«Έξοδος από τον εαυτό! Είμαι ρομαντική; Μήπως αιθεροβάμων; Η πείρα χρόνων μου το υπαγορεύει…» [Από το blog “Η ζωή είναι ωραία”]

Στις 31.8.2008, στο blog “Η ζωή είναι ωραία (Ανάταση)”, της “Σοφίας Κου”, διαβάσαμε αυτό:

Έξοδος από τον εαυτό! Είμαι ρομαντική; Μήπως αιθεροβάμων; Η πείρα χρόνων μου το υπαγορεύει…

Είναι τυχαίο ότι όσους ανθρώπους γνωρίζω που ΔΙΝΟΥΝ απλόχερα χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα, είναι μες στη χαρά, το χαμόγελο, τη δοξολογία;

Ακόμα και φίλος που γνώρισα μέσα από τη μπλογκόσφαιρα μου εκμυστηρεύτηκε: «Μα τι αγάπη υπάρχει τριγύρω! Νιώθω ώρες-ώρες να μην την αντέχω!» Αυτό που τον χαρακτηρίζει είναι η ...άμετρη δοτικότητά του (σε συμβουλές, σε βοήθεια, σε υλικά, σε δώρα, ευχές)! Βέβαια, όταν διαπιστώσει ότι τον πλησίασαν μόνο για να τον απομυζούν ασταμάτητα, αραιώνει διακριτικά τις πολλές παροχές κι έτσι δεν τροφοδοτεί και το πάθος του άλλου, κι όλη η σχέση μπαίνει στο σωστό της δρόμο...

Εξάλλου το καλό που κάνεις, σου έρχεται πίσω είτε το θέλεις είτε όχι, από άλλη πηγή! Είναι συμπαντικός νόμος! Γι' αυτό και η έκπληξη του φίλου μου: από την ποσότητα και τους αναπάντεχους δότες!

Το μυστικό λοιπόν, (ευτυχώς πρόσφατα το φωνάζουν και οι ψυχολόγοι) για έξοδο από την κατάθλιψη είναι η έξοδος απ' τον εαυτό. Απ' το κουκούλι, απ' το καβούκι μας. Θα χετε δει και εσείς πόσα τέτοια «κουκούλια» κυκλοφορούν στην μπλογκόσφαιρα! Πόσοι στρέφονται πέριξ μόνο του δικού τους σπιτιού, και επιθυμούν άλλους να τους δορυφορούν... Είναι τόσο ορατοί! Τόσο μόνοι!

Η μεγαλύτερη όμως προσωπική μου εμπειρία προέρχεται από θεραπευτικές συνεδρίες σωματικών συμπτωμάτων...

Αναμφίβολα, όπως προειδοποιούν οι γιατροί η μεγαλύτερη αρρώστια του άμεσου μέλλοντος θα είναι η κατάθλιψη... Ίσως γιατί, ακολουθώντας το περιβάλλον μες στο οποίο στεγαζόμαστε, φτιάξαμε έτσι και την οπτική μας απέναντι στους συνανθρώπους μας!

Αυτή η συρρίκνωση όμως προκαλεί θλίψη, σύνθλιψη, σκληρότητα, μόνιμη θέση αυτοάμυνας, αλαζονεία... Ενώ το άνοιγμα προς τα ε ξω, το ανιδιοτελές μοίρασμα πληθαίνει τα χωράφια που μας δόθηκαν δωρεάν να περπατήσουμε, να κατοικήσουμε...

Έτσι αντιμετωπίζεται και ο φόβος: απευθύνεσαι ΠΡΟΣ (ακόμα και προς κάποιον που ζητάει τη βοήθειά σου), και λίγο-λίγο αδυνατίζει η ένταση του...

Βρες χρόνο να σκεφτείς πόσο νομοτελειακό είναι...

Να δείς, αν τολμήσεις, έτσι σαν παιχνίδι κάποια «έξοδο», τι «περίεργα» πράγματα θα σου συμβούν. Αρκεί τίποτα να μην περιμένεις...

ΠΗΓΗ:

http://anatash.pblogs.gr/2008/08/exodos-ap-ton-eayto-eimai-romantikh-mhpws-aitherobamwn-h-peira-h.html