Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

«Ένα καλό καλό κείμενο από τον κ. Πρετεντέρη» [Από το blog “ Ροϊδη εμμονές”]



Πριν από πέντε ημέρες, στις 26.5.2012, στο blog “Ροϊδη εμμονές” , διαβάσαμε αυτό:


Ένα καλό καλό κείμενο από τον κ. Πρετεντέρη

Κάκιστο να κρίνεις κείμενα από την υπογραφή που φέρουν, Ο μόνος Βασιλιάς: Το Κείμενο. Ορίστε ένα αξιόλογο με υπογραφή του κ. Πρετεντέρη ["Τα Νέα"]

Δεν ξέρω αν οι εκλογές της 17ης Ιουνίου θα δώσουν κυβέρνηση, ούτε ποια κυβέρνηση θα δώσουν.
Ξέρω, όμως, τι χρειάζεται να κάνει επειγόντως όποια κυβέρνηση και αν εκλεγεί: να διαπραγματευτεί όπως μπορεί και να τροποποιήσει όσο μπορεί το παρανοϊκό «σχέδιο διόρθωσης» της χώρας που ονομάστηκε «Μνημόνιο».
Αν θέλει να υπάρξουν και άλλες εκλογές στο μέλλον…
Διότι αν δεν υπάρξει ουσιαστική αλλαγή πορείας, αυτό που εμφανίζεται σήμερα ως ισχυρή αμφισβήτηση του κομματικού συστήματος θα εξελιχθεί ταχύτατα σε ουσιαστική αμφισβήτηση της δημοκρατίας.
Ούτως Ή άλλως, οι δυνάμεις που το επιδιώκουν έχουν εμφανιστεί στο προσκήνιο.
Το πρόβλημα είναι απλό. Μια δημοκρατική πολιτεία υποχρεώθηκε να ακολουθήσει όχι μια οικονομική πολιτική (σωστή ή λάθος, αναγκαία ή περιττή, αδιάφορο) αλλά ένα ολόκληρο κοινωνικό σχέδιο.
Ενα σχέδιο για το οποίο δεν είχαν ερωτηθεί οι πολίτες της, ούτε έδωσαν ποτέ την έγκριση ή τη συναίνεσή τους. Αλλά το οποίο κρίθηκε «απαραίτητο» από μια ομάδα ανθρώπων αμφίβολης τεχνικής επάρκειας και άγνωστης πολιτικής νομιμοποίησης.
Το εγχείρημα αυτό παραβίαζε μια βασική αρχή όλων των ευρωπαϊκών δημοκρατικών κοινωνιών: την αρχή του κοινωνικού συμβολαίου.
Με άλλα λόγια, καμία κοινωνία δεν αλλάζει ή δεν διορθώνεται εκ των άνω με διαταγές διεθνών οργάνων, με νομοθετικές ρυθμίσεις υπό καθεστώς εκβιασμού, με διατάγματα και ουκάζια. Διορθώνεται μόνο μέσα από την ελεύθερη βούληση των μελών της ή, τουλάχιστον, της πλειοψηφίας τους. Αυτή είναι η μέθοδος της δημοκρατίας.
Το πολιτικό πρόβλημα προέκυψε όταν ένα σημαντικό μέρος των ελίτ της χώρας αγκάλιασαν και υποστήριξαν αυτήν τη διαδικασία είτε επειδή συμφωνούσαν με τους σκοπούς είτε επειδή ονειρεύονταν να φτιάξουν μια άλλη χώρα είτε επειδή έτσι τους συνέφερε.
Από κοντά και διάφοροι κοντόφθαλμοι επιχειρηματίες που φαντάστηκαν ότι έφτασε η στιγμή να αλλάξουν το επιχειρηματικό κλίμα – προς όφελός τους…
Νόμιζαν όλοι αυτοί πως η κοινωνία θα καταπιεί το πικρό χάπι αρκεί όσο γίνεται περισσότερα κόμματα και μέσα ενημέρωσης να υποστηρίξουν ότι είναι η ενδεδειγμένη θεραπεία. Τόσο τους έκοβε!..
Υπερεκτίμησαν τις δυνάμεις τους. Και υποτίμησαν το πρόβλημα.
Το αποτέλεσμα είναι ότι η αποτυχία ενός σχεδίου και μιας μεθόδου έχει μετατραπεί σε ρήγμα μεταξύ της κοινωνίας και των ελίτ που άκριτα και βλακωδώς υποστήριξαν και το ένα και το άλλο.
Αυτό το ρήγμα βρίσκεται στη βάση της αποσταθεροποίησης που ζούμε σήμερα. Κι αν δεν αρθούν οι λόγοι που το προκάλεσαν, αν δεν αποκατασταθούν οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ κοινωνίας και ελίτ, τότε ο λαϊκισμός καθίσταται εκ των πραγμάτων το μοναδικό καταφύγιο των ταλαιπωρημένων.
Με ανυπολόγιστες πολιτικές συνέπειες…

ΠΗΓΗ:


Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

«Αποδοχή» [Από το blog “Synαισθήσεις (Synas) ”]



Πριν από μία εβδομάδα, στις 23.5.2012, στο blogSynαισθήσεις”  της Synas, διαβάσαμε αυτό:


Αποδοχή

«Μας πέταξε λοιπόν η ιστορία στο περιθώριο»,
κι εμείς τακτοποιούμε τη σκόνη του χρόνου στα ράφια
μες στο ημίφως, σαν τους τρελούς·
δίχως την παραμικρή αίσθηση της μάταιης επαναληπτικότητας
όλων όσα με τόση σχολαστικότητα καταπιανόμαστε.

Λες και σ’ αυτές τις άσκοπες κινήσεις κρύβεται το νόημα της ζωής,
η χαμένη μας ταυτότητα,
αυτή η ίδια η έννοια της ελευθερίας.
Και η άρση του διαχωρισμού, του εγώ, του εσύ· του ενικού.

Η σκόνη όμως με το παραμικρό άγγιγμα ξεσηκώνεται.
Από μιαν ελάχιστη ανάσα, ένα ξεφύσημα σκορπίζει.

Μπορείς ακόμα και να τη διακρίνεις
-αν το φως κι η οπτική σου γωνία σε βοηθά-
καθώς χορεύει για λίγο ολόγυρά σου,
κι ύστερα ξανακάθεται αυθαιρέτως
σχηματίζοντας νέες μικροσκοπικές μορφές
πάνω στο πάτωμα, το ταβάνι, τους τοίχους.

Ναι, ΚΑΙ στα μακρόστενα ράφια,
όπου επιμένεις να την τακτοποιείς,
για να την μελετήσεις, να την κατανοήσεις,
με κάθε τρόπο να την κατακτήσεις.

Ή να απαλλαγείς από δαύτη...

Μέσα σου όμως ξέρεις:
η μεγάλη μάζα πάει στα πιο απόμακρα σημεία,
κάτω από τα έπιπλα, στην αφάνεια, στο σκοτάδι.

------
Όλα πληθαίνουν ως δια μαγείας κι αποκτούν σημασία
μονάχα σαν τους αναγνωρίσεις το δικαίωμα της αυθυπαρξίας·
δίχως να επεμβαίνεις.
Και δίχως να μεσολαβείς για τη σωτηρία τους:


είσαι εδώ για να βλέπεις, να απολαμβάνεις, να συμμερίζεσαι,
ΝΑ ΖΕΙΣ!


ΠΗΓΗ:


Τρίτη 29 Μαΐου 2012

«Αν μπορείς» [Από το blog “Φεγγαραγκαλιές”]



Πριν από τρεις ημέρες, στις 26.5.2012, στο blog “Φεγγαραγκαλιές” , κάτω από μια όμορφη φωτογραφία, διαβάσαμε αυτό:


Αν μπορείς

Eίμαι κάπου αλλού..
Δεν θα σου πω που..

μάντεψε..

ΠΗΓΗ:


Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

«Η “κουκουβάγια” πέταξε» [Από το blog “Πόντος και Αριστερά”]



Προχθές, 26.5.2012, στο blog “Πόντος και Αριστερά ” διαβάσαμε αυτό:


Η “κουκουβάγια” πέταξε

Μια πολύ λιτή, συγκινητική και εξόχως πολιτική ανακοίνωση εξέδωσε ο σύλλογος εργαζομένων στον Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων για τη διάλυση του Οργανισμού στο πλαίσιο της περικοπής εταιρειών του Δημοσίου. Τα σχόλια ανήκουν στους αναγνώστες:
«Σε λίγες ώρες ο Ο.Ε.Δ.Β. (Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων) θα αποτελεί παρελθόν, καταργείται οριστικά. Μετά από 75 χρόνια η κουκουβάγια της σοφίας και της αρετής ‘‘πετάει μακριά’’, γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι δεν έχει θέση στη σύγχρονη μνημονιακή εκπαίδευση. Η μόρφωση θα γίνεται πλέον ηλεκτρονικά. Το… Μέλλον είναι μόνο το… ‘‘ ηλεκτρονικό βιβλίο’’ και οι ‘‘διαδραστικοί πίνακες’’.
Οι εργαζόμενοι στον Ο.Ε.Δ.Β. που όλα αυτά τα χρόνια εξέδωσαν και διένειμαν τρία δισεκατομμύρια βιβλία σε εκατομμύρια μαθητές, αποχωρούν περήφανοι για τη συμβολή τους στη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, για τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος (μέσο κόστος κάθε βιβλίου 0,70 ευρώ), για την απουσία διαφθοράς και διαπλοκής τους, για το ότι κατόρθωσαν να περισώσουν από τον ιδιωτικό φορέα, την ιστορία των σχολικών βιβλίων, δεκαπέντε χιλιάδες πρωτότυπα έργα ζωγραφικής που κοσμούσαν κάποτε τα σχολικά βιβλία (Τσαρούχης, Γκίκας, Γραμματικόπουλος, Τάσος κ.λπ.), τριάντα χιλιάδες (30.000) βιβλία, πολλά σπάνιων εκδόσεων, που αποτελούν πλέον περιουσία του υπουργείου Παιδείας.
Οι εργαζόμενοι αποχωρούν με πίκρα και ανησυχία για το μέλλον της έκδοσης και διανομής των σχολικών βιβλίων. Ζήσανε τη φετινή χρονιά, τη χειρότερη από ιδρύσεως του Ο.Ε.Δ.Β., που τα βιβλία στάλθηκαν με τεράστια καθυστέρηση, που τα λάθη και οι παραλείψεις των ιθυνόντων στοίχησαν εκατομμύρια στους Έλληνες πολίτες, προάγγελος των όσων πρόκειται να επακολουθήσουν τη φετινή χρονιά, που εκτιμούμε ότι θα είναι πολύ χειρότερη από κάθε πλευρά. Οι εργαζόμενοι αποχαιρετούν ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα για την πολύχρονη συνεργασία και υπόσχονται να συνεχίσουν τον αγώνα για μία ΔΗΜΟΣΙΑ & ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ στην υπηρεσία του λαού.

Η κουκουβάγια της σοφίας και της αρετής ελπίζει να μην ξεχασθεί και ονειρεύεται τη μέρα που σε μία Ελλάδα ελεύθερη και απαλλαγμένη από δανειστές – επιτηρητές – τροϊκανούς, θα ξανακληθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες της για την εκπαίδευση των μαθητών».



ΠΗΓΗ:


Κυριακή 27 Μαΐου 2012

«Η απάτη του ευρώ, το ανύπαρκτο χρέος και η κατάλυση του Συντάγματος» [Από το blog “Οι μάσκες πέφτουν”]



Πριν από δέκα ημέρες, στις 17.5.2012, στο blog “Οι μάσκες πέφτουν”, διαβάσαμε αυτό:


Η απάτη του ευρώ, το ανύπαρκτο χρέος και η κατάλυση του Συντάγματος

Διαβάστε και θαυμάστε για ποιανού συστήματος την σωτηρία οδύρονται οι πολιτικοί και οι τραπεζίτες μας . Γιατί ακριβώς απειλούν ότι θα έρθει η καταστροφή και πρέπει, λένε,να βάλουμε όλοι πλάτη... μην τυχόν και γυρίσουμε δεκαετίες πίσω ! Να βάλει πλάτη ο φουκαράς των 500 ευρώ μη τυχόν και χάσει τα προνόμιά του αυτός που τσεπώνει 300.000 ευρώ και βάλε ! Μην ανησυχείτε λαοπατέρες . Και πλάτη θα βάλουμε και πόδι θα βάλουμε. Υπό μορφήν κλωτσιάς βεβαίως. Έρχεται.
Δ. Κ. ΜΟΣΧΟΣ*

Ο λαός έχει ξεσηκωθεί. Διαμαρτύρεται, φωνάζει, ζητά να μη του πιουν το αίμα και απλά να κάνει τις απαραίτητες θυσίες, στα όρια του ανεκτού, για να αποπληρώσει τα χρέη του. Τα χρέη τα οποία δημιούργησε ¨τρώγοντας¨ τα λεφτά των εργατικών και συνετών ευρωπαίων εταίρων του, οι οποίοι ξαφνικά διαπίστωσαν ότι η Ελλάδα έχει χρέος που δεν ξεπληρώνεται και πρέπει να … χάσει την εθνική της κυριαρχία με το ξεπούλημα ολόκληρης της ελληνικής επικράτειας στους … ξένους.
Αυτό όμως που δεν γνωρίζει ο μέσος ξεσηκωμένος έλληνας, ο μέσος εξεγερμένος ευρωπαίος των νοτίων κυρίως χωρών της ευρωπαϊκής ένωσης και ο μέσος δυτικό – βόρειο ευρωπαίος, που βρήκε την ευκαιρία να εμπαίξει τον έλληνα και τους πολίτες από τις λεγόμενες PΙIGS χώρες (με υψηλό δημοσιονομικό χρέος) είναι ότι:

1. Το Ευρώ ως νόμισμα δεν είναι αξιόγραφο (δηλ. αποδεικτικό αξίας) αλλά χρεόγραφο (δηλ. αποδεικτικό χρέους) !!! Το Ευρώ στην έκδοσή του από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα (http://en.wikipedia.org/wiki/European_Central_Bank) δεν αντικατοπτρίζει απολύτως τίποτε. Η έκδοση του Ευρώ στηρίζεται σε ένα οικονομικό κατασκεύασμα που λέγεται fiat money (http://en.wikipedia.org/wiki/Fiat_money), δηλαδή νόμισμα το οποίο έχει αξία μόνον και μόνον επειδή η κυβέρνηση (ή εν προκειμένω η ευρωπαϊκή ένωση) το όρισε ως νόμιμο μέσον συναλλαγών, κατά παράβαση των κανόνων της αγοράς των συναλλαγών, δεδομένου ότι η πολιτική εξουσία, εκ του ρόλου της δεν μπορεί να επιβάλλει εμπορικά ειωθότα και πρακτικές, αλλά μόνο να ρυθμίσει ήδη υφιστάμενα…
2. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ένα νόμισμα των 50 Ευρώ δεν αντικατοπτρίζει ισόποση αξία αλλά ισόποσο χρέος (!!!) προς τον εκδότη, εν προκειμένω την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα.
3. Ο μηχανισμός αυτός, που μοιάζει με αυτόν της έκδοσης του αμερικάνικου δολαρίου αλλά έχει κάποιες διαφορές, λειτουργεί με έναν εξαιρετικά απλό τρόπο, δηλ. κάθε χώρα – μέλος της Ε.Ε. αντί να εκδίδει το νόμισμά της κυριαρχικά, έστω στα πλαίσια της Ε.Ε., αναγκάζεται να δανείζεται το χρήμα (τα Ευρώ) από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, είτε με τη μορφή των βραχυπρόθεσμων ρέπος, είτε με κρατικά ομόλογα, είτε με απευθείας δανεισμό τραπεζών. Η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα χορηγεί τα ποσά με τόκο (!!!), ο οποίος αυτή τη στιγμή είναι το ελάχιστο 1,25 %, δηλ. εάν δανείσει 100 Ευρώ σε μια τράπεζα, ή εάν αγοράσει βραχυπρόθεσμα ρέπος ή ομόλογα για 100 Ευρώ θα εισπράξει τουλάχιστον 101,25 Ευρώ !!!
(Σημ. ιστολογίου .Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα από ό,τι περιγράφει ο αρθρογράφος. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν δανείζει τα κράτη με 1,5% αλλά ΜΟΝΟ τις ιδιωτικές τράπεζες ,οι οποίες στην συνέχεια δανείζουν τα κράτη με 4,5,6%, ανάλογα με τις αξιολογήσεις των “Οικων” . Εχουν ανάγει έτσι τις ιδιωτικές τράπεζες, δηλ. τους διεθνείς τοκογλύφους ,σε ανώτατη Αρχή). Αυτό σημαίνει ότι κανένα εθνικά κυρίαρχο κράτος εντός της Ε.Ε., που χρησιμοποιεί το Ευρώ, δεν έχει δικό του νόμισμα, που να μη το χρωστά σε κανένα – ούτε ένα λεπτό του Ευρώ !!! Και φυσικά ποτέ κανένας ευρωπαίος (Γάλλος, Γερμανός κλπ) δεν έχει στερηθεί το αντίστοιχο ποσό, που εξέδωσε με αυτό τον τρόπο η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, αφού ποτέ δεν το στέρησε από ¨την αγοραστική του δύναμη¨ , δηλ. από τα Ευρώ που έχουν διατεθεί στη χώρα του (Γαλλία, Γερμανία κλπ).
4. Η πρακτική του fiat money, μέσω δανεισμού, ισοδυναμεί με υποδούλωση και απώλεια κυριαρχίας, από τη στιγμή της έκδοσης του νομίσματος αυτού καθ’ εαυτού (βλ. και σχετ. άρθρο http://stin-press-a.blogspot.com/2011/04/blog-post_14.html), αφού είναι δεδομένο ότι, από τη στιγμή που το κεφάλαιο του δανείσματος προέρχεται από τον ένα και μοναδικό εκδότη του νομίσματος, δηλ. την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, τότε είναι αδύνατο να αποδοθεί ο τόκος, όσο μικρός και εάν είναι αυτός, αφού το ποσό του τόκου πολύ απλά δεν υφίσταται. Φαντασθείτε ένα πολύ απλό παράδειγμα, όπου μαζεύεται μια παρέα για να παίξει μπίλιες (τις θυμάστε τις μπίλιες;) και μόνον ο ένας, αποκλειστικά, παρέχει π.χ. 100 μπίλιες για το παιχνίδι, με τη συμφωνία ότι στο τέλος του παιχνιδιού η παρέα θα πρέπει να του αποδώσει 101 μπίλιες! Στο τέλος του παιχνιδιού θα λείπει μια μπίλια. Όσο προσεκτικά και εάν έπαιξε η παρέα θα χρωστάει πάντα τουλάχιστο μια μπίλια, εκτός από τις 100 που επέστρεψε και πρέπει να ξαναδανεισθεί εάν θέλει να συνεχίσει να παίζει. Φυσικά οι απρόσεκτες παρέες που ενδεχομένως να έχασαν μπίλιες ή να τις ¨οικειοποιήθηκαν¨ (κοινώς έκλεψαν) απλά χρωστούν περισσότερες. Και αυτός που παρείχε τις μπίλιες θα απειλεί ότι δεν θα ξαναδώσει εάν δεν του αποδοθεί η επιπλέον μπίλια, την οποία βέβαια δέχεται και σε είδος π.χ. νησιά, ΔΕΚΟ, πετρέλαια, χρυσό κλπ. Μήπως σας θυμίζει κάτι από αυτά που κυκλοφορούν στο δίκτυο για τα χρέη των κρατών σε σχέση με το ακαθάριστο εθνικό προϊόν (ΑΕΠ) τους; Η Γερμανία αυτή τη στιγμή, η 3η μεγαλύτερη εξαγωγική δύναμη στον κόσμο έχει χρέος 74,4% του ΑΕΠ της και η Ελλάδα 123,9%. Μια ματιά στην ιστοσελίδα http://www.economist.com/content/global_debt_clock είναι τελείως αποκαλυπτική: οι χώρες με το μεγαλύτερο χρέος είναι αυτές οι οποίες χρησιμοποιούν fiat money, όπως το Ευρώ και το δολάριο (!!!), ενώ χώρες όπως η Λιβύη και το Ιράν έχουν χρέος 3,7% και 16,7% αντίστοιχα. Τυχαίο άραγε; (Σημ.ιστολογίου . Οχι βέβαια . Γι’αυτό φάγανε τον Καντάφι και ετοιμάζονται να επιτεθούν στο Ιράν .’Eλα όμως που τώρα η Κίνα και η Ιαπωνία συμφώνησαν να συναλλάσονται απευθείας με τα νομισματά τους στο μεταξύ τους εμπόριο και όχι με δολλάρια;; Ααααχ, τσάμπα πήγε το τσουνάμι )
5. Η έκδοση νομίσματος συνιστά πράξη εθνικής κυριαρχίας και, ως τέτοια, δεν μπορεί να ανατίθεται σε όργανα ακόμη και θεσμικά, τα οποία όμως λειτουργούν υπό καθεστώς εμπορικής εταιρίας, όπως η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα. Όποιος έχει την παραμικρή αμφιβολία για αυτό ας αναρωτηθεί το εξής: εάν η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα δεν λειτουργούσε ως εμπορική εταιρία (άσχετα εάν δεν είναι επισήμως τέτοια) τότε για ποίο λόγο τα Ευρώ, δηλ. το μέσον συναλλαγής, τα δανείζει στους εθνικά κυρίαρχους λαούς της Ευρώπης και μάλιστα με τόκο; Και γιατί στο άρθρο 9 της Σύμβαση του Άμστερνταμ ρητά προβλέφθηκε ότι η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα εξαιρείται από κάθε μορφής φορολογίας του κεφαλαίου και των κερδών της; Πρόβλεψη για μη φορολογία στο όργανο της πολιτικής εξουσίας που εκδίδει το νόμισμα; Είναι ποτέ δυνατόν; Φαντάζεσθε να υπήρχε ανάγκη για διάταξη νόμου που να εξαιρούσε από τη φορολογία τα Υπουργεία, δηλ. το κράτος να μη φορολογεί το κράτος; Άρα, δεν πρόκειται για δημόσιο όργανο, έστω στα πλαίσια της Ε.Ε. αλλά για θεσμοθετημένο μεν, πλην όμως σαφώς ιδιωτικής φύσεως όργανο, εξ’ ου και η ρητή νομοθετική πρόβλεψη για τη φορολογική εξαίρεση.
6. Προ της δημιουργίας του Ευρώ το βασικότερο εργαλείο διακρατικού δανεισμού ήταν το δολάριο, το οποίο από τον Αύγουστο του 1971, που ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Νίξον, με μονομερή δήλωση, απεξάρτησε το δολάριο από τα αποθέματα χρυσού, τα οποία ήδη είχαν φθάσει να καλύπτουν μόλις το 22% των δολαρίων που είχαν τεθεί σε κυκλοφορία, να μετατραπεί το δολάριο σε fiat money, δηλ. νόμισμα άνευ αντικρίσματος. Όσα δάνεια χορηγήθηκαν υπό αυτό το καθεστώς πάσχουν από την εξής ανήκουστη παραφροσύνη: ότι δηλ. στην αγορά των συναλλαγών μπορεί ένα κομμάτι χαρτί ευτελούς αξίας, το οποίο γράφει επάνω ¨100 δολάρια¨, δημιουργημένο από το τίποτα, να αγοράσει πραγματικά κάτι το οποίο ισοδυναμεί στη αγορά με 100 δολάρια, ή στην περίπτωση δανεισμού, 100 δολάρια άνευ αντικρίσματος, δημιουργημένα από το τίποτα, να δημιουργούν υποχρέωση αποπληρωμής για ισόποση αξία, πλέον τόκου (ο οποίος φυσικά δεν υπάρχει) και στην περίπτωση της μη αποπληρωμής ο πιστωτής να διεκδικεί εθνική κυριαρχία (!!!) με μνημόνιο και ρητό όρο στη σύμβαση δανείου, για να σου ξαναδανείσει, για ένα ακόμη χρόνο, δολάρια δημιουργημένα από το τίποτε !!! Το ίδιο ακριβώς φυσικά ισχύει και για το Ευρώ, ως νόμισμα άνευ αντικρίσματος…
7. Λόγω της πρόδηλης σχέσης ανάμεσα στην έκδοση / διάθεση του νομίσματος και της καθημερινότητας των πολιτών, της ελευθερίας τους, των εν δυνάμει ζητημάτων εθνικής κυριαρχίας, όπως η υπογραφή σύμβασης δανεισμού, με την οποία ρητά παραιτείται ένα κράτος της εθνικής του κυριαρχίας (καλήν ώρα σαν αυτή που υπέγραψε κάποιος υπουργός οικονομικών πρόσφατα), είναι προφανές ότι τα ανωτέρω ζητήματα δεν μπορεί να γίνουν αντικείμενο επεξεργασίας και απόφασης από ένα πρόσωπο, όπως ο πρωθυπουργός, ο υπουργός οικονομικών κλπ. Το άρθρο 1 του Ελληνικού Συντάγματος ρητά αναφέρει ότι :
«ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ
1. Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα».
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι την κυριαρχία των αποφάσεων την έχει το εκλογικό σώμα («…λαϊκή κυριαρχία …», ούτε καν η Βουλή) και όχι το εκτελεστικό, δηλ. η κυβέρνηση, ακόμη και εάν έχει πρόσφατη νομιμοποίηση. Για αυτό και στο άρθρο 44 του Συντάγματος προβλέπεται η διενέργεια δημοψηφίσματος για κρίσιμα εθνικά θέματα, αλλά και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα. Και στις δύο περιπτώσεις προϋποτίθεται σχετική πρωτοβουλία συγκεκριμένου αριθμού βουλευτών, γεγονός που το Σύνταγμα θεωρεί σίγουρο ότι θα υπάρξει σε μια από τις παραπάνω περιπτώσεις (δηλ. κρίσιμα εθνικά θέματα, σοβαρό κοινωνικό ζήτημα), θεωρώντας ως δεδομένο ότι οι βουλευτές, οι οποίοι εκπροσωπούν τον κυρίαρχο λαό στη ¨Βουλή¨, μεταφέροντας τις δικές του απόψεις εκεί και όχι τις απόψεις του εαυτού τους, ως μια ανεξάρτητη εξουσία του πολιτεύματος και δη του νομοθετικού, δεν σχετίζεται ούτε εξαρτάται καθοιονδήποτε τρόπο από το εκτελεστικό και την κυβέρνηση… Αλήθεια η υποθήκευση της χώρας, η εκτόξευση της ανεργίας, η μείωση μισθών και συντάξεων, το ξεπούλημα των αποθεμάτων χρυσού και του εθνικά κυρίαρχου κράτους δηλ. της ελληνικής επικράτειας για αποπληρωμή οφειλών που δημιουργήθηκαν από χρήμα άνευ αντικρίσματος, η μετάβαση από τη δραχμή (νόμισμα με αντίκρισμα σε χρυσό, άρα αξιόγραφο) στο Ευρώ (νόμισμα άνευ αντικρίσματος, άρα χρεόγραφο), η έκδοση του νομίσματος (όποιο και εάν είναι αυτό) από ιδιώτη, ο οποίος απλά το δανείζει με τόκο και όχι από το κυρίαρχο κράτος ως πράξη εθνικής κυριαρχίας, δεν συνιστούν κρίσιμα εθνικά θέματα και σοβαρά κοινωνικά ζητήματα; Ή μήπως οι βουλευτές είναι άνθρωποι μειωμένης αντίληψης, εκτός τόπου και χρόνου, χρήζοντες δικαστικής συμπαράστασης και δεν αναλαμβάνουν τη σχετική πρωτοβουλία; Ή μήπως έχει καταλυθεί το πολίτευμα και υφίσταται σύγχυση των δύο διακριτών εξουσιών, δηλ. του νομοθετικού και του εκτελεστικού σε βαθμό που να μη μπορούμε να συζητήσουμε πλέον για Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, αλλά για κάποιου είδους ολοκληρωτικού καθεστώτος, με το εκτελεστικό στο ρόλο του απόλυτου δικτάτορα;
8. Η Ελλάδα έχει πτωχεύσει επίσημα 4 φορές μέχρι σήμερα: 1827, 1843, 1893, 1932 (http://forza-grecia.pblogs.gr/2010/01/h-istoria-ths-hreokopias-sthn-ellada-kai-to-shmera.html). Σε κάθε πτώχευση, που πρακτικά σημαίνει μονομερής διαγραφή χρεών λόγω αδυναμίας αποπληρωμής, εξυπακούεται ότι τα οφειλόμενα ποσά δεν οφείλονται πλέον και η χώρα οφείλει μόνο για τα νέα δάνεια που θα συνάψει μετά την πτώχευση. Στην περίπτωση της Ελλάδος όμως, κατά κάποιο παράδοξο τρόπο, τα περισσότερα χρέη αναγνωρίσθηκαν εκ νέου τη δεκαετία του 1960 (με ποια νομιμοποίηση άραγε και από ποίον;), με αποτέλεσμα την αποπληρωμή των παλαιότερων εξ αυτών μέχρι και τη δεκαετία του ’90!
9. Ο ομότιμος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου κος Γ. Κασιμάτης πρόσφατα σε σχετική ομιλία του, αναφέρθηκε στο άρθρο 120 του Συντάγματος. Για όσους δεν γνωρίζουν το άρθρο 120 στην παρ.4 αναγράφει «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία», η δε έννοια της βίας δεν αφορά μόνον τη σωματική και φυσική βία, αλλά και την ψυχολογική, όπως π.χ. ψυχολογική βία του τύπου «Πώς θα πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις εάν δεν συμφωνήσουμε με το Μνημόνιο; (με το οποίο ξεπουλάμε όλη την Ελληνική Επικράτεια)». Βέβαια αυτό που δεν αναφέρεται είναι, ότι με ρητό όρο της δανειακής σύμβασης οι δανειστές μας μπορούν να καταγγείλουν τη σύμβαση εάν δεν πληρωθεί το ¨Σχετικό χρέος¨ της χώρας (άρθρο 8 παρ.1 (ζ) ), ήτοι οι υφιστάμενες υποχρεώσεις της Ελλάδας σε Ευρώ ή σε οποιοδήποτε άλλο νόμισμα. Δεδομένου όμως ότι τα ποσά του δανείου είναι μικρότερα του υποτιθέμενου χρέους αυτό συνεπάγεται ένα και μόνο πράγμα: ότι τα ποσά που δανεισθήκαμε δεν πάνε σε μισθούς, συντάξεις κλπ, αλλά σε αποπληρωμή προηγούμενων οφειλών !!! Άρα εκτός από ψυχολογική βία έχουμε ταυτόχρονα και εξαπάτηση από τον πολιτικό κόσμο !!!
Συνεπώς κατά το Σύνταγμά μας έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να αντισταθούμε, με κάθε μέσον, κατά οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει ή το έχει ήδη καταλύσει. Η συγκεντρώσεις που γίνονται σε όλη την Ελλάδα είναι μια καλή αρχή αλλά όχι αρκετές για τους σκοπούς του αρθ. 120. Η αντίσταση κατά της βίαιης κατάλυσης του Συντάγματος ουσιαστικά σημαίνει την φυσικώ τω τρόπω εκδίωξη των όσων κατέλυσαν το Σύνταγμα, με απλά λόγια την εκδίωξη ¨κλοτσηδόν¨ από το Μαξίμου των βιαστών του Συντάγματος. Και αυτό αφορά όλους, μηδέ του γράφοντος εξαιρουμένου.

*Δικηγόρος Θεσσαλονίκης
Πάντα επίκαιρο άρθρο που μας έστειλε ο Αυτόλυκος.

Δείτε επίσης και το πολύ ενδιαφέρον άρθρο 10 αναπάντητα ερωτήματα ενός καθηγητή του Αριστοτελείου .
Πρόκειται, αναμφίβολα, για την μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία του πλανήτη .
πηγη


ΠΗΓΗ:


Σάββατο 26 Μαΐου 2012

«ΜΜΕ: Η δηλητηρίαση μπαίνει στα σπίτια» [Από το blog “Roadartist”]



Πριν από μία εβδομάδα, στις 19.5.2012, στο blogRoadartist” διαβάσαμε αυτό:



ΜΜΕ: Η δηλητηρίαση μπαίνει στα σπίτια


Εφημερίδες: Μην το καταπιείτε 

Να ελευθερώσουμε την O.R.T.F.
(Office de Radiodiffusion-Télévision Française)


Ελεύθερη Ενημέρωση

 
Η Αστυνομία στην O.R.T.F.
είναι η αστυνομία στο σπίτι σας


Η δηλητηρίαση μπαίνει στα 
σπίτια σας (μέσω τηλεόρασης)


Η αστυνομία σας μιλάει 
κάθε βράδυ από το δελτίο των 8


Αρνηθείτε την δηλητηρίαση
 των δημοσκοπήσεων IFOP


Ελεύθερη Ενημέρωση 
(στη σκιά της αστυνομίας)


R.T.L., O.R.T.F. και EUR.1
καπελωμένα από τον στρατηγό Ντε Γκωλ


ΠΡΟΣΟΧΗ: Τα ραδιόφωνα 
ψεύδονται

 
ΣΑΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΟΥΝ! Ραδιόφωνο-
Τηλεόραση σας κάνει πρόβατα


Όλος ο τύπος είναι τοξικός: Διαβάζετε 
προκηρύξεις, αφίσες, εφημερίδες τοίχου


Τύπος-Ραδιόφωνο-Τηλεόραση <— 
κατευθυνόμενη συντακτική ομάδα(CDR)


η O.R.T.F. μάχεται για Ανεξαρτησία



Αφίσες του Μάη του '68, 
για την προπαγάνδα και 
τη δηλητηρίαση των Μ.Μ.Ε.
Ενδιαφέρουσα ανάρτηση
από το ιστολόγιο :
L'Enfant de la Haute Mer  

Μια παλιότερη σχετική ανάρτηση : 
Μάης ’68 - Συνθήματα



ΠΗΓΗ:


Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

«Κυριακή απόγευμα στη Βιέννη» [Από το blog “Φεγγαραγκαλιές”]



Πριν από πέντε ημέρες, στις 20.5.2012, στο blog “Φεγγαραγκαλιές”, διαβάσαμε αυτό:


Κυριακή απόγευμα στη Βιέννη
Tις στιγμές που ψάχνεις την ψυχή σου,  είσαι τελείως μόνος.  Δεν είναι επιλεκτική αυτή η μοναξιά,  είναι αναγκαίο κακό.  Βυθίζεσαι κάθε μέρα και πιό πολύ μέχρι τη μέρα που θα φανεί μια μικρή αχτίδα από φως να σκαρφαλώσεις.
Τυχαίνει,  εν τω μεταξύ να παλεύεις να ξεκαθαρίσεις σκέψεις,  βιώματα και συναισθήματα μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου που σ΄αφήνει άφωνη και μαγεμένη,  όχι γιατί σε εκπλήσσουν τα όσα λέει,  αλλά γιατί εκεί μέσα,  στην κάθε αράδα,  με κάθε λέξη,  περιγράφεται το δικό σου εγώ..
Και τότε λες δεν είμαι μόνος..


ΠΗΓΗ:


Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

«Ανεμολόγιο» [Από το blog “Ελληνίδα”]



Πριν από πέντε ημέρες, στις 19.5.2012, στο blog “Ελληνίδα”, διαβάσαμε αυτό:


Ανεμολόγιο.

Να θυμάμαι
να γράφω γιά ν' αλλάξω τον εαυτό μου
κι' ίσως τα καταφέρω να γίνω καλύτερος άνθρωπος
μ' ανεμοδείκτη την ομορφιά
να γράφω γιά ν' αλλάξω τον κόσμο
έστω κι' έναν
δεν είναι λίγο
να γράφω απλά γιατί ο κόσμος είναι ήδη πολύπλοκος
μινιμαλιστικά ενάντια στον πλουραλισμό που μας κατακλύζει
στον υπερκαταναλωτισμό που τις ζωές μας καταβρόχθισε
να βουτάω στην γαλήνη των ημερών
κι' όχι στην ασχήμια των ανθρώπινων έργων
να μην είμαι απόλυτη
να μην γράφω γιά να πείσω ή να κερδίσω κάποιον
απλά ν' αφήνω μιά σπίθα
σαν την γαλάζια λάμψη της λιβελούλας
που σε ξαφνιάζει στην αρχή
αλλά πράγματι υπάρχει
έτσι κι' αλλιώς δεν υπάρχει τίποτα
μόνο οι άνθρωποι κι'η ερημιά τους.
Τίποτα δεν είναι πιό αληθινό από το τίποτα.
Πόσο ανώφελο είναι να γράφεις όταν μπορείς να ζήσεις.
Γράφω μηνύματα και τ' αφήνω στον άνεμο.

Γράφουμε όπως παλιά αδελφέ μου
τι κρίμα να μην είσαι εδώ να μας διαβάσεις
ή μήπως είσαι;

ΠΗΓΗ:


Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

«Battement tendu» [Από το blog “Ελληνίδα”]



Πριν από τρεις ημέρες, στις 20.5.2012, στο blog “Ελληνίδα”, διαβάσαμε αυτό:


Battement tendu

Βρέχει και κάθομαι σ' ένα σκαλοπάτι.
Χαζεύω την λιμνούλα που σχηματίστηκε.
Μικρές σταγόνες χορεύουν πιρουέτες.
Φοράω τις πουέντ μου και πιάνω τα μαλλιά μου μ' ένα λαστιχάκι.
Γιά χαικού ξεκίνησε αλλά δεν κατάφερα τις χορεύτριες να μαζέψω.
Φοβάμαι πως η πειθαρχία δεν ήταν ποτέ το ατού μου.
Σας αφήνω ελεύθερες!
Αυτοσχεδιάστε λοιπόν λέξεις μου!
Οπως όταν ήμουν παιδί, έβρεχε και το έσκαγα από το σπίτι.
Τα παπούτσια μου έβγαζα και ξυπόλυτη στην βροχή περπατούσα.
Ποτέ στην ζωή μου δεν είχα κάποιο προορισμό.
Εχεις βάλει το σώμα σου σε διαδικασία θανάτου, μου είπε η Πέρλα.
Επιτέλους έχω κάπου να πάω, σκέφτηκα.

ΠΗΓΗ:


Τρίτη 22 Μαΐου 2012

«Διασκεδάζοντας τους φόβους μας» [Από το blog “Aspa online”]



Μόλις χθες, 21.5.2012, στο blogAspa online” της Άσπας, που αναφέρεται συνήθως στις δύο κόρες της, στις συζητήσεις τους και στις ατάκες τους, διαβάσαμε αυτό:


Διασκεδάζοντας τους φόβους μας

Συζήτηση που κάναμε το Σάββατο το βράδυ με τα κορίτσια λίγο πριν το βραδινό διάβασμα. Το σκηνικό: Και οι τρεις στο δωμάτιο της Εβίτας, πάνω στο κρεβάτι…
Εβίτα: Μαμά όταν ήσουν παιδί φοβόσουν;
Εγώ: Και βέβαια φοβόμουν. Όλα τα παιδιά φοβούνται, άλλα λιγότερο άλλα περισσότερο. Και οι μεγάλοι φοβούνται!
Εβίτα: Και οι μεγάλοι φοβούνται;
Εγώ: Ε βέβαια. Αλλά δεν είναι φόβοι σαν και αυτοί που έχετε εσείς τα παιδιά. Είναι άλλοι φόβοι, φόβοι μεγάλων.
Δε λένε τίποτα. Σκέφτονται…
Εγώ: Τι νομίζετε ότι φοβάμαι εγώ; Για πείτε…
Εβελίνα: Ότι θα σε απολύσουν!
Εγώ: Αφού αυτό δεν ισχύει, το ξέρεις!
Εβελίνα: Ναι όντως, για πλάκα το είπα.
Εγώ: Γιατί δεν ισχύει;
Εβελίνα: Γιατί εσύ είσαι η υπεύθυνη. Δουλεύεις για τον εαυτό σου.
Εγώ: Σωστά. Λοιπόν; Τι νομίζετε ότι φοβάμαι;
Εβίτα: Εκείνο που φοβάσαι περισσότερο από όλα είναι ότι θα σβηστούν όλες οι ιστοσελίδες σου!
Εγώ: Είσαι σπουδαία! Μάντεψες σωστά! Αυτό το φοβάμαι!
Εβελίνα: Και ότι θα ξεχάσεις όλους σου τους κωδικούς και δεν θα μπορείς να μπεις πουθενά. Σε κανένα από τα site σου!
Εγώ: Μα πόσο δίκαιο έχεις! Και αυτό το φοβάμαι πολύ!
Λοιπόν… Θα μου πείτε κι εσείς τι φοβάστε;
Εβίτα: Δε θέλω να σου πω μαμά…
Εγώ: Δε θέλω να μου πεις αυτό που δε θες να μου πεις. Κράτα το για τον εαυτό σου. Πες μου ένα άλλο, ένα που να θέλεις  να μου πεις.
Εβίτα: Μμμμμ… Θα σου πω ένα. Φοβάμαι να μείνω μόνη χωρίς φίλους.
Εγώ: Μμμμ… Δε θα ήταν καθόλου ωραίο να μείνεις χωρίς φίλους. Θα ήταν πολύ τρομαχτικό. Αλλά μάλλον αποκλείεται να γίνει αυτό ε;
Εβίτα: Μάλλον.
Εγώ: Γιατί;
Εβίτα: Γιατί έχω ήδη φίλους, τους έχω ήδη κάνει.
Εγώ: Σωστά. Όλοι θέλουν να σε έχουν φίλη Εβίτα. Είσαι σπουδαίο παιδί και όλοι οι συμμαθητές σου σ’ αγαπάνε. Όλοι οι γονείς αυτό μου λένε κάθε φορά που βλεπόμαστε!
Εβελίνα θα μου πεις τώρα κι εσύ;
Εβελίνα: Δε θα σου πω το πρώτο που φοβάμαι, θα σου πω ένα άλλο.
Εγώ: Εντάξει…
Εβελίνα: Φοβάμαι ότι θα πεθάνω όσο είμαι παιδί.
Εγώ: Μμμμ.. Είναι τρομαχτικό αυτό… Αλλά θεωρείς ότι είναι πιθανόν να γίνει;
Εβελίνα: Όχι. Εκτός κι αν ξεσπάσει πόλεμος.
Εγώ: Ναι…
Εβελίνα: Αλλά αυτό δεν θα γίνει ε;
Εγώ: Είναι δύσκολο να ξεσπάσει πόλεμος… Γιατί νομίζεις ότι είναι δύσκολο;
Εβελίνα: Μάλλον γιατί η Ιταλία και η Γερμανία το έμαθαν το μάθημά τους στον πόλεμο. Οι Έλληνες είμαστε ανίκητοι.


ΠΗΓΗ:


Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

«Αφήνοντας στην άκρη το blog…» [Από το blog “ANemos”]



Πριν από μία εβδομάδα, στις 14.5.2012, στο blogANemos”  διαβάσαμε αυτό:


Αφήνοντας στην άκρη το blog

...δεν σημαίνει ότι όλο αυτόν τον καιρό έχω αφήσει στην άκρη το blogging και τη συμμετοχή στο διαδίκτυο.
Ισα-ίσα, έχω ρίξει όλο μου το βάρος στο twitter. Εκεί που η επικοινωνία και η ενημέρωση ανασαίνουν.
Τα πράγματα άλλωστε τρέχουν με τέτοιους ρυθμούς που δεν επιτρέπουν στατικές αναλύσεις. Τώρα τα πάντα βράζουν. Από τις πολιτικές εξελίξεις μέχρι την προσωπική μας ζωή.
Ελάχιστα πράγματα μπορούν να ομαδοποιηθούν και να μπουν σε μια κόλλα χαρτί ή να κλειστούν σε ένα post.
Ζούμε Πόλεμο!
Κι αυτό σημαίνει ότι πολεμάμε με όποιο μέσο βρίσκει ο καθένας πρόσφορο. 
Το παλιό συγκρούεται με το καινούργιο μέχρι τελικής πτώσης. Η ψυχραιμία αυτές τις ώρες μπορεί να σημαίνει και αδράνεια. Θεατής στην κερκίδα δεν υπήρξα ποτέ... Και ούτε πρόκειται και γίνω. Ειδικά αυτές τις εποχές των μεγάλων συγκρούσεων...
Περίμενα χρόνια αυτή την Εποχή!
Φοβόμουν ότι δεν θα προλάβω να την ζήσω.
Κι όμως έχω την τύχη να την ζω...
Θα με βρίσκεται στους δρόμους και στις μάχες.
Το ποια όχθη έχω επιλέξει την ξέρετε...
Είμαι εκεί λοιπόν. Είμαι ΕΔΩ!

ΠΗΓΗ: