Στις 2.1.2009, στο blog “Locus Publicus” διαβάσαμε αυτό:
Μια νέα συλλογική συνείδηση
Καλλιεργείται επίμονα στη χώρα μας, μια κουλτούρα αλητείας. Μια ιδιότυπη συμπεριφορά ανθρώπου που το βασικό του χαρακτηριστικό, είναι η "αντίδραση". Οχι μια πολιτικοποιημένη αντίδραση με κάποιο περιεχόμενο. Μια κενή αντίδραση, που επειδή δεν μπορεί να προτείνει συγκροτημένη σκέψη και λόγο, επειδή δεν καταννοεί τον κόσμο που αλλάζει, επειδή δεν μπορεί να συμμετάσχει σε ό,τι προσφέρει ο σύγχρονος κόσμος, θυμωμένη απο την ίδια της την αμάθεια, περιθωριοποιημένη σε έναν γκετοποιημένο κύκλο εργασιών και σκέψεων, παράγει το μόνο πράγμα που της απομένει – θράσος και βία.
Αποκούμπι της ο Λαϊκισμός. Η θεωρία της Εξίσωσης. Tης πλήρης απαξίωσης όλων των θεσμών και εννοιών μιας αστικής κοινωνίας. Η θεωρία πως όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, πρέπει να είναι ίσοι, χωρίς βαθμίδες νοημοσύνης, οικονομικών πλεoνεκτημάτων, ικανοτήτων. Με τις ίδιες νοητικές, επιχειρηματικές και κοινωνικές ικανότητες. Με τις ίδιες γνώσεις και εμπειρίες. Με τις ίδιες πνευματικές προδιαθέσεις. Την ίδια ιστορική αντίληψη.
Η θεωρία του Λαϊκισμού έχει σαν βασικό της στοιχείο την έννοια ενός "αγνού λαού" ο οποίος θα πρέπει οπωσδήποτε να κυβερνήσει τον κόσμο. Ο αγνός λαός καταλαβαίνει απο δικαιοσύνη, ανθρωπιά, είναι ευαίσθητος. Είναι ο μόνος ικανός να αναλάβει τα ηνία μιας οργανωμένης κονωνίας. Στο δρόμο όμως προς την εξουσία, ο αγνός λαός πρέπει να ξεπεράσει μερικά τρομερά εμπόδια. Κατ’ αρχήν την ίδια την Εξουσία που τον καταπιέζει. Επίσης, πολιτικούς θεσμούς, κόμματα, καθώς και τα όργανα του κράτους. Την Αστυνομία, την Eφορία, τους Nόμους. Αυτά υπάρχουν για καταπίεση και μόνον. Γι’ αυτό και θα πρέπει να καταργηθούν.
Επίσης, τις επιχειρήσεις. Ο αγνός λαός δεν δέχεται την έννοια του κέρδους, είναι έννοια αντιλαϊκή. Οι επιχειρήσεις και οι Τράπεζες που τις χρηματοδοτούν, δεν είναι οντότητες και εργαλεία δημιουργίας εργασίας και πλούτου για τους πολλούς, είναι απλά στοιχεία ενός πλουτοκρατικού συστήματος για λίγους, συνεπώς θα πρέπει να καταργηθούν. Ούτε δέχεται ο αγνός λαός πως υπάρχει γνώση άλλη, πέρα απο την καφενειακή πολιτική και συναισθηματολογία. Τα σχολεία λοιπόν, άν δεν έχουν την έννοια της συντήρησης του λαϊκού πνεύματος, δεν νοούνται ως σχολεία (γι αυτό δεν επιθυμεί και ιδιωτικά σχολεία).
Ο Λαϊκισμός λοιπόν, παράγει εχθρούς του Συστήματος. Ενός στρατού που θα ανατρέψει το Σύστημα. Ενα σύστημα που μισεί, με όλα του τα όργανα και εργαλεία. Τρέφεται κυρίως απο τη διαφθορά του συστήματος, και απο κεί δικαιολογεί την ύπαρξή του. Δεν είναι Μαρξιστικό σύστημα, δεν εξηγεί την κοινωνία μέσα απο κάποια ταξική πάλη, δεν χρησιμοποιεί την ανάλυση της παραγωγικής της βάσης για κοινωνιολογικές ερμηνείες. Δεν έχει ολοκληρωμένη πρόταση, γιατί δεν διαθέτει κάν οικονομική πρόταση. Θέλει απλά τον λαό στην εξουσία. Χωρίς πρόταση παραγωγής, χωρίς πολλές νομοθεσίες.
Οπως όλες οι μαχητικές ιδεολογίες, έτσι και ο Λαϊκισμός, έχει βαθμίδες και στάδια. Σε απλό στάδιο, παράγει απλή ρητορική. Σε προχωρημένο στάδιο, παράγει και κουκουλοφόρους. Οτιδήποτε μπορεί να ανατρέψει το σύστημα, να το διαλύσει. Χωρίς να βάλει τίποτα άλλο στη θέση του. Πρίν όμως φτάσει στο σημείο αυτό, της στρατιωτικής επίθεσης, πρέπει πρώτα να περάσει απο μερικά απαραίτητα στάδια. Το στάδιο της προπαγάνδας, κατα το οποίο εμπεδώνει την ιδεολογία του, την απαξίωση των εννοιών του κέρδους, της περιουσίας, της επιχείρησης, την κατάργηση του δικαιώματος να είναι κάποιος διαφορετικός (πλουσιότερος, εξυπνότερος), να πιστεύει σε τεχνολογία, σε πλουραλισμό, σε άλλα μοντέλα σκέψης (παγκοσμιοποίηση, υπερεθνικότητα, ορθολογισμό, τεχνογνωσία, ιεραρχική διοίκηση, αξιολόγηση).
Γι’ αυτό ο Λαϊκισμός κατέλαβε τα ΑΕΙ της Ελλάδας.Για να δημιουργήσει ένα περιβάλλον ελέγχου στο τί μαθαίνουν οι έλληνες φοιτητές. Και σταδιακά, να δημιουργήσει ένα κλίμα τρομοκρατίας στο οποίο η μάθηση κυριολεκτικά καταργείται υπο το καθεστώς των τραμπούκων.
Υπάρχει ελπίδα; Μόνον μία. Η δημιουργία μιας νέας συλλογικής συνείδησης με κέντρο την Παιδεία, τις Επιχειρήσεις και τα εργαλεία που τις δημιουργούν (Τράπεζες, ιδιωτικά κεφάλαια, ξένες επενδύσεις). Μιάς συνείδησης που έχει σαν επίκεντρο τον σεβασμό στις φιλοδοξίες των ανθρώπων, που θεωρεί το κέρδος σεβαστή και αποδεκτή ανθρώπινη φιλοδοξία, που δεν ανέχεται καμμία καταστροφή ανθρώπινης περιουσίας. Μιας συνείδησης που σέβεται τον επιχειρηματία που ρισκάρει και δημιουργεί δουλειές που όλοι χρειαζόμαστε. Μιας συνείδησης που κατανοεί πώς μόνον με μεγαλύτερη γνώση, καλύτερες υπηρεσίες και οργάνωση θα μπορέσουμε να ανταγωνιστούμε στον σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Πως μόνον έτσι θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε το 40ωρο. Μιας συνείδησης που επιτέλους καταλαβαίνει πως οι κουκουλοφόροι είναι τα ίδια τα παιδιά μας, και πως η λαϊκίζουσα ελληνική κυβέρνηση δεν τα συλλαμβάνει γιατί τότε θα δούμε το ίδιο το πρόσωπό μας στον καθρέφτη.
ΠΗΓΗ:
http://locuspublicus.blogspot.com/2009/01/blog-post_02.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου