Πριν από δέκα ημέρες, στις 2.4.2011, στο blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις” του Misha, διαβάσαμε αυτό:
Διλήμματα και επιλογές
Οι Ελληνες που είχαν την τύχη να γεννηθούν τα τελευταία χρόνια του πρώτου μισού του 20ού αιώνα πρέπει να απορούν με τη σημερινή κατάσταση και να αγανακτούν περισσότερο από ποτέ για την εξέλιξη και τα αποτελέσματά της.
Οσο περισσότερες αναμνήσεις έχει κάποιος από τη ζωή στις παλιές ειρηνικές δεκαετίες, π.χ. του '50, τόσο απορεί για τα κατορθώματα της γενιάς μας και των επόμενων. Πολλές οι εξελίξεις και τα επιτεύγματα. Ας θαυμάσουμε γεμάτοι ναρκισσισμό τον εαυτό μας και τους συναγωνιστές μας:
Κτίσαμε μεγαλύτερα διαμερίσματα για μικρότερες οικογένειες και λιγότερους απογόνους.
Εχουμε υψηλότερα εισοδήματα, αλλά πολύ περισσότερες και άχρηστες ανάγκες.
Εχουμε περισσότερους νόμους με συνεχείς αλλαγές, αλλά ελαστικότερες ηθικές αξίες.
Αποκτήσαμε περισσότερη δημοκρατία και λιγότερη ασφάλεια.
Μας παρέχουν περισσότερη πληροφόρηση με πολλαπλάσια στέρηση χρηστής διαχείρισης.
Μαθαίνουμε πιο γρήγορα τις ειδήσεις, αλλά πιο συχνά και πολύ εύκολα μας ποτίζουν με τα μεγαλύτερα ψέματα.
Εχουμε περισσότερες υλικές ανέσεις, αλλά λιγότερο διαθέσιμο χρόνο που τις μετατρέπει σε περιττές.
Εχουμε περισσότερες επιλογές ή προοπτικές και λιγότερες ευκαιρίες.
Αποκτήσαμε περισσότερα προσόντα, αλλά μειώσαμε τις προοπτικές και τις θέσεις εργασίας.
Δημιουργήσαμε πληθώρα ειδικών, αλλά πολλαπλασιάσαμε τα προβλήματα που καλούνται να λύσουν.
Εχουμε περισσότερες αναλυτικές γνώσεις, με συνέπεια την πολύ μεγαλύτερη σύγχυση.
Φτιάξαμε πολυτελή σπίτια και πολυκατοικίες, αλλά καταστρέψαμε τις ανθρώπινες σχέσεις, τη φιλία, τη γειτονιά.
Αυξήσαμε το χρήμα και τις τράπεζες, αλλά μειώσαμε τις παραγωγικές μονάδες.
Εχουμε περισσότερα αυτοκίνητα, αλλά και περισσότερες οικογένειες με προβλήματα.
Μειώσαμε στο ελάχιστο τη σωματική κόπωση, αλλά πολλαπλασιάσαμε τα ψυχολογικά προβλήματα.
Αποκτήσαμε υψηλή τεχνολογία, αλλά μειώσαμε τις προσωπικές ικανότητες.
Γίναμε περισσότερο έξυπνοι, αλλά πολύ λιγότερο εργατικοί, παραγωγικοί και αποτελεσματικοί.
Αυξήσαμε τις επιλογές και τα δικαιώματα και περιορίσαμε τις υποχρεώσεις με όλες τις φυσικές συνέπειες. Υπηρετήσαμε το συμφέρον και ξεχάσαμε το καθήκον.
Αποκτήσαμε πολλές εξειδικεύσεις και ξεχάσαμε τις βασικές εργασίες που σχετίζονται με τη γη και τις καλλιέργειες.
Αυξήσαμε την ποικιλία των ιδεών και μειώσαμε τις αρχές και τις αξίες.
Αποκτήσαμε αναπαυτικότερα κρε- βάτια και παρ' όλα αυτά έχουμε πολύ περισσότερα συμπτώματα διαταραγμένου ύπνου.
Κτίσαμε περισσότερα νοσοκομεία και αυξήσαμε τις αρρώστιες και τη συχνότητά τους.
Μας χρειάζονται περισσότεροι δικαστές και δικηγόροι γιατί αυξήσαμε τη δικομανία μας και έπαυσε να έχει αξία ο «λόγος τιμής» μας.
Μας χρειάζονται περισσότεροι αστυνομικοί γιατί αυξήσαμε την κάθε μορφής παραβατικότητα.
Βλέπουμε τηλεόραση αντί να διαβάζουμε βιβλία.
Δουλεύουμε περισσότερο χωρίς να είμαστε πιο εργατικοί.
Εχουμε περισσότερη ανασφάλεια για τα μέλλοντα αν και οι συνθήκες είναι αντικειμενικά πολύ καλύτερες.
Αυξήσαμε τις επιλογές και τα δικαιώματα και περιορίσαμε τις υποχρεώσεις με όλες τις φυσικές συνέπειες.
Υπηρετήσαμε το συμφέρον και ξεχάσαμε το καθήκον
Γίναμε καλύτεροι παρατηρητές και κριτικοί και ξεχάσαμε να λύνουμε μόνοι μας προβλήματα.
Γίναμε περισσότερο «πολιτισμένοι» και ευαίσθητοι, μειώνοντας και τις ικανότητές μας στην αντιμετώπιση δυσκολιών.
Αυξήσαμε κάθε μορφής ταχύτητα με τη βοήθεια της τεχνολογίας και ο ανθρώπινος οργανισμός μας δεν μπορεί να προσαρμοστεί με το επίτευγμά μας.
Και ξαφνικά μάθαμε ότι στο σύνολό του αυτόν τον φαύλο κύκλο δεν τον πετύχαμε ούτε καν με την αξία μας!
Αυξήσαμε την υλιστική καλοπέρασή μας με δυσανάλογα μεγαλύτερη αύξηση του δημόσιου χρέους. Ας είναι καλά οι αγαπημένοι μας πολιτικοί ηγέτες που εκμεταλλεύθηκαν με τον καλύτερο τρόπο και για το δικό τους όφελος τη σισύφεια και αυτοκαταστροφική προσπάθειά μας!
Είναι φυσικό έπειτα από αυτή την πορεία να αναρωτηθούμε: Αν ξέραμε την κατάληξη και τις συνέπειές της, θα είχαμε αυτή την πορεία; Θα είχαμε τη δυνατότητα να την κοντρολάρουμε πιο σωστά και να διατηρήσουμε αντίθετα με την εξέλιξη τα περισσότερα χαρακτηριστικά της ζωής των ρομαντικών χρόνων;
Είναι για το καλό μας και το συμφέρον μας τόσο σαν κοινωνία όσο και σε ατομικό επίπεδο οι εξελίξεις αυτές; Ή μήπως είμαστε καταδικασμένοι, για να διατηρήσουμε τα υλικά μας αγαθά και το «επίπεδο» της σύγχρονης ζωής, να την υπονομεύουμε με όλες τις συνέπειες και με συνεχή και αέναη πίεση να πληρώνουμε τις οφειλές μας με στόχο την ακόμα μεγαλύτερη ανασφάλειά μας;
Σπαταλήσαμε, φαίνεται, όλες τις αξίες του παρελθόντος και υποθηκεύσαμε τα οικονομικά αγαθά του μέλλοντος περιορίζοντας χωρίς επιστροφή στα όρια της αντοχής του το παρόν.
Τελικά οι άνθρωποι πλειοδοτούν και πληρώνουν πολύ ακριβά τον αγώνα τους και τον μόνιμο στόχο τους, που είναι η αγορά και η επέκταση της δυστυχίας τους.
[Toύ Γ.Πατσόπουλου από το Πρώτο Θέμα της 20/3/2011]
ΠΗΓΕΣ:
http://misha.pblogs.gr/2011/03/dilhmmata-ki-epiloges.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου