«Κι όμως…» [Από το blog “Η ζωή είναι ωραία”]

Πριν από δύο μήνες, στις 13.8.2010, στο blog “Η ζωή είναι ωραία” της Σοφίας Κου, διαβάσαμε αυτό:

Κι όμως…

Σε παιδεύω, σε ειρωνεύομαι, σε κοροϊδεύω,

σε κατηγορώ, δε σε παρηγορώ,

σε προδίδω, σε συκοφαντώ,

Βοήθησέ με! τον εαυτό μου ψάχνω!

Σε αγνοώ, σε ζηλεύω, σε διαπομπεύω

σε κατακρίνω, σε εξαπατώ,

σε εκμεταλλεύομαι, σε βλάπτω,

Βοήθησέ με! τον εαυτό μου ψάχνω!

Σε προστάζω, σε περιφρονώ, σε προσπερνώ,

σε διαβάλλω, σε προσβάλλω,

Βοήθησέ με, τον εαυτό μου ψάχνω!

Σε μειώνω, σε πληγώνω, πισώπλατα σε μαχαιρώνω

βοήθησέ με, τον εαυτό μου ψάχνω!

Ψάχνω μέσα σε βιβλία, σε κιτάπια και περγαμηνές

θεωρίες, δόγματα, φιλοσοφίες, ιδέες, δοξασίες, εικασίες,

αποφθέγματα, αλήθειες και ψέματα,

Τα ανακατεύω όλα, τα ψειρίζω, τα παπαγαλίζω, (μ' αυτά ορθρίζω...)

Όμως, σε παρακαλώ, βοήθησέ με!

γιατί

στο βάθος,

τον εαυτό μου ψάχνω!

Ψάχνω για πόστα, για πρωτιές, στους άλλους να κάνω αλλαγές,

για υπερβάσεις ψάχνω, για εξουσία,

Αλλά βοήθησέ με! γιατί, στην ουσία,

τον εαυτό μου ψάχνω!

ΠΗΓΗ:

http://anatash.pblogs.gr/2010/08/ki-omws-.html