Πριν από ένα μήνα, στις 22.1.2011, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, όπου και μια σειρά από εικόνες, διαβάσαμε αυτό:
Ποια σιωπή;…
Ποιά σιωπή μπορεί ν΄ακουστεί δυνατά και
να χαράξει βαθειά με ρωγμές, της ψυχής τα στεγανά....
Ποιά σιωπή φλυαρεί διαρκώς με σκοπό....
χτυπώντας κλειστές Υψηλές χρυσές πόρτες ...
Ποιά σιωπή μουντζούρωσε τα χαμόγελα της αυγής,
επαιτώντας τα αυτονόητα...
και μάτωσε τα ροδοπέταλα της κάθε αυλής....;
Δεν μπορεί! Κάπως Πρέπει ν΄ακουστεί!
Τη δική σου σιωπή, θέλω, να συντροφέψω μαζί σου Ελένη
και να γεμίσω τις γκρίζες σελίδες που φυλλομετράς,
με πολλά απαλά μικρά και άσβηστα χαμόγελα....!
Η δυνατότητά μου, ετούτο το πρωί,
να σου στείλω ένα χαμόγελο, με το δικό μου τρόπο,
με την ευχή να γίνει διαρκείας......
εισιτήριο για έναν ομορφότερο κόσμο, που σου αξίζει!
Για κάθε Ελένη.... για κάθε παιδί, για κάθε έναν απο εμάς,
αξίζει ένα χαμόγελο ν΄ανθίζει απ΄το πρωί.....
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ!
ΠΗΓΗ:
http://aroma.pblogs.gr/2011/01/poia-siwph.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου