«Χρυσοπράσινο πλυντήριο ριγμένο στο πέλαγος» [Από το blog “Memoryland”]

Πριν από τρεις εβδομάδες, στις 25.3.2013, στο blog “Memoryland”  του Γεράσιμου, διαβάσαμε αυτό:

Χρυσοπράσινο πλυντήριο ριγμένο στο πέλαγος

            Συγγνώμη αλλά δεν θα πάρω. Εννοώ, με τις πολιτικοοικονομικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών, τη γενικευμένη ηρωοποίηση της Κύπρου - με μπροστάρηδες ως συνήθως τηλεοπτικά κανάλια και διάφορους ανόητους πολιτικούς σε άγρα ψήφων - και των "αδερφών" μας Κύπριων. Όπως ο αδερφός ταξιτζής στη Λεμεσό όπου πριν λίγο καιρό εργαζόμουν που μου είπε μια μέρα ότι μας προτιμούν, τους καλαμαράδες, από τους Βούλγαρους οικονομικούς μετανάστες επειδή λέει μιλάμε και τη γλώσσα. Για να μη μιλήσω για τη μεταχείρισή μου από άλλους "αδερφούς" πρώην εργοδότες. Η ουσία παραμένει, ότι με το κούρεμα των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ η Κύπρος θα μεταβληθεί από πλυντήριο μαύρου ρωσικού χρήματος σε σκάφη. Πράγμα που αν συνέβαινε σε οποιαδήποτε άλλη χώρα φορολογικό/καταθετικό παράδεισο ανά την υφήλιο, δεν νομίζω ότι θα είχαμε ή θα έπρεπε να είχαμε κάποιο πρόβλημα. Ίσα ίσα, θα υπήρχε και μια κάποια αίσθηση ηθικής δικαίωσης όσον αφορά στις "μαύρες" καταθέσεις και τους βαρόνους-ιδιοκτήτες τους. Αν, ας πούμε, τα νησιά Cayman ήταν στην ευρωζώνη και μια μέρα κουρεύονταν οι μεγαλοκαταθέσεις στις τράπεζές τους. 

Παρ' όλα αυτά οι συναισθηματικές κορώνες - με αποκορύφωμα τους σημερινούς ανόητους λεονταρισμούς του Προέδρου της Δημοκρατίας στην στρατιωτική παρέλαση - για τα της Κύπρου δίνουν και παίρνουν στη μαμά Ελλάδα. Σαν να έχει κηρυχθεί ένας άτυπος διαγωνισμός μεταξύ πολιτικών και τηλεδημοσιογράφων ποιος θα κάνει την σπαρακτικότερη δήλωση, σοκαρισμένος από το κούρεμα των μαύρων καταθέσεων των νησιών Cayman της Μεσογείου που ακούνε στο όνομα Κύπρος. Όμως δεν είδα κανέναν στην Ελλάδα να σοκάρεται στο ελάχιστο όλα αυτά τα χρόνια που η Κύπρος μετατράπηκε σε ένα μεγάλο πλυντήριο ρωσικού (και όχι μόνο) μαύρου χρήματος, που η γη της ξεπουλιέται όσο όσο σε όποιον άξεστο λεφτά έχει αρκετό παραδάκι, που η ζωή του μέσου Κύπριου συνοψίζεται στο τρίπτυχο αμαξάρα-σπιτάρα-σαββατιάτικο μπάρμπεκιου, που ολόκληρο το νησί επιπλέει σε μια θάλασσα ισοπεδωτικής καταναλωτικής ευδαιμονίας βασισμένης στο εύκολο χρήμα του τουρισμού all year round, των καζίνο, των πάσης φύσεως "επιχειρηματικών δραστηριοτήτων". Έτσι ώστε κάθε Κύπριος που σέβεται τον εαυτό του να έχει τη Φιλιππινέζα εσωτερική δούλα που θα του βγάζει βόλτα το σκυλάκι του, τη "μερσεντέ" του, το απάτητο γκαζόν του. 
            Δυστυχώς ζούμε σε μια χώρα που η ελεύθερη σκέψη και έκφραση, ιδίως όταν μιλάμε για τη "μαρτυρική Κύπρο" ή άλλα εθνικά ταμπού, καταδικάζεται στο μοναχικό περιθώριο από την καταιγιστική, καθημερινή, βαθιά διαβρωτική πλύση εγκεφάλου από κανάλια, πολιτικούς, από χίλιες δυο πλευρές. Διότι στη χώρα αυτή που λέγεται Ελλάδα δεν υπάρχει ή κάποιοι δεν θέλουν να υπάρχει και κάθε μέρα το καταφέρνουν περισσότερο, ελευθερία σκέψης, έκφρασης, ιδεών. Μόνο μεγάλα, παχιά, φωτογενή λόγια από μεγάλα, επίσημα χείλη που πρέπει να ρίχνουν φαντασιακές γέφυρες με το "ένδοξο παρελθόν" και να εκθειάζουν τους αγώνες του αδούλωτου ελληνικού έθνους. Ακόμα κι αν μιλάμε για ένα έθνος που κατάντησε να ξεπλένει τα ασπρόρουχα Ρώσων μαφιόζων.

ΠΗΓΗ:

http://gerasimos-memoryland.blogspot.gr/2013/03/blog-post.html