Κυριακή 31 Μαΐου 2009

«Τα μυστήρια του καπιταλισμού» [Από το blog “ Rodia Mixer”]


…Σιγά μην περιμένω “το πλήρωμα του χρόνου”, δηλαδή πότε θα έρθει η σειρά να αναδημοσιεύσω το παρακάτω κείμενο, που αναρτήθηκε μόλις προχθές! Όχι δα! Θα το αναδημοσιεύσω σήμερα! Σήμερα! Κι ας είναι (και αυτό!...) διαχρονικό…


Τα μυστήρια του καπιταλισμού


Μερικά πράγματα δεν τα καταλαβαίνω.

  • Πώς γίνεται δλδ μια εταιρεία που υπερήφανα δηλώνει αύξηση των κερδών της, απολύει υπαλλήλους εξαιτίας της οικονομικής κρίσης;
  • Πώς ένας πρόεδρος ασφαλιστικής εταιρείας δηλώνει ότι η αύξηση των συμβολαίων που διακόπτονται βλάπτει την εταιρεία, αφού τα χρήματα που έχουν δοθεί μέχρι τη διακοπή του συμβολαίου ΔΕΝ επιστρέφονται;


Συμπληρωμα (σχόλιο απο Stazybο Hοrn):

  • Τι είδους τιμωρία είναι τα κάθε λογής πρόστιμα σε επιχειρήσεις, όταν μετακυλούνται στον καταναλωτή με ανάλογες αυξήσεις τιμών, με τον υποτιθέμενο ανταγωνισμό να πηγαίνει περίπατο, καθώς, ευκαιρίας δοθείσης, αυξάνουν τις τιμές και όλοι οι υπόλοιποι;
  • Τι είδους τιμωρία είναι τα κάθε λογής πρόστιμα από τη μια δημόσια υπηρεσία - ανεξάρτητο φορέα στην άλλη δημόσια υπηρεσία /επιχείρηση, όταν τα πρόστιμα μεταφέρονται στον ισολογισμό της δεύτερης, πληρώνονται δηλαδή από εμάς τους ίδιους; που χειροκροτούμε κι από πάνω!!!
  • Τι σκατά υγιής καπιταλισμός είναι αυτός που η ύφεση αντί να επιφέρει μείωση κερδών, σημαίνει μείωση προσωπικού, με τα κέρδη στα ύψη;
  • Τι σκατά υγιής καπιταλισμός είναι αυτός που το κράτος παρεμβαίνει στην ύφεση με σκοπό τη διατήρηση των υψηλών κερδών, και όχι την απώλεια θέσεων εργασίας;

(το ποστ μπορεί να συνεχιστεί με καινούργα ερεθίσματα ή/και παρατηρήσεις)


ΠΗΓΗ:

http://rodiat7.blogspot.com/2009/05/blog-post_7482.html

Σάββατο 30 Μαΐου 2009

«Μια νέα συλλογική συνείδηση» [Από το blog “Locus Publicus”]


Στις 2.1.2009, στο blogLocus Publicus” διαβάσαμε αυτό:


Μια νέα συλλογική συνείδηση


Καλλιεργείται επίμονα στη χώρα μας, μια κουλτούρα αλητείας. Μια ιδιότυπη συμπεριφορά ανθρώπου που το βασικό του χαρακτηριστικό, είναι η "αντίδραση". Οχι μια πολιτικοποιημένη αντίδραση με κάποιο περιεχόμενο. Μια κενή αντίδραση, που επειδή δεν μπορεί να προτείνει συγκροτημένη σκέψη και λόγο, επειδή δεν καταννοεί τον κόσμο που αλλάζει, επειδή δεν μπορεί να συμμετάσχει σε ό,τι προσφέρει ο σύγχρονος κόσμος, θυμωμένη απο την ίδια της την αμάθεια, περιθωριοποιημένη σε έναν γκετοποιημένο κύκλο εργασιών και σκέψεων, παράγει το μόνο πράγμα που της απομένει – θράσος και βία.

Αποκούμπι της ο Λαϊκισμός. Η θεωρία της Εξίσωσης. Tης πλήρης απαξίωσης όλων των θεσμών και εννοιών μιας αστικής κοινωνίας. Η θεωρία πως όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, πρέπει να είναι ίσοι, χωρίς βαθμίδες νοημοσύνης, οικονομικών πλεoνεκτημάτων, ικανοτήτων. Με τις ίδιες νοητικές, επιχειρηματικές και κοινωνικές ικανότητες. Με τις ίδιες γνώσεις και εμπειρίες. Με τις ίδιες πνευματικές προδιαθέσεις. Την ίδια ιστορική αντίληψη.

Η θεωρία του Λαϊκισμού έχει σαν βασικό της στοιχείο την έννοια ενός "αγνού λαού" ο οποίος θα πρέπει οπωσδήποτε να κυβερνήσει τον κόσμο. Ο αγνός λαός καταλαβαίνει απο δικαιοσύνη, ανθρωπιά, είναι ευαίσθητος. Είναι ο μόνος ικανός να αναλάβει τα ηνία μιας οργανωμένης κονωνίας. Στο δρόμο όμως προς την εξουσία, ο αγνός λαός πρέπει να ξεπεράσει μερικά τρομερά εμπόδια. Κατ’ αρχήν την ίδια την Εξουσία που τον καταπιέζει. Επίσης, πολιτικούς θεσμούς, κόμματα, καθώς και τα όργανα του κράτους. Την Αστυνομία, την Eφορία, τους Nόμους. Αυτά υπάρχουν για καταπίεση και μόνον. Γι’ αυτό και θα πρέπει να καταργηθούν.

Επίσης, τις επιχειρήσεις. Ο αγνός λαός δεν δέχεται την έννοια του κέρδους, είναι έννοια αντιλαϊκή. Οι επιχειρήσεις και οι Τράπεζες που τις χρηματοδοτούν, δεν είναι οντότητες και εργαλεία δημιουργίας εργασίας και πλούτου για τους πολλούς, είναι απλά στοιχεία ενός πλουτοκρατικού συστήματος για λίγους, συνεπώς θα πρέπει να καταργηθούν. Ούτε δέχεται ο αγνός λαός πως υπάρχει γνώση άλλη, πέρα απο την καφενειακή πολιτική και συναισθηματολογία. Τα σχολεία λοιπόν, άν δεν έχουν την έννοια της συντήρησης του λαϊκού πνεύματος, δεν νοούνται ως σχολεία (γι αυτό δεν επιθυμεί και ιδιωτικά σχολεία).

Ο Λαϊκισμός λοιπόν, παράγει εχθρούς του Συστήματος. Ενός στρατού που θα ανατρέψει το Σύστημα. Ενα σύστημα που μισεί, με όλα του τα όργανα και εργαλεία. Τρέφεται κυρίως απο τη διαφθορά του συστήματος, και απο κεί δικαιολογεί την ύπαρξή του. Δεν είναι Μαρξιστικό σύστημα, δεν εξηγεί την κοινωνία μέσα απο κάποια ταξική πάλη, δεν χρησιμοποιεί την ανάλυση της παραγωγικής της βάσης για κοινωνιολογικές ερμηνείες. Δεν έχει ολοκληρωμένη πρόταση, γιατί δεν διαθέτει κάν οικονομική πρόταση. Θέλει απλά τον λαό στην εξουσία. Χωρίς πρόταση παραγωγής, χωρίς πολλές νομοθεσίες.

Οπως όλες οι μαχητικές ιδεολογίες, έτσι και ο Λαϊκισμός, έχει βαθμίδες και στάδια. Σε απλό στάδιο, παράγει απλή ρητορική. Σε προχωρημένο στάδιο, παράγει και κουκουλοφόρους. Οτιδήποτε μπορεί να ανατρέψει το σύστημα, να το διαλύσει. Χωρίς να βάλει τίποτα άλλο στη θέση του. Πρίν όμως φτάσει στο σημείο αυτό, της στρατιωτικής επίθεσης, πρέπει πρώτα να περάσει απο μερικά απαραίτητα στάδια. Το στάδιο της προπαγάνδας, κατα το οποίο εμπεδώνει την ιδεολογία του, την απαξίωση των εννοιών του κέρδους, της περιουσίας, της επιχείρησης, την κατάργηση του δικαιώματος να είναι κάποιος διαφορετικός (πλουσιότερος, εξυπνότερος), να πιστεύει σε τεχνολογία, σε πλουραλισμό, σε άλλα μοντέλα σκέψης (παγκοσμιοποίηση, υπερεθνικότητα, ορθολογισμό, τεχνογνωσία, ιεραρχική διοίκηση, αξιολόγηση).

Γι’ αυτό ο Λαϊκισμός κατέλαβε τα ΑΕΙ της Ελλάδας.Για να δημιουργήσει ένα περιβάλλον ελέγχου στο τί μαθαίνουν οι έλληνες φοιτητές. Και σταδιακά, να δημιουργήσει ένα κλίμα τρομοκρατίας στο οποίο η μάθηση κυριολεκτικά καταργείται υπο το καθεστώς των τραμπούκων.

Υπάρχει ελπίδα; Μόνον μία. Η δημιουργία μιας νέας συλλογικής συνείδησης με κέντρο την Παιδεία, τις Επιχειρήσεις και τα εργαλεία που τις δημιουργούν (Τράπεζες, ιδιωτικά κεφάλαια, ξένες επενδύσεις). Μιάς συνείδησης που έχει σαν επίκεντρο τον σεβασμό στις φιλοδοξίες των ανθρώπων, που θεωρεί το κέρδος σεβαστή και αποδεκτή ανθρώπινη φιλοδοξία, που δεν ανέχεται καμμία καταστροφή ανθρώπινης περιουσίας. Μιας συνείδησης που σέβεται τον επιχειρηματία που ρισκάρει και δημιουργεί δουλειές που όλοι χρειαζόμαστε. Μιας συνείδησης που κατανοεί πώς μόνον με μεγαλύτερη γνώση, καλύτερες υπηρεσίες και οργάνωση θα μπορέσουμε να ανταγωνιστούμε στον σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Πως μόνον έτσι θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε το 40ωρο. Μιας συνείδησης που επιτέλους καταλαβαίνει πως οι κουκουλοφόροι είναι τα ίδια τα παιδιά μας, και πως η λαϊκίζουσα ελληνική κυβέρνηση δεν τα συλλαμβάνει γιατί τότε θα δούμε το ίδιο το πρόσωπό μας στον καθρέφτη.


ΠΗΓΗ:

http://locuspublicus.blogspot.com/2009/01/blog-post_02.html


Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

«Εν ονόματι του λαού» [Από το blog “Locus Publicus”]


Στις 29.12.2008, στο blogLocus Publicus” διαβάσαμε αυτό:


Εν ονόματι του λαού


Κάποτε, λέει η Ιστορία, όταν ο μεγάλος Τσέ τέλειωσε με την Κούβα, έψαχνε για ένα νέο κατάλληλο μέρος, να μεταφυτεύσει την Επανάσταση. Μέσα του ήθελε την Αργεντινή, αλλά δεν μπορούσε. Σκέφτηκε λοιπόν την Αγκόλα (τελικά πήγε Βολιβία). Καθοδόν προς την Αφρική, σταμάτησε και στην Αίγυπτο, για να μιλήσει με τον πεπειραμένο στους εθνικισμούς πρόεδρο Νάσσερ. Εκείνος τον δέχτηκε. «Η Επανάσταση μπορεί να πετύχει στην Αγκόλα», του είπε ο Τσέ. «Οι συνθήκες έχουν ωριμάσει. Υπάρχει μεγάλη ανέχεια, καταπίεση. Το μόνο που χρειάζονται είναι οργάνωση. Εγώ θα τους οργανώσω». Ο Νάσσερ τον άκουσε προσεκτικά. Στο τέλος, τον κοίταξε και του είπε. «Να μην πάς. Δεν είναι δικός σου αγώνας. Θα είσαι ο μόνος άσπρος επικεφαλής μαύρων. Θα μοιάζεις με τον Ταρζάν».


-------------------------------------------------------



"Η χώρα πληρώνει καθυστέρηση αιώνων. Από την φεουδαρχία του Βυζαντίου και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας πέρασε απότομα στην σύγχρονη εποχή, ανέτοιμη, με εισαγόμενους θεσμούς και νόμους. Δεν απέκτησε ποτέ αστική τάξη, δεν έζησε την Αναγέννηση, την Μεταρρύθμιση, την Γαλλική Επανάσταση, δεν διαμόρφωσε κοινωνία πολιτών. Μαζί της φόρεσαν την περικεφαλαία της Συνέχειας (κατευθείαν απόγονοι των αρχαίων) τον ζουρλομανδύα της καθαρεύουσας (130 χρόνια γλωσσική σκλαβιά) και το κοστούμι του Ευρωπαίου. Όλα έγιναν βεβιασμένα και λίγο στη ζούλα – όπως η είσοδός μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και (ακόμα περισσότερο) στην ΟΝΕ."

Νίκος Δήμου


ΠΗΓΗ:

http://locuspublicus.blogspot.com/2008/12/blog-post_29.html

Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

«Από ένα σχόλιο του TV» [Από το blog “Rodia Mixer”]


Στις 9.1.2009, στο blogRodia Mixer!” διαβάσαμε αυτό:


Από ένα σχόλιο του TV


«Μπορεί και να γράφω ακόμη γιατί προσπαθώ να καταλάβω τι συνέβη πολιτικά τις τελευταίες δεκαετίες που παρήλθαν και τις οποίες εγώ δεν ήμουν ανήλικος, αν όχι αγέννητος, όπως και γιατί ντρέπομαι με τα όσα διαβάζω στις εφημερίδες και βλέπω σε τηλεοπτικές εικόνες στα δελτία ειδήσεων. Είναι τρομερό, η αίσθηση αυτή καθώς μεγαλώνεις να νιώθεις κοινωνικά λεπρός, ψυχικά άπλυτος και ιστορικά γαμημένος και να μην καταλαβαίνεις το γιατί, ποιό τ'ορυμαγδό αμάρτημα που σ'έκανε άνθρωπο αντί για ένα ανέμελο ζωντανό και σε κάθε κουρνιαχτό ν'ασφαλίζεσαι μια στην υλική αποχαύνωση, μια στον σατιρικό συρμό και μια στον πνευματικό ή σωματικό αυνανισμό..»

-->> Μεταφορά από ένα σχόλιο του TV στου Old Boy

-->> Βλέποντας το γυμνό σωματάκι του Σων Πεν στο φιλμ "21 γραμμάρια" σκέφτηκα πόσο ανυπεράσπιστο είναι το ανθρώπινο κορμί. Ούτε τρίχωμα, ούτε λέπια, τίποτα προστατευτικό πάνω του. Ερμαιο του καιρού, έρμαιο του εχθρού, έρμαιο του εαυτού, έρμαιο του έρωτα και του χώματος...

Μια σφαίρα το αφανίζει, ένα φιλί το δυναμώνει.


ΠΗΓΗ:

http://rodiat7.blogspot.com/2009/01/tv.html

Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

«Κουράγιο» [Από το blog “Radicalistic (Raslowbap)”]


Στις 27.12.2008, στο blog Radicalistic (Raslowbap) διαβάσαμε αυτό:


Κουράγιο


Πως να βρω κουράγιο για να κάνω τον πόνο μου δημιουργικότητα;

Πως να βρω κουράγιο για να κάνω την άπνοια μου ζωγραφιά;

Πως να βρω κουράγιο για να κάνω τη θλίψη μου στίχους;

Πως να βρω κουράγιο για να κάνω την απογοήτευση μου μελωδία;

Πως να βρω κουράγιο για να κάνω το δάκρυ μου μελάνι;

Πως να βρω κουράγιο για να κάνω τα άδεια μπουκάλια από φίλους εχθρούς;

Πως να βρω κουράγιο για να κάνω τον χειμώνα μου άνοιξη;

Πως να βρω κουράγιο για να πάψω να είμαι μέτριος;


ΠΗΓΗ:

http://raslowbap.blogspot.com/2008/12/blog-post_27.html

Τρίτη 26 Μαΐου 2009

«Θα ήθελα σ’ αυτές τις εκλογές…» [Από το blog “ Rodia Mixer”]


Άλλη μια εξαίρεση στις… «παλιοκαιρισμένες» αναδημοσιεύσεις μου. Μόλις πριν από λίγες μέρες, στις 22.5.2009, στο blogRodia Mixer”, διαβάσαμε αυτό:


Θα ήθελα σ’ αυτές τις εκλογές…


Κάποιοι να πουν ένα μεγάλο «ΟΧΙ» στα παραδοσιακά ΜΜΕ και κυρίως στην τηλεόραση.

Να πουν ένα μεγάλο «ΟΧΙ» στους παρουσιαστές και εκπομπάρχες της τηλεοπτικής αλητείας.

Να αρνηθούν κάθε πρόσκληση στα τηλεοπτικά στούντιο κρατικών και ιδιωτικών καναλιών.

Να τους δείξουν την απόλυτη περιφρόνησή τους. Να «φτύσουν» το γυαλί και τις κάμερες. Να τους δείξουν πως αυτό το ΤΣΙΡΚΟ δεν μπορεί να συνεχίσει να δίνει παραστάσεις και να μετατρέπει σαν την Κίρκη τους πάντες σε «νούμερα». Τουλάχιστον όχι με εκείνους.

Να καταλάβουν πως όσο συνεπής και αν είσαι, όσες προτάσεις και θέσεις αν έχεις, όσο κι αν δεν θέλεις να γίνεις καραγκιόζης και μαριονέτα, είσαι χαμένος από χέρι όταν βρεθείς στην Αρένα των ΜΜΕ. Πίθηκοι και ύαινες θα σε καταπιούν αμάσητο.

Θα ήθελα κάποιοι να τολμήσουν να πουν «ΟΧΙ» σε αυτή την θηριώδη εξουσία. Να τολμήσουν να αμφισβητήσουν τους επικοινωνιολόγους, τους ίματζ-μέικερς και τους θηριοδαμαστές των πολιτών που λένε, χρόνια τώρα, πως «αν δεν βγεις στο γυαλί δεν θα σε ψηφίσει ούτε η μάνα σου».

Λένε ψέματα.

Θα ήθελα να πουν «ΟΧΙ», όχι σνομπάροντας αλλά ως ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΣΗ!
Μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΣΗ που θα λέει «δεν συμμετέχω στο παιχνίδι σας γιατί εσείς κινείτε τα νήματα. Διότι εσείς κυβερνάτε!». Κι ΑΥΤΟ πρέπει να σταματήσει!
Και στο κάτω-κάτω μη σώσει και σε ψηφίσει καμιά μάνα σου αν περιμένει να την πείσεις μέσα από μια εκπομπή ή ένα τηλεοπτικό σποτ!

Θα ήθελα να κάνουν κι ένα ακόμη βήμα: Να απαγορέψουν στους δημοσκόπους να τους μετράνε! Μπορεί να γίνει! Κι ακόμη…

Να ζητήσουν από τον κόσμο να μην συμμετέχει σε καμιά δημοσκόπηση!

Προφανώς, μάταια περίμενα το μεγάλο «ΟΧΙ» και σε αυτές τις εκλογές και μάταια θα το περιμένω και στις επόμενες.

Όσο όμως αυτό το «ΟΧΙ» δεν ακούγεται, τόσο θα βουλιάζουμε. Τόσο θα επικρατεί η άποψη του «όλοι ίδιοι είναι».

Γιατί όσο παίρνεις μέρος στο στημένο παιχνίδι, τόσο γίνεσαι μέρος του προβλήματος!


Υ.Γ. Υπάρχουν κι άλλα Μέσα, πλέον, διάβολε!

Παλιά και Νέα!




ΠΗΓΗ:

http://rodiat7.blogspot.com/2009/05/blog-post_1686.html



Υ.Γ. της 27.5.2009 (Μετά το σχετικό σχόλιο που μου στάλθηκε), με τη συγγνώμη μου για την παράλειψη:

-->> Αναδημοσίευση από το μπλογκ του ANemos. Είναι λίγος καιρός που σκεφτόμουν ένα παρόμοιο ποστ, αλλά μια και το βρήκα έτοιμο και καλογραμμένο και αρκούντος παθιασμένο, το ανέβασα ατόφιο!

link Anemos: http://naftilos.blogspot.com/2009/05/blog-post_7997.html

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

«Στο εγώ…» [Από το blog “Άρωμα Γυναίκας”]


Στις 22.12.2008, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:


Στο εγώ…


Σε δεύτερο πρόσωπο,

να μιλήσω θέλω...

Σα να είμαι εσύ εγώ,

σα να με βλέπω όταν γελάς!

Να φύγω από αυτό που με γειώνει,

το ταπεινό....

Να γίνω για λίγο το απέναντί μου..

Να με βλέπω, να μην σε βλέπω!

Το αγέρι να γίνω,

που χαϊδεύει τα μαλλιά μου...

Η σκιά μου, για να είμαι

πάντα δίπλα μου!

Πως με θωρείς, να με θωρώ..

Από εγωισμό; 'Ίσως!

Από περιέργεια, μπορεί από φόβο

ακαθόριστο......

Αυτόν το φόβο να σβήσω,

όταν μιλάνε για μένα!

Το σπουργίτι, να γίνω, που με ψάχνει στο περβάζι.

Ο γλάρος που πετά αδιάφορα.....

Είμαι δεν είμαι... Τί τον νοιάζει;

Κάτι, να κάνω, κι εγώ για μένα!


ΠΗΓΗ:

http://aroma.pblogs.gr/2008/12/sto-egw.html

Κυριακή 24 Μαΐου 2009

«…πόσο μελαγχόλησε αυτός ο τρόπος» [Από το blog “Roadartist”]


Στις 15.12.2008, στο blog “Roadartist”, μαζί με ένα βιντεάκι – τραγούδι, διαβάσαμε αυτό:


…πόσο μελαγχόλησε αυτός ο τόπος


Σα να μου τέλειωσαν τα χρώματα πριν καν τα αντικρίσω,
σαν να κουράστηκα απ΄ τον χρόνο πριν καν να αρχίσω,
λίγες στιγμές πριν ζήσω, το κορμί μου πριν προικίσω,
σα να γελάστηκα από άνθρωπο λίγο πριν να τον συμπαθήσω,
σα να μου γνεψε η καρδιά μου και να ταυτίστηκε με την πιο μαύρη σκιά μου,
σα να κλότσησα μακριά τα όνειρα μου,
σα να έχασα για ένα λεπτό την ματιά μου και να θάφτηκα στο σκότος,
πόσο μελαγχόλησε αυτός ο τόπος;!
Έχεις ιδέα πως είναι να κολυμπάς μες στο σκοτάδι
και να μην πνίγεσαι,
μονάχος μες στην σκέψη να αφήνεσαι και να δίνεσαι,
δεν γίνεσαι γαμώτο είσαι, και για ό,τι είσαι πάντα κρίνεσαι,
μη μου θλίβεσαι αγαπημένη, που είσαι τώρα πια χαμένη, εξαντλημένη,
ξοφλημένη! Αφού η αγάπη ήταν το μόνο που δεν ένιωσες,
τώρα πάλι να: με τα τέρατα πως έμπλεξες;
Και πως θέλεις να ξεμπλέξεις;
η ζωή σου είναι και του θανάτου η έλξη.
Άλλο ένα ψέμα κι ένα ακόμη ξωτικό νεκρό στην χώρα των μπορντό ονείρων,
των ανύπαντρων ερωτευμένων χήρων, των μισαλλόδοξων μητέρων που κρατάνε
τα μωρά υστερόβουλα, κι όλα ανώφελα κι όλα στον τόπο αυτό κοίτα
πως γίνονται : ανώδυνα!
«Αγάπησέ με, σκούπισε το δάκρυ μου με φως και κράτησέ με,
αυτός ο τόπος μελαγχόλησε, βοήθησέ με,
λιώσε το φεγγάρι μου κάντο βροχή και ξέπλυνέ με,
αγάπησέ με
»
Σαν σωριασμένα βράχια από την θάλασσα ριγμένα,
σαν ουρλιαχτά γοργόνων όπως τα φύκια παρατημένα,
όσα είχα στην καρδιά μου, όσα πίστευα κι όσα λάτρευα για μένα
απογειώθηκαν σαν σκόνη κι είναι από τον άνεμο θαμμένα,
δεμένος ο ήλιος πίσω από σύννεφα βρεγμένα,
σταματημένος ο χρόνος θυμίζει κάτι από εσένα,
σαν παγωμένος αυτός ο τόπος μελαγχόλησε λες κι έφυγε για τα ξένα,
μα είναι νωρίς ακόμα, δεν μου πάγωσε το αίμα..


Freedom of Speech και Ευτυχία Ραυτοπούλου. Βραβείο καλύτερου στίχου στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης 2006.


ΠΗΓΗ:

http://roadartist.blogspot.com/2008/12/blog-post_15.html

Σάββατο 23 Μαΐου 2009

«Διαβάτες…» [Από το blog “Η ζωή είναι ωραία”]


Στις 17.12.2008, στο blog “Η ζωή είναι ωραία (Ανάταση)”, της “Σοφίας Κου”, διαβάσαμε αυτό:


Διαβάτες…


Σε κάθε διαβάτη

βλέπω

αυτό που ήμουνα,

αυτό που θα είμαι..


Σαν να μην είναι άλλος άνθρωπος...

Σαν ένας να είναι ο Άνθρωπος...

κι ο καθένας μας

μια χρονική στιγμή του..


όταν σε κάποιον δε βλέπω

αυτό που υπήρξα

είναι που τότε δεν ήμουνα

μες στον εαυτό μου


όταν σε κάποιον άλλον δε βλέπω

αυτό που θα γίνω..

είναι που υποτιμώ ή υπερεκτιμώ

αυτό που σήμερα είμαι...


(Ένα από αυτά που ΒΙΩΝΩ όταν βρίσκομαι ακίνητη στις κυλιόμενες σκάλες του μετρό και άλλοι άνθρωποι «έρχονται» προς εμένα αργά, ακίνητοι, από τη διπλανή σκάλα της αντίθετης φοράς... Μήπως να παραμείνω κι άλλη μέρα στη μεγαλούπολη να γράψω ...ολόκληρο βιβλίο; )


ΠΗΓΗ:

http://anatash.pblogs.gr/2008/12/diabates-.html


Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

«Το περιβάλλον κινδυνεύει; Ποιος μας κοροϊδεύει;» [Από το blog “Έλληνες Ενεργοί Πολίτες”]


Στις 7.5.2009, στο blog “Έλληνες Ενεργοί Πολίτες”, διαβάσαμε αυτό:


Το περιβάλλον κινδυνεύει; Ποιος μας κοροϊδεύει;


Το περιβάλλον κινδυνεύει;;; Ποιος μας κοροϊδεύει;;;

Το μεγαλύτερο ψέμα που έχει ειπωθεί ποτέ…

Η μεγαλύτερη ανακρίβεια που μπαίνει τεχνηέντως στο τραπέζι των συζητήσεων και της έξυπνης ψυχολογικής τρομοκρατίας.


Το περιβάλλον σε καμία περίπτωση δεν κινδυνεύει και ποτέ στο παρελθόν δεν έχει κινδυνεύσει.

Το περιβάλλον προσαρμόζεται και διαχειρίζεται τους φυσικούς του πόρους ανάλογα με τα νέα δεδομένα κάθε φορά.

Το περιβάλλον και η φύση προσαρμόζονται κάθε φορά δημιουργώντας εκείνες τις ασφαλιστικές δικλείδες που του επιβάλλουν να συνεχίζει να παραμένει ζωντανό και λειτουργικό.

Το περιβάλλον ζει εκατομμύρια χρόνια χωρίς ποτέ να κινδύνευσε από τίποτα και από κανέναν.

Όταν χρειάστηκε απλά προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα.

Τα ζώα εξελίχθηκαν, ή άλλαξαν μορφή, τα φυτά προχώρησαν σε νέες ποικιλίες.

Ενώ με μια εκπληκτική συνέχεια, μέσα από σεισμούς, πλημμύρες και φωτιές, δημιουργούνται κάθε φορά νέα δεδομένα που φτιάχνουν ένα καινούργιο κλίμα, νέους ωκεανούς και βουνά, καινούργιες μορφές φυτών και ζώων και οποιασδήποτε άλλης μορφής ζωή.

Ας τελειώνουμε λοιπόν με αυτή την υποτιθέμενη καταστροφή του περιβάλλοντος, είτε μεγαλώσει η τρύπα του όζοντος είτε όχι, το περιβάλλον θα προσαρμοστεί και όλες οι μορφές ζωής θα ανταπεξέλθουν

Είτε λιώσουν οι πάγοι και ανέβει η στάθμη των θαλασσών, είτε όχι, το μόνο που θα αλλάξει θα μικρύνει το τμήμα της στεριάς πάνω στη γη, ζώα, ψάρια και φυτά, άλλα θα εξαφανιστούν, άλλα θα εξελιχθούν, άλλα θα γιγαντωθούν και άλλα θα παραμείνουν ως έχουν.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ποτέ το περιβάλλον δεν πρόκειται να καταστραφεί και δεν πρόκειται να εξαφανιστεί. Θα εξελιχθεί, θα τροποποιήσεις τις λειτουργίες του, θα αλλάξει, θα προσαρμοστεί.


Η πραγματικότητα είναι ότι το περιβάλλον δεν κινδυνεύει.

Οι άνθρωποι κινδυνεύουν από την βίαιη μετεξέλιξη που θα υπάρξει στο περιβάλλον, και σε ότι αυτή η μετεξέλιξη περιλαμβάνει.

Με μόνη υπεύθυνη την απληστία των ανθρώπων, που ξεπερνούν καθημερινά τα όρια, και στύβουν σα λεμόνι όλες τις πηγές ενέργειας, που εκμεταλλεύονται αλόγιστα και σπαταλούν το πόσιμο νερό, που γονατίζουν την φύση, με την εντατική καλλιέργεια, που καταστρέφουν την ατμόσφαιρα με την χρήση επικίνδυνων ρύπων, που βγάζουν και από τη μύγα ξύγκι, που καταστρέφουν εκατομμύρια στρέμματα γης και εκατομμύρια κυβικά νερό, που εναποθέτουν αλόγιστα και οπουδήποτε τα σκουπίδια αλλά και τα τοξικά απόβλητα, που προσπαθούν να φτάσουν στον Θεό όπως στον πύργο της Βαβέλ, που υλοτομούν αλλά και καίνε εκατομμύρια στρέμματα δάσους, για να πουλήσουν ή να οικοδομήσουν ή να εξορύξουν ορυκτά.

Και όμως αντί να συζητάμε για την επικείμενη δική μας καταστροφή, για τον επικείμενο κίνδυνο να αφανιστούμε με τις προκλητικές πολιτικές και την αλόγιστη σπατάλη των ενεργειακών αποθεμάτων έχουμε φτιάξει ένα ωραίο παραμύθι ότι τάχα το περιβάλλον κινδυνεύει και πρέπει να το σώσουμε, το περιβάλλον καταστρέφεται και πρέπει κάτι να κάνουμε, το περιβάλλον πεθαίνει… το περιβάλλον εκείνο, το περιβάλλον το άλλο…

Το περιβάλλον δεν παθαίνει τίποτα, οι άνθρωποι, κινδυνεύουν, οι άνθρωποι, καταστρέφονται οι άνθρωποι πεθαίνουν, εξαιτίας των δραστηριοτήτων τους που έχει αλλάξει τα περιβαλλοντικά δεδομένα, προς το χειρότερο για τον άνθρωπο.

Με αυτή τη λογική, δηλαδή με την πραγματικότητα, θα πρέπει να δούμε το τόσο σοβαρό πρόβλημα μας. Εάν αυτό το πρόβλημα δεν επηρέαζε τη ζωή των ανθρώπων ποιος θα ασχολιόταν… ας τελειώνουμε λοιπόν μια δια παντός με αυτό το ακραίο και συγκαλυμμένο ψευδεπίγραφο πρόβλημα που έχει το περιβάλλον, και ας πούμε μια φορά την αλήθεια, ότι εμείς κινδυνεύουμε, όχι από κανέναν άλλον αλλά από εμάς τους ίδιους.

Και αλήθεια ποια είναι η λύση και πως θα αντιμετωπιστεί αυτή η επικίνδυνη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί;

Για να δούμε πως πρέπει να αντιμετωπιστεί θα πρέπει πρώτα να δούμε πως έχει συμβεί.

Ουσιαστικά όλα έχουν γίνει εξαιτίας της προσπάθειας επιβίωσης παλαιότερα και του κέρδους τα τελευταία χρόνια έχουν φέρει την κατάσταση στο απροχώρητο.
Όμως είναι απρόσωπος ο φταίχτης, είναι άγνωστος ο επικίνδυνος καταστροφέας; Δυστυχώς δεν είναι ούτε άγνωστος ούτε απρόσωπος ούτε πολύ περισσότερο κάποιος έξω από κάθε γήινη δραστηριότητα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να κοιτάξουμε στον καθρέφτη και θα δούμε ποιος φταίει και ποιος είναι ο επικίνδυνος.
Ναι δυστυχώς, εγώ είμαι, εσύ είσαι, αυτός είναι, εμείς είμαστε, εσείς είσαστε, αυτοί είναι… οι επικίνδυνοι καταστροφείς, όλοι εμείς που κοπτόμεθα για την προστασία του περιβάλλοντος…


Για αυτό λοιπόν ας βάλουμε μια τάξη στις σκέψεις μας, και ας κοιτάξουμε κατάματα την πραγματικότητα.

Ναι βεβαίως φταίνε οι μεγάλες επιχειρήσεις, τα καρτέλ του πετρελαίου, οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις, οι ανίκανες υπηρεσίες, οι «βαρόνοι» της κάθε λογής παράνομης δραστηριότητας και κάθε λογής πολεμοκάπηλοι, έμποροι όπλων, πολεμικές κρατικές μηχανές που διψάνε για αίμα και κάθε λογής καταστροφή.
Ναι βεβαίως φταίνε όλοι όσοι υλοτομούν τον Αμαζόνιο, όσοι κάνουν τους εμπρησμούς, όλοι εκείνοι οι μεγαλόσχημοι που χτίζουν παράνομα στα δάση, ή εκείνοι που διεκδικούν ακόμη και με χρυσόβουλα, δάση, λίμνες, βουνά και λαγκάδια… ελέω Θεού.


Ναι βεβαίως φταίει το καπιταλιστικό σύστημα, η ελεύθερη αγορά, ο νεοφιλελευθερισμός, το οικονομικό κατεστημένο, οι κάθε λογής πολιτικάντηδες.

Ναι βεβαίως και φταίει ο Ήλιος, η Σελήνη, ο Κρόνος, ο Δίας, η Αφροδίτη και όλοι οι άλλοι πλανήτες και οι διάφοροι κομήτες που γυρίζουν ανεξέλεγκτοι στο σύμπαν και επηρεάζουν τη Γη.

Αλλά εσύ κατεργάρη ανθρωπάκο δε φταις σε τίποτα;;; Είσαι σίγουρος;;;


Μην κρύβεσαι κατεργάρη ανθρωπάκο, γιατί και τις μεγαλύτερες ευθύνες έχεις και το ξέρεις και σε βλέπουν και όλοι.

Για αυτό κατεργάρη ανθρωπάκο μην κρύβεσαι…

Εσύ δεν είσαι εκείνος που ψηφίζεις τα κάθε λογής πολιτικά κατακάθια, για να έχεις τη δυνατότητα να κάνεις τα μικρά ή τα μεγάλα ρουσφέτια σου;

Εσύ κατεργάρη ανθρωπάκο δεν είσαι εκείνος που παρακαλάει να νομιμοποιήσει ένα δασικό χώρο, εσύ δεν είσαι που δίνεις μίζες για να μπει ρεύμα νερό και τηλέφωνο στο αυθαίρετο που χτίζεις;

Εσύ κατεργάρη ανθρωπάκο, δεν είσαι εκείνος που δουλεύεις στις εταιρείες που κάνουν τα περιβαλλοντικά εγκλήματα, όπως στον Ασωπό; Εσύ δεν είσαι εκείνος που δουλεύεις στις πολεοδομίες, στα δασαρχεία, στους κρατικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς περιβάλλοντος; Εσύ δεν κάνεις τα στραβά μάτια, γιατί είτε τα παίρνεις, είτε εκβιάζεσαι, είτε είναι φίλος γνωστός ή συγγενής σου αυτός που παρανομεί;

Εσύ κατεργάρη ανθρωπάκο, δεν είσαι εκείνος που δεν καταγγέλλεις όσα παράνομα πέφτουν στην αντίληψή σου; Εσύ δεν είσαι εκείνος που λες «έλα τώρα μωρέ δεν πειράζει… ή ωχ αδερφέ μου τώρα, ποιος ασχολείται, που να μπλέξεις;»

Εσύ κατεργάρη ανθρωπάκο, δεν είσαι εκείνος που κάθε φορά ψάχνεις να παρανομήσεις, καίγοντας δάση, αφήνοντας σκουπίδια στις παραλίες, κόβοντας δέντρα για να κάνεις παρκινγκ, καταστρέφοντας τους πιο όμορφους περιβαλλοντικούς προορισμούς, δημιουργώντας ανεξέλεγκτες τουριστικές υποδομές εις βάρος του περιβάλλοντος;

Εσύ κατεργάρη ανθρωπάκο δεν κάνεις όλα αυτά και άλλα περισσότερα ακόμη; Ναι ναι, δεν βρέχει εγώ σε φτύνω ή πιο σωστά…εγώ ΜΑΣ φτύνω… όλους μας, και πρώτα από όλους εμένα…


Άκου λοιπόν κατεργάρη ανθρωπάκο με προσοχή και σύνεση.

Έχουμε φτάσει στο παρά πέντε… η περιβαλλοντική καταστροφή για όλους εμάς είναι προ των θυρών.

Μην νομίζεις ότι αλλάζοντας τις λάμπες πυρακτώσεως με οικονομικές έκανες το χρέος σου.

Το χρέος σου είναι να έχεις περιβαλλοντική συνείδηση, και εσύ και τα παιδιά σου.

Να δημιουργήσεις συνειδήσεις ευαισθητοποιημένων νεαρών μέσα στα σχολεία, να φτιάξεις περιβαλλοντική εκπαίδευση και περιβαλλοντική συνείδηση, πρώτα από όλα στα σχολεία.

Να είσαι αλληλέγγυος στους υπόλοιπους συνανθρώπους σου, και πάνω από όλα να είσαι περήφανος, και εγωιστής, να είσαι άνθρωπος.

Εσύ κατεργάρη ανθρωπάκο πρέπει να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου, να αφήσεις τον ανθρωπάκο και να βγάλεις από μέσα σου τον άνθρωπο, και βέβαια… να βάλεις των κατεργάρη στον πάγκο του!!!

Είναι στα χέρια σου κατεργαράκο το μέλλον του πλανήτη, εσύ είσαι εκείνος που θα που θα αποφασίσει, που θα απαντήσει, που θα επιλέξει: ζωή ή καταστροφή, ποιότητα ή ποσότητα, πράσινο ή μαύρο, στάχτη ή δέντρα, σκουπιδότοπους ή ανακύκλωση, εργοστάσια ή φάρμες.

Τελικά κατεργαράκο είσαι εσύ εκείνο που θα επιλέξει:

ΜΙΑ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΖΩΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ή ΤΗΝ ΚΟΝΟΜΑ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ!!!

Εσύ διαλέγεις, εσύ επιλέγεις, εσύ είσαι το «αφεντικό» και ο «δούλος», απλά επέλεξε ποιο ρόλο θέλεις να έχεις…

Εσύ διαλέγεις αν θα δολοφονήσεις τα παιδιάς σου ή θα τους κληρονομήσεις ένα περιβάλλον αντάξιο των προσδοκιών τους.

Στο χέρι σου είναι κατεργαράκο, εσύ αποφασίζεις…

Και να σου πω και κάτι τελευταίο; Μην προσπαθείς να κρυφτείς, μην προσπαθείς να δικαιολογηθείς, μην προσπαθείς να κλείσεις τα μάτια, μην εθελοτυφλείς.
Μην έχεις ούτε ενοχές, ούτε ανασφάλειες, απλά ξύπνα και ξεκίνα από σήμερα κιόλας σαν να είναι μια νέα μέρα, μια νέα αρχή, γίνε ένας άλλος άνθρωπος, θετικός, ανεκτικός, ενεργός, σοβαρός…

Γίνε η αρχή που θα ξεκινήσει η αλλαγή της νοοτροπίας, γίνε η αρχή της ζωής, γίνε η αρχή της χαράς, γίνε ότι δεν κατάφερες να γίνεις μέχρι τώρα, γίνε το πετραδάκι που θα δημιουργήσει την κατολίσθηση, γίνε η μπάλα του χιονιού που θα δημιουργήσει χιονοστιβάδα, γίνε η αρχή και το τέλος της ζωής.

Δώσε στα παιδιά σου το περιβάλλον που τους αξίζει για να ζήσουν.

Άκου κατεργαράκο καλά: δεν έχεις πολλές ευκαιρίες ακόμη.

Η φύση τιμωρεί και ήδη έχει αρχίσει και το κάνει, για αυτό λοιπόν εσύ αποφασίζεις ή περιβάλλον ανθρώπινο ή περιβάλλον ανθρωποφάγο…

Περιβάλλον ανθρώπινο σημαίνει: ότι δεν καταστρέφουμε τα δάση, δεν τα καίμε δεν τα υλοτομούμε ανεξέλεγκτα, δεν χτίζουμε όπου βλέπουμε δάσος κόβοντας τα δέντρα.

Περιβάλλον σημαίνει να μην ρυπαίνουμε τις θάλασσες και τις ακτές, με σκουπίδια, λύματα σκαφών, καραβιών, δήμων και κοινοτήτων, όχι σακούλες και πλαστικά έλεγε πριν αρκετά χρόνια ο πελαργός της διαφήμισης.

Περιβάλλον ανθρώπινο σημαίνει να διεκδικούμε καλύτερη ποιότητα ζωής να απαιτούμε καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας.

Περιβάλλον ανθρώπινο σημαίνει να μην σπαταλάμε τους υδάτινους πόρους αλόγιστα, ατομικά και συλλογικά, αλλά και να απαιτούμε το ίδιο από τους αρμόδιους φορείς. Και ακόμη να μην ρυπαίνουμε το πόσιμο νερό με τις δραστηριότητές μας, ατομικές ή εμπορικές.

Περιβάλλον ανθρώπινο σημαίνει εργοστάσια και εγκαταστάσεις που να έχουν αυστηρές προδιαγραφές αλλά και αυστηρούς περιβαλλοντικούς ελέγχους.

Περιβάλλον ανθρώπινο σημαίνει πολιτική για τον άνθρωπο, σημαίνει παιδεία, σημαίνει βασικός μοχλός των οικονομιών και όχημα την πράσινη ανάπτυξη, και όχι την ασύδοτη ανάπτυξη.

Περιβάλλον ανθρώπινο σημαίνει, ανακύκλωση, ορθολογιστική διαχείριση των σκουπιδιών,

Περιβάλλον ανθρώπινο σημαίνει να μην καταναλώνουμε αλόγιστα, κατανάλωση ειδικά άχρηστων προϊόντων αλλά και αλόγιστη αγοραστική μανία, μειώνει όλους τους φυσικούς πόρους. Και βέβαια να σταματήσουμε αυτή τη μεγαλομανία που μας έχει πιάσει.

Περιβάλλον ανθρώπινο σημαίνει ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενεργείας και όχι λιθάνθρακα, και πυρηνική ενέργεια για το καλό μας. Η φύση έχει ανεξάντλητες πηγές ανανεώσιμης ενέργειας και είναι απαίτηση να τις χρησιμοποιήσουμε.

Περιβάλλον ανθρώπινο σημαίνει να είσαι άνθρωπος, σημαίνει να είσαι πολίτης ενεργός, σημαίνει να σέβεσαι το μέλλον των παιδιών σου.


Για αυτό λοιπόν εσύ αποφασίζεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις.

Εσύ κατεργάρη ανθρωπάκο, είναι στο χέρι σου αλλά, μην ξεχνάς, δεν έχεις πολύ χρόνο, είσαι λίγο πριν την απόλυτη καταστροφή για αυτό πάρε την κατάσταση στα χέρια σου.

Εσύ αποφασίζεις για το ποιος θα ζήσει, εσύ επιλέγεις για το πώς θα ζήσουν τα παιδιά σου, εσύ επιλέγεις αν θα ζήσουν τα παιδιά σου.

Εσύ αποφασίζεις αν θα παραμείνεις και κατεργαράκος και ανθρωπάκος ή θα γίνεις

Άνθρωπος με Α κεφαλαίο, υπερήφανος και άξιος γονιός.

Είναι στο χέρι σου, είναι στη σκέψη σου, είναι στις πράξεις σου, είναι στα χέρια σου.

Εσύ αποφασίζεις, ανθρωπάκος και κατεργαράκος ή γονιός που αγαπά τα παιδιά του.


Κανείς άλλος δεν φταίει για όλα όσα κινδυνεύεις να πάθεις, εσύ επιλέγεις, εσύ αποφασίζεις, εσύ είσαι η αρχή ή το τέλος μιας νέας ζωής, πράσινης και ποιοτικής.

Εσύ αποφασίζεις κατεργάρη ανθρωπάκος…

Απλά πρέπει να σκεφτείς… και να αποφασίσεις…

ΕΣΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ!!!


ΠΗΓΗ:

http://ellines-energoi-polites.blogspot.com/2009/05/blog-post.html

Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

«Legitimation crisis» [Από το blog “Memoryland”]


Στις 13.12.2008, στο blog “Memoryland” του Γεράσιμου, διαβάσαμε αυτό:


Legitimation crisis


Ή αλλιώς κρίση νομιμοποίησης. Πρόκειται για μια κρίση που έχει χτυπήσει την ελληνική κοινωνία τουλάχιστον από τη δεκαετία του '90. Τι σημαίνει; Ότι θεσμοί, δημόσια πρόσωπα, κρατικές εξουσίες, επιχειρήσεις, τράπεζες, έχουν απωλέσει, έναντι των πολιτών, τη νομιμοποίηση της δύναμής τους. Η Ελλάδα, πέραν του οικονομικού της ελλείμματος, πέραν και του πολιτιστικού ελλείμματος για το οποίο μίλησα παλιότερα, αντιμετωπίζει, με τους θεσμούς και τις δομές άσκησης εξουσίας ένα ακόμη έλλειμμα: ένα έλλειμμα νομιμοποίησης. Θαμμένη κάτω από ένα βουνό διαρκώς καινούργιων σκανδάλων, αποκαλύψεων για διαφθορά και διαπλοκή, ανικανότητας εκ μέρους της κυβέρνησης διαχείρισης κρίσεων και αντιμετώπισης των άλλων ελλειμμάτων, ανθρωποφαγικής κερδοφορίας τραπεζών, η νομιμοποίηση όχι μόνο της σημερινής κυβέρνησης αλλά και σύσσωμου του κομματικού και χρηματοπιστωτικού στερεώματος περνάει βαθιά κρίση. Πλέον, οι πολίτες, αηδιασμένοι και απαυδησμένοι δεν αναγνωρίζουν σε κυβέρνηση και κόμματα, τράπεζες, θεσμούς και κρατικές υπηρεσίες, αστυνομία και δικαιοσύνη το δικαίωμα να εξουσιάζουν και να επηρεάζουν τις ζωές τους. Σε ακραίες περιπτώσεις, δεν τους αναγνωρίζουν καν το δικαίωμα ύπαρξης. Αποκαλύπτεται μπροστά τους ένα τεράστιο, σάπιο οικοδόμημα διαπλεκόμενων μεταξύ τους και διεφθαρμένων εξουσιών: κρατικών υπηρεσιών, κυβερνητικών λειτουργών, ιερομόναχων, επιχειρηματιών, λειτουργών της δικαιοσύνης, τραπεζιτών, αστυνομικών. Όσο περισσότερο αποδεικνύεται ότι όλοι αυτοί και πολλοί ακόμη παρατρεχάμενοι και παραστεκάμενοι αποτελούν κομμάτια του ίδιου, του ενός και του αυτού αποκρουστικού παζλ, τόσο μεγαλώνει το έλλειμμα νομιμοποίησης.

Πώς θα επανακτήσουν τη νομιμοποίησή τους κυβέρνηση και κόμματα, τράπεζες, αστυνομία; Ερχόμενοι κοντά στον πολίτη, επενδύοντας όχι στην ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των μετοχών τους στο χρηματιστήριο της ωμής δύναμης και της εξουσίας αλλά στην αύξηση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο πρόσωπό τους. Χωρίς θεατρινισμούς, υποκρισίες και καιροσκοπισμούς. Αν δεν ξεκινήσουν από αύριο κιόλας σ' αυτή τη νέα κατεύθυνση, έρχονται τα χειρότερα. Και τότε, τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας θα μοιάζουν πταίσματα μπροστά τους.


ΠΗΓΗ:

http://gerasimos-memoryland.blogspot.com/2008/12/legitimation-crisis.html

Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

«Ο χρόνος φεύγει… τα όνειρα μένουν!» [Από το blog “Άρωμα Γυναίκας”]


Στις 13.12.2008, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:


Ο χρόνος φεύγει… τα όνειρα μένουν!


Δε μπορώ να πω,

πως είχα καλή σχέση με το χρόνο!

Αντίθετα, "εκείνος", πάντα

διακριτικός μαζί μου,

τρυφερός θα έλεγα!

Πολλές φορές, χαμογελαστά,

συνωμοτικά μου κλείνει το μάτι....

-'Οχι, μην πείς, ακόμα, ηλικία...

Σα να παίζει κρυφτούλι....

Κι όταν σταματά, αυτό το παιχνίδι,

αναμετρώ τις στάσεις της ζωής μου..

Φυλλομετρώ τα όνειρα, που στοιβάζονται

ένας σωρός....κάθε μέρα και πιό πολλά!

Κάθονται στο τιμόνι, και με οδηγούν...

'Εχουν και βοηθούς, αρκετούς, απο γύρω...

Χωρίς την ανάσα της θάλασσας,

χωρίς το φως των αστεριών,

το φεγγάρι που ανεβαίνει...

Δεν ξέρω αν αντίκρυζα όνειρα!

'Ισως, να ήταν και πιό πλούσια...

Ίσως τα όνειρα που πλάθει η φαντασία,

να έχουν περισσότερα χρώματα!

Τα φυλακισμένα όνειρα,

είναι τα μάτια των τυφλών....

Οι χειροπέδες των προσφύγων....

Αντιβιοτικό των αρρώστων....


'Ολα ετούτα κλειδώνω, στο ντουλάπι,

εκεί στην άκρη του παταριού...

Και μετά, έτσι με μιάς,

πετάω το κλειδί, την ώρα που

ανεβαίνει το κύμα!

Πάει....!

Τώρα εγώ κι εσύ χρόνε!

Τώρα, ΕΓΩ στο τιμόνι και άκου....

'Ακου τι ονειρεύομαι....


ΠΗΓΗ:

http://aroma.pblogs.gr/2008/12/o-hronos-feygei-ta-oneira-menoyn.html