Πριν από τρεις μήνες, στις 28.11.2010, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:
ΟΛΑ προς το φως στρέφονται
Στο ξεκίνημα της ζωής γνωρίζεις ελάχιστα, προχωράς και μαθαίνεις... Κάθε μέρα και ένα κομμάτι της, μικρό ή μεγαλύτερο. Και πλουτίζεις το μέσα σου... γεμίζει το πνεύμα εμπειρίες, η ψυχή όλο κι ανεβαίνει, προσπαθώντας να φτάσει το σύμπαν(προορισμός της ανθρώπινης φύσης), φτιάχνοντας ιδανικά, αποθηκεύοντας αξίες... Τα περισσότερα πράγματα δεν διδάσκονται... αποκτώνται μέσα απ΄το πάλεμα, τους αγώνες της καθημερινότητας.... Δεν ξέρω ή μάλλον δεν πιστεύω πως ο ορισμός της ευτυχίας, διατυπώνεται με λίγες λέξεις... μπορεί και να μην υπάρχει καν ακριβής ορισμός! Διαφορετικό πρόσωπο ο καθένας μας, με διαφορετικά δακτυλικά αποτυπώματα, περιφερόμαστε γύρω απο κοινές επιδιώξεις, ανάγκες και συνήθειες ακόμα! Ζούμε και υπάρχουμε στο φως! Ξεκινάμε όλοι απο το Α.... όπως ξεκινάει η Ανατολή! Εκεί που βγαίνει, ανατέλλει ο ήλιος! Χωρίς αυτόν τίποτα δεν ζει, δεν υπάρχει!
Κάπως έτσι κατέληξαν οι σκέψεις μου, στον απολογισμό απο την πορεία μου, μέσα στο σύλλογο που δημιουργήσαμε για τα ιδιαίτερα παιδιά που υστερούν, τα παιδιά που χρειάζονται την μεγαλύτερη φροντίδα μας... τα παιδιά που έρχονται για να μας φωτίσουν! 'Εμαθα πάρα πολλά κοντά τους.... γνώρισα, αγάπησα και πίστεψα ακόμα περισσότερο τον εαυτό μου και την Ανθρώπινη γενικά υπόσταση! Γιατί.... παρ΄ότι, πολλές φορές και πολλά στη ζωή μου έρχονταν ευνοϊκά, όλο και κάτι(νόμιζα) πως έλειπε... κάτι αδιόρατο, κάτι άλλο παραπάνω...! Μέχρι που τυχαία, συμπτωματικά ή επιδιώκοντάς το, δεν έχει σημασία, βρέθηκα στον "κύκλο" τους....
Πάνε δυό χρόνια... συγκεντρώσεων, φιλικής κουβεντούλας με λόγο, ταξίδια αβέβαια, συσκέψεων ξανά και ξανά, γνωριμίες, συναναστροφή με τον ιδιαίτερο κόσμο τους, προσπάθειες, εκκλήσεις, παρακλήσεις, προσφορές, μικρά και μεγάλα θαύματα..... ανάταση ψυχική! Σε κάθε συνάντηση, υπήρχε ένα φως στο δρόμο..... Απο τα παιδιά, απο τον σκοπό που επιδιώκαμε, δέσμη φωτός πάντα υπήρχε και μας φώτιζε!
Τώρα, στον απολογισμό, σκέφτομαι πως τα πρόσωπά τους είναι που στέλνουν φως στις ψυχές και αναπτερώνουν θέληση και κουράγιο.. Γιατί.... τα ιδιαίτερα παιδιά, θα θέλουν, θα αποζητούν μόνιμα και συνεχώς Μόνον ΑΓΑΠΗ! 'Οχι πως οι υπόλοιποι την απορρίπτουμε. Μα μαθαίνουμε, μπορούμε να επιβιώσουμε και με λιγότερη...! 'Οταν ξέρεις πως η φροντίδα, η προσοχή σου σε τούτα τα πρόσωπα αρκούν για να φωτίσουν, να λάμψουν σαν ήλιοι.... τότε βλέπεις πως όλα γύρω φωτίζονται αυτόματα! Νοιώθω πως περισσότερα πήρα παρά όσα έδωσα...! Μειώθηκαν ή ελαττώθηκαν οι φοβίες, οι αδυναμίες, οι γκρίνιες, οι μίζερες απαιτήσεις όσες κι αν υπήρχαν! Τα παιδιά βρήκαν στέγη, ανθρώπους με γνώσεις, χέρια να στηριχτούν, βάσεις για το δικό τους αύριο.... Φύτεψαν καλλιέργησαν λουλούδια, έμαθαν την αυτόνομη επιβίωση, έκαναν κατασκευές, δημιουργίες δικές τους.... πήραν γνώσεις, συναναστράφηκαν μεταξύ τους - μεταξύ μας! Φώτισε τρόπος στον τόπο, στα δύσκολα σκοτεινά μονοπάτια της ζωής τους και .... έτρεξαν προς τα εκεί! Το φως είναι απλόχερο και ζεσταθήκαμε όλοι...
Μακάρι ν΄ανοιχτούν τα σκούρα χρώματα στο μυαλό γονιών όπου κρατούν, ακόμα, τα παιδιά με ανάγκες, μέσα στο χώρο του σπιτιού τους.... Αυτό το μελανό σημείο, υπάρχει δυστυχώς και εύχομαι να βρεθεί τρόπος να ξεπεραστεί!
ΟΛΟΙ μπορούμε, με τις μικρές δυνάμεις μας, με τον δικό μας τρόπο και προπάντων θέληση, κοντά τους να βρεθούμε... ρίχνουμε φως στις σκοτεινές πτυχές που γεννήθηκαν και μεγαλώνουν..... ΟΛΟΙ μας!
ΠΗΓΗ:
http://aroma.pblogs.gr/2010/11/ola-pros-to-fws-strefontai.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου