Στις 2.11.2008, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:
Μοσχοκάρυδο και Κανέλα…
Είναι νοσταλγία, είναι απλές σκέψεις....
Είναι εσωτερικοί θυμοί, που δεν εκρήγνυνται....
Αυτή τη Γυναίκα σκέφτομαι, που ήταν, που είναι!
Αυτή που υπομένει, κι ας μην επιμένει!
Που η σκιά της, βαραίνει με την απουσία της....
Που ξεχνάει, ενσυνείδητα τα θέλω της....
Που δεν έμαθε, σε στρατόπεδο, να ξεπερνά το φόβο της..
Που βάζει λουλούδια στο βάζο....
Που αντέχει το ξενύχτι στο προσκεφάλι του άρρωστου!
Που πρώτη ξέρει, τι έχει και κλαίει το παιδί.....
Σε κείνη που θα σκέφτεται, όσα τις λέω,
και όχι όσα φαντάζεται....
Εκείνη που ακούει όμορφα λόγια, μέσα στο σπίτι,
και βρισιές έξω στο γήπεδο!
Η γυναίκα που μου ξύπνησε αναμνήσεις... την ώρα
που έβαζα μοσχοκάρυδο στο φαγητό, για νοστιμιά....
Αυτή, που μύριζε μητρική αγάπη!
Αφιερωμένο, σε όλες εκείνες, τις γνωστές και άγνωστες,
τις δυνατές που πονούν, τις αδύνατες που χαμογελούν....
Σε όσες πληγώνονται και δε βρίσκουν κάτι, να στεγνώσει
η πληγή....
Σε όλες τις γυναίκες γενικά....
Και σε ΟΛΟΥΣ που τις σκέφτονται, μόνο με Αγάπη!
ΠΗΓΗ:
http://aroma.pblogs.gr/2008/11/moshokarydo-kai-kanela.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου