Πριν από πέντε εβδομάδες, στις 4.1.2011, στο blog “Ελαφηβολιών” της Βάσσιας, διαβάσαμε αυτό:
Προτροπές
Είναι εκείνα τα συναισθήματα που ύπουλα ζουν και τρέφονται από σένα. Στη διάρκεια του «πολέμου», τότε που η αδρεναλίνη βρίσκεται στην ακμή της, τότε που νιώθεις άτρωτος και δυνατός, δεν υπάρχουν κενά, ρωγμές, τίποτα που να προμηνύει τη πτώση.
Είναι ο ορισμός σωστός; Πτώση; Ή μήπως είναι λάβωμα στην πανοπλία;
Πανοπλία; Είναι σωστή η λέξη; Όχι, γιατί ό,τι κρύβεται… στο τέλος νοσεί.
Λένε πως ο καταλληλότερος θεραπευτής σου είναι ο εαυτός σου.
Είναι;
Δεν είναι, τουλάχιστον όχι πάντα.
Κάποτε χρειάζονται καινούργια μάτια, καινούργια αυτιά, για να χωρέσουν και να αντιληφθούν την «λαβωματιά». Μη το εκλαμβάνεις ως απόλυτη αδυναμία. Είναι ανάγκη, ανάγκη ανθρώπινη.
Φοβάσαι, λες, το άνοιγμα του μυστικού σου κουτιού και όσα πεταχτούν- αδίστακτα από μέσα.
Σωστά φοβάσαι! Αλλά δεν είναι ο φόβος το γιατρικό, η κοφτή ματιά σου πάνω του και το ξεγύμνωμά του… αυτό είναι το γιατρικό.
Ένας άνθρωπος – μωρό – άγραφη σελίδα, δεν ήξερες πόσα χωρά μέσα του. Δεν ήξερες πόσα του στρίμωξαν μέσα του – Κανείς μας δεν ήξερε.
Και στέκεσαι ακίνητος άνθρωπος- αμετακίνητη σκέψη, λαβωμένη ψυχή.
Και τρέφεις το φόβο, άθελα σου, το ξέρω. Όμως υπάρχει κάτι που δεν μένει στάσιμο ποτέ. Κι είναι το πνεύμα που ανήσυχο ασφυκτιά από τη νωθρότητά σου. Είναι εκείνο που θέλει να κουνήσεις τα πόδια σου, να μετακινηθείς, ένα τετράγωνο εμπρός.
Κι ας ιδρώνεις, κι ας τρέμεις από την μοναξιά σου. Εκεί υπάρχουν καινούργια μάτια και καινούργια αυτιά που σε περιμένουν.
Θα σε πάρουν από το χέρι και θα σε οδηγήσουν μέχρι το τέλος του δρόμου. Θα σου αφήσουν το χέρι, αλλά εσύ ούτε που θα το καταλάβεις.
Και ξέρεις γιατί; Γιατί ο φόβος θα έχει πάψει να τρέφεται από σένα, θα μείνει άσιτος και άστεγος, θα σωριαστεί …. Κι εσύ δεν θα του δώσεις πια καμιά σημασία.
Ίσως στο τέλος της διαδρομής να μη σε περιμένει τελικά κανείς, παρά μόνο εσύ.
Εσύ ο διαφορετικός άνθρωπος της αφετηρίας φτάνει στο τέλος ίδιος με εκείνον που υπήρξε!
ΠΗΓΗ:
http://elafivolion.blogspot.com/2011/01/blog-post_04.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου