Στις 27.8.2008, blog “Opening a door to my world” (Dapnipako), διαβάσαμε αυτό:
Learning is a treasure that will follow its owner everywhere! (Chinese proverb – Κινέζικο ρητό)
Η ΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Για το δικό μας παιδί, ένα δωμάτιο-γραφείο, ένας κήπος, το τραπέζι και το κρεβάτι, η μοναξιά, η συντροφιά, το πρωί και το βράδυ, όλες οι ώρες θα είναι γι'αυτόν ίδιες, όλοι οι χώροι θα είναι αίθουσες μελέτης. Η φιλοσοφία θα είναι το κύριο μάθημα, επειδή είναι εκείνη που διαμορφώνει την κρίση και τα ήθη και ακόμη έχει το προνόμιο να ααμιγνύεται παντού... Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για όλες τις άλλες επιστήμες. Ωστόσο, σε ότι αφορά στη φιλοσοφία και κατά την κρίση όλων των συνετών ανθρώπων, χάρις στην ηπιότητα του αντικειμένου που χειρίζεται, δεν θα έπρεπε να μένει έξω ούτε από τα συμπόσια, ούτε από τα παιχνίδια...
Το μάθημα μας, λοιπόν, που γίνεται σα να ήταν απρόβλεπτο, χωρίς δέσμευση τόπου και χρόνου, θα κυλά άνετα... Μάλιστα, και τα παιχνίδια, και οι ασκήσεις θα αποτελούν και αυτά ένα μεγάλο μέρος της παιδείας μας, το τρέξιμο λ.χ. η πάλη, η μουσική, ο χορός, το κυνήγι, η χρήση των αλόγων και ο χειρισμός των όπλων. Θέλω παράλληλα με την ψυχή, να υπάρχει φροντίδα και για μια καλή εμφάνιση του ατόμου. Θέλω να καλλιεργηθεί η τέχνη των κοινωνικών σχέσεων καθώς και μια άνεση στη συμπεριφορά. Δε διαμορφώνεται μια ψυχή, δε διαμορφώνεται ένα σώμα, διαμορφώνεται ένας άνθρωπος και δεν πρέπει να χωρίζουν αυτά τα δύο, αφού δεν είναι παρά ένα. Και όπως λέει ο Πλάτωνας, δεν πρέπει να ασκείται το ένα χωρίς το άλλο, αλλά να τα καθοδηγούμε παράλληλα, σαν ένα ζεύγος αλόγων κάτω από το ίδιο χαλινάρι. Ακούγοντας τον Πλάτωνα, νομίζει κανείς ότι δίνει περισσότερο χρόνο και μέριμνα στις σωματικές ασκήσεις, διότι εκτιμά πως με την άσκηση του σώματος ασκείται παράλληλα και το πνεύμα, ωστόσο τούτο δεν συμβαίνει, ούτε και αντίστροφα.
Πάντως, αυτό το είδος της παιδείας πρέπει να διέπεται από μία ήπια αυστηρότητα, και να μην έχει τη σημερινή του μορφή. Τώρα, αντί να προσελκύουν τα παιδιά στα γράμματα, τους εμφανίζουν μια φρικτή και σκληρή πραγματικότητα. Ασ απαλείψουμε τη βία και την επικράτηση του πιο ισχυρού, διότι κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να μπορεί να διαφθείρει και να αποπροσανατολίσει περισσότερο ένα παιδί που είναι καλό από τη φύση του. Εαν εσείς επιθυμείται το παιδί να έχει το φόβο της ντροπής και της τιμωρίας, μην το προετοιμάζετε να τα αντιμετωπίσει αυτά. Σκληραγωγείστε το, μαθαίνοντας του να αντιμετωπίζει τον ιδρώτα και το κρύο, τον άνεμο, τον ήλιο και τα τυχαία γεγονότα στα οποία δεν πρέπει να δίνει σημασία. Απαλλάξτε το από κάθε μαλθακότηταβκαι ευαισθησία στο ντύσιμο, και στον ύπνο, στο φαγητό και στο ποτό, συνηθίστε το σε όλα. Ασ μην είναι ένα όμορφο αγόρι, αλλά ένα αγόρι όλο ζωή και δύναμη.
Η τέχνη της συνομιλίας. Η πλέον καρποφόρα και η πλέον φυσική άσκηση του μυαλού μας είναι, κατά τη γνώμη μου, η συνομιλία. Βρίσκω ότι είναι πιο ευχάριστη από όλες τις άλλες ασχολίες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, εάν ήμουν υποχρεωμένος να επιλέξω, νομίζω ότι θα προτιμούσα να χάσω την όρασή μου, παρά την ακοή ή την ικανότητα του λόγου. Η μελέτη των βιβλίων είναι μια δραστηριότητα εκφυλιστική και αδύναμη, που δεν σε εξάπτει. Αντίθετα, η συνδιάλεξη σε μαθαίνει και σε εξασκεί συγχρόνως. Εάν συνδιαλέγομαι με μια δυνατή ψυχή και σκληρό συνομιλητή, αυτός με πιέζει στα πλευρά, με κεντρίζει αριστερά, με κεντρίζει δεξιά και, τα παιχνίδια της φαντασίας του δίνουν ώθηση στη δική μου φαντασία.
Επίσης, η έλλειψη αντιπαράθεσης είναι ότι πιο ανιαρό σε μια συζήτηση. Ενώ το πνεύμα μας ενδυναμώνεται από την επικοινωνία με άλλα πνεύματα που διαθέτουν δύναμη, διαύγεια και ετοιμότητα. Είναι αδιανόητο μέχρι ποίου σημείου το πνεύμα μας εξασθενεί, εάν συναναστρεφόμαστε άτομα με περιορισμένη νοημοσύνη και αρρωστιάρικο μυαλό. Και δεν υπάρχει ασθένεια πιο μεταδοτική από αυτήν. Γνωρίζω πολύ καλά τι σημαίνει αυτό. Ακόμη, μου αρέσει η αντιπαράθεση και η ανταλλαγή απόψεων, αλλά αυτό επιτυγχάνεται με λίγα άτομα ή το κάνω για μένα. Διότι βρίσκω πως είναι μια δουλειά που δεν αρμόζει σε έναν τίμιο άνδρα το να θέλει αυτός να εντυπωσιάσει σημαντικά πρόσωπα και να ασχολείται διαρκώς με το πώς θα κάνει να θριαμβεύσει το πνεύμα του και το κακάρισμά του.
Το ταξίδι. Το ταξίδι είναι μια επωφελής άσκηση. Το μυαλό μας είναι διαρκώς απασχολημένο με το να παρατηρεί πράγματα άγνωστα και καινούρια. Όπως έχω πει συχνά, δεν γνωρίζω καλύτερο σχολείο για να εκπαιδεύσειντον άνθρωπο στη ζωή, από εκείνο που του προτείνει την ιδιαιτερότητα που έχουν τόσες άλλες ζωές, τόσοι τρόποι ύπαρξεως, τόσες συνήθειες. Πρέπει να δώσεις στον άνθρωπο να γευτεί την άπειρη ποικιλία των μορφών που παίρνει η ανθρώπινη φύση μας. Στο ταξίδι, το σώμα δεν είναι πολύ αδρανές ούτε πολύ κουρασμένο, και η με μέτρο κινητικότηττα, το κρατάει σε εγρήγορση. Μπορώ να παραμείνω καβάλα στο άλογο, χωρίς να βάλω το πόδι μου στη γη και χωρίς να βαρεθώ, επί οκτώ ή δέκα ώρες και αν είμαι ανήμπορος...
Από το Περιοδικο Ελευθερίας και Γλώσσας ΕΥΘΥΝΗ (τεύχος 428, Αύγουστος 2007), μεταφρασμένο από τη Αγγελική Κουτσομητοπούλου και γραμμένο από τον Michel de Montaigne.
Κάπως έτσι πιστεύω και εγώ ότι θα έπρεπε να ήταν η μόρφωση, η τέχνη της συνομιλίας και το ταξίδι για να πάει η ανθρωπότητα μπροστά και κυρίως η χώρα μας!
ΠΗΓΗ:
http://dapnipako.blogspot.com/2008/08/learning-is-treasure-that-will-follow.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου