Πριν από μία εβδομάδα, στις 7.7.2012, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας,
διαβάσαμε αυτό:
Γλυκοχαράζει...
Πρωινή Καλοκαιρινή δροσιά! Είναι υπέροχη, είναι
φανταστική.... Ετούτη η εικόνα, σα χαράζει, έχει μια ξεχωριστή ανάλαφρη
μυρωδιά! Στο ήσυχο ξημέρωμα πατάνε απαλά οι πρώτες ακτίδες, τα αγουροξυπνημένα πετάγματα
των χελιδονιών με τα στριφτά φλυαρήματα, πολύχρωμα "παράξενα" έντομα
τρυγούν τη γύρη των άφθονων λουλουδιών. Προσπαθώ να ξαναβρώ τους ρυθμούς, μετά
το ξαφνικό πηγαινέλα χιλιομέτρων, με μια κούπα καφέ, μαρμελάδα απο φρέσκα
βερύκοκα και τη δροσούλα να χαϊδεύει τα γυμνά μπράτσα! Μένω πολλά
δευτερόλεπτα με ακίνητο το βλέμμα, πέρα στο τρικάταρτο και τη γαλήνη στη
θάλασσα, τις αραγμένες βάρκες και στο ταξίδεμα του νού.
Τί σου είναι ο άνθρωπος! Χιλιοειπωμένη φράση έ; Μα
όταν πίνεις τη σούπα της ζωής, χρειάζεσαι και μια στάση, έτσι ίσα να νιώθεις τη
γεύση και τα αρώματα απ΄το ζουμί της...
Θέλω να πω, να περιγράψω τόσα πολλά, και μετά πάλι
όχι! 'Ο,τι βιώνεις, καθημερινά, με τις αισθήσεις όλες σε επαγρύπνιση, πώς να τα
καταγράψεις; Ποιό να βάλεις πρώτο και ποιό μετά; Άσε.... παίρνω την ευθύνη του
"ανακατέματος", το κέντημα της ομορφιάς!
Το μηχανογραφικό εστάλη... Αυτό ήταν! Χρόνια
μελέτης, αγωνίας, γκρίνιας, επιμονής στους δαιδαλώδεις διαδρόμους των ονείρων,
για μια στοίβα μόρια! Τα μόρια για τη Βιολογία δεν φτάνουν; Βουλιάζουν στην άχαρη
(όμως βασική) Φυσική και τα πατωμένα Μαθηματικά.. 'Ομως, τη βλέπω, με τα μάτια
του ένστικτου, δεν πειράζει, η ζωή έτσι είναι! Με φουρτούνες και με κάλμα... Σημασία
να γνωρίζεις κολύμπι... κάτι τέτοιο, προσπαθώ, να της μπολιάσω. Και
προχωράμε...... Ανεβαίνουμε απ΄τα παραθαλάσσια στα πεδινά της Θεσσαλίας και
μετά στα παραπάνω τις κάτασπρες ποταμίσιες πέτρες των Αγράφων.
Ξαφνικά και απροετοίμαστα. Μια αδιαθεσία, περαστική,
ένα πέρασμα απ΄το νοσοκομείο... Με ταράζει αυτή η "επίσκεψη". Η μικρή
μου το αντίθετο! Βρίσκει ενδιαφέροντα σημεία, πλησιάζει τα μόρια και τα άτομα,
το αίμα, τη ζωή! Με άλλα λόγια, ότι μου δίδαξε δηλαδή, το υπέροχο να
"παλεύεις" για τον άνθρωπο, για την αξία του, για το είναι του. 'Η
μπορεί, κάτι να δίδαξα κι εγώ. Κάτι απ΄την υπέροχη πολυπλοκότητα των
ερωτηματικών στη ΖΩΗ!
............................................
Τα κτίρια, στα δημόσια
νοσοκομεία, απαίσια, ενώ δεν θάπρεπε! Τα φαγητά το ίδιο άχαρα, αναμένουν,
σχεδόν σε μόνιμη βάση, οι σκύλοι στο προαύλιο! Τα κουταλοπήρουνα πλαστικά!!
Χρήματα πετιούνται στους κάδους. Θάπρεπε; Πεταμένα aircondition πάνω σε κάτι
που μοιάζει με πανί, στις ίδιου χρώματος γκρίζες ταράτσες. Απαράδεκτο! Πώς,
αλήθεια, κατέρρευσε το κράτος; Τα συζητάμε ακουμπισμένες στα κάγκελα της
μουντής βεραντούλας. Βιάζομαι να μεταθέσω τις ευθύνες... Εσείς, οι
"καινούργιοι", που συμπληρώσατε τα μηχανογραφικά, οι μηχανικοί, οι
αρχιτέκτονες, οι γιατροί, οι λογιστές, οι νοσοκόμοι, οι μαίες, οι κηπουροί,
αλήθεια, θα μπορούσατε να τα φτιάξετε καλύτερα, ομορφότερα; Ναί! Μόνον
καλύτερα, μπορούν, το αισθάνομαι... ή το διαισθάνομαι!
...............................
Θέλω να ξεφεύγω, κλεφτά, έστω! 'Ενα βιβλίο, τί
καλύτερο; Γιατρός κι ο συγγραφέας, αντάρτης του ΕΛΑΣ, απ΄τα μέρη μας... όμορφο
χωριό τα Κανάλια, έστω και απο μακρυά που το αντικρύζω! ... ΔΙΑΘΕΣΑΜΕ ΤΗ ΖΩΗ
ΜΑΣ... Επ. Σακελλαρίου Ο Εμφύλιος σε Α΄Ενικό. Το διάβασα μονορούφι, σαν να το
είχε ανάγκη ο οργανισμός! Μου έμεινε, πάλι, η ίδια απορία: Γιατί μάχεται ο
άνθρωπος τον άνθρωπο! και του άλλαξα τίτλο! Σε κάθε παράγραφο, τύπωσε και
στόλισε τα λασπωμένα ματωμένα κακοτράχαλα μονοπάτια με τη λέξη: Γλυκοχάραμα. Αυτό
μου έμεινε σαν συμπέρασμα. Σε κάθε μάχη, κάθε πόλεμο, αυτό είναι το ζητούμενο ή
το αναμενόμενο...
Να απολαμβάνουμε τη ζωή μας, όταν Γλυκοχαράζει!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
Εύχομαι να είστε καλά
και να κολυμπάτε σε όνειρα.......!
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου