Στις 22.6.2008, στο blog “Ούτε ένα βήμα πίσω”, διαβάσαμε αυτό:
Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραµε να επιßιώσουµε. Ήμασταν µια γενιά σε αναµονή: περάσαµε την παιδική µας ηλικία περιµένοντας. Έπρεπε να περιµένουµε δύο ώρες µετά το φαγητό πριν κολυµπήσουµε, δύο ώρες µεσηµεριανό ύπνο για να ξεκουραστούµε και τις Κυριακές έπρεπε να µείνουµε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουµε. Ακόµα και οι πόνοι περνούσαν µε την αναµονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουµε ότι είµαστε ακόµα ζωντανοί. Εµείς ταξιδεύαµε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναµε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτοµα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραµε από το «σύνδροµο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαµε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και µπουκάλια φαρµάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεßαίναµε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναµε ωτο-στοπ, καßαλάγαµε µοτοσικλέτες χωρίς δίπλωµα. Οι κούνιες ήταν φτιαγµένα από µέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόµα και τα παιχνίδια µας ήταν ßίαια.
Περνάγαµε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουµε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και µόνο τότε ανακαλύπταµε ότι είχαµε ξεχάσει να ßάλουµε φρένα. Παίζαµε «µακριά γαϊδούρα» και κανείς µας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναµε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαµε όλη τη µέρα και δεν γυρνούσαµε στο σπίτι παρά µόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόµους. Κανείς δεν µπορούσε να µας ßρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά.
Σπάγαµε τα κόκκαλα και τα δόντια µας και δεν υπήρχε κανένας νόµος για να τιµωρήσει τους «υπεύθυνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαµε πόλεµο µε πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισµένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν µε λίγο ιώδιο ή µερικά ράµµατα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά µόνο ο εαυτός σου. Είχαµε καυγάδες και κάναµε καζούρα ο ένας στον άλλος και µάθαµε να το ξεπερνάµε.
Τρώγαµε γλυκά και πίναµε αναψυκτικά, αλλά δεν ήµασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εµάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόµασταν µπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας µας δεν έπαθε τίποτα. Καµιά φορά κολλάγαµε ψείρες στο σχολείο και οι µητέρες µας το αντιµετώπιζαν πλένοντάς µας το κεφάλι µε ζεστό ξύδι.
Δεν είχαµε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, ßιντεοταινίες µε ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εµείς είχαµε φίλους. Κανονίζαµε να ßγούµε µαζί τους και ßγαίναµε. Καµιά φορά δεν κανονίζαµε τίποτα, απλά ßγαίναµε στο δρόµο και εκεί συναντιόµασταν για να παίξουµε κυνηγητό, κρυφτό, αµπάριζα. µέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαµε τη µέρα µας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναµε παιχνίδια µόνοι µας από ξύλα. Χάσαµε χιλιάδες µπάλες ποδοσφαίρου. Πίναµε νερό κατευθείαν από τη ßρύση, όχι εµφιαλωµένο, και κάποιοι έßαζαν τα χείλη τους πάνω στη ßρύση. Κυνηγούσαµε σαύρες και πουλιά µε αεροßόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήµασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να µας επιßλέπουν. Θεέ µου!
Πηγαίναµε µε το ποδήλατο ή περπατώντας µέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαµε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουµε άδεια από τους γονείς µας, ολοµόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσµο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραµε;
Στα σχολικά παιχνίδια συµµετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν µέρος έπρεπε να συµßιßαστούν µε την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί µαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να µείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
Κάναµε διακοπές τρεις µήνες τα καλοκαίρια και περνούσαµε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέµα µε δείκτη προστασίας 30 και χωρίς µαθήµατα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναµε όµως φανταστικά κάστρα στην άµµο και ψαρεύαµε µε ένα αγκίστρι και µια πετονιά. Ρίχναµε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους ßάλουµε χέρι, όχι πιάνοντας κουßέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας
Είχαµε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και µέσα από όλα αυτά µάθαµε και ωριµάσαµε. Δεν θα πρέπει να µάς παραξενεύει που τα σηµερινά παιδιά είναι κακοµαθηµένα και χαζοχαρούµενα.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς». συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να µεγαλώσεις σαν παιδί.
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου