λοιπόν, αναρωτιόμαστε για την σιωπή.
Ξέρουμε ότι η σιωπή φέρνει αμηχανία,μας κάνει να αισθανόμαστε άβολα, με τάσεις απολογίας, μας τρομάζει ενίοτε και μας κάνει να σπεύδουμε να την καλύπτουμε. Σαν να μην την αντέχουμε, σαν να μας έχουν εκπαιδεύσει ότι δεν μπορούμε να υπάρχουμε σιωπώντας, πρέπει να μιλάμε. Φτάνει να μιλάς, για να έχεις την θέση σου.
Είναι άχρηστη λοιπόν η σιωπή και σε κάνει και ανίκανο.
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν μέσα στην σιωπή μπορούμε να χτίσουμε, να δημιουργήσουμε, να μετακινηθούμε, να βοηθηθούμε. Νομίζω, ναι.
Εμείς, εδώ κουραστήκαμε από την γρήγορη εκτόνωση των γεγονότων, συμβάτων, λεγομένων κλπ κλπ. Ό, τι γίνεται το εκτονώνουμε, είτε με λόγια, είτε με πράξεις, χωρίς να έχουμε προλάβει να το κάνουμε κάτι, να το αφήσουμε να 'δουλέψει' μέσα μας. Παρατηρείστε το από όσα γίνονται γύρω μας, από όσα συμβαίνουν σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο. Και μετά από την άμεση εκτόνωση, έρχεται το άδειασμα, το κενό και πάλι από την αρχή.
Ας γνωρίσουμε και ας δεχτούμε, λοιπόν, την δημιουργική σιωπή, την σιωπή που μας λέει πολλά και μας προχωρά. Γιατί, ο χρόνος περνά κι όλα αδειάζουν..
Ας μάθουμε, λοιπόν, να αντέχουμε την σιωπή.
ΠΗΓΗ:
http://psycho-dromio.blogspot.com/2011/04/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου