«Οι πολίτες, το καθεστώς και το σύνδρομο του θύματος» [Από το blog “ Rodia Mixer”]

Στην μέση του μήνα που τελειώνει σήμερα, δηλαδή στις 15.3.2011, στο blog “Rodia Mixer”, διαβάσαμε αυτό:

Οι πολίτες, το καθεστώς και το σύνδρομο του θύματος

Διαδηλώνουν οι λαοί της Ενωμένης Ευρώπης. Με πανώ ξεδιπλώνουν τις αντιρρήσεις τους εναντίον των κυβερνήσεων που τους εξουσιάζουν. Η συγκεκριμένη εικόνα είναι από διαδήλωση στην καρδιά του Κέντρου των Αποφάσεων, στις Βρυξέλλες, δείγμα πως δεν διαμαρτύρονται μονάχα οι περιφερειακοί λαοί σαν και μας εδώ πέρα. Δεν ξέρω αν πέσαν κι εκεί δακρυγόνα και ξύλο, πάντως ο κόσμος φώναξε αρκετά -και ξεθύμανε; μπα, δεν νομίζω. Πώς να ξεθυμάνει, που οι Αποφάσεις των εξουσιαστών του πάνε να του στερήσουν όλα όσα απόχτησε με αγώνες, αίμα και δάκρυα τα τελευταία πενήντα χρόνια; Η εικόνα είναι ενδεικτική και ίσως η διαδήλωση που αποτυπώνει να είναι η πιο ήρεμη που έγινε σε ευρωπαϊκή πόλη.

Για ποιο λόγο διαδηλώνει ο ευρωπαίος πολίτης σήμερα;

Πώς να γίνει από ευρωπαϊκός, πολιτισμένος λαός, ένας λαός των φτωχών; Είναι δυνατόν, οι ευρωπαίοι πολίτες να πεινάσουμε; Να πουμε το ψωμι ψωμάκι; Αντί να βοηθήσουμε να ανεβούν και οι φτωχοί λαοί στο ύψος μας, φροντίσαμε -με πολέμους και στήριξη καταπιεστικών καθεστώτων- να τους βουλιάξουμε περισσότερο και νάτα τώρα τα χάλια μας. Μα.. εμείς τα κάναμε όλα αυτά; ίσως ρωτήσεις αγαπημένε/η μου αναγνώστη/τρια, αλλά κι αν δεν ρωτήσεις θα το σκεφτείς, οπότε απαντώ: Ναι, εμείς. Επειδή, εμεις είμαστε το "καθεστως". Καθε "δημοκρατικη" ψηφος που ρίχναμε στις εκλογές, στήριζε ή/και αναδείκνυε τη βούληση των πολλών ημών που θελουμε αυτά για τα οποια παραπονιομαστε "μετα την απομάκρυνση εκ του ταμείου". Ελπίζω να ξυπνησουμε μετα απο όλα αυτά που συμβαίνουν αυτο τον καιρό. Εκτος αν μας αρεσουν οι επαναληψεις.

Σύνεση και συνειδητότητα.

Αν δεν ξυπνήσουμε, το Τέρας που ζεστάναμε στη θαλπωρή της αγκαλιάς μας, θα μας υποβάλλει σε όλο και χειρότερα βασανιστηρια, δηλαδή ελλείψεις. Σε κάθε τομέα: διατροφή, ανέσεις, ποιότητα ζωής. Με ποιο τρόπο; με τη στέρηση του χρήματος που έρχεται με τη μείωση των αποδοχών, την ανεργία, την ανασφάλιστη εργασία και ό,τι βάλει ο νους των ιθυνόντων "προστατών" μας -οικονομολόγων, κυρίως. Ολοι αυτοί που αγωνίζονται να μας σώσουν (απο τα περιττά κιλά ίσως!) είναι τοποθετημένοι στις θέσεις που εμείς τους δώσαμε με τις ψήφους μας. Αφού το συνειδητοποιήσουμε αυτό, χρειάζεται λίγο κουράγιο ακόμα. Να αντισταθούμε στην αυτολύπηση, στο ενοχικό σύνδρομο και στα καταθλιπτικά επεισόδια. Εξω καρδιά και, με τη γνώση που αποκτήσαμε, θα τα καταφέρουμε ψηφίζοντας με σύνεση και γνώμονα τη συνείδησή μας και όχι το στενό ατομικό συμφέρον, ούτε πεισματικά, ούτε και οπαδικά ασφαλώς.

Ο καθένας μας είναι ο καλύτερος.

Ενα λαό τρομαγμένο θέλουν τα λαμόγια που λαβαίνουν Αποφάσεις -που εμείς τα βάλαμε να αποφασίζουν, να μας εκπροσωπεύουν. Ενα λαό τρομαγμένο, ρημαγμένο, ανασφαλή, τέτοιους πολίτες θέλουν για να λαβαίνουν τις Αποφάσεις που θα γεμίζουν τα μπαούλα τους ζεστο χρήμα και συμβόλαια αγοραπωλησιών. Εμείς τους βάλαμε, εμείς θα τους βγάλουμε κιόλας! Προσοχή, προσοχή: όχι αντικατάσταση με χειρότερους, ε. Θα πεις «και πού θα βρούμε τον καλύτερο» και θα έχεις δίκιο. Το θέμα δεν είναι ο καλύτερος, αλλά οι θεσμοί να γίνουν σωστότεροι, να αλλάξει η νοοτροπία μας, να υποβάλλουμε διευθετήσεις και οργάνωση διαφορετική από αυτή που υπάρχει σήμερα και κυβερνά την Ενωμένη Ευρώπη χωρίς να έχει καν ψηφιστεί, άσε που μερικοί "κυβερνητες" είναι ξενόφερτοι...

Σταματώ εδώ για να μη γράψω ακατάληλες λέξεις.

ΠΗΓΗ:

http://rodiat7.blogspot.com/2011/03/blog-post_15.html