Πριν από ενάμισυ μήνα, στις 12.9.2010, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:
Μια στάλα μπλε…
Oι μέρες μας καίνε....
μυρωδιές ζωής
ανάσες κοφτές μέχρι το λιόγερμα
βουτιά π΄ακουμπάει κάθε γυμνό.....
Φάλτσες φωνές σβήνουν
στα τρανταχτά γέλια
των μεσημεριών σ΄ασπρισμένα σοκκάκια...
Όπου κι αν πας γίνεσαι ζωγράφος
όπου κι αν βρεθείς είσαι ποιητής..
η τέχνη σε πολιορκεί ασύστολα
κι ας λες
πως όλα τα κοχύλια ίδια είναι....
πως σε σαλεύει ο ήλιος.....
πως το φεγγάρι πάντα περπατά
εκεί ψηλά!
Φοβάσαι τα όνειρα που σου φέρνει
μη γίνουν στ΄αλήθεια ....
μη φανερωθούν στο διάφανο των ημερών...
Δεν μπορείς να κρύψει τίποτα....
στο παλκοσένικο της ζωής
θα χορέψουν και τούτο το Καλοκαίρι
ενδόμυχες σκέψεις
μ΄ένα φτερωτό άλογο
η τρέλα θα μερέψει και θα χαθεί.....
στις πρώτες δροσοστάλες.....
ΠΗΓΗ:
http://aroma.pblogs.gr/2010/07/mia-stala-mple.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου