Στις 12.9.2008, στο blog “Καρπουζένια (Karpouzi)” διαβάσαμε αυτό:
Άκρες ακραίες
Ένα σκοινί τεντωμένο η αγάπη μου. Με δυο άκρες. Εσένα κι εμένα.
Ακροβατώντας να το περπατώ μήπως και φτάσω απέναντι. Κι ας γλυστράω. Κι ας μην έχει δίχτυ ασφαλείας. Ζογκλέρ στο όνομα του έρωτα να γίνομαι, κι ας γελάει το τσίρκο όλο κάθε φορά που προσγειώνομαι ατσούμπαλα.
Ένα σκοινί ελαστικό η αγάπη μου. Άλλοτε οι δυο άκρες μακριά και άλλοτε κοντά, πολύ κοντά. Extreme sport ο έρωτας. Κάτι σαν bungee jumping. Να ταλαντεύομαι εγώ με το βάρος της καρδιάς μου, κι εσύ απόμακρος κι ακίνητος, δεμένος στις μακρινές σου σταθερές.
Ένα φονικό σκοινί η αγάπη μου. Μια θηλιά που με μπουκώνει και δεν παίρνω ανάσα. Να λαχανιάζω στη χαρά του έρωτά σου και μετά να ασφυκτιώ στην απουσία σου. Να μην μπορώ να ελευθερωθώ, κι ας μην υπάρχει κόμπος πουθενά. Ελεύθερη θηλιά. Μαζοχιστική. Να μπορεί να λυθεί και να μην λύνεται. Τυφλή η αγάπη μου.
Μπλεγμένο σκοινί η αγάπη μου. Γόρδιος δεσμός. Να μην μπορώ στον λαβύρινθό του να βρω την άλλη άκρη. Εσένα, να μην μπορώ να φτάσω. Κι αν πλησιάζουμε πότε πότε από τύχη, να πρέπει να λύσω το κουβάρι για να σε ξαναβρώ μια ακόμη φορά.
Η αγάπη μου; Ένα σκοινί ανθεκτικό. Όχι τριχιά φτηνή που ξεφτίζει… σκοινί που αντέχει. Με κόμπους περίτεχνους ναυτικούς και άλλους ασφαλείας, να θαλασσοδέρνεται. Κι όμως, δεμένο στο λιμάνι σου, μην τύχει και η καρδιά μου σαλπάρει για άλλα μέρη.
Ένα σκοινί η αγάπη μου. Μαλακό. Χρωματιστό.
Δέσε το σε έναν υπέροχο φιόγκο και ξετύλιξέ το χαρούμενα. Και με τη φλόγα σου κάψε τις δυο άκρες να κολλήσουν. Έναν φαύλο κύκλο φτιάξε αλλιώτικο, χωρίς αρχή και τέλος. Να ενωθούν οι άκρες γερά και να κυκλώσουν τα κορμιά μας. Να φυλακίσεις τον έρωτα, μην τύχει και μου τελειώσει.
Πόσο πεθύμησα την άλλη άκρη της αγάπης μου...
Μην είναι που γράφω μονοκοντυλιά, περπατώντας σε ατέρμονη σκοινένια ευθεία καιρό τώρα;
ΠΗΓΗ:
http://tokarpouzi.blogspot.com/2008/09/blog-post_12.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου