Πριν από ένα μήνα, στις 13.9.2011, στο blog “Φεγγαραγκαλιές” , διαβάσαμε αυτό:
Ουτοπία ή ανάγκη;
Να είσαι πνευματικά ευέλικτη. Η δύναμη δε βρίσκεται στο να είναι κανείς άκαμπτος και σταθερός, αλλά στο να είναι ευλύγιστος. Το ευλύγιστο δέντρο αντέχει στη θύελλα. Μάζεψε όλη τη δύναμη που δίνει ένας γρήγορος νους.
Η ζωή είναι παράξενη. Συμβαίνουν τόσα πράγματα εκεί που δεν τα περιμένει κανείς, ώστε απλώς με το ν' αντιστέκεσαι σ' αυτά δεν πρόκειται να λύσει κανένα πρόβλημα. Χρειάζεται να έχει κανείς τεράστια ευλυγισία και σταθερή καρδιά.
Η ζωή είναι σαν μια κόψη ξυραφιού και πρέπει να περπατήσει κανείς πάνω σ' αυτό το μονοπάτι με εξαιρετική προσοχή και ευέλικτη σοφία.
Η ζωή είναι τόσο πλούσια, έχει τόσους θησαυρούς, κι εμείς την πλησιάζουμε με άδειες καρδιές. Δεν ξέρουμε πώς να γεμίσουμε τις καρδιές μας με την αφθονία της ζωής. Είμαστε φτωχοί μέσα μας κι όταν προσφέρονται τα πλούτη της, τ' αρνιόμαστε. Η αγάπη είναι επικίνδυνο πράγμα, φέρνει τη μόνη επανάσταση που δίνει απόλυτη ευτυχία. Είναι τόσο λίγοι εκείνοι από μας που μπορουν ν΄αγαπούν, τόσο λίγοι εκείνοι που θέλουν ν' αγαπούν. Αγαπάμε βάζοντας όρους, κάνοντας την αγάπη εμπορεύσιμο πράγμα. Εχουμε νοοτροπία παζαριού, αλλά η αγάπη δεν είναι εμπορεύσιμη, δεν είναι ένα απλό "πάρε - δώσε". ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΥΠΑΡΞΗΣ όπου όλα τα ανθρώπινα προβλήματα είναι λυμένα. Πάμε στο πηγάδι για νερό κρατώντας δαχτυλήθρα κι έτσι η ζωή καταντάει μια κακόγουστη υπόθεση, ασήμαντη και μίκρη.
Τι υπέροχο μέρος που θα μπορούσε να είναι η γη με τόση πολλή ομορφιά που υπάρχει, τόσο μεγαλείο, τόσο άφθαρτη ομορφιά! ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΔΕ ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠ' ΑΥΤΟΝ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ.
Δεν ξέρω, αλλά νιώθει κανείς να φλέγεται από αγάπη, υπάρχει μια άσβεστη φλόγα, νιώθει ότι έχει τόσο πολλή απ' αυτήν που θέλει να τη δώσει σε όλους. Και το κάνει. Είναι σαν ένα ποτάμι που κυλάει με ορμή, που ποτίζει και δίνει ζωή σε κάθε πόλη και χωριό, μολύνεται από τις ανθρώπινες βρομιές που πέφτουν σ' αυτό, αλλά σύντομα τα νερά καθαρίζονται από μόνα τους και συνεχίζουν να τρέχουν.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΑΛΥΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ Σ' ΑΥΤΗΝ: ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ, ΤΟ ΑΣΧΗΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ.
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ.
J.KRISNAMURTI
ΠΗΓΗ:
http://metofeggariagalia.blogspot.com/2011/09/blog-post_13.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου