Πριν από ένα μήνα, στις 8.8.2011, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:
Άντε να λύσουμε…
.............να ξεκινήσουμε!
Κάθε πρωί με τις ίδιες σκέψεις....
Πως το καράβι θ΄αρμενίσει,
στη γαλάζια τη θάλασσα,
το απέραντο τ΄ουρανού ν΄αντικρύσει.
Και θα οργώσει τα κύματα,
θα απαντήσει δελφίνια, νησάκια και
ύφαλους....
Στο κατάστρωμα όνειρα θα πλαγιάζουν,
μα στο κατάρτι ψηλά το βλέμμα ανοιχτό
στου φάρου το δρόμο βαδίζει....
Και η σκέψη μένει εκεί, γατζωμένη...
Στης πλώρης τον ιστό,
τους μαζεμένους κάβους,
το σκουριασμένο τιμόνι....
Κι έγινε μονοπάτι δύσβατο θολό,
που ο μπούσουλας δεν βρίσκει!
Το λιμανάκι παραμένει αγκαλιά,
μα τα χαμόγελα κουράστηκαν να περιμένουν...
Το σίδερο αρόδο φορτώθηκε κοχύλια, φύκια,
βάρυνε πολύ!
Περαστικά χαιρετίσματα, μόνον, με τα καίκια
που λύθηκαν για την ψαριά....
Με τους γλάρους συντροφιά,
να κελάρουν τα όκια,
να κράζουν στην κουβέρτα του!
Ξεθώριασε κι ο Καββαδίας
απ΄την ίσαλο ...
δεν ακούγονται βήματα στη σκάλα,
ούτε αχός στ΄αμπάρια.....
Μόνο τα αποτυπώματα στην βρεγμένη άμμο,
μετρούν τα βήματα κι ακούγονται....
κουρασμένα, με το σημαιάκι της ελπίδας
χαραγμένο ψηλά στο ηλιοψημμένο χέρι!
Να κόψουμε τα σκοινιά, λες...
και το τσεκούρι πνίγηκε στου χρόνου τον λυγμό!
Είναι αργά, θαρρώ........
να γεννάω σκέψεις, μοιάζουν με ρίμες,
δεν έχουν πού να καρπίσουν!
Πώς να σηκώσεις την άγκυρα,
που τα δίχτυα και πάλι
αδειανά θα γυρίσουν, στον πάγκο...;
Πώς ν΄αλλάξεις τη φορά
του ρολογιού....;
Να σαλπάρουμε χωρίς σκοπό!
'Οχι, μάλλον, απαλά θ΄αρμενίζουμε,
γιατί κι η μουράβια έληξε... κι αυτή!
ΠΗΓΗ:
http://aroma.pblogs.gr/2011/08/ante-na-lysoyme.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου