Πριν από έντεκα μήνες, στις 4.8.2010, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, ανάμεσα σε δύο πολύ όμορφες φωτογραφίες, διαβάσαμε αυτό:
Χαμένη στην αγκαλιά του!...
'Η χωμένη στην αγκαλιά του φετινού Καλοκαιριού.....
'Ετσι είναι τα Καλοκαίρια....
Φρουτένια, ζωντανά, χουζούρικα, ξέγνιαστα, ζαλιστικά,
καυτά, με μαγεμένες βραδιές, πρωϊνά ζηλευτά....!
Γυμνά πόδια, μαυρισμένα κορμιά
ηλιόφερτες σκέψεις.....
Και μας παρασέρνουν στη ραστώνη τους, οδοιπόροι
ευχάριστης εκδρομής!
Κι έτσι φεύγουνε οι μέρες, αποκαμωμένοι στο κάμα....
έτσι κυλούν οι πανσέληνες ή αστροφώτιστες νύχτες...
Μέχρι να ξεπλύνουμε τα φύκια απο πάνω μας,
το αλάτι, την γιατρεμένη στον ήλιο επιδερμίδα μας...
ανασαίνουμε στα σκοτεινά τραπεζάκια συντροφικά
παρείστικα, ακυρώνοντας τις μιζέριες που φορτωθήκαμε
σαν να μην πέρασε μια μέρα απο τότε.....
τότε που τα παιδικά μας γραντζουνισμένα γόνατα έβγαιναν
σεργιάνι καλυμμένα μόνο μ΄ένα χαμόγελο... Θυμάσαι;
Να όπως τώρα.... το χιλιοπατημένο ξύλινο πάτωμα στην
αποβάθρα μπροστά στο ταβερνάκι, με "πήγε" πίσω...
Μ΄ένα σορτσάκι ολημερίς... κι άλλο ένα για τη νύχτα!
Και μπόλικα όνειρα στιβαγμένα στις τσέπες τους...
και χώναμε κι άλλα κι άλλα, μέχρι που ξεχείλιζαν και
χάνονταν στο πρώτο αγκάθι του αχινού, στο μάζεμα του
αστερία στις χούφτες... μυστήριο κι αυτό! Μα, να έχει
αστέρια ο ουρανός κι η θάλασσα; Το υλικό μας πλανάται
ανάμεσά τους... όπως πάντα κι οι ψυχές μας...
Θερινό παραμιλητό οι σκέψεις μου, θαρρώ, μπροστά
στο ανοιχτό παράθυρο... όπου ένα ήσυχο περιβόλι με
"συντροφεύει" ακροατές και θεατές λίγες λεμονιές,
μια βερυκοκιά, υβίσκος ακουμπισμένος στη στέρνα,
τριανταφυλλιές σαν ζωγραφιά κι ένα αγιόκλημα
ξαπλωμένο αγκαλιάζει ότι είναι τριγύρω του!
Κάποιες ειδήσεις άσχημες κακές, τριγυρίζουν που και που,
σαν τις σφήκες ακόμα και στο ανοιχτό πέλαγος, κάνουν το
θυμό να γίνει πείσμα.... την οργή να γίνει δύναμη καρτερικότητα!
'Ετσι είναι η ζωή... σκέφτομαι!
Σε παρασέρνει όπως θέλει και όπου....
'Αδραξέ την.... ακούω μια φωνή... με την υπόκρουση των τζιτζικιών!
Μέχρι να κουραστούν τα πέλματα
στο περπάτημά της.....!
Μέχρι να χαθεί κι αυτή μ΄ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
'Ετσι είναι τα Καλοκαίρια..... μας παρασέρνουν τόσο ευχάριστα,
μεθύσι στα δύσκολα και τα όμορφα!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!
Να περνάτε χαρούμενα, ξέγνιαστα...
με Καλοκαιρινές δροσοστάλες σε μοναδικές στιγμές!
ΠΗΓΗ:
http://aroma.pblogs.gr/2010/08/hamenh-sthn-agkalia-toy.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου