Πριν από δεκαπέντε ημέρες, στις 11.10.2011, στο blog “Rodia Mixer”, διαβάσαμε αυτό:
Η παγκόσμια οικονομική κρίση είναι πραγματική ευκαιρία – Ο άνθρωπος σε πρώτο πλάνο
Είναι ευκαιρία να μπει το χρήμα στις σωστές του διαστάσεις ως ανταλλακτικό μέσο, να είναι μέσο συναλλαγής και όχι αυτοσκοπός όπως έχει καταντήσει να είναι σήμερα. Η εικόνα του χρήματος έχει διαστρεβλωθεί, το χρήμα έχει υπερεκτιμηθεί και θεωρείται πως είναι αγαθό απαραίτητο, όπως π.χ. η τροφή, και στη δημιουργία αυτής της στρεβλής εικόνας του χρήματος συνέβαλαν κυρίως μερικοί νεότευκτοι ειδικοί επιστήμονες οικονομολόγοι.
Να πάψει το χρήμα να συλλέγεται, να αναπαράγεται και να φουσκώνει από το μηδέν, αλλά μονάχα να ανταλλάσσεται με αγαθά απαραίτητα για τη διαβίωση και την ευτυχία του ανθρώπου.
Να απεγκλωβιστεί το μυαλό του ανθρώπου από τα οικονομικά μεγέθη, από τους αριθμούς που μετρούν οικονομικές τιμές και ποσοστά και να στραφεί προς θέματα και καταστάσεις επίσης μετρήσιμες. Θέματα και καταστάσεις που έχουν αγνοηθεί μέχρι σήμερα από εγκεφάλους τεχνοκρατών και οικονομολόγων με αγκυλωμένη τη σκέψη, μυαλά λαμπρά μεν, που όμως ξέχασαν να λάβουν υπόψη -αν και άνθρωποι- τη βασικότερη παράμετρο υπολογισμού στις στατιστικές τους: την ποιότητα ζωής και την ευημερία του ανθρώπου.
Γιατί, άραγε, η ποιότητα και η ευημερία, η ευτυχία ανθρώπων και λαών, δεν έτυχε ίσαμε σήμερα να μετρηθούν συστηματικά σε συνάρτηση με τους οικονομικούς δείκτες;
Πώς γίνεται, πώς είναι αποδεκτό αυτό που συμβαίνει, οι χώρες με τη μεγαλύτερη ανάπτυξη να έχουν τους πιο δυστυχισμένους πολίτες και τις πλέον εξαθλιωμένες κοινωνίες;
Ποιότητα σημαίνει αισθητική, τέχνη, ομορφιά, άνεση, κλπ, όλα όσα ευφραίνουν τις ψυχές των ανθρώπων, με αποτέλεσμα τη γενική ευημερία στον πλανήτη μας, αυτό που λέμε με μια λέξη "ευτυχία", αυτό το οποίο ο τρόμος που προκύπτει απο το ανεβοκατέβασμα των στεγνών οικονομικών δεικτών έχει παραγκωνίσει εντελώς.
«Το αποτέλεσμα μετράει» λέει το τεχνοκρατικό τσιτάτο και βλέπω ότι το αποτέλεσμα, αυτό που νοιώθουμε όλοι οι άνθρωποι στο πετσί μας στη σύγχρονη εποχή, είναι εντελώς ανεπιθύμητο και καταστρεπτικό για τις σύντομες ζωές μας.
Κάτι λείπει λοιπόν. Λείπει η παράμετρος της ανθρώπινης ευτυχίας στον υπολογισμό των δεικτών και αυτό είναι το πρόβλημα που πρέπει να λυθεί και μάλιστα πολύ σύντομα. Οι ειδικοί επιστήμονες καιρός είναι να εκσυγχρονίσουν το ρόλο του χρήματος και να το μετρούν πλέον σε συνδυασμό με τον άνθρωπο, τη ζωή του ανθρώπου, την ευτυχισμένη ζωή του ανθρώπου. Το χρήμα, χωρίς τον άνθρωπο που το δημιούργησε για να διευκολύνει τις εμπορικές συναλλαγές του, έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο βάρος.
Οι κυβερνήτες πολύ εύκολα μπορούν να προτείνουν, να ψηφίσουν και να επιβάλλουν νόμους που να διασφαλίζουν την ευτυχία και, αντί να μάχονται εναντίον των πολιτών οι οποίοι τους αναδεικνύουν σε θέσεις εξουσίας και αντί να κρύβονται φοβισμένοι σε φρουρούμενα κάστρα, να μπορούν να περπατούν ελεύθερα ανάμεσα στον κόσμο που θα εκτιμά και θα θαυμάζει τα έργα και τη σοφία τους, νοιώθοντας παράλληλα ευγνωμοσύνη για την αποτελεσματική μέριμνα που ασκούν προς την Πολιτεία, το λόγο δηλαδή για τον οποίο διαλέχτηκαν για να κατέχουν τη θέση που κατέχουν.
Εντυπωσιάστηκα απο τη φράση «Ο υπουργός που πήγαινε στο γραφείο του µε το λεωφορείο» που αφορά τον παλιό βουλευτή και υπουργό (1982-83) Δημήτρη Κουλουριάνο. Ποιος πολιτικός -ιδίως υπουργός- μπορεί να χρησιμοποιήσει τα μέσα συγκοινωνίας για να πάει στο γραφείο του σήμερα;
Η "εποχή των γιαουρτιών" ξεκίνησε στην Ελλάδα από τον προπηλακισμό του βουλευτή Απόστολου Κακλαμάνη, που ναι μεν δεν έφαγε γιαούρτι, αλλά απαξιώθηκε δημόσια από μερίδα πολιτών ενώ περπατούσε σε αθηναϊκό δρόμο. Η περίπτωση της συγγραφέως Σώτης Τριανταφύλλου, που έφαγε αυγά καθισμένη σε ζαχαροπλαστείο, είναι επίσης ενδεικτική της συνέχειας που επακολούθησε.
Κανείς από τα δυο αναφερθέντα δημόσια πρόσωπα δεν αναγνώρισε τί ακριβώς συνέβαινε, πώς έγινε δηλαδή και μερικοί θερμόαιμοι πολίτες -ίσως και απογοητευμένοι θαυμαστές τους- εκφράστηκαν με σχετική βία εναντίον τους, αλλά έρριξαν το σφάλμα σε κόμματα δήθεν υποκινητές των πράξεων αυτών. Είναι δύσκολο να αναγνωρίζεται η αρχή ενός νέου προβλήματος, το νύχι του λιονταριού δεν αρκεί σε πολλούς ώστε να φανερώσει το λιοντάρι.
Το σύστημα είχε αρχίσει να δείχνει την αποτυχημένη του πορεία, η οποία οδήγησε στη ζούγκλα που μέσα της παραπατούμε σήμερα. Γιατί βρισκόμαστε μέσα σε μια ζούγκλα, σε ένα τόπο όπου φως δεν μπαίνει, όπου η βλάστηση των άγριων ενστίκτων θεριεύει μέρα με τη μέρα, όπου φίδια απειλούν την ασφάλειά μας ξεπροβάλλοντας ξαφνικά από εκεί που δεν τα περιμένουμε, όπου θηρία ορμούν και ξεσκίζουν και τα τελευταία υπολείμματα αυτοπεποίθησης και αξιοπρέπειας, όπου λίμνες απελπισίας θέλουν να ρουφήξουν το μεδούλι της ψυχής μας.
Μετά την ανάγνωση πάμπολλων κειμένων στην άυλη διαδικτυακή βιβλιοθήκη, κειμένων που κατέθεσαν απλοί άνθρωποι αλλά και ειδικοί πάνω στο θέμα "οικονομική κρίση" και τα παράγωγά του -τη δυστυχία, δηλαδή, με μια λέξη- διάβασα και παρακολούθησα ομιλίες, συνεντεύξεις, εκπομπές, κλπ, σε πάμπολλα ΜΜΕ ελληνικά και ξένα.
Είδα, άκουσα, κατάλαβα -όσο ανθρωπίνως γίνεται- πολλά πράγματα, έμαθα καινούργιες έννοιες και ορολογίες και μόλις χθες τη νύχτα ενέσκηψε η... φλασιά! Οταν υπάρχουν όσο το δυνατόν περισσότερα -διάφορα και διαφορετικά- δεδομένα, τόσο ευκολότερη είναι η σύνθεσή τους σε ένα όραμα. Νομίζω, δηλαδή.
Το όραμα λοιπόν για τον κόσμο που έρχεται, τον κόσμο που πρέπει να έρθει σύντομα να αντικαταστήσει τον εφιάλτη που ζούμε, είναι ένας κόσμος απολύτως εφικτός, ένας κόσμος μετρήσιμος επίσης -μια και μας αρέσουν οι αριθμοί και αποκλείεται να γλιτώσουμε από αυτούς!- αλλά με αναδιάρθρωση των μέτρων τα οποία στην πράξη μας έχουν... χρεοκοπήσει!
Το όραμα θα γίνει πραγματικότητα, αρκεί τους στεγνούς οικονομικούς υπολογισμούς να εμπλουτίσει ο παράγοντας "άνθρωπος".
Ενας αριθμός ακόμα ανάμεσα σε τόσους άλλους, με βάση τους οποίους γίνονται οι επεξεργασίες των οικονομικών στοιχείων, ένας αριθμός με ειδικό βάρος ισχυρότερο από το δείκτη ανόδου των χρηματιστηρίων και των παραγώγων. Ενας αριθμός που θα φέρει τον άνθρωπο στο πρώτο πλάνο, από το φόντο της Ιστορίας όπου σήμερα (τον έστειλαν να) βρίσκεται.
Ο άνθρωπος είναι η Ουσία του πλανήτη, δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο!
Απορώ πώς γίνεται να έχει αγνοηθεί, πώς αγνοείται για τόσο πολλά χρόνια, αυτός ο σημαντικότατος παράγοντας, τη στιγμή που άνθρωποι είναι και όσοι μελέτησαν και συνεχίζουν να μελετούν, να επεξεργάζονται, να εργάζονται γενικώς με αντικείμενο τα οικονομικά μεγέθη. Πώς γίνεται και αγνοήθηκαν από ανθρώπους όλα όσα ωφελούν τον άνθρωπο;
Οπως γράφει ο pascal:
Aπό τον ρομαντισμό στον κυνισμό είναι ένα χαστούκι δρόμος.
Και από τον κυνισμό στον ρομαντισμό, πάλι ένα χαστούκι δρόμος είναι.
Για σκέψου το...
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου