Πριν από μία εβδομάδα, στις 28.10.2011, στο blog “Ροϊδη εμμονές” , διαβάσαμε αυτό:
Οι λέξεις Φταίω, Ντροπή, Συγγνώμη, απουσιάζουν
Θα έπρεπε να αναθεωρηθούν, να εκσυγχρονιστούν κι επισήμως τα λεξικά μας, να συγχρωτιστούν ίσως, με τις νέες σύγχρονες αντιλήψεις περί της πολυπλόκαμης λέξης Αξιοπρέπεια. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε συντηρώντας μια ικμάδα ελπίδας για το μέλλον το δικό μας και της χώρας που μας έλαχε πατρίδα, ο πολιτισμός, το απαραίτητο αυτό συστατικό θα έπρεπε να διαπερνά –και πρέπει να το υπερασπιστούμε πάση θυσία- όλη τη κοινωνία, όλα τα στρώματα και τάξεις, έστω κι αν τη θεωρούμε ιδεολογικά μια προσωρινή, αστική, λειψή, άδικη, ανάπηρη ή κουτσουρεμένη δημοκρατία. Τα μέσα της συντήρησης, του εμπλουτισμού, της προόδου, ή και της συστημικής ανατροπής της, προϋποθέτουν πολιτισμό.
Τελευταία, ο πολιτισμός αυτός, συστηματικά και κατ’ εξακολούθηση, βιάζεται, παραβιάζεται, διαστρεβλώνεται κυρίως μέσα από τον παραγόμενο κυβερνητικό (και όχι μόνο) πολιτικό λόγο. Το ψέμα απέκτησε όγκο, εγκυρότητα, αξιοπρέπεια και κύρος, παρουσιαζόμενο πάντα ως μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Και εάν αυτός ο παραγόμενος λόγος είχε· ως μοναδικό σκοπό τη λογοτεχνική παραγωγή, την τέχνη, θα είχε λόγο ύπαρξης, δεν θα έβλαπτε παρά μόνο τους παιδευτικά αδαείς, όμως η συγκεκριμένη, συστηματική μετατροπή του Ψεύδους σε αληθινό γεγονός, προς εξαπάτηση της κοινωνίας, βλάπτει, προκαλεί, είναι ανήθικη.
Τρανά παραδείγματα ανήθικου πολιτικού λόγου έχουμε πάμπολλα, δόξα τω Θεώ η χώρα μας, παράγει ίσως, πολύ περισσότερες ποσότητες από αυτές που της αναλογούν.
Η χώρα δεν βιώνει μόνο οικονομική κρίση.
Από τον επίσημο εξορκισμό της αναδιάρθρωσης πριν δύο χρόνια, προσπερνούμε χωρίς καμία αναφορά την ασκούμενη πολιτική της ενδιάμεσης περιόδου, απ’ ευθείας στο σημερινό… θρίαμβο της «Νέας Εποχής». Τα πεπραγμένα της ενδιάμεσης αυτής περιόδου ξεχάστηκαν, πετάχτηκαν στη λήθη. Η καταστροφή μετονομάζετε θρίαμβος, η βιαιότητα προοπτική ανάπτυξης, η μείωση μισθών, συντάξεων, το άδικο τσαλαπάτημα των αδυνάτων, βαφτίζεται εξυγίανση.
Τα δισεκατομμύρια ευρώ, του παρελθόντος, του παρόντος και του άμεσου μέλλοντος προς ενίσχυση των τραπεζών μετονομάσθηκε –μέσω μιας ανήθικης ρητορικής σαν «πακέτο πολύ σκληρότερο για τις τράπεζες αλλά πολύ πιο ισορροπημένο και δίκαιο»…
Κανένας ηθικός ενδοιασμός δεν στάθηκε εμπόδιο στον εθνικό μας ρήτορα να ξεστομίσει «Μεταξύ έθνους και τραπεζιτών επιλέγουμε το έθνος»
ΠΗΓΗ:
http://roides.wordpress.com/2011/10/28/28oct11/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου