Πριν από δύο περίπου εβδομάδες, στις 3.6.2011, στο blog “Memoryland” του Γεράσιμου, διαβάσαμε αυτό:
Ένα βασικό έλλειμμα
Η πολιτική ζωή στην Ελλάδα πάσχει από ένα βασικό έλλειμμα: της λείπει η πρώτη ύλη, μια πρώτη ύλη απαραίτητη για κάθε αξιοπρεπή πολιτικό λόγο, αντίλογο, διάλογο. Τόσο εντός όσο και εκτός Κοινοβουλίου, τόσο εντός όσο και εκτός των κατεστημένων κομμάτων λάμπει, δια της απουσίας της, η πολιτική σκέψη. Γι' αυτό και οι διάφοροι ‘ταγοί’ εντός και εκτός κομματικών μηχανισμών, με την ευκολία του ανίδεου, με την αυτοπεποίθηση του ‘ρεαλιστή’, μιλάνε χλευαστικά για την άμεση δημοκρατία από τη δική τους, στενή σκοπιά, χωρίς να γνωρίζουν την ιστορία της ως ιδέας, το πραγματικό της πολιτικό βάρος και βάθος. Aγνοούν ότι η άμεση δημοκρατία είναι ένα συνταρακτικό αίτημα της εποχής μας, ένα αίτημα που διαρκώς ωριμάζει και επανέρχεται σε στιγμές αφύπνισης, από το Σιατλ και τη Γένοβα και τις ‘διαδηλώσεις κατά της παγκοσμιοποίησης’ στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, μέχρι την Πουέρτα ντελ Σολ και την πλατεία Συντάγματος σήμερα. Ταυτόχρονα, ‘διανοούμενοι και καλλιτέχνες σπάνε τη σιωπή τους’ για να εκστομίσουν κοινοτοπίες, συνεπεία και της δικής τους αδυναμίας να σκεφτούν πολιτικά. Μέσα σ' όλα αυτά, με αποκλειστική πρώτη ύλη το χρήμα και τις δημόσιες σχέσεις που διαμορφώνονται γύρω του, με μέσο έκφρασης την κούφια συνθηματολογία και με κινητήριο δύναμη την άγνοια τόσο τα παλιότερα όσο και τα νεόδμητα πολιτικά κόμματα προσπαθούν απεγνωσμένα να σχηματίσουν ‘ρεύματα’ παρά αυτή την στοιχειώδη τους έλλειψη, παρά το ανύπαρκτο ιδεολογικό τους υπόβαθρο.
Ο μεγαλύτερος σύγχρονος θεωρητικός της άμεσης δημοκρατίας, Κορνήλιος Καστοριάδης, είχε τιτλοφορήσει την τελευταία του δημόσια παρέμβαση ‘Παγκόσμια δημοκρατική αναγέννηση ή κάποια εφιαλτική ουτοπία’, προβλέποντας το δίλημμα που θα συναντούσε σύσσωμος ο δυτικός πολιτισμός στην αυγή του 21ου αιώνα. Σήμερα βρισκόμαστε ακριβώς σε αυτό το δίλημμα, σε ένα σταυροδρόμι μεταξύ των δυο, μεταξύ της προσκόλλησης στα αδιέξοδα ενός παγκοσμιοποιημένου κερδοσκοπικού καζίνο που οδηγεί σε πολιτιστική, οικονομική, πολιτική χρεοκοπία ολόκληρους λαούς και των πρώτων δειλών αλλά σταθερών βημάτων προς μια ανατροπή της μεταφυσικής της αντιπροσώπευσης, προς μια αμεσοδημοκρατική στροφή που μέσα από τις νέες τεχνολογίες θα δώσει φωνή, δύναμη, παρουσία στις σιωπηρές μάζες, βγάζοντάς τες από τον ‘παραδοσιακό τους’ παθητικό ρόλο του ‘ψηφοφόρου’. Αυτό που χρειάζεται σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές είναι όραμα. Είναι δράση βασισμένη σε σκέψη πολιτική. Ας σιωπήσουν για λίγο όλοι όσοι ανέξοδα δικάζουν και καταδικάζουν ιδέες, οράματα, κινήματα. Ας σταθούν να ακούσουν τη φωνή άφωνων μέχρι και χτες ανθρώπων που για πρώτη φορά στη ζωή τους σηκώθηκαν από τους καναπέδες τους. Το σταυροδρόμι που βρεθήκαμε απαιτεί ‘υποψιασμένη’ δράση, αναστοχασμό, αναζήτηση μέσων έκφρασης, αυτοοργάνωσης, εκδημοκρατισμού ενός ελαττωματικού πολιτικού συστήματος. Και κυρίως απαιτεί άμεση και σε βάθος αντιμετώπιση αυτού του τεράστιου ελλείμματος σε πολιτική σκέψη που δεν καλύπτεται με συνθηματολογία και ανεύθυνη αερολογία.
ΠΗΓΗ:
http://gerasimos-memoryland.blogspot.com/2011/06/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου