Πριν από ένα χρόνο, στις 9.10.2010, στο blog “Η ζωή είναι ωραία” της Σοφίας Κου, διαβάσαμε αυτό:
Δος του τίτλο
Επειδή θεωρώ πως τα γραπτά δε «μένουν» περισσότερο από τα προφορικά, αλλά πως όλα: λόγος, πράξεις και σκέψεις χαράζονται εξίσου ανεξίτηλα στους ουρανούς, και συμβάλλουν το ίδιο στην ασταμάτητη αναδημιουργία του κόσμου μας -σε όποια διάστασή του συμβαίνουν...
Επειδή θεωρώ πως πολλά από αυτά που (κατα)γράφω είναι από φιλαυτία κι ανθρωπαρέσκεια ή περιστασιακή ψυχική εκτόνωση, ή από διασκέδαση -που θα πει διάλυση- που οδηγεί σε ... σύνθεση, ή από τερτίπια του μυαλού έτσι, να παίζει με τις λέξεις, παραγνωρίζοντας την ιερότητά τους...
Νιώθω πως προδίδω («ασελγώ», σκέφτηκα πρωταρχικά) το πνεύμα και τη διάνοια των προγόνων μου που μέσα από τη γραφή, με μύριες δυσκολίες τεχνικές και οικονομικές κατέθεταν τα ευγενή τους οράματα για μια καλύτερη ανθρωπότητα...
Οι λέξεις τους, σφραγίδες, οι δικές μου, φουσκάλες πάνω στο νερό...
Μέχρι να ξεμπερδέψω με τούτους κι άλλους άγνωστους λόγους που, τελευταία, με κάνουν να ...ορμάω στο γράψιμο, θα ταξιδεύω μαζί τους μες στο τούνελ...
Μέχρι τότε θα διατηρώ αυτό (και άλλα) μπλογκς, θα «συνομιλώ» με γνωστούς κι αγνώστους «ζωντανά», κατά την τεχνολογία...
Μέχρι να περάσω τούτο το τούνελ ας έχω τουλάχιστον στην «άκρη» του μυαλού μου, τη διαπίστωση πως μέσα σε τούνελ πορεύομαι ...
[Αυτές ήταν οι έντονες κι έμπονες σκέψεις βλέποντας το ντοκυμαντερ του Λευτέρη Χαρωνίτη: "Ν. Καζαντζάκης. Ακροβάτης πάνω από το χάος"]
ΠΗΓΗ:
http://anatash.pblogs.gr/2010/10/dws-toy-titlo.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου