Πριν από ένα μήνα, στις 4.5.2012, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας,
διαβάσαμε αυτό:
Δάκρυ άφαντο
Στάθηκε καθαρό, κρυστάλλινο, διάφανο
στην άκρη ενός φύλλου γερανιού!
Εκεί στη γωνιά του μπαλκονιού
π΄αγνάντευε το γαλάζιο,
που φλέρταρε με τους γλάρους
που κουτσομπόλευε τον ουρανό,
όταν τα σύννεφα βαριά περνούσαν
πάνω απ΄τα κατακόκκινα άνθη του.
'Ιδιο έμοιαζε, γιατί ίδιο ήταν,
με το δάκρυ στη γέρικη κόχη.
Αγνάντευε και κείνο,
περασμένα σύννεφα του καιρού,
ψαράδικα, συνοδεία στα θαλασσοπούλια,
φθαρμένες κουρτίνες στις δαντελένιες
ταξιδιάρικες εικόνες ...
'Ακουγε το φλερτάρισμα του αέρα
στην αναρριχώμενη βουκαμβίλια
και με δισταγμό, ένα βλέμμα έριξε
κάτω,
στα παλιά κεραμίδια!
Το γέλιο ήρθε ξαφνικό, ζωηρό,
απ΄το πλατσούρισμα στη λιμνούλα
π΄ανοίχτηκε στην άκρη του δρόμου...
παιδιά βλέπεις!
Κι αν πάρω τις βαλίτσες
για άλλα μέρη, μακρινά,
ξενιτεμένα
Πάλι, μη φοβάσαι,
θα γυρίσω εδώ.
Να ενώσω το άλλο κομμάτι,
της καρδιάς που θα μείνει
και θα περιμένει!
Κι αν στάξω στη γέρικη σκεπή,
θα ξανάρθω, με την επόμενη βροχή!
Μια στάλα θα γίνω
και θ΄απλωθώ στα όνειρα
που φεύγουν κι έρχονται......
Μόνο μην στεγνώσει ο ουρανός,
μην πάψουν οι ελπίδες
να σεργιανούν τις στράτες μας!
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου