Πριν από ένα μήνα, 18.6.2011, στο blog “Η ζωή είναι ωραία” της Σοφίας Κου, διαβάσαμε αυτό:
Ου-τοπίες
Δεν έχουν τόπο να σταθούν οι λέξεις απόψε, μάτια μου. Εδώ που τα λέμε και πότε είχαν; Πάντα θα τον ψάχνουν και κει που τονε βρίσκουν όλο και κάποιος θα εμφανίζεται (ή θα κρύβεται) για να τις διώξει...
Και μαζί τους, κι εκείνους που τις τόλμησαν: Να τις πούνε, να τις γράψουνε, να τις διαβάσουνε, να τις εμπιστευτούνε. Να τις ακολουθήσουνε.
Όλο θα διώκονται οι λέξεις, κι ολο θα θανατώνονται από αυτούς που δεν τις αντέχουν. Όμως εκείνες παρευθύς θα ανασταίνονται.
Αυτόφωτες πια, θα εγκαθίστανται μόνιμα στο στερέωμα, αμετακίνητες, νικήτριες... Θα βρίσκουν τον τόπο τους δίπλα σε ευλογημένα όντα.
Μακριά από μας τους μίζερους, κι αδιάφορους για μεγαλεία...
.......
Δε χωράνε πουθενά οι λέξεις μάτια μου. Και πότε χωράγανε θα μου πείς...
Ε, καμιά φορά μερικές καταφέρνουν. Αν είναι λιγοστές και καμώνονται και τις ανάλαφρες, όλο και κάποιος θα βρεθεί να τις περιμαζέψει, το βαθύτερο (κι επικίνδυνο) νόημά τους μην καταλαβαίνοντας...
Δεν καταλαβαίνονται οι λέξεις μάτια μου... Ο, τι «καταλαβαίνεται» ασφυκτιά και στο τέλος πεθαίνει με τη ρετσινιά του κατανοητού... Λόγω της ρετσινιάς του κατανοητού...
Δεν υπο-φέρονται οι λέξεις μάτια μου. Γι αυτό και εκ-φέρονται, μη μείνουν κάτω απ' το μαξιλάρι και μπερδευτούν με τον νυχτερινό ιδρώτα της αγωνίας και τα δάκρυα της λύτρωσης, χαρμάνι επικίνδυνο για άγρια όνειρα. Όνειρα ου-τοπικά.
Ποιο όνειρο το χώρεσε ποτέ ένας τόπος, πολλοί τόποι;
Ποιο μίσος, ποια ανάγκη κατάφερε να απλωθεί σε ένα μέρος με αξιοπρέπεια;
Ποιοί λυγμοί να ακουστούν όπως τους έπρεπε;
Μη σε κουράζω άλλο, μάτια μου... Ας πάω για ύπνον ελαφρύ. Για να σε συναντήσω... Στων αντοχών τον τόπο.
ΠΗΓΗ:
http://anatash.pblogs.gr/2011/06/oy-topies.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου