Πριν από δέκα ημέρες, στις 13.2.2011, στο blog “Memoryland” του Γεράσιμου, διαβάσαμε αυτό:
Χαμένες ευκαιρίες
Βρισκόμαστε νομίζω σήμερα σε μια μεγάλη στιγμή για την Ελλάδα. Μεγάλη από την άποψη των ευκαιριών για ριζική αλλαγή νοοτροπιών, θεσμών, προκαταλήψεων, στερεοτύπων, προτύπων, που δίνονται υπό το φάσμα και την απειλή της πολλαπλής χρεωκοπίας: χρεωκοπίας ηθικής, πολιτιστικής, οικονομικής. Στη μεγάλη όμως αυτή στιγμή βρεθήκαμε με 'μικρούς' πολιτικούς, που αδυνατούν να φανούν αντάξιοι των περιστάσεων και να πάρουν μια πρωτοβουλία για να γυρίσει επιτέλους σελίδα αυτή η χώρα. Ανίκανοι να αναλάβουν οι ίδιοι τη ‘βρωμοδουλειά’ της σωτηρίας της χώρας και του λαού της από τον κακό του εαυτό, που έχει πάρει το πάνω χέρι τα τελευταία 30 τουλάχιστον χρόνια, ανέθεσαν εν λευκώ σε εξωτερικούς ‘προστάτες’ το άχαρο καθήκον της ανέλκυσης μιας χώρας από το βούρκο της διαφθοράς, των μικροσυμφερόντων, του ζωώδους καταναλωτισμού, του φοβερού υπαλληλικού ιδεώδους. Έβλεπα χθες έναν εκπρόσωπο της Τρόικας να μιλά για τους φορτηγατζήδες και τους φαρμακοποιούς ως προνομιούχους που φυσικά θα ξεσηκώνονταν χάνοντας τα προνόμιά τους ή με την απειλή και μόνο της απώλειας των προνομίων τους, όπως και οι του ΟΑΣΑ και τόσοι άλλοι. Κάτι τέτοιο δεν έχει ακόμα τολμήσει να το πει ανοιχτά ο ΓΑΠ ή ο όποιος άλλος Έλληνας πολιτικός: να μιλήσει καθαρά και ξάστερα για την κατακερματισμένη νεοελληνική κοινωνία, που κάθε της κομμάτι κοιτά εμμονικά τα συντεχνιακά του συμφέροντα και τη βολή του πριν και πάνω απ' όλα. Ακόμα και τώρα, ακόμα και στο χείλος του γκρεμού, φοβούνται, οι άνθρωποι αυτοί, το πολιτικό κόστος. Και αναλώνονται σε θλιβερές αλληλοκατηγορίες, προκειμένου να ξεγλιστρήσουν, να μην τους πάρουν τα σκάγια της λαϊκής δυσαρέσκειας, για να βγουν από όλο αυτό το διαρκώς διογκούμενο αδιέξοδο όσο γίνεται πιο αλώβητοι, πιο παρθένοι. Η κρίση αυτή ήρθε σαν μια μοναδική ευκαιρία να δούμε κατάματα τα προβλήματα, τα στεγανά, τα βάραθρα που μας χωρίζουν από άλλες χώρες, στις οποίες φεύγουν οι καλύτεροί μας. Και αντί γι’ αυτό κατάντησε ένα απογοητευτικό θέατρο σκιών, σκιωδών πολιτικών, που φάνηκαν αδύναμοι να κοιτάξουν καταπρόσωπο την αλλοτριωμένη, αποπροσανατολισμένη νεοελληνική κοινωνία, να την πιάσουν από τους ώμους και να την ταρακουνήσουν.
ΠΗΓΗ:
http://gerasimos-memoryland.blogspot.com/2011/02/blog-post_13.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου