«Η μοναξιά του σχοινοβάτη» [Από το blog “Ζώντας στην κόψη”]

Στις 14.10.2008, στο blog “Ζώντας στην κόψη” διαβάσαμε αυτό:

Η μοναξιά του σχοινοβάτη

Κόκκινο φεγγάρι, θάλασσες τεκίλα

Φύλλα πεταμένα στη φωτιά

Κόκκινο φεγγάρι, κόκκινο λιμάνι

κάτι μου ‘χεις κάνει, κάτι μου ‘χεις κάνει

Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα

Eίδα και άλλους που το πήραν σοβαρά

Kαι τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται

Kαι το πληρώσανε στο τέλος ακριβά

Με τα μαύρα ρούχα, αμίλητοι καπνίζουν

Οι φίλοι κι ονειρεύονται να φύγουν μακριά

Οι φίλοι που δε βρήκαν τίποτα ν’ αγαπήσουν

Που δεν πιστεύουν τίποτα, κανέναν, πουθενά

Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς

Yπάρχουν χίλιοι τρόποι για να λες υπομονή, υπομονή

Oμως για μένα είν’ αργά να τρελαθώ

Kι είν’ ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή

Θα περιμένω άλλες μέρες, θα περιμένω άλλες μέρες

θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ

Και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω

θα περιμένω άλλες μέρες

θα περιμένω άλλες μέρες, θα περιμένω άλλες μέρες...

ΠΗΓΗ:

http://nicholas-manie-edge.blogspot.com/2008/10/blog-post_14.html