Πριν από είκοσι ημέρες, στις 19.10.2011, στο blog “Memoryland” του Γεράσιμου, διαβάσαμε αυτό:
Όταν δεν σταματάς μπροστά σε τίποτα
Ένα πράγμα που ανέκαθεν με ενοχλούσε αφόρητα ήταν η άλωση, η εκπόρθηση του φρουρίου που λέγεται οικογένεια, που λέγεται παιδί, από τη δικτατορία του lifestyle και τους μισθοφόρους της. Με ενοχλούσε διότι αποδείκνυε περίτρανα ότι η άνοδος της ασημαντότητας, η επέλαση της φτήνιας που μέσα από την τηλεόραση εισδύει στις ζωές, στις προσωπικότητες ανυποψίαστων τηλεθεατών, ακόμα και στις βαθύτερες πτυχές τους, δεν έχει, δεν είχε ποτέ, ούτε ιερό ούτε όσιο. Και δεν αφήνει, ούτε άφηνε ποτέ, τίποτα όρθιο. Αφορμή για να τα πω αυτά, το άκουσμα ότι παρουσιάστρια της μοναδικής εκπομπής της ιδιωτικής τηλεόρασης που ασχολείται με τη μητρότητα, με την οικογένεια, με το παιδί, προσφέροντας συμβουλές σε γυναίκες που ετοιμάζονται να γίνουν μητέρες, δεν θα είναι κάποια παιδοψυχολόγος, παιδαγωγός, παιδίατρος. Θα είναι μια ομολογουμένως επιτυχημένη παρουσιάστρια 'πρωινάδικου'. Μια κυρία που προφανώς επελέγη για τη συγκεκριμένη εκπομπή βάσει των ίδιων κριτηρίων που την έφτασαν, σκαλί-σκαλί, στην πρωινή τηλεοπτική δόξα: ψηλά πόδια, εν γένει 'μοντελίστικη' εμφάνιση, ξανθό μαλλί, επιτυχημένο τηλεοπτικό ζευγάρωμα με άλλον παρουσιαστή, χαζοχαρούμενη πόζα. Και η οποία πρόσφατα απέκτησε και το τυπικό προσόν για να παρουσιάζει μια εκπομπή που απευθύνεται σε γονείς, μελλοντικούς ή μη, γύρω από το πώς να μεγαλώσουν τα παιδιά τους: έγινε και μανούλα. Να τη χαίρεται τη μητρότητα, να χαίρεται τον αντρούλη της και συμπαρουσιαστή της, να χαίρεται την επιτυχημένη τηλεοπτική της καριέρα ως 'πρωινατζού'. Αλλά τα παιδιά, η οικογένεια, οι γονείς, που επιπλέον τόσο δοκιμάζονται σε αυτή τη δύσκολη εποχή, τι της φταίνε; Τι έφταιξαν των υπευθύνων του σταθμού και επέλεξαν ένα τέτοιο πρόσωπο για μια τέτοια εκπομπή – μια εκπομπή που θα μπορούσε να αποτελεί νησίδα ανθρωπιάς και πολιτισμού σε ένα ισοπεδωμένο τηλεοπτικό τοπίο; Δυστυχώς, με αυτή την είδηση, επιβεβαιώνεται η πεποίθησή μου ότι όσο τα πολιτιστικά εγκλήματα, που διαπράττονται εδώ και περισσότερα από είκοσι χρόνια από την ελληνική ιδιωτική τηλεόραση, παραμένουν ατιμώρητα, ελλείψει ενός ΕΣΡ για την ποιότητα των προσφερόμενων προγραμμάτων, τόσο θα χειροτερεύουν – έχοντας διαρκώς πιο αθώα, πιο ανυποψίαστα, πιο τραγικά θύματα.
ΠΗΓΗ:
http://gerasimos-memoryland.blogspot.com/2011/10/blog-post_19.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου