Πριν από τέσσερεις εβδομάδες, στις 24.5.2011, στο blog “Vassper” διαβάσαμε αυτό:
Silencio, para no despertar a los Griecos
"ησυχία, να μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες ! "
Αυτό έγραφε χθές, με μεγάλα γράμματα, ένα πανώ στην πλατεία Puerta del Sol της Μαδρίτης.
Μας κοροϊδεύουν ή μας παρακινούν σε αντίδραση ;
Την ώρα που χιλιάδες Ισπανοί, μόνο με την υποψία "μνημονίου", διαδηλώνουν εναντίον του προγράμματος λιτότητας και της διαφθοράς στην χώρα τους, εμείς ξαπλωμένοι στους καναπέδες, περιμένουμε το μοιραίο. Πρίν απο αυτούς, οι Πορτογάλλοι, οι Ιρλανδοί, οι Βρεταννοί, ακόμα και οι "κρύοι" Ισλανδοί. Ολοι αντιδρούνε, σε αυτό που φοβούνται ότι θα έρθει, αλλά εμείς το ζούμε ήδη. Και δεν αντιδρούμε.
Γιατί ;
Νοιώθουμε ένοχοι, επειδή "μαζί τα φάγαμε" ή απλά, δεν βλέπουμε εναλλακτική λύση; Δεν έχουμε ακόμα αντιληφθεί τί γίνεται στην χώρα ή μήπως αυτοί που μπορούν να κινητοποιήσουν τον κόσμο, δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα; Μήπως τελικά, βολεύει το "μνημόνιο", έτσι όπως εφαρμόζεται, γιατί δεν θίγει αυτούς που έπρεπε να θίξει ;
Ότι από τα παραπάνω και άν συμβαίνει, δεν δικαιολογεί τέτοια απάθεια.
Είναι αλήθεια ότι είμαι απο αυτούς που πιστεύουν, ότι η χώρα έχει ανάγκη απο κάποιο "μνημόνιο", μιά συνολική αναδιοργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας. Αλλά "μνημόνιο" μεταξύ μας, όχι με τους τροϊκανούς. Ενα νέο κοινωνικό συμβόλαιο στο οποίο όμως, να συμμετέχουν όλοι, όχι μόνο αυτοί που δεν μπορούν να το αποφύγουν.
Διότι, αυτό συμβαίνει τώρα! Στο μνημόνιο της τρόϊκας, συμμετέχουν μόνο αυτοί που δεν μπορούν να τό αποφύγουν. Αντίθετα, δεν συμετέχουν αυτοί που "μαζί τα έφαγαν", γιατί απλούστατα ο καρπός του φαγοποτιού τους είναι "μαύρος" και δεν μπορεί να προσδιορισθεί. Αρα, δεν υπάρχει ! Διεφθαρμένοι ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες και φοροφυγάδες επαγγελματίες συνεχίζουν τις δραστηριότητές τους, λίγο πιό διακριτικά, γελώντας σε βάρος των κορόϊδων.
Οι υπεράριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι, συνεχίζουν την λούφα τους, κρυμμένοι πίσω απο τις εγκυκλίους και την γραφειοκρατία του Ελληνικού κράτους που τους δίνουν την δυνατότητα να βολοδέρνουν, περιμένοντας την επόμενη "άγραφη" άδεια του Διοικητή για τις γιορτές. Πρός Θεού, μην ταράξουμε την ηρεμία της υπηρεσίας βάζοντας τους "κοπρίτες" να δουλέψουν, πού όλοι τους γνωρίζουν αλλά κανείς δεν αντιδρά, ιδίως οι προϊστάμενοι.
Οι δικαστές συνεχίζουν να κρύβονται πίσω απο την πολυνομία και την αναποτελεσματικότητα του νομικού μας συστήματος, αφήνοντας ατιμώρητους τους λίγους "παραβάτες" που τους αποστέλλονται για το ξεκάρφωμα, εξαντλώντας την αυστηρότητά τους σε κανένα πρεζόνι ή πιτσιρικά που οδηγά χωρίς δίπλωμα.
Τέλος, οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του έθνους, οι πολιτικοί μας, συνεχίζουν να συντηρούν τις πελατειακές τους σχέσεις, αναπτύσοντας το "κράτος δικαίου" του ρουσφετιού, των εξυπηρετήσεων και της υπέρβασης των νόμων, συντονίζοντας όλους τούς παραπάνω σε μιά ορχήστρα του παραλόγου.
Φταίει η κυβέρνηση, που δεν προσπαθεί πολύ; Μήπως, η επόμενη κυβέρνηση θα προσπαθήσει περισσότερο ; Πόσοι αλήθεια το πιστεύουν αυτό. Ο Γιωργάκης υπάρχει, γιατί πρέπει κάποιον να βρίζουμε. Αλλοιώς θα βρίζαμε τον άλλον, ή τον παρα-άλλον.
Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση που περιγράφεται στις παραπάνω γραμές φαίνεται απελπιστική. Γιατί, όλοι γνωρίζουμε ότι αυτά δημιούργησαν το χρέος και αν δεν αλλάξουν, δεν έχει κάν νόημα να προσπαθήσουμε, γιατί σε λίγα χρόνια πάλι στα ίδια θα είμαστε.
Ίσως, αυτός είναι ο λόγος που δεν αντιδρούμε. Γιατί αυτοί που καλούνται να αλλάξουν είναι τόσοι πολλοί και τόσο βολέμενοι, που λίγοι Έλληνες πιστεύουν ότι θα το κάνουν. Γιατί, η διαφθορά και το μικροσυμφέρον έχουν νοτίσει τόσο πολύ την Ελληνική κοινωνία, που οι περισσότεροι Έλληνες πιστεύουν ότι πολύ δύσκολα θα αρχίσουμε να ξανασκεφτόμαστε συλλογικά.
Είμαι και εγώ, ένας απο τους πολλούς Έλληνες, που σπάνε το κεφάλι τους να βρούν με ποιόν τρόπο θα επανεκκινήσουμε αυτή την κοινωνία. Με ποιόν τρόπο, θα διορθώσουμε τα παραπάνω. Αλλά, όσο και αν το σπάω, λύση δεν βλέπω. Ούτε κάν αχνή.
'Ισως όμως, μιά λύση είναι να αρχίσουμε να αντιδρούμε. 'Ετσι, χωρίς πρόταση, αφού δεν έχουμε. Απλά για να δηλώσουμε την δυσαρέσκειά μας. Και την επιθυμία μας για αλλαγή. 'Οσοι την θέλουμε. 'Ισως, θα πρέπει να το κάνουμε, όχι για εμάς, αλλά για τα παιδιά μας. Τα οποία καταδικάσαμε, άλλοι με τη συμμετοχή στο πάρτυ και άλλοι με την αδιαφορία, στην φυγή απο την χώρα ή στην αποδοχή αυτής της νοοτροπίας. Στην διαιώνιση αυτής της αδιέξοδης κατάστασης.
Γιατί η κατάσταση είναι αδιέξοδη. Και η επιβίωση δεν είναι υποχρεωτική.
ΠΗΓΗ:
http://vassper.blogspot.com/2011/05/silencio-para-no-despertar-los-griecos.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου