Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

«1» [Από το blog “Haris Home”]


Στις 28.6.2009, στο blogHaris Home”, διαβάσαμε αυτό:


1


Όλοι οι ηλίθιοι έχουν ίδιο τρόπο σκέψης. Σίγουρα κάπως συνεννοούνται υπογείως. Επικοινωνία μεταξύ τους δεν έχουν –η ουσία της βλακείας είναι ότι δεν μπορεί να επικοινωνήσει: είτε με τον εαυτό της, είτε με τους άλλους. Αλλά δεν μπορεί, δεν εξηγείται διαφορετικά: κάποια πηγή έχουν, γιατί τέτοια συμφωνία απόψεων δεν την βρίσκεις ούτε στα πιο δογματικά κόμματα, πχ στο ΚΚΕ. Ασπούμε, οι πιο άχρηστοι Έλληνες, είναι ταυτόχρονα οι πιο φανατικοί ελληνάρες, αυτοί που κυριολεκτικά θεοποίησαν ότι πέρασε από τούτη την έρμη χώρα. Οι πιο άχρηστοι δημόσιοι υπάλληλοι και οι πλέον διεφθαρμένοι πολίτες, είναι οι πρώτοι και καλύτεροι στην καταδίκη του ελληνικού κράτους. Η μόνη δικαίωση που μπορούν να έχουν, είναι ότι τα μυαλά τους καθοδηγούνται απ’ τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Αλλά η δικαίωσή τους είναι η καταδίκη τους: το ότι πιστεύουν ότι τους πουν (είναι γραμμένο! σου λένε), είναι πρώτη ένδειξη διανοητικής αποβλάκωσης. Το επόμενο στάδιο, είναι ο φανατισμός πάνω σε αυτό που τους είπαν. Και εδώ κλείνουν τις πόρτες: δεν μπορούν να μιλήσουν πάνω από 2-3 λεπτά χωρίς πέσουν σε αντιφάσεις. Αλλά δεν δέχονται επικρίσεις. Τον βλάκα πρώτα τον διαμορφώνουν κατά πως θέλουν και μετά τον φανατίζουν. Αλλά υπάρχουν και βλάκες αυτοδίδαχτοι. Αυτοί είναι συνήθως μεγάλοι σε ηλικία. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, δεν έχουν παιδιά. Αν έχουν όμως, αυτά γίνονται συνήθως το είδος του δασκαλεμένου βλάκα. Ο αυτοδίδαχτος βλάκας είναι περήφανος: το χει καμάρι που τα μαθε όλα μόνος του. Εν προκειμένω, τα όλα που ξέρει, δεν είναι περισσότερα απ΄όσα βλέπει μια μύγα. Αλλά το μυαλό του βλάκα είναι σαν ψύλλος: μπορεί να πεταχτεί απ’ το έδαφος σε μεγάλο ύψος χωρίς μεγάλη δυσκολία. Έτσι ο ψύλλος συναγωνίζεται την μύγα. Φυσικά η μύγα δεν το ξέρει αυτό, αλλά το ξέρει πολύ καλά ο ψύλλος. Η μύγα βλέπει τα πάντα, χωρίς να φτάνει στο βάθος των πραγμάτων. Γι’ αυτό πάντα νικάει ο ψύλλος: αυτός καταφέρνει όχι μόνο να τα δει όλα, αλλά και να συνδέσει τα ασύνδετα. Οι αυτοδίδαχτοι βλάκες, επειδή διαβάζουν, όταν δεν βαριούνται, μόνο αθλητικές εφημερίδες, δεν μπορούν φυσικά να σε παραπέμψουν για αποδείξεις σε κάποιο βιβλίο ή κάτι τελοσπάντων. Γι’ αυτούς, το κυριότερο επιχείρημα είναι η πείρα. Μεγάλο πράγμα η πείρα. Δικαιούται να λέει ότι θέλει. Ο πεπειραμένος βλάκας, αυτοδιαμορφώνεται και αυτο-αποβλακώνεται. Μόνο η πείρα δικαιούται να το κάνει αυτό, γι’ αυτό οι νέοι, βλάκες και μη, οφείλουν να κάτσουν να ακούσουν την πείρα και να μην φέρουν αντιρρήσεις. Και φυσικά, η πείρα είναι το μεγαλύτερο σχολείο του ανθρώπου. Δεν διαφωνώ, αλλά απορώ γιατί μας βάζουν να σπουδάζουμε σε κατώτερα σχολεία, αντί να μας αφήσουν στον ήλιο να ωριμάσουμε ώστε να γίνουμε και μεις πεπειραμένοι απόλυτοι γνώστες. «Πήγαινε παιδί μου να μορφωθείς», αλλά κανείς δεν ρωτάει τον «μορφωμένο». «Εγώ θα σου πω πως γίνεται». Ή, «εσύ είσαι μορφωμένος, θα με καταλάβεις». Αυτή είναι η ουσία του ψύλλου: μπορεί να πει ξύλινο σίδηρο.


ΠΗΓΗ:

http://harishome.blogspot.com/2009/06/1.html


Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

«Μήπως είσαι κι Εσύ ένα ψέμμα του μυαλού, μια ψευδαίσθηση ή αυταπάτη;» [Από το blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή…”]


Στις 26.6.2009, στο blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις” του Misha, διαβάσαμε αυτό:


Μήπως είσαι κι Εσύ ένα ψέμμα του μυαλού, μια ψευδαίσθηση ή αυταπάτη;


Είπες, Κύριε,

πώς είσαι η Αγάπη.

Γύρω μου όμως το μίσος βασιλεύει.

Είναι, λοιπόν, ψέμα η δύναμη της αγάπης;


Είπες, Κύριε,

πώς είσαι τό Φώς.

Γύρω μου βασιλεύει το σκοτάδι.

Είναι, λοιπόν, ψέμα η σημασία του φωτός;


Είπες, Κύριε,

πώς είσαι η Οδός.

Γύρω μου όμως ελάχιστοι Σε ακολουθούν.

Είναι, λοιπόν, ψέμα η αληθινή οδός;


Είπες, Κύριε,

«Ειρήνην τήν εμήν δίδωμι υμίν».

Όμως γύρω μου μόνο πραγματική ειρήνη δεν βλέπουμε τόσο στις καρδιές, όσο και ανάμεσα στα άτομα, αλλά και σε μεγάλη κλίμακα ανάμεσα στους λαούς. Παύουν οι πόλεμοι σε κάποια μέρη της γης, για ν΄ ανάψουν καινούργιες πυρκαϊές σε άλλα μέρη με όλα τα φοβερά επακόλουθα, που αυτές οι καταστάσεις συνεπάγονται.

Είναι, λοιπόν, ψέμα η προσφορά της ειρήνης Σου;


Είπες, Κύριε,

«Μή αντιστήναι τώ πονηρώ».

Όμως στον κόσμο επικρατεί η συνεχής αντιδικία και η εκδικητικότητα, η βία και η αδιαλλαξία.

Είναι, λοιπόν, ψέμα η αρχή της ειρηνικής αντιμετωπίσεως του κακού;


Είπες, Κύριε,

πώς είσαι η Αλήθεια.

Γύρω μου βλέπω να λατρεύεται «εμμανώς» το ψέμα. Οι άνθρωποι ήδη «από μέν τής αληθείας τήν ακοήν αποστρέφουσιν, επί δέ τούς μύθους (από αυτούς καταγοητευμένοι) εκτρέπονται».

Είναι, λοιπόν, ψέμα η γοητεία της αλήθειας;


Είπες, Κύριε,

«Ιδού εγώ μεθ΄ υμών ειμί έως τής συντελείας τού αιώνος».

Γύρω μου όμως ζουν οι άνθρωποι σά να μην υπήρξες κάν, σά να μην πάτησες ποτέ στη γη μας. Και φαίνεται σά να δείχνουν όλα πώς είσαι ο μέγας Απών.

Είναι, λοιπόν, ψέμα αυτή μας η πίστη;


Είπες, Κύριε,

Κοντά σ΄ αυτά και άλλα πολλά παρόμοια.

Είναι, λοιπόν, όλα αυτά μια τραγική (αυτ)απάτη κατά πώς διακηρύσσουν κάποιοι με φανατισμό και με κάθε τρόπο;


*

Παιδί μου,

Εγώ δεν ήρθα να επιβάλω όλα αυτά που αναφέρεις και όσα άλλα διακήρυξα με λόγο και με πράξη είπα κατηγορηματικά: «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν ακολουθείτω μοι». «Ιδού έστηκα επί τήν θύραν καί κρούω εάν τις ακούση τής φωνής μου και ανοίξη την θύραν, εισελεύσομαι πρός αυτόν». Ακόμη και σ΄αυτούς, που δέχτηκαν την πρόσκλησή μου, είπα εξ αφορμής κάποιων, πού με αρνήθηκαν: «μή καί υμείς θέλετε υπάγειν;» Είστε ελεύθεροι από μένα. Εγώ δεν θέλω να με ακολουθήσει κανένας αναγκαστικά, αλλά ελεύθερα. Πώς, λοιπόν, να μή βλέπεις αυτά, που μου αναφέρεις, αφού οι άνθρωποι δεν θέλουν να με ακολουθήσουν; Πώς να μην υπάρχουν όλ΄ αυτά, πού διαπιστώνεις;


*

Μάλιστα, Κύριε!

Αυτές οι αμφιβολίες εκφράζονται απ΄ όσους δεν πιστεύουν σε Σένα, Κύριε, γι΄ αυτό και θεωρούν απραγματοποίητα αυτά, που Εσύ ο ίδιος και είσαι και μεταδίδεις. Πραγματικά, δεν θέλησες ποτέ να τα επιβάλεις. Ζήτησες να Σε ακολουθήσουμε ελεύθερα όσοι θέλουμε. Όσοι, όμως, Σε ακολουθούμε ελεύθερα και με όλη μας την καρδιά, γευόμαστε αυτά τα αγαθά, πού μας προσφέρεις και ζούμε την παρουσία Σου στις καρδιές μας, αποδεχόμενοι ολόψυχα το λόγο της Χάριτός Σου. Όσο κι αν προσπαθήσει ο κόσμος γι΄ αυτά χωρίς Εσένα, δεν πρόκειται ποτέ να τα γευτεί ως πραγματικότητες στο εφήμερο γήινο πέρασμά του.


Αυτά λοιπόν, που εκφράζονται ως αμφιβολίες, δεν μπορώ να τα δεχτώ, Κύριέ μου, ποτέ και με κανένα τρόπο! Κι αν ήταν να κάνω εκλογή ανάμεσα σε Σένα και στην αλήθεια, θα διάλεγα Ε σ έ ν α !

Χωρίς Εσένα η αλήθεια δεν είναι αλήθεια, το φως δεν είναι φως, η αγάπη δεν είναι αγάπη, η πραότητα δεν είναι πραότητα, το αγαθό δεν είναι αγαθό, η ειρήνη δεν είναι ειρήνη, η καλωσύνη δεν είναι καλωσύνη. Μονάχα για ένα Σε παρακαλώ θερμά:
«Κύριε, πρόσθες ημίν πίστιν! Πρόσθες ημίν πίστιν! Πρόσθες ημίν πίστιν»
σταθερή κι ακλόνητη στο πανάγιο Πρόσωπό Σου και σε ό,τι μας διαβεβαίωσες μια για πάντα!


____________


Από το βιβλίο «Κατοπτρισμοί» του Ιερομ. Ευσεβίου Βίττη και την διαδικτυακή φίλη Καλλιόπη


ΠΗΓΕΣ:

http://misha.pblogs.gr/2009/06/mhpws-eisai-ki-esy-ena-psemma-toy-myaloy-mia-psefdaisthhsh-h-ayt.html


Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

«Φως στα μάτια σου…» [Από το blog “Άρωμα Γυναίκας”]


Στις 25.6.2009, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:


Φως στα μάτια σου…


" Τα μάτια σου είναι η πατρίδα της αστραπής

και των δακρύων

σιωπή που μιλά,

θύελλα δίχως άνεμο, θάλασσα δίχως κύμα

πουλιά αιχμάλωτα,

χρυσά αγρίμια υπνωτισμένα....

κάνιστρο με καρπούς φωτιάς,

ψέμα που τρέφει,

καθρέφτης του κόσμου τούτου,

πόρτα του υπερπέραν..."

Οκτάβιο Παζ


Η αίσθηση του φωτός,

είναι αναμφισβήτητη δύναμη

για τον καθένα....

Η πηγή μπορεί να υπάρχει

σε διαφορετικά σημεία ...

Σίγουρα τα μάτια,

είναι ο καθρέφτης της ψυχής και

προσφέρουν τόσες ζωτικές πληροφορίες

όσο καμμία άλλη αίσθηση.


Απο το βιβλίο του Γ. Γραμματικάκη

" Η ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ"


ΠΗΓΗ:

http://aroma.pblogs.gr/2009/06/fws-sta-matia-soy.html


Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

«Σταματήστε να αγχώνεστε!» [Από το blog “ Spiritual Harmony”]

Στις 25.6.2009, στο blogSpiritual Harmony / Πνευματική Αρμονία” της Βασιλικής, διαβάσαμε αυτό:


Σταματήστε να αγχώνεστε!


Όλοι είμαστε πολυάσχολοι. Ασχολούμαστε με τη δουλειά μας. Ασχολούμαστε με την οικογένειά μας. Ασχολούμαστε με τις κοινωνικές μας σχέσεις. Όμως να μην το παρακάνετε. Βρείτε λίγο χρόνο ξεκούρασης μέσα στην ημέρα. Τολμήστε να πείτε μια φορά «όχι».

Μόνο τότε θα μπορείτε πραγματικά να χαρείτε τις μικρές απολαύσεις της ζωής. Ξεκουραστείτε και δώστε χώρο στη ζωή σας:


1. Σταματήστε να ανησυχείτε.

Δεν πρόκειται να ξεκουραστείτε ποτέ εάν δεν ηρεμήσει το μυαλό σας. Γράψτε τις σκέψεις σας. Εάν οι σκέψεις σας αποκτήσουν χειροπιαστή μορφή, τότε το μυαλό σας θα ηρεμήσει.

2. Μαγειρέψτε δύο μερίδες.

Φάτε τη μία και βάλτε την άλλη στην κατάψυξη. Έτσι θα απαλλαγείτε μια φορά από το μαγείρεμα.

3. Τολμήστε να λέτε "όχι".

Θέλεις να κάνεις τη βάρδια μου το σαββατοκύριακο; Σε πειράζει να καλέσω τους γονείς μου για φαγητό αύριο το βράδυ; Δεν είναι εύκολο να πει κανείς όχι.
Πρέπει όμως να το κάνετε μία φορά στις τόσες, αφού εάν δεν δώσετε στον εαυτό σας χρόνο για ξεκούραση, δεν θα μπορείτε τελικά να χαρείτε πραγματικά τίποτα πια.

4. Σηκωθείτε νωρίς, έτσι η μέρα σας θα είναι μεγαλύτερη.

Κανονίστε τα ραντεβού στο κομμωτήριο ή στον οδοντίατρο όσο το δυνατό πιο νωρίς. Έτσι δεν θα νιώθετε μετά πως η μέρα σας έχει σχεδόν τελειώσει.

5. Δημιουργήστε ξεκούραστη ατμόσφαιρα στο σπίτι.

Καθαρίστε το καλά και τακτοποιήστε τα πράγματά σας. Είναι αλήθεια πως ένα τακτοποιημένο σπίτι βοηθάει στην τάξη και ηρεμία του μυαλού.

6. Διαλέξτε κάτι για σας.

Ένα ζεστό μπάνιο, μια βόλτα στη φύση ή στο γυμναστήριο, μια ρομαντική βραδιά…
Φτιάξτε κάθε εβδομάδα μια λίστα με τα πράγματα που θέλετε πραγματικά να κάνετε και φροντίστε να τα πραγματοποιήσετε πάση θυσία.

7. Ρυθμίστε τα τραπεζικά σας θέματα.

Αυτόματες εξοφλήσεις λογαριασμών και διαδικτυακές τραπεζικές υπηρεσίες είναι στη διάθεσή σας. Ενημερωθείτε σχετικά από την τράπεζά σας και επιλέξτε τις κατάλληλες για εσάς, ώστε να μη χρειάζεται πια να πηγαίνετε συνέχεια στην τράπεζα.

8. Αναζητήστε δουλειά κοντά στο σπίτι σας.

Ή αν δεν γίνεται αυτό, μετακομίστε πιο κοντά στη δουλειά σας αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να μένετε εκεί που είστε τώρα. Διαφορετικά, συμβιβαστείτε με την απόσταση και απολαύστε τη διαδρομή.

9. Σταματήστε το άγχος του Διαδικτύου.

Διαβάστε τα e-mail σας 2 φορές την ημέρα το περισσότερο, σε συγκεκριμένες ώρες. Και απορρίψτε τα e-mail ανθρώπων που δεν γνωρίζετε καλά και αγνώστων αποστολέων που δεν περιμένατε.

10. Τέλος: βάλτε στην άκρη τις ενοχές σας. Δεν είστε τέλειοι, αλλά δεν πειράζει.


ΠΗΓΗ:

http://truthseeker-vasiliki.blogspot.com/2009/06/blog-post_25.html


Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

«Ο έρωτας και η ψυχή» [Από το blog “ Spiritual Harmony”]


Στις 24.6.2009, στο blogSpiritual Harmony / Πνευματική Αρμονία” της Βασιλικής, διαβάσαμε αυτό:


Ο έρωτας και η ψυχή

Ο Έρωτας και η Ψυχή είναι ένα μυθολογικό ζευγάρι, που βασανίστηκαν πολύ μέχρι να μπορέσουν να χαρούν την αγάπη τους ανεμπόδιστα.

Αυτός είναι ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής, όπως τον αναφέρει ο Απουλήιος, Ρωμαίος συγγραφέας του 2ου μ.Χ. αιώνα.

Αν και ο Θεός Έρως στην αρχαιότητα ήταν υπεύθυνος για τα πάθη πολλών θνητών και μη, τελικά και ο ίδιος δεν γλίτωσε από τα βέλη του. Ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα την Ψυχή, μια θνητή που είχε τη φήμη μιας πανέμορφης γυναίκας. Ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής είναι όμορφος και αποδεικνύει τη δύναμη της αγάπης και του έρωτα στις ζωές όλων. Η Ψυχή ήταν μια θνητή, κόρη μιας πολύ συνηθισμένης οικογένειας με τρία παιδιά. Άνθρωποι από όλα τα μέρη έρχονταν να επισκεφτούν την Ψυχή και να θαυμάσουν την ομορφιά της, τιμώντας την περισσότερο από τη Θεά Αφροδίτη. Η Αφροδίτη όταν αντιλήφθηκε τι ακριβώς συνέβαινε, αποφάσισε να ζητήσει την παρέμβαση του γιου της Έρωτα, ο οποίος ανέλαβε να δηλητηριάσει τις ψυχές των ανδρών ώστε να μην επιθυμούν την Ψυχή. Ωστόσο, και ο ίδιος ερωτεύτηκε την Ψυχή, στρέφοντας κατά λάθος το βέλος του κατά του εαυτού του. Τα χρόνια περνούσαν και οι γονείς της Ψυχής ήταν σαφώς προβληματισμένοι από την έλλειψη μνηστήρων, οπότε αποφάσισαν να στείλουν να πάρουν χρησμό, υποπτευόμενοι ότι κάποιος θεός έχει αναμειχθεί. Στους Δελφούς λοιπόν, ο Απόλλων, υπό την καθοδήγηση του θεού Έρωτα έδωσε χρησμό:

«Η Ψυχή δεν προορίζεται για γυναίκα κανενός θνητού. Ο άντρας της την περιμένει στην κορυφή ενός βουνού, και είναι ένα αποκρουστικό τέρας, που κανείς, ούτε θνητός ούτε αθάνατος, δεν μπορεί να του αντισταθεί». Αν και όλοι έπεσαν σε βαθιά θλίψη, αποφάσισαν να εκπληρώσουν το χρησμό ετοιμάζοντας λαμπρό γάμο με το “τέρας” του βουνού. Ο γάμος έγινε αλλά η Ψυχή δεν μπορούσε να δει το σύζυγό της, ο οποίος εμφανιζόταν μόνο τα βράδια σε εκείνη και πάντα μέσα στο σκοτάδι. Ήταν ωστόσο τόσο τρυφερός και καλόκαρδος που η Ψυχή κατάλαβε ότι δεν μπορεί να είναι ένα αποκρουστικό τέρας, αλλά ο άντρας που επιθυμούσε σε όλη της τη ζωή. Περνούσε υπέροχα μαζί του αλλά προβληματιζόταν γιατί δεν τον είχε δει ποτέ. Όταν κάποια στιγμή αποφάσισε να πάει στο πατρικό της, οι αδερφές της ζήλεψαν για την καλή της τύχη και την έπεισαν ότι για να μη θέλει να της φανερωθεί όχι μόνο θα είναι ένα τέρας, αλλά θα θέλει να τη σκοτώσει κιόλας. Έτσι λοιπόν της πρότειναν να τον σκοτώσει εκείνη πρώτη. Η Ψυχή χάνει τον Έρωτα Η Ψυχή γύρισε στο παλάτι, και ξάπλωσε με το μυστηριώδη σύζυγό της. Όταν εκείνος αποκοιμήθηκε, η ψυχή πήρε ένα λυχνάρι και ένα μαχαίρι και αποφάσισε να τον σκοτώσει. Έγειρε από πάνω του και καθώς φώτισε το πρόσωπο του με το λυχνάρι, είδε προς μεγάλη της έκπληξη τον πανέμορφο Θεό Έρωτα. Η Ψυχή τα έχασε, το λυχνάρι έγειρε στο πλάι και καυτό λάδι χύθηκε πάνω στον Έρωτα. Ο Έρωτας ξύπνησε από τον πόνο και πέταξε μακριά, λέγοντάς της πως η καχυποψία της σκότωσε την αγάπη τους και ότι δεν θα μπορούσαν να είναι μαζί πια, αφού αυτή - μια θνητή - είδε το πρόσωπο ενός αθάνατου. Μετανιωμένη η Ψυχή άρχισε να αναζητά τον Έρωτα παντού, χωρίς αποτέλεσμα. Κάποια στιγμή μετά από πολλή περιπλάνηση έφτασε σε ναό της θεάς Δήμητρας, η οποία τη συμβούλεψε να παρακαλέσει την Αφροδίτη να την αφήσει να δει το γιο της. Η Αφροδίτη είχε φυλακίσει τον Έρωτα μέχρι να ξεχάσει την Ψυχή και να επουλωθεί η πληγή από το καυτό λάδι. Άκουσε όμως τις ικεσίες της Ψυχής και της απάντησε ότι για να δει τον αγαπημένο της, θα έπρεπε πρώτα να περάσει τρεις δοκιμασίες. Οι δοκιμασίες ήταν δύσκολες, αλλά η Ψυχή κατόρθωσε να πραγματοποιήσει τις δυο πρώτες με επιτυχία. Όμως, η τελευταία δοκιμασία απαιτούσε να κατέβει στον Άδη και να φέρει το κουτί της Περσεφόνης στην Αφροδίτη. Το κουτί αυτό περιείχε το μαγικό ελιξήριο της ομορφιάς και η Ψυχή απαγορευόταν να το ανοίξει. Η Ψυχή πήρε το κουτί αλλά δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να το ανοίξει για να πάρει λίγο φάρμακο ομορφιάς για τον εαυτό της. Ωστόσο, στο κουτί η Περσεφόνη δεν είχε βάλει κανένα μαγικό φίλτρο που θα μπορούσε να την κάνει πιο όμορφη, αλλά τον Μορφέα, που την έριξε σε βαθύ ύπνο. Ο Έρωτας σώζει την Ψυχή. Όταν ο Έρωτας έμαθε τι έπαθε η αγαπημένη του, δραπέτευσε από το παλάτι της Αφροδίτης, πέταξε στον Όλυμπο και παρακάλεσε τον Δία να σώσει την Ψυχή. Ο Δίας συγκινημένος από την αγάπη του θεού Έρωτα, την έκανε αθάνατη, επιτρέποντας στον Έρωτα να ενωθεί μαζί της για πάντα...


ΠΗΓΗ:

http://truthseeker-vasiliki.blogspot.com/2009/06/normal-0-false-false-false.html


Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

«Γιατί θέλω να πεθάνω απένταρος…» [Από το blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή…”]


Στις 24.6.2009, στο blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις” του Misha, διαβάσαμε αυτό:


Γιατί θέλω να πεθάνω απένταρος…

Ένας αυτοδημιούργητος δισεκατομμυριούχος από την Μεγάλη Βρετανία θέλει να πουλήσει το ξενοδοχείο του αξίας 18 εκατομμυρίων ευρώ και να το δωρίσει σε μια φιλανθρωπική οργάνωση για τον καρκίνο όταν η σύζυγος του κατάφερε και επέζησε της επάρατης νόσου!


Ο κύριος Brian Burnie το 1993 αγόρασε το Doxford Hall Hotel στην περιοχή Chathill αντί 500.000 λιρών και το μετέτρεψε σε ένα από τα πιο αριστοκρατικά θέρετρα της περιοχής, αφου το ανακαίνισε πλήρως ξοδεύοντας γι αυτό περί τα 16 εκατομμύρια λιρες.

Λίγο πριν κλείσει τα 65 έτη ανακοίνωσε πως σκοπεύει να πουλήσει την περιουσία του και να δωρίσει όλα τα χρήματα σε φιλανθρωπική οργάνωση που ασχολείται με τον καρκίνο!

«Σκοπός μου είναι να πεθάνω απένταρος. Σε αυτό τον κόσμο ερχόμαστε με τίποτα και πρέπει να φεύγουμε με τίποτα,» είπε ο κύριος Brian Burnie.

Ο κύριος Brian Burnie θα μετακομίσει σε ένα μικρότερο σπίτι μαζί με την 60-χρονη σύζυγο του, Shirley, που επέζησε μετά την διάγνωση για καρκίνο του μαστού.

Με τα χρήματα από την πώληση θα χρηματοδοτήσει το φιλανθρωπικό ίδρυμα για να κατασκευάσει μια κλινική για καρκινοπαθείς αλλά και για την αγορά οχημάτων που θα μεταφέρουν τους άρρωστους στα διάφορα νοσοκομεία.

«Αυτή θα είναι η κληρονομιά μου. Οι λογιστές μου με θεωρούν τρελό. Θα ήθελα και άλλοι άνθρωποι να ακολουθήσουν το δρόμο μου,» πρόσθεσε ο μεγαλόκαρδος άντρας.


(η δημοσίευση βασίζεται σε άρθρο του Έθνους.προστέθηκαν στοιχεία από αγγλικές πηγές)


ΠΗΓΕΣ:

http://misha.pblogs.gr/2009/06/giati-thelw-na-pethanw-apentaros.html


Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

«Αγάπη “άνευ όρων”» [Από το blog “ Spiritual Harmony”]


Στις 19.6.2009, στο blogSpiritual Harmony / Πνευματική Αρμονία” της Βασιλικής, διαβάσαμε αυτό:


Αγάπη “άνευ όρων”


Μάθε να αγαπάς αυτό που δεν μπορείς να αλλάξεις


(Παραδοσιακή αφήγηση των Σούφι)


Όταν ήταν νέος ο Νασρεντίν φύτεψε έναν κήπο με λουλούδια. Ανάμεσα στα λουλούδια όμως βγήκαν στον κήπο και άγρια ραδίκια. Θέλοντας να απαλλαγεί από αυτά ο Νασρεντίν ζήτησε τις συμβουλές άλλων κηπουρών από κοντινά και μακρινά μέρη αλλά καμιά γνώμη δεν έφερε αποτελέσματα. Τελικά ο νέος άνδρας ταξίδεψε μέχρι τo παλάτι του Σεΐχη για να ζητήσει τη συμβουλή του σοφού κηπουρού του βασιλιά. Δυστυχώς όμως, είχε ήδη δοκιμάσει όλους τους τρόπους που του σύστησε και αυτός ο κηπουρός. Έμειναν και οι δύο σιωπηλοί για πολύ ώρα μαζί. Τελικά, ο κηπουρός του βασιλιά κοίταξε τον Νασρεντίν και του είπε: «Λοιπόν … τότε, το μόνο πράγμα που σου προτείνω είναι να μάθεις να τα αγαπάς».


Όλοι μας έχουμε γαλουχηθεί θεωρώντας την αγάπη ως την πεμπτουσία της ζωής και το «κλειδί της επιτυχίας» στις σχέσεις μας. Πιστεύουμε ότι είναι η πηγή της ευτυχίας και αναλώνουμε την ζωή μας στην δημιουργία των προϋποθέσεων που θα καταστήσουν δυνατή την μόνιμη εδραίωσή της στη ζωή και στις σχέσεις μας...


Επιθυμούμε μια άνευ όρων αγάπη, δηλαδή την αγάπη που οι άλλοι μας προσφέρουν γι’ αυτό που είμαστε, κι όχι γι’ αυτό που κάνουμε, ή δεν κάνουμε.


Οι περισσότεροι από μας, στην προσπάθειά μας να εξιδανικεύσουμε τους γονείς μας και τους σημαντικούς μας ανθρώπους της παιδικής μας ηλικίας, εντάσσουμε την φροντίδα που πήραμε από εκείνους σ’ αυτήν την άνευ όρων αγάπη που τόσο πολύ ανάγκη την είχαμε και την έχουμε.


Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστοι άνθρωποι έχουν ζήσει έστω και λίγα λεπτά αυθεντικής αγάπης σε όλη τους τη ζωή!


Οι περισσότεροι, με θλίψη και απογοήτευση συνειδητοποιούμε, σε κάποιο μεταγενέστερο στάδιο της ενηλικίωσής μας, πως το μεγαλύτερο κομμάτι της αγάπης που βιώσαμε μέσα στις σημαντικές μας σχέσεις κάθε άλλο παρά χωρίς όρους ήταν.
Ότι οι γονείς, οι σύντροφοι, οι φίλοι μας, μας αγαπούσαν –και μας αγαπάνε-
επειδή μας θεωρούνε συνέχειά τους στο μέλλον, έξυπνους, όμορφους, αποτελεσματικούς, δοτικούς, σώφρονες, τρυφερούς, επειδή δεν λέμε εύκολα «όχι» στις ανάγκες των άλλων, επειδή έχουμε καλό χιούμορ, κ.ο.κ.


Αν βέβαια στραφούμε για λίγο με ειλικρινή διάθεση στον εαυτό μας, θα διαπιστώσουμε ότι οι όροι που και εμείς οι ίδιοι θέτουμε σε εκείνους που αγαπάμε είναι αδυσώπητα άκαμπτοι και αυστηροί!


Είμασταν πολύ μικρά παιδιά όταν εμποτιστήκαμε σ’αυτήν την γεμάτους όρους αγάπη, και δυσκολευόμαστε πολύ να την ξε-μάθουμε τώρα που γίναμε μεγάλοι.


Οι όροι που –με επίγνωση, ή όχι- βάζουμε στα πρόσωπα με τα οποία εμπλεκόμαστε, γίνονται βάρη, επιβαρύνουν τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους.


Όταν επιλέγουμε να αποσύρουμε κάποιους απ’ αυτούς τους όρους ανακαλύπτουμε την ευρύτητα των συναισθημάτων μας και την ικανοποίηση που μπορούμε να αντλήσουμε μέσα απ’ αυτά.


Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια, που εμείς οι ίδιοι θέτουμε στην ανάγκη μας για άνευ όρων αγάπη, είναι ο φόβος μας ότι, αυτό το ωραίο συναίσθημα που δώσαμε δεν θα επιστραφεί ποτέ.


Εκείνο όμως που δεν συνειδητοποιούμε, μέσα από αυτήν μας την υπόθεση, είναι ότι η συναισθηματική αίσθηση που αναζητάμε δεν βρίσκεται σ’ αυτό που θα πάρουμε, αλλά σ’ αυτό που εμείς προσφέρουμε.


Εάν υπολογίσουμε «λογιστικά» την αγάπη που δεχόμαστε –ή που θα έπρεπε να είχαμε δεχτεί- δεν θα νιώσουμε ποτέ ότι μας αγάπησαν και ότι μας αγαπούν. Αντίθετα, θα έχουμε συνεχώς την αίσθηση ότι μας χρωστάνε, όχι τόσο επειδή πράγματι μας χρωστάει κάποιος, αλλά επειδή η ίδια η πράξη του υπολογισμού δεν είναι καθαυτή μια πράξη αγάπης.


Με άλλα λόγια, η αίσθηση ότι δεν μας αγαπούν δεν προκύπτει απ’ το γεγονός ότι δεν δεχόμαστε αγάπη. Είναι επειδή, εξαιτίας του φόβου μας, μπλοκάρουμε την δική μας ανάγκη να δώσουμε αγάπη.


Όταν είμαστε σε διαμάχη με κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο, έχουμε την εντύπωση ότι νιώθουμε απογοητευμένοι για κάτι που εκείνος/ εκείνη μας έκανε, ή δεν μας έκανε.
Στην πραγματικότητα όμως
νιώθουμε θλίψη και απογοήτευση επειδή, από φόβο ότι θα υπερβούμε τον εγωκεντρικό μας εαυτό –και έτσι, ίσως και να τον χάσουμε!- έχουμε αποσύρει την αγάπη μας από το πρόσωπο που αγαπάμε.


Εάν αποφασίσουμε -περί προσωπικής απόφασης πρόκειται!- να απλώσουμε τα χέρια μας και, χωρίς ιδιαίτερο εσωτερικό διάλογο και σκέψη, να αγκαλιάσουμε την μητέρα μας, τον φίλο μας, τον αδερφό μας, τον συνάδελφό μας, μολονότι δεν είναι -ενδεχομένως δεν θα γίνουν ποτέ- όπως θα θέλαμε να είναι, θα αρχίσουμε να βλέπουμε
μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας!

Θα δούμε να ελευθερώνονται δυνάμεις, μέσα και έξω από μας.

Μα, πάνω απ’ όλα, θα δούμε τις καρδιές μας να μαλακώνουν και να γεμίζουν γαλήνη...


ΠΗΓΗ:

http://truthseeker-vasiliki.blogspot.com/2009/06/blog-post_123.html


Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Η Αντιπελάργηση και ο Καιάδας [Από το blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή…”]


Στις 19.6.2009, στο blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις” του Misha, διαβάσαμε αυτό:


Η Αντιπελάργηση και ο Καιάδας


Τον όρο δεν τον γνώριζα.Τον έμαθα από την δημοσίευση του φίλου Har.Aφορά την φροντίδα των νέων πελαργών στους ηλικιωμένους γονείς τους και περιγράφεται από τον Μ.Βασίλειο:

"Οι πελαργοί, όταν ο γονιός τους γυμνωθεί τελείως από τα φτερά, επειδή όταν γεράσει, αρχίζουν και πέφτουν, τον βάζουν ανάμεσά τους και τον ζεσταίνουν με τα δικά τους φτερά. Και του ετοιμάζουν άφθονο φαγητό, και τον βοηθούν όσο είναι δυνατόν όταν πρέπει να πετάξει, σηκώνοντάς τον απαλά, με τη φτερούγα τους, πότε ο ένας εκ δεξιών και πότε ο άλλος εξ αριστερών. Και τούτο είναι πασίγνωστο, ώστε μερικοί και την ανταπόδοση των ευεργεσιών να την ονομάζουν "αντιπελάργηση". (Μέγας Βασίλειος)


Όταν ο πατέρας γέρασε και δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί, πήρε ο γιος του, ο πολεμιστής Σπαρτιάτης, μια κουβέρτα, τον έβαλε μέσα και πήγε να τον αφήσει στον Καιάδα να πεθάνει από πείνα και δίψα όπως γινόταν μέχρι τότε. Καθώς απομακρυνόταν, τού φώναξε ο πατέρας : Γιέ μου, πάρε την κουβέρτα! Θα την χρειαστεί ο γιός σου για να κουβαλήσει εσένα, όταν έρθει η ώρα. O γιός είχε καλή καρδιά και μόλις άκουσε εκείνα τα λόγια, γύρισε πίσω και ξαναπήρε τον πατέρα του πίσω στην πόλη, μπροστά στα μάτια των έκπληκτων συμπολιτών του. Λένε πως έτσι καταργήθηκε η θανάτωση των ηλικιωμένων στον Καιάδα.


ΠΗΓΕΣ:

http://misha.pblogs.gr/2009/06/h-antipelarghsh-kai-o-kaiadas.html



Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

“Σκοπός της ζωής μας είναι η χαμέρπεια” [Από το blog “ Rodia Mixer”]


Στις 20.6.2009, στο blogRodia Mixer”, διαβάσαμε αυτό:


“Σκοπός της ζωής μας είναι η χαμέρπεια”


Σκοπός της ζωής μας είναι η χαμέρπεια. Δεν υπάρχουν ωραιότερα πράγματα απ' αυτήν την σερνάμενη απουσία φωτός, την εκδήλωσιν του επερχόμενου σκότους. Σκοπός της ζωής μας είναι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός. Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της μικρότητας και της κάθε κατάρας εν παντί τόπω εις πάσαν στιγμήν εις κάθε ψυχράν αναμόχλευσιν των υπαρχόντων. Σκοπός της ζωής μας είναι το ατιμωτικόν πέρας της υπάρξεώς μας.


(παραφράζοντας το κείμενο του Ανδρέα Εμπειρίκου)

Συγγνώμη Ποιητή


ΠΗΓΗ:

http://rodiat7.blogspot.com/2009/06/blog-post_20.html


Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

“Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια” [Από το blog “ Rodia Mixer”]


Στις 18.6.2009, στο blogRodia Mixer”, διαβάσαμε αυτό:


“Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια”


Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια. Υπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απ' αυτήν την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους. Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη. Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας και της κάθε μας ευχής εν παντί τόπω εις πάσαν στιγμήν εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρχόντων. Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμένο δέρας της υπάρξεώς μας.

Ανδρέας Εμπειρίκος

_____________________
αυτο ειναι σημερινο ποστ στη ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ


ΠΗΓΗ:

http://rodiat7.blogspot.com/2009/06/blog-post_8768.html