Στις 29.4.2010, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:
Σήμερα 29.4.2010
Τράβηξα τη βάρκα στη στεριά...
στα πλευρικά της όκια
μια θλίψη διακρίνω...!
Σαν το παιδί που το σέρνουν βιαστικά
απ΄το όνειρο....
σα να μη θέλει ν΄αποχωριστεί την
αγαπημένη της αγκαλιά ... τη θάλασσα!
Μοιάζουμε εκεί......
Αρμυρολουσμένο το σώμα μας....
η ευδαιμονία στα ανθρώπινα όρια...
άντε να πάμε! Πού;
Εσύ, μείνε εδώ.... άμοιρη στη θέα όλων...
κι εγώ στο θρήνο των ψαριών..
Πάω.....
Κουβαλώντας τις γαλάζιες εικόνες
θα αναμειχτούν με το αλεύρι.. μετά..
και θα χαθούν στο ευτελές, το υλικό..
θαρρείς πως δεν κολύμπησαν ποτέ
μαζί στο όνειρο.....!
Στο ακρογιάλι δένω κόμπο το σκοινί με το θα....
κι αύριο εδώ να είμαι!
Υπόσχεση φιλί πριν να φυσήξει ο μπάτης....
Αυτή η γοργόνα... ένα ξωτικό ψέμα
για να σου χαρίζει χαμόγελο
να σε παρασέρνει απ΄τη γήινη μονοτονία!
Και τώρα που το σκέφτομαι...
κάποια συγγένεια θα έχει...
με το θαύμα που δεν τελείωσε
πάνω στα κύματα και βγήκε απότομα στη χώρα....
'Η μπορεί.... και το αντίθετο...!
Βγήκε στ΄ανοιχτά
γέμισε τα πνευμόνια οξυγόνο, ιώδιο, ζωή..
μα πριν αποτελειώσει τη συνταγή με τα ψάρια..
έμεινε νησί περιπλανώμενο στο νερό....
Θα ήθελα να συνεχίσω το παραμύθι
αλλά βλέπεις..... Σήμερα είμαι εδώ...
μπροστά στον υπολογιστή....
μπροστά σου!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ στα πέλαγα του κόσμου.......
ΠΗΓΗ:
http://aroma.pblogs.gr/2010/04/shmera-29-4-2010.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου