Στις 11.7.2008, στο blog “Με το φεγγάρι αγκαλιά (Φεγγαραγκαλιές)”, διαβάσαμε αυτό:
Μούχρωμα
Εσωτερικός φωτισμός άκυρος. Προς το παρόν;
Θυμάμαι τον εαυτό μου χέρι χέρι με ένα παρελθόν υγρό, πηχτό, ζεστό και πολλές φορές ευχάριστο. Η μνήμη μου αδυνατίζει στο παρόν. Ίσως δεν προφταίνει.
Στη σκέψη του μέλλοντος, λυγίζει, γονατίζει και πέφτει. Εκμηδενίζεται μπροστά στο αχανές.
Κυριεύεται από φόβο, αντικρύζοντας κάτι που δεν έχει όρια.
Λαχταράει να συναντήσει ένα θεό στον οποίο δεν πίστεψα ποτέ. Ουτοπία.
Πετάω την γόπα του τσιγάρου στο πλακόστρωτο και την πιέζω με την μύτη του παπουτσιού δυνατά. Σβήνει.
Στιγμές, έρωτας, σχέσεις, τα πάντα αναλώσιμα.
Μόνο οι σκέψεις, τακτικοί και πολλές φορές μόνιμοι επισκέπτες της ψυχής. Μόνο.
ΠΗΓΗ:
http://metofeggariagalia.blogspot.com/2008/07/blog-post_11.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου