Πριν από τρεις ημέρες, στις 7.6.2012, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας,
διαβάσαμε αυτό:
Για πλησίασε Αλί…
Δεν ξέρω αν
η φύση συμμετέχει, με τον τρόπο της, κι αυτή στα συμβαίνοντα της κοινωνίας μας!
Θαρρώ, όμως, πολλές φορές να ταιριάζει στην ψυχική μας αναστάτωση ή έστω να θέλει
να απαλύνει τον αναβρασμό!
Ναί, απο
εκεί θα πιαστώ... Γιατί, κάπου χρειάζομαι ν΄ακουμπήσω, να στηρίξω τις σκέψεις,
τα ζαλισμένα συναισθήματα! Και είχε τρικυμμία, σήμερα, θαλασσοταραχή με ξαφνικά
μπουρίνια, το κομμάτι π΄αγγίζει την πολιτική πλευρά κι εν κατακλείδι την κοινωνική
μας συμπεριφορά. Πληγές π΄αρχίζουν να αιμορραγούν, έδαφος απότιστο από γνώση,
δρόμοι προς αδιέξοδα. Η θάλασσα καθαρή και φιλόξενη, άφηνε το δροσερό αεράκι να
έρχεται κατα πάνω μας και σκέψη, έμεινε μόνον, άδολη σαν τη λευκή πεταλούδα
πάνω στα βότσαλα!
Πόσα
χιλιόμετρα, άραγε, να άφησε πίσω του κι απ΄τη μακρινή πατρίδα του, κάπου στα
βάθη της Ασίας, τώρα βρίσκεται να ιδρώνει ώρες αμέτρητες για λίγα ψίχουλα(το
πιθανότερο) απ΄ το μερίδιο μιας ταλαίπωρης ζωής! Στο μελαμψό του πρόσωπο,
διακρίνεται η ταπεινή καταγωγή, μα και η ευγενική κουλτούρα της φυλής του.
Πάντα ένα χαμόγελο σ΄αντικρύζει, πάντα στις υπηρεσίες μας! Καμμία υποψία δόλου,
κανένα ίχνος πονηριάς, άραγε τάχουν κρύψει επιδέξια στο συρτάρι με τα ελάχιστα
χαρτιά ή βρίσκονται χαμένα στους μπόγους με τις ασήμαντες αποσκευές; Σκέψεις
απλά και μόνον χάριν της οποιασδήποτε δυτικότροπης καχυποψίας και τίποτε άλλο!
Πλησίασα για λίγα καύσιμα, με το δεκάευρο
εύρημα πολύτιμο όπως ακριβώς και η ανάγκη για τη βενζίνη! Η πρατηριούχος
αγριεμμένη κατσάδιαζε, κανονικά, τον έρμο τον Αλί! Πρώτα έπιασε τ΄αυτί μου για
κάποιο ποσόν που "πήρε" για να στείλει στη μάνα του! Και μετά
συνέχισε:
- Θέλεις να
σε σύρω έξω στο δρόμο και να σου ρίξω μερικές σφαλιάρες; Γιατί έτσι κάνουμε εδώ στην
Ελλάδα!!
Παρακολουθούσα
έκπληκτη και ταυτόχρονα συμβούλευα για τα 10 ευρώ που είχα, γιατί απ΄την ταραχή
θα έβαζε συνέχεια, κι άντε βγάλε άκρη! Μέσα μου άρχισα να βράζω. 'Οχι, δεν
κάνουμε "έτσι" στην Ελλάδα ή τουλάχιστον δεν κάνουμε όλοι έτσι! Ο Αλί στο τέλος μου καθάρισε, όπως κάνει
συνήθως και το τζάμι στο παρμπρίζ! Φεύγοντας, άκουσα να τον καλεί με στόμφο:
- Αλί για
πέρασε μέσα....
Ωχ, καημένε
μου Αλί! Σε ποιά χώρα ήρθες; Σε ποιά χώρα ζω; Πώς γίναμε έτσι; Σκέψεις ουρά
ατέλειωτων μυρμηγκιών και πού η φωλιά! Στιγμές που θέλω να δραπετεύω, έστω για
λίγο... Για την Ινδία, το Πακιστάν, κάπου που να βρίσκεται η μάνα του Αλί και
να περιμένει.... Τί, ποιός ξέρει; Μπα, δεν θα περιμένει κλεμμένα χρήματα, ίσως
ούτε καν χρήματα! Πιθανόν να σκέπτεται πώς περνάει ο γιός της. Πολύ θάθελα να
της πω, πως ο γιός της είναι καλά(σχεδόν) και πολύ πιο "καθαρός" απο
μας! Γιατί, εμείς εδώ, αφήσαμε πολλά σκουπίδια να μας κυριέψουν Και βρωμίσαμε.
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου