«Ονειρεύομαι εφημερίδες» [Από το blog “ANemos”]

Πριν από δέκα ημέρες, την 1.4.2011, στο blog “ANemos” διαβάσαμε (και δεν φαινόταν καθόλου πρωταπριλιάτικο…), αυτό:

Ονειρεύομαι εφημερίδες

Μέσα στον κακό χαμό, έναν από τους χειρότερους στην ιστορία των εφημερίδων. Πριν από τις απεργίες της απόγνωσης και των αδιεξόδων, όπου όλοι μας απεργούμε για τις θέσεις μας (ευλόγως!) αλλά όχι για τη δουλειά μας (δυστυχώς!) που ευτελίζεται μέρα με την ημέρα. Εχοντας διαβάσει τους ισολογισμούς του χάους και της οδύνης για τα ΜΜΕ. Και επιμένοντας να ξεχωρίζω την κατάσταση της δουλειάς μας από την κατάσταση των επιχειρήσεων που μας δίνουν δουλειά ως δύο αλληλένδετα αλλά και διαφορετικά προβλήματα...

...Ονειρεύομαι εφημερίδες!

Ονειρεύομαι εφημερίδες που θα ενημερώνουν χωρίς να χειραγωγούν...

Που θα αγγίζουν την πραγματικότητα του αναγνώστη και δεν θα την αντικαθιστούν με μια άλλη "πραγματικότητα"...

Που θα ιεραρχούν την επικαιρότητα όχι με βάση τη "γραμμή", την ιδεοληψία, την "σπουδαιότητα". Αλλά με βάση αυτήν την πραγματικότητα! Και τις ανάγκες της, τις ανάγκες μας, τις ανάγκες μου...

Που θα ακουμπούν πάνω στον αναγνώστη χωρίς να τον πλακώνουν και που ο αναγνώστης θα ακουμπά πάνω τους χωρίς να ζητιανεύει χαδάκια και λαϊκισμούς...

Που τα άρθρα τους δεν θα μυρίζουν γραφείο αλλά αέρα δρόμου... Που δεν θα έχουν, καν, γραφεία αλλά θα είναι παντού...

Ονειρεύομαι εφημερίδες...

...που θα τις γράφουν αριστοκράτες της γραφής και όχι "αριστοκράτες" της οικονομίας και της πολιτικής καμαρίλας.

...που θα είναι κολλεκτίβες ελεύθερων δημοσιογράφων, ελεύθερων δημιουργών περιεχομένου, ελεύθερων σχεδιαστών, ελεύθερων καλλιτεχνών...

...που θα προσπαθούν να μετατρέψουν το εφήμερο της είδησης σε ένα μικρό έργο τέχνης...

...που θα παρακολουθούν τις καινοτομίες στον Τύπο, στα Νέα Μέσα, στις τέχνες και στα γράμματα, στις τεχνολογίες... και θα είναι στην αιχμή τους!

...και θα απευθύνονται σε ελεύθερους ανθρώπους!

Ονειρεύομαι εφημερίδες...

Που οι ειδήσεις τους θα είναι σύντομα και περιεκτικά κείμενα...

Αλλά τα άρθρα τους θα μπορούν να είναι μεγάλα και χορταστικά... Οπως σε όλες τις αξιόλογες εφημερίδες, σήμερα, στον κόσμο...

Που θα είναι χρήσιμες και όχι "χρηστικές"...

Που δεν μου λένε "τι να κάνω" αλλά τι έχω τη δυνατότητα να κάνω...

Και γι' αυτό, θα κυκλοφορούν πρωί και βράδυ, όπως κάποτε...

Ονειρεύομαι εφημερίδες...

Που θα είναι ψύχραιμες στον πανικό... παρούσες στη ζωή... ανθεκτικές στο χείμαρρο της πληροφορίας...

Που δεν θα έχουν ούτε ένα copy-paste από δελτία τύπου. Ούτε μισό...

Που θα φιλτράρουν χωρίς να "κόβουν"...

Που θα αναδεικνύουν χωρίς να μεγεθύνουν...

Που θα είναι παράθυρα στον κόσμο και όχι "τηλεπαράθυρα-άμβωνες" δημοσιομουλάδων...

Που -στην έντυπη μορφή τους- δεν θα είναι "ταμπλόιντ", ούτε κυριολεκτικά ούτε μεταφορικά...

Που θα χαίρεσαι το στήσιμό τους, όσο και τα κείμενά τους, όσο και την άπλα των ιδεών και της δημιουργικότητάς τους...

Που θα ελέγχουν την εξουσία. Κάθε εξουσία. Ακόμη και τη δική τους εξουσία!

Ονειρεύομαι εφημερίδες που δεν μετατρέπουν την πληροφορία σε είδηση αλλά την είδηση σε γνώση...

Ονειρεύομαι εφημερίδες που θα ανοίγουν ρωγμές στα τείχη που ορθώνονται γύρω μας!

Ονειρεύομαι τις εφημερίδες που θα έλθουν!

(...όσο πιο σύντομα καταρρεύσουν εκείνοι που ΔΕΝ ονειρεύονται εφημερίδες)

ΠΗΓΗ:

http://naftilos.blogspot.com/2011/04/blog-post.html