«Ένας Θεός…» [Από το blog “Ακατέργαστα”]

Πέρισυ, την Μεγάλη Παρασκευή, 2.4.2010, στο blog “Ακατέργαστα” της Σοφίας Κου, διαβάσαμε αυτό:

Ένας Θεός…

Ένας Θεός προσφέρει ολόκληρο τον εαυτό Του...

Χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας, μήτε ασυνείδητης,

γιατί είναι πέρα για πέρα συνειδητός στην πρόθεσή Του απέναντί σε ένα προς ένα

τα πλάσματά Του,

να τα απελευθερώσει από έναν θάνατό τους

που σκαρφίστηκαν

ο οποίος δεν έχει νόημα, δε φέρει συνέχεια, εξέλιξη, αιωνιότητα...

Κενός από όποια μορφή ή μέγεθος τού εγώ, (και γι αυτό πανίσχυρος),

μας χωράει όλους, μας συνχωράει!

Μας άφησε και μας αφήνει να ξεσπάμε πάνω Του όλα τα μιαρά αισθήματά μας

μπας κι απαλλαγούμε από αυτά,

μπας και μας τελειώσουν...

Και μεις, επίμονα, μεθοδικά, τυφλά επαναλαμβανόμενοι, ανίατοι,

Τον μαστιγώνουμε, Τον εμπαίζουμε, Τον εξευτελίζουμε, Τον σταυρώνουμε...

όπως κάνουμε και σε κάποιους ανθρώπους, από τότε που ξεκίνησε ο κόσμος...

όπου μέσα τους έχει κρυφτεί Εκείνος.

Ευτυχώς που κάποιοι πασχίζουνε

με νύχια και με δόντια,

να κρατάνε αναμμένη κι από μια αναστάσιμη λαμπάδα...

ΠΗΓΗ:

http://akatergasta.pblogs.gr/2010/04/enas-theos.html