Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

«Φυλλομετρώ…» [Από το blog “Άρωμα Γυναίκας”]


Στα μέσα του φετεινού φθινοπώρου (που τελειώνει σήμερα…) και συγκεκριμένα στις 5.10.2010, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, συνοδεία δύο υπέροχων φθινοπωρινών φωτογραφιών, διαβάσαμε αυτό:


Φυλλομετρώ…

Σταγόνα σταγόνα κάθε χτύπος της καρδιάς μετριέται

σαν τα φύλλα π΄ανοίγουν τις αναπνοές τους στο φως...

στις συνομιλίες τους με τον αέρα που περνάει ανάμεσά τους....

τα τραγούδια και τα μυστικά των φτερωτών φίλων τους,

που κουρνιάζουν στις ρίζες τους τις κόχες.....

Άηχες πτώσεις το τέλειωμά τους,

όταν χρυσαφένια μοιάζει η έξοδος πορεία τους....

Σαν τις σιωπές που τυλίγουν, μυστικά, τη ζωή

όταν εκείνη αφουγκράζεται τα όμορφα σταυροδρόμια,

τα γκριζωπά μοναχικά καλντερίμια....

Στα πετάγματα των γλάρων εκστατικά....

στο θαύμα των γεννήσεων....

στο χαμόγελο..... το πότισμα της γνώσης....

'Οταν αποπλανάται το βλέμμα

στο άπειρο του ορίζοντα,

όπου σμίγει η θάλασσα κι ο ουρανός!

Το κοίταγμα μέσα μας που μας τρομάζει....

το ακούμπισμα σε παιδικό χέρι που ηρεμεί....

σε όνειρο π΄ακολουθεί στο βαγόνι του ταξιδιού...

Ρανίδες στις άκρες των ματιών ξεφεύγουν

σκιές γίνονται στο τζάμι όταν βρέχει.....

Ελπίδα σε μια ακτίνα του ήλιου

που ξημέρωμα βαφτίζουμε!

Φυλλομετρώ μοιραία κι εγώ

ετούτο το βιβλίο...........

χάνομαι στο λογαριασμό του

έρχονται καινούργιες μέρες,

καινούργιες σελίδες ανοίγουν.....


ΠΗΓΗ:

http://aroma.pblogs.gr/2010/10/fyllometrw.html


Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

«Θεωρίες για την υπεραξία» [Από το blog “ Rodia Mixer”]


Στις 13.1.2010, στο blogRodia Mixer”, διαβάσαμε αυτό:


Θεωρίες για την υπεραξία

Οι τραπεζίτες κατέχουν τη Γη. Ακόμα και αν την πάρετε πίσω από αυτούς, αν τους αφήσετε τη δύναμη να δημιουργούν χρήματα, με μια μολυβιά θα δημιουργήσουν αρκετά για να την αγοράσουν ξανά... Αν τους αφαιρέσετε αυτή τη δύναμη, όλες οι μεγάλες περιουσίες τους, όπως η δική μου, θα εξαφανιστούν, και πρέπει να εξαφανιστούν, γιατί τότε αυτός ο κόσμος θα είναι ένας καλύτερος και πιο χαρούμενος κόσμος για να ζήσει κάποιος. Αλλά αν θέλετε να συνεχίσετε να είστε σκλάβοι των τραπεζών και να πληρώνετε το κόστος της ίδιας σας της σκλαβιάς, τότε αφήστε τους τραπεζίτες να δημιουργούν χρήματα και να ελέγχουν την πίστωση.

Sir Josiah Stamp , διευθυντής, Τράπεζα της Αγγλίας (1928-1941)


-->> Εγραψε ο ΚΙΜΠΙ στο μπλογκ του στις 29 Νοεμβρη 2009


ΠΗΓΗ:

http://rodiat7.blogspot.com/2010/01/28112009.html


Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

«Κάθε» [Από το blog “Radicalistic”]


Πριν από δύο εβδομάδες, στις 14.11.2010, στο blogRadicalistic της/του Raslowbap, διαβάσαμε αυτό:


Κάθε

Κάθε μεθύσι που δεν κάναμε ήταν και μια παράδοση στην πεζότητα…

Κάθε όνειρο που δεν κυνηγήσαμε είναι και ένα κρίκος από την αλυσίδα που μας δένει…

Κάθε ψυχαντάμωμα που χάσαμε αποτέλεσε ακόμα έναν εγκλεισμό για την ψυχή μας…

Κάθε σπίθα που αφήσαμε να σβήσει ήταν άλλο ένα τακίμιασμα με τους εχθρούς που υποτίθεται πως τόσο σιχαινόμαστε…

Κάθε ανάσα που δεν μαγέψαμε ήταν ένα βήμα πιο κοντά στο θάνατο…

Κάθε αγάπη που ξεχάσαμε ήταν ένα κομμάτι του εαυτού μας που αφήσαμε πίσω…

Κάθε νότα που δεν ακουμπήσαμε την καρδιά μας πάνω της ήταν άλλη μια φαλτσάδα της καθημερινότητας μας…

Κάθε Θεός που προσκυνήσαμε μας έκανε ολοένα και πιο αδύναμους…


ΠΗΓΗ:

http://raslowbap.blogspot.com/2010/11/blog-post_14.html


Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

«Γιατί δεν τα καταφέρνουμε;» [Από το blog “Spiritual Harmony”]


Πριν από είκοσι ημέρες, στις 7.11.2010, στο blogSpiritual Harmony της Βασιλικής, διαβάσαμε αυτό:


Γιατί δεν τα καταφέρνουμε;


“Η ζωή δεν είναι ένα κερί που σβήνει γρήγορα, αλλά ένα είδος υπέροχου δαυλού, που κατάφερα να πιάσω έστω και για μια στιγμή και θέλω να τον κάνω να φωτίσει όσο πιο δυνατά γίνεται, πριν τον παραδώσω στις επόμενες γενιές” (Μπέρναντ Σω)


Μήπως οι κινήσεις που κάνουμε, μας οδηγούν όλο και περισσότερο προς τη δημιουργία της δικής μας προσωπικής δυστυχίας; Μπορεί πραγματικά να θέλουμε να πετύχουμε κάτι, αλλά η προσωπικότητά μας δεν είναι σε θέση να συνεργαστεί, ή δεν γνωρίζει πως να το κάνει! Η προσωπικότητα ενός ανθρώπου, πέρα από τα χαρίσματα που έχει ο καθένας, χρειάζεται εκπαίδευση, ώστε να αναπτυχθούν οι δυνατότητες που κρύβονται μέσα μας και να μεταλλαχθούν σε κατακτημένες ικανότητες.

Με την έννοια της εκπαίδευσης δεν εννοούμε, μόνο την απόκτηση γνώσεων, αλλά κυρίως, τον τρόπο να ζούμε. Κανείς δεν μας διδάσκει τα βασικά πράγματα, που θα χρειαστούμε στην ζωή μας για να αναπτύξουμε μια δομημένη και επιβεβαιωμένη προσωπικότητα.

Ας έχουμε υπόψη μας τις πιο συνηθισμένες λανθάνουσες συμπεριφορές, που εμφανίζονται στην προσωπικότητά μας και μας κρατάνε δέσμιους, κατατροπώνοντας τα σχέδιά μας:


Χαμηλή αυτοπεποίθηση: Δεν πιστεύουμε πραγματικά στον εαυτό μας, γιατί δεν τον γνωρίζουμε. Αισθανόμαστε «μικροί», ταπεινοί και ανάξιοι. Έτσι, πολλές φορές, δεν ξεκινάμε καν αυτό που θέλουμε να κάνουμε, τρέμοντας μπροστά στον φόβο της αποτυχίας.

Στρες, συνεχόμενο τρέξιμο: Οι καθημερινές απαιτήσεις της ζωής μας, μας προλαβαίνουν και έτσι βρισκόμαστε σ’ ένα συνεχόμενο άγχος για να τα καταφέρουμε, απλώς, τα βασικά. Πού χρόνος για σχέδια, οράματα και όνειρα για το μέλλον;

Συνεχής αλλαγή προτεραιοτήτων: Στην πραγματικότητα δεν έχουμε αποφασίσει τι είναι αυτό που θέλουμε να πετύχουμε. Γι’ αυτό αλλάζουμε συνεχώς γνώμη. Τον ένα μήνα αφοσιωνόμαστε σε κάτι, τον άλλον σε κάτι άλλο. Οι προτεραιότητές μας δεν έχουν σταθερότητα.

Δεν υπάρχει όρεξη για ζωή: Η καθημερινότητα, εμφανίζεται ως ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο, ένα βάρος στις πλάτες μας. Ως μία αναγκαστική δύσκολη πορεία προς τον στόχο μας. Δεν ζούμε την κάθε μέρα μας με χαρά, παρά περιμένουμε να χαρούμε, όταν και αν, θα πετύχουμε κάτι.

Κακή διαχείριση της ενέργειας: Η ενέργεια, είναι ο χρόνος μας, είναι το χρήμα, είναι η προσπάθεια που πρέπει να καταβάλουμε. Δεν οργανώνουμε το πρόγραμμά μας, δεν ξέρουμε τι ξοδεύουμε, δεν μετράμε την προσπάθεια που βάζουμε σε κάτι.

Δεν βάζουμε στόχους: Η εικόνα μας για το μέλλον είναι θολή. Θέλουμε να γίνουμε ευτυχισμένοι, αλλά δεν ξέρουμε τι είναι αυτό που θα μας κάνει ευτυχισμένους. Έτσι, προχωράμε στα τυφλά και ελαχιστοποιούμε τις πιθανότητες να φτάσουμε εκεί που θέλουμε.


Πώς μπορούμε να αποφύγουμε αυτές τις συμπεριφορές;

Η διαδικασία είναι απλή, όπως απλές είναι όλες οι μεγάλες αλήθειες.

Πρέπει να αρπάξουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και σιγά-σιγά να τον δοκιμάσουμε, να τον εκπαιδεύσουμε, με ειλικρίνεια και χωρίς φόβο.
Αυτή πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητά μας, γιατί απ’ αυτήν εξαρτώνται όλα τα υπόλοιπα. Στο συνεχόμενο τρέξιμο της καθημερινότητας, συνήθως ξεχνάμε κάποια απλά πράγματα, που όλοι τα γνωρίζουμε.

Ας μην ξεχνάμε ότι:

Κανείς δεν γεννήθηκε άξιος και σημαντικός, αλλά έγινε στην πορεία της ζωής του.

Σίγουρα υπάρχουν πράγματα στα οποία είμαστε καλοί και άλλα στα οποία δεν τα καταφέρνουμε καλά. Υπάρχουν, ακόμα, πράγματα που θα χρειαστεί να κάνουμε για πρώτη φορά στη ζωή μας.

Αυτά δεν τα γνωρίζουμε, αλλά θα τα γνωρίσουμε αν ασχοληθούμε.
Κανείς δεν είναι τέλειος σε κάτι, απ’ την αρχή, αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους! Είναι στο χέρι του καθενός το πώς θα το χειριστεί.

Για να διατηρούμε την εσωτερική μας ηρεμία, πρέπει να βρούμε τρόπους καθημερινής χαλάρωσης και αποφόρτισης.

Να μην δίνουμε περισσότερη ή λιγότερη σημασία, απ’ ότι χρειάζεται, στα συμβάντα της ζωής μας.

Κατά βάθος, γνωρίζουμε τι είναι αυτό που θέλουμε. Γιατί λοιπόν αφήνουμε να ξεχαστεί;

Γιατί αυτό που μέχρι χθες ήταν το πιο σημαντικό, την επόμενη ημέρα θάβεται κάτω από άλλες προτεραιότητες, που μπαίνουν σφήνα στη ζωή μας;

Ας είμαστε σταθεροί στις προτεραιότητές μας, τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα, ικανό να μας αποδείξει, αν αξίζει να προσπαθήσουμε γι’ αυτό που έχουμε βάλει ως στόχο.


Υπάρχουν δύο τρόποι να βλέπει κανείς τη ζωή: Ως έναν κουραστικό αγώνα, που δεν τελειώνει ποτέ ή ως ένα διασκεδαστικό παιχνίδι, στο οποίο οι πρωταγωνιστές είμαστε εμείς.


Το παιχνίδι είναι δικό μας!

Για να επιτευχθεί ένας στόχος, δεν αρκεί συνήθως μία υπερπροσπάθεια, ένα ξέσπασμα, μία υπέρβαση. Αυτό που χρειάζεται είναι ρυθμός, συνεχής προσπάθεια, λίγο–λίγο κάθε μέρα.

Ο καθένας έχει τον δικό του ρυθμό, που μπορεί να τον ανακαλύψει δοκιμάζοντας τον εαυτό του.

Ας μη φοβηθούμε να δοκιμάσουμε τον εαυτό μας και τα όριά του.

Δεν είναι δυνατό να πετύχουμε ένα στόχο, αν δεν τον έχουμε πρώτα προσδιορίσει!

Γι’ αυτό πρέπει να μάθουμε να στοχεύουμε. Αυτό είναι μία τέχνη, να μάθουμε να είμαστε συγκεκριμένοι και ξεκάθαροι και να ορίζουμε τα βήματα που θα μας οδηγήσουν στον στόχο.

Ας μην συμπεριφερόμαστε απέναντι στη ζωή ως ζητιάνοι, που ήρθαμε να ζητιανέψουμε, για να μας δώσει...

Ας ζήσουμε τη ζωή μας με όρεξη, με χαρά, με αγάπη, με δύναμη, με πνεύμα ΝΙΚΗΣ!

Η επιλογή είναι δική μας, με ποια πλευρά θέλουμε να πάμε;


ΠΗΓΗ:

http://truthseeker-vasiliki.blogspot.com/2010/11/blog-post.html


Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

«Τι χρειάζεται η Ελλάδα σήμερα: Ένα νέο όραμα» [Από το blog “Roadartist”]


Πριν από εικοσιδύο ημέρες, στις 4.11.2010, στο blogRoadartist”, συνοδευόμενο από χριστουγεννιάτικες φωτογραφίες, διαβάσαμε αυτό:


Τι χρειάζεται η Ελλάδα σήμερα: Ένα νέο όραμα

Συχνά επισκέπτομαι το TED και παρακολουθώ συζητήσεις που με ενδιαφέρουν. To TED (Technology, Entertainment και Design) είναι μια εκδήλωση παγκόσμιας εμβέλειας που διοργανώνεται ετησίως στη Καλιφόρνια. Συγκεντρώνει προσωπικότητες από το χώρο της Τεχνολογίας, της Ψυχαγωγίας, του Σχεδιασμού και της Καινοτομίας από όλα τα σημεία του πλανήτη. Στόχος είναι να μοιραστούν με το ευρύ κοινό το μεγαλύτερο πάθος τους: τις ιδέες τους για το μέλλον και τα επιτεύγματά τους.

Στις 4 Οκτωβρίου διοργανώθηκε το πρώτο TEDxAcademy event στην Αθήνα, με θέμα «Τι χρειάζεται η Ελλάδα Σήμερα: Ένα νέο Όραμα» στο Μουσείο Μπενάκη. Περισσότεροι από είκοσι ομιλητές από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο, προσέγγισαν το θέμα ο καθένας από τη δική του διαφορετική οπτική.

Διακεκριμένες προσωπικότητες από διαφορετικούς τομείς, μοιράστηκαν με μια σύντομη ομιλία τις σκέψεις τους σε τρεις βασικές ενότητες: Όραμα, Αξίες, Δράση.

Χάρη στο internet, όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να παρακολουθήσει τις ομιλίες που πραγματοποιήθηκαν..

Ενδεικτικά στο blog επέλεξα να ανεβάσω μια ομιλία, από κάθε μια ενότητα:


Ιδέες που αξίζει να διαδοθούν..


Όραμα

Ομιλία του κ. Στέλιου Ράμφου, φιλόσοφος & συγγραφέας

"Τώρα βρισκόμαστε στο τέλος των μεγάλων μύθων της Ελλάδος, που σημαίνει είναι η πρώτη φορά στη νεότερη ιστορία μας που πλέον τα μεγάλα μυθικά συστήματα καταρρέουν, δε μπορούν να λειτουργήσουν αποτροπαϊκά, οπότε καλείται ο λαός να πάρει πλέον την υπόθεση του μέλλοντος του στα χέρια του, με μια διαφορετική λογική. Μια λογική που προυποθέτει ασφαλώς παιδεία, αλλά κυρίως προυποθέτει στο ατομικό επίπεδο των νοοτροπιών και των συμπεριφορών, αλλαγές και πρωτοβουλίες χρήσιμες και πραγματικά αποδοτικές. Επιλογές συλλογικές, επιλογές ανοικτότητος, όχι φοβικές αντιδράσεις απέναντι σε πραγματικότητες, τις οποίες καλούμαστε σήμερα να αντιμετωπίσουμε και επιπλέον επιλογές αυτοπραγματώσεως μέσα από την πραγματική σχέση των εαυτών μας και των άλλων, σε μια νέα συνθήκη - που επιβάλλει στους ανθρώπους μια διαφορετική αντίληψη του συμφέροντος μέσα στο ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ."


Αξίες:

Ομιλία του π. Αντώνιου Παπανικολάου

"Η αγάπη είναι μεταδοτική. Κάποιος πρέπει να ξεκινήσει αυτό το πράγμα και από εκεί και πέρα μετά όλα τα υπόλοιπα οδηγούνται από μόνα τους. Πάρα πολλοί πιστεύουν ότι σήμερα θαύματα δε γίνονται. Προσωπικά εγώ ζω μέσα σε ένα θαύμα τέτοιο. Το τίμημα για να ζήσει κάποιος αυτή την αλλαγή στη ζωή του, αλλά και στη γειτονιά και στους γύρω του, είναι να μπορέσει να σηκωθεί από τη θέση του και να πιστέψει σε αυτό που πραγματικά έχει στο μυαλό του."


Δράση:

Ομιλία του κ. Δημήτρη Τσουκαλά, Κοινοτάρχης Ανάβρας Μαγνησίας

"Δεν υπάρχει μυστικό της επιτυχίας. Είναι κάτι αυτονόητο. Με έκλεξαν κάποιοι για να δουλέψουμε, να λύσουμε όσο δυνατόν προβλήματα μπορούμε.
Την ευθύνη αυτών και την ικανότητα που εκλέγουν την έχετε και εσείς.
Θα πρέπει να εκλέγουμε τους άξιους και τους ικανούς ανθρώπους (....). Τελικό συμπέρασμα: Όλα γίνονται. Δεν υπάρχει τίποτα ακατόρθωτο."

* * *

Ξεχώρισα αυτούς τους τρεις ομιλητές για διάφορους λόγους.

Ο κ. Ράμφος, ένα φωτεινό, λαμπερό "μυαλό".

Ο π. Παπανικολάου, ένα φωτεινό, καθαρό "πρόσωπο".

Ο κ. Τσουκαλάς, μια μοναδική "περίπτωση" πολιτικού.

Όλοι τους, με λόγο που αξίζει να ακούσετε..

Κάτω από τα βίντεο, παραθέτω κάποιες λέξεις τους που συγκράτησα.


Συγκεκριμένα συμμετείχαν:

Όραμα:

Κώστας Μάλιος: Innovation Strategist

Στέλιος Ράμφος: Συγγραφέας, φιλόσοφος.

Αρίστος Δοξιάδης: Επιχειρηματίας, Κοινωνικός Επιστήμονας.

Σιμάντα Ντας: Πειραματικός Φυσικός, Τεχνολόγος, Eπιχειρηματίας.

Μπάμπης Μαινεμελής, Καθηγητής (Creativity)

Αξίες:

Dan Arielly (Video από το TED 2009)

Κώστας Μπακούρης, Πρόεδρος Ελληνικής Επιτροπής Διαφάνειας.

Ευγενία Λιανού, Διευθύντρια Ποιότητας και Ανθρώπινου Δυναμικού.

Γιάννης Σωτηράκος, Επιχειρηματίας.

Πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου.

Δράση:

Steven Van Der Kruit: Οραματιστής.

Pattie Maes: MIT Media lab

Theodore Forbath: Ειδικός στην Τεχνολογία και Καινοτομία.

Σωτήρης Μπαντάς: Μηχανικός Μικροηλεκτρονικής και επιχειρηματίας.

Γιώργος Πάνζαρης: Μηχανικός, IT Developer, Επιχειρηματίας.

Γιώργος Τσιρόπουλος: Καθηγητής, Ερευνητής Βιοτεχνολογίας.

Δημήτρης Τσουκαλάς: Κοινοτάρχης Ανάβρα Μαγνησίας.


ΠΗΓΗ:

http://roadartist.blogspot.com/2010/11/blog-post.html


Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

«Μια άσκοπη ανάλυση» [Από το blog “Synαισθήσεις (Synas) ”]


Πριν από έξι εβδομάδες, στις 14.10.2010, στο blogSynαισθήσεις” της Synas, διαβάσαμε αυτό:


Μια άσκοπη ανάλυση

Εμείς οι άνθρωποι, τα ανθρωπάκια, προσπαθούμε πάντα να δικαιολογήσουμε
αυτό που κάνουμε, αυτό που λέμε, αυτό που νιώθουμε -ακόμα κι αυτό που είμαστε.
Να βρούμε εκ των υστέρων την αιτία. Ή να προβάλουμε μια δήθεν αιτία.
Είναι περιττό.

Οι πράξεις είναι άμεσες, άμεσος και ο αντίκτυπός τους· δεν χρειάζεται να μιλάς γι’ αυτές.

Το ίδιο και τα λόγια. Ό,τι ειπώθηκε, έχει ήδη ειπωθεί και δεν επιστρέφει στον «κάτοχό» του ποτέ πια.

Κι αυτά που νιώθουμε… τα νιώθουμε. Τελείωσε. Δεν έχουν να κάνουν τα συναισθήματά μας με τον άλλον.

Έχουν να κάνουν αποκλειστικά με εμάς τους ίδιους. Το να κατηγορείς τον απέναντι γι’ αυτά που εσύ νιώθεις, είναι σα να βρίζεις τον σεφ επειδή μαγείρεψε ψάρι, ενώ εσύ δεν το τρως.

Ο σεφ δεν μαγειρεύει για σένα… κι εσύ δεν είσαι υποχρεωμένος να φας αυτά που μαγείρεψε.


Το να κατηγορείς, δε, τον εαυτό σου γι’ αυτά που νιώθεις, μας παραπέμπει στο επόμενο: αυτό που είμαστε.

Αυτό που είμαστε ούτε χωράει, ούτε χρειάζεται δικαιολόγηση. Ούτε καν είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτό που είμαστε.

Υπεύθυνοι είμαστε μονάχα για το πώς διαχειριζόμαστε αυτό που είμαστε εξωτερικά και εσωτερικά.

Εξωτερικά είμαστε οι πράξεις και τα λόγια μας. Όχι η a posteriori ανάλυσή τους.

Εσωτερικά είμαστε η πάλη με τις αντιφάσεις μας. Και εντέλει, είμαστε αυτό που υπήρξαμε κι αυτό που θέλουμε να γίνουμε· απλά. Η εξέλιξη αρκεί.
Και αφορά μόνον εμάς τους ίδιους.


ΠΗΓΗ:

http://synas2006.blogspot.com/2010/10/blog-post_14.html

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

«Το στολισμένο φαστφουντάδικο» [Από το blog “Η ζωή είναι ωραία”]


Πριν από ένα χρόνο, στις 24.11.2009, στο blog “Η ζωή είναι ωραία” της Σοφίας Κου, διαβάσαμε αυτό:


Το στολισμένο φαστφουντάδικο

Τι βιάστηκες να στολίσεις με χριστουγεννιάτικα το φαστουντάδικο ή το όποιο μαγαζί σου; Καρφώνεσαι, καημένε μου, για τα «αγαθά» που πουλάς, και θες να τα σκεπάσεις με γκι και χρυσοκλωστές!! Όμως έτσι καρφώνεσαι και για τις προσωπικές σου ελλείψεις (και του καθένα μας) !

Τα κενά, τα άσχημα δεν κουκουλώνονται κάτω από χριστουγεννιάτικα στολίδια!

Ο Χριστός δε γεννήθηκε για να κουκουλώσει αλλά για να αποκαλύψει!

Να ξεσκεπάσει την υποκρισία, την κενότητα των ψυχών μας, την περηφάνεια...

Να βγάλει απ' την αφάνεια τις εγγενείς αρετές με τις οποίες είμαστε όλοι προικισμένοι!

Να πετάξει τις μάσκες και τα «στολίδια» από τάφους που κείτονται πεθαμένες συνειδήσεις!!


Όσο στολίζουμε και στολίζουμε, τόσο τελματώνει η αναποφασιστικότητα να αντικρύσουμε, να αλλάξουμε, να σταλλάξουμε ζωή στα «πεθαμένα» αισθήματά μας...


ΠΗΓΗ:

http://anatash.pblogs.gr/2009/11/to-stolismeno-fastfoyntadiko-.html


Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

«Σκοτεινιά» [Από το blog “Synαισθήσεις (Synas) ”]


Πριν από πέντε εβδομάδες, στις 19.10.2010, στο blogSynαισθήσεις” της Synas, διαβάσαμε αυτό:


Σκοτεινιά άσκοπη ανάλυση


Επιθέσεις κεκαλυμμένες
κακόβουλες κι υστερόβουλες,
θυμός ντυμένος απόσταση
κι ένα επίχρισμα φθηνό ηθικών αρχών
συμπόνοιας κι ενδιαφέροντος.
Άνθρωποι πωρωμένοι ως το κόκκαλο
-γλείφουν αναξιοπρεπώς ακόμα κι αυτό-
γεμάτοι πίστες ορθολογικές ή μεταφυσικές
και παραποιημένη σοφία
επεμβαίνουν, κρίνουν, ταξινομούν,
ενοχοποιούν, συγκρίνουν και υποτιμούν.
Άνθρωποι -πράγματι!- μαύρα σημάδια,
μα όχι καρμικά· εδώ και τώρα ψυχικά.

Τα ζωντανά νιώθουν την κακότητα

και την αποφεύγουν αυθορμήτως.


ΠΗΓΗ:

http://synas2006.blogspot.com/2010/10/blog-post_1392.html


Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

«Λέξεις» [Από το blog “Radicalistic”]


Πριν από τέσσερεις εβδομάδες, στις 25.10.2010, στο blogRadicalistic της/του Raslowbap, διαβάσαμε αυτό:


Λέξεις

Υπάρχουν λέξεις ράθυμες να βγουν προς τα έξω όσο πολύ κι αν το ποθείς.

Υπάρχουν λέξεις δυσνόητες, όχι γιατί δεν μπορούμε εύκολα να τις ερμηνεύσουμε αλλά κυρίως γιατί σημαίνουν για μας αξίες, ιδέες και συναισθήματα που μόνο από τις πράξεις μας μπορούν να ερμηνευτούν.

Υπάρχουν λέξεις απλές και καθημερινές που όμως μέσα τους κρύβουν τόσα που θα έπρεπε διπλά και τριπλά να σκεφτούμε πριν τις ξεστομίσουμε.

Υπάρχουν λέξεις «ανθρώπινες» που βλάπτουν, φορές ακόμα και ανεπανόρθωτα. «Ανθρώπινες» γιατί εκφράζουν την απανθρωπιά του γένους μας και κοινές γιατί τις συναντάμε συχνά , όχι μόνο στο λόγο αλλά και στις πράξεις μας.

Υπάρχουν λέξεις που γίνονται δικές μας με μιας και άλλες που το παλεύουμε καιρό για να τις νιώσουμε.

Υπάρχουν λέξεις μαγικές τόσο πολύ που σε ταξιδεύουν , σε καλμάρουν και σε θαρρεύουν όταν χρειάζεται .

Υπάρχουν λέξεις ερωτιάρες που σου προσκολλούνται κι άλλες ερωτεύσιμες που τις νιώθεις διαφορετικά από ό,τι μπορεί να σημαίνουν στην πραγματικότητα.

Υπάρχουν λέξεις πλασμένες στη φαντασία μας μα πιο αληθινές από όλες κι ας μην τις συναντήσουμε ποτέ σε κάποιο λεξικό.


ΠΗΓΗ:

http://raslowbap.blogspot.com/2010/10/blog-post_25.html


Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

«“Ιερό κίνημα” ενάντια στη φασιστική κάρτα του πολίτη» [Από το blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή…”]


Πριν από είκοσι ημέρες, την 1.11.2010, στο blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις” του Misha, διαβάσαμε (από αναδημοσίευση) αυτό:


“Ιερό κίνημα” ενάντια στη φασιστική κάρτα του πολίτη

Μορφή ιερού κινήµατος παίρνει η αντίδραση της Εκκλησίας για την Κάρτα του Πολίτη. Οι φωνές διαµαρτυρίας µητροπολιτών πληθαίνουν συνεχώς, ενώ ενστάσεις διατύπωσε εµµέσως και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυµος.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυµος µε πρωτοβουλία του συναντήθηκε στην Αρχιεπισκοπή µε τους πέντε αστυνοµικούς από τη Θεσσαλονίκη οι οποίοι αρνήθηκαν να παραλάβουν τη νέου τύπου υπηρεσιακή τους ταυτότητα. Ο Αρχιεπίσκοπος απευθυνόµενος στους αστυνοµικούς και ουσιαστικά καλύπτοντας την κίνησή τους είπε πως «οποιαδήποτε κίνηση εντάσσεται στο πλαίσιο της προστασίας των ατοµικών δικαιωµάτων του ανθρώπου βρίσκει σύµφωνη την Εκκλησία». Πρόσθεσε µάλιστα πως το θέµα τους αναµένεται να εξεταστεί «µε τη δέουσα προσοχή στις προσεχείς συνεδριάσεις της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου».

Υπενθυµίζεται πως ένας αστυνοµικός από το Τµήµα Αλλοδαπών Αθήνας αποτάχθηκε επειδή αρνήθηκε να παραλάβει την Κάρτα. Και άλλοι δύο από τη Θεσσαλονίκη παραπέµφθηκαν στο Πειθαρχικό µε το ερώτηµα της απόταξης για τον ίδιο λόγο. Δύο από τους αστυνοµικούς προσέφυγαν στο ΣτΕ χαρακτηρίζοντας τον νέο τύπο των υπηρεσιακών τους ταυτοτήτων παράνοµο και αντισυνταγµατικό.

Πηγές της Αστυνοµίας τονίζουν πάντως πως από τους 55.000 αστυνοµικούς µόνο τρεις δεν έχουν δεχθεί να παραλάβουν τη νέου τύπου υπηρεσιακή ταυτότητα.

Η Κάρτα του Πολίτη που σχεδιάζει η κυβέρνηση αναµένεται να αντικαταστήσει τις αστυνοµικές ταυτότητες. Θα έχει µικρό µέγεθος και θα περιλαµβάνει αναγνώριση µε ηλεκτρονικό τρόπο, στοιχεία για την ασφαλιστική κατάσταση και την υγεία καθώς και για τη φορολογική εικόνα. Η εφαρµογή άρχισε πιλοτικά από την Αστυνοµία.

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος έχει εν µέρει υιοθετήσει τη γραµµή µερίδας σκληρών µητροπολιτών της Εκκλησίας, οι οποίοι είχαν «αφορίσει» την Κάρτα προτού ακόµη εκδοθεί. Η Σύνοδος αποφάσισε να αναθέσει το ζήτηµα σε δύο επιτροπές της προκειµένου να το µελετήσουν.

Όπως γράφουν σήμερα “Τα Νέα” οι φωνές διαµαρτυρίες των σκληρών της Ιεραρχίας πληθαίνουν. Την περασµένη εβδοµάδα ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθιµος διατύπωσε εντάσεις για την Κάρτα από τον τηλεοπτικό σταθµό Μega. Είπε, «πώς µπορούµε ως ελεύθεροι άνθρωποι σε µια δηµοκρατία που έχει τόσους αγώνες κατακτήσει εδώ και αιώνες, να αποδεχθούµε να έχουµε µια Κάρτα στην οποία θα έχουν πρόσβαση για κάποια προσωπικά µας στοιχεία και δεδοµένα κάποιοι άλλοι και όχι εµείς;». Πρόσθεσε επίσης πως οτιδήποτε είναι κοινωνικό και στερεί τον άνθρωπο από την ελεύθερη βούληση που του έδωσε ο Θεός, είναι και εκκλησιαστικό. «Τι νοµίζετε εσείς, ότι εκκλησιαστικό θέµα είναι να είµαστε γονατισµένοι και να προσευχόµαστε;».

Λάβρος κατά της Κάρτας είναι και ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέας, ο οποίος χαρακτήρισε ντροπή την απόταξη αστυνοµικού που αρνήθηκε να παραλάβει τη νέα ταυτότητα. Ο µητροπολίτης για την κίνηση των αστυνοµικών που αρνήθηκαν να παραλάβουν τις νέες τους ταυτότητες είπε ότι «άριστα έπραξαν τα γενναία αυτά Ελληνόπουλα. Από την ακριτική µου επαρχία τα συγχαίρω εγκαρδίως και τα ασπάζοµαι πατρικώς, γιατί έγιναν διδάσκαλοι και παράδειγµα για όλους µας».

Σε ακόµη πιο σκληρή γραµµή κινούνται οµάδες κληρικών και πιστών οι οποίοι συνδέουν την Κάρτα µε τον… Σατανά, το 666 και την Αποκάλυψη.

Από το καλοκαίρι συγκεντρώνουν υπογραφές και µέσα από blogs ζητούν από τη διοίκηση της Εκκλησίας να µην αποδεχθεί την Κάρτα.


Νέα ταυτότητα και για ηλεκτρονικές συναλλαγές

Νέα ταυτότητα, µέσω της οποίας θα µπορούν να πραγµατοποιούν και ασφαλείς ηλεκτρονικές συναλλαγές, έχουν από σήµερα στα χέρια τους οι γερµανοί πολίτες.

Η αποκαλούµενη eΡerso έχει τη µορφή κάρτας µε ενσωµατωµένο τσιπ, η οποία µπορεί να εισάγει τον κάτοχό της τόσο στον πραγµατικό όσο και στον ψηφιακό κόσµο.

Ετσι, πέρα από τις προφανείς χρήσεις της, επιτρέπει σε όσους την αποκτήσουν πληρώνοντας από 22,80 έως 28,80 ευρώ, να κάνουν κάθε είδους συναλλαγή στο Ιnternet µε απόλυτη ασφάλεια. Το ενσωµατωµένο τσιπ της κάρτας σε συνδυασµό µε το ειδικό λογισµικό που έχει αναπτύξει το γερµανικό κράτος, µαζί µε µια ειδική συσκευή ανάγνωσης της κάρτας (όπως αυτές που χρησιµοποιούν οι επιχειρήσεις για τις πιστωτικές) φιλοδοξούν να δηµιουργήσουν ένα απροσπέλαστο τείχος προστασίας από κακόβουλες επιθέσεις. Δεν λείπουν πάντως και οι επικρίσεις τόσο για το υψηλότερο κόστος (στο παρελθόν ήταν 8 ευρώ) όσο και για την ασφάλεια δεδοµένων που αποθηκεύονται στην ηλεκτρονική πλέον ταυτότητα.


ΠΗΓΕΣ:

http://misha.pblogs.gr/2010/11/iero-kinhma-enantia-sth-fasistikh-karta-polith.html

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=49378&catid=3


Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

«Που ήμουν» [Από το blog “Ελαφηβολιών”]


Πριν από επτά εβδομάδες, στις 30.9.2010, στο blog “Ελαφηβολιών” της Βάσσιας, διαβάσαμε αυτό:


Πού ήμουν

Ήμουν εκεί,

κουκίδες σ’ ένα σύμπαν, άναρχες, μοναχικές,

πληγωμένες και σαστισμένες,

ψάχνοντας τη γραμμή τη συνένωσης,

να γίνω ξανά ένα σύνολο, εικόνα συμπαγής


Ήμουν χαμένη,

χωρίς το χώρο και το χρόνο να ανήκω,

δεμένη ταξίδευα σ΄ αγκίστρι ματωμένο,

να παρασύρομαι στα αβαθή,

να πολεμάω εικόνες απ' τον άγνωστο βυθό


Δεν έφυγα ποτέ,

μονάχα ο δρόμος , έγινε δύσβατος και εχθρός,

κάθε κουκίδα που ξεμάκραινε από μένα,

με νήμα έδενε τον γυρισμό,

πορεία ανάστροφη,

για μια απουσία από καιρό


Γύρισα πίσω,

από ένα χρόνο δανεικό,

με στίγματα άφαντα στο φως,

μια αντανάκλαση του νου


Έκλεισε σ΄ εκείνο το βιβλίο η σελίδα,

τα δάκρυα γδέρνουν τις γραφές,

γεννήθηκε το θάρρος απ’ το φόβο,

ο κύκλος μίκρυνε

και δεν χωράει πια το χθες.

(για μια "πληγή" του χθες)


κι ένα αγαπημένο πολύ τραγούδι!

....Μες στο κλειστό δωμάτιο υπάρχουν όλα

αν έχεις μάτια να τα δεις, αν έχεις χέρια να τ' αγγίξεις

μπορείς να βρεις κλειδί να ξεκλειδώσεις τη σιωπή τους

αρκεί να πας, ολάνοιχτος, γυρεύοντάς τα....

(στίχοι: Λένα Παππά)


ΠΗΓΗ:

http://elafivolion.blogspot.com/2010/09/blog-post_30.html


Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

«Ιδέα που αξίζει να εξαπλωθεί:Πες “Ναι”» [Από το blog “Aspa online”]


[Προσοχή! Η παρακάτω ανάρτηση αναφέρεται και σε επικείμενη (στις 26-11-2010) εκδήλωση!]


Πριν από έντεκα ημέρες, στις 8.11.2010, στο blogAspa online” της Άσπας, διαβάσαμε αυτό:


Ιδέα που αξίζει να εξαπλωθεί:Πες “Ναι”

Στις αρχές Οκτωβρίου παρακολούθησα το TEDxAcademy της Αθήνας. Τα TED, είναι εκδηλώσεις στις οποίες σημαντικές προσωπικότητες από το χώρο της Τεχνολογίας, της Ψυχαγωγίας και του Design (Technology, Entertainment & Design) μοιράζονται τις ιδέες τους και τα οράματά τους. Το «x» δίπλα στο TED σημαίνει ότι πρόκειται για event που διοργανώνεται από ανεξάρτητους διοργανωτές υπό τη γενικότερη καθοδήγηση TED.

Το motto του TED είναι «ιδέες που αξίζει να εξαπλωθούν» (ideas worth spreading) κι από ό,τι φαίνεται οι ιδέες που ακούστηκαν εκείνη την ημέρα βρήκαν εύφορο έδαφος και επηρέασαν όλους μας σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. «Μα όλο για το TED μιλάτε!» έλεγε τις προάλλες μια φίλη και έχει δίκιο. Και από ό,τι φαίνεται θα μιλάμε για πολύ ακόμα.

To θέμα του φετινού TEDxAcademy ήταν ιδιαίτερα επίκαιρο: «Τι χρειάζεται η Ελλάδα τώρα». Δεν ξέρω βέβαια αν φύγαμε από την εκδήλωση έχοντας μια σαφή απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα, φύγαμε όμως γεμάτοι ιδέες, έμπνευση και όραμα να κάνουμε περισσότερες αλλαγές στη ζωή μας.

Παρακολουθώντας εκείνη την ημέρα ομιλίες ανθρώπων που ξεχώρισαν με το έργο τους και έχοντας πρόσφατα διαβάσει το Συνδεδεμένοι των Christakis και Fowler είμαι σίγουρη ότι οι σκέψεις μας, οι πράξεις μας και τα συναισθήματά μας μπορούν να πυροδοτήσουν αλυσιδωτές αντιδράσεις και να επηρεάσουν πολύ περισσότερους ανθρώπους από αυτούς που γνωρίζουμε προσωπικά.

Είναι σημαντικό λοιπόν να επενδύουμε στον εαυτό μας (ένας από τους λόγους που πηγαίνουμε σε εκληλώσεις σαν το TED) και να επιλέγουμε προσεκτικά τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόμαστε (και πάλι, ένας από τους λόγους που πηγαίνουμε σε εκληλώσεις σαν το TED).

Έχοντας κάνει αυτή τη σύντομη εισαγωγή για το TED, θα ήθελα να βοηθήσω κι εγώ όπως μπορώ στη μετάδοση των «ιδεών που αξίζει να εξαπλωθούν» και να μοιραστώ κάποιες από αυτές που με άγγιξαν περισσότερο. Σήμερα θα γράψω για μία απλή ιδέα που άκουσα από τον πρώτο ομιλητή, τον Κώστα Μάλλιο, η οποία με έχει βοηθήσει πολύ και πιθανόν στο μέλλον να ακολουθήσουν κι άλλες που θα καταγράψω σταδιακά σε αυτό εδώ το blog.

Η ιδέα από την ομιλία του Κώστα Μάλλιου [βίντεο - στο 12.02]
«Καινοτομία και αλλαγή, σημαίνει να λες ναι. Δε σημαίνει να λες όχι. Όταν κάποιος σε πλησιάζει με μια ιδέα που νομίζει ότι είναι σπουδαία, ακόμα κι αν είσαι σκεπτικός, συγκρατήσου. Μην την κατακρίνεις. Πες ναι. Πες «πώς μπορώ να βοηθήσω; Πώς μπορώ να σε εμψυχώσω; Έχεις σκεφτεί αυτό; Έχεις σκεφτεί το άλλο;»

Γιατί με άγγιξε. Γιατί περιστοιχίζομαι από ανθρώπους που είναι δυναμικοί και γεμάτοι ιδέες και βλέπουν τα πράγματα από μία εντελώς διαφορετική οπτική γωνία. Από την άλλη εγώ έχω διερευνητικό/αναλυτικό μάτι, δεν ενθουσιάζομαι εύκολα και θεωρώ ότι και οι άλλοι πρέπει να βλέπουν τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο. (Όταν συνέλθω από την κρίση αυτοκριτικής που με έπιασε, αυτό το post θα το διαγράψω!)

Δεν μπορώ όμως παρά να παραδεχτώ ότι όλα όσα έχουν συμβεί ως αποτελέσματα των «ναι» (που έχω πει απρόθυμα τον τελευταίο καιρό) είναι σπουδαία! Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για τους οποίους κάτι δεν μπορεί να δουλέψει, αλλά υπάρχουν και άλλοι τόσοι για τους οποίους τελικά δουλεύει και απογειώνεται! «Ναι» λοιπόν σε περισσότερα «ναι», τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο.

Για το επόμενο χρονικό διάστημα, έχουν προγραμματιστεί κι άλλες εκδηλώσεις TEDx.

Η αμέσως επόμενη είναι το TEDx Athens στις 26 Νοεμβρίου και στη συνέχεια θα γίνει το TEDxAcademy Women στις 8 Δεκεμβρίου. Τώρα κανονικά αν άφηνα τη διερευνητική/αναλυτική μου πλευρά να επικρατήσει θα έλεγα ότι τρεις εκδηλώσεις TED που γίνονται σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα (από δύο διαφορετικούς διοργανωτές) είναι πολλές - αλλά δε θα το πω. Ας συμμετάσχουμε σε όποιες μπορούμε και ας ζήσουμε τον παλμό που μεταδίδουν!

"Το πού θα βρίσκεστε 5 χρόνια από σήμερα, εξαρτάται από τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφεστε και τα βιβλία τα οποία διαβάζετε."

~ Napoleon Hill

ΠΗΓΗ:

http://aspaonline.blogspot.com/2010/11/blog-post.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+AspaOnline+%28Aspa+Online%29&utm_content=Google+Reader


Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

«Και μετά;» [Από το blog “Άρωμα Γυναίκας”]


Πριν από ένα χρόνο, στις 18.11.2009, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:


Και μετά;

Οι μέρες τόσο όμορφες, ηλιοφώτιστες! Η διάθεση δεν συμπλέει απόλυτα… Είναι στιγμές, ανεπίτρεπτες στα τεταμένα χαμόγελα, εκκρεμείς στη σκιά που βαδίζει στην ήρεμη θάλασσα. Συμπαρασύρομαι στην περιφορά της γης, προχωρώ στη ζωή αφού της χρωστάω την ευκαιρία! Κι ο χρόνος κυκλικός, δεν επιτρέπει μιζέρια και κατήφειες... Προσπαθώ να είμαι ευγνώμων σε ότι μου χαρίζεται.... όπως ένα πελώριο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όσους με σκέφτονται, στις φιλίες ιδιαίτερα αυτού του ιστοχώρου.

Σήμερα υπέγραψα και μας δόθηκε το κλειδί απο το σχολικό αμφιθέατρο, για τις συγκεντρώσεις του περιβαλλοντικού συλλόγου! Η μεγαλύτερη ικανοποίηση, όμως, ήρθε απο τη λειτουργία του Εργαστηρίου Επαγγελματικής Κατάρτισης των παιδιών με Ειδικές ανάγκες. Μοιάζει απίστευτο, είναι γεγονός! Ξεκίνησε δειλά μόνο με πέντε παιδιά.... Και με λιγότερες ελλείψεις απ΄ότι περιμέναμε... Χρειάζεται ακόμα οπωσδήποτε Φυσιοθεραπευτής και Λογοθεραπευτής. Η διευθύντρια θέλει να το διαδώσουμε, υπάρχουν αρκετά ακόμα παιδιά στην περιοχή τονίζει! Η κλειστή κοινωνία βλέπεις, δεν μπορεί ν΄ανοίξει τα μάτια της στη σημερινή πρόοδο, την ανάπτυξη. Κρατά καλά κρυμμένα τα "διαφορετικά" παιδιά της, στα σπήλαια μιας επίπλαστης συμπεριφοράς! Φυλακισμένα απο τον ήλιο της μάθησης, της γνώσης, της αυτονομίας τους ως άνθρωποι επι της γης. Και είναι, δυστυχώς, περισσότερα αυτά τα σκουριασμένα μυαλά! Το παραμύθι της ζωής έτσι κάπως έχει... αγγέλους, νεράιδες, πριγκίπισσες, αλλά και δράκους και μάγισσες! Στο χέρι μας να διαλέξουμε τους ήρωες, για να έχουμε το τέλος που ονειρευόμαστε.......

Χαίρομαι ιδιαίτερα για τούτη την εξέλιξη! Θα ήθελα να το φωνάξω με Κεφαλαία!! Το προσπαθήσαμε καιρό, το θέλαμε πάρα ΠΟΛΥ όλοι μας! Η θετική αύρα είχε συνεπάρει ολόκληρο το σύλλογο! Και τώρα η θεωρία ΤΙΠΟΤΑ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ γίνεται πράξη....

Ο σπόρος αρχίζει να φυτρώνει...

Η γλαστρούλα εύχομαι κι ελπίζω να γίνει θερμοκήπιο ξεχωριστό!


* Δε διορθώνω τίποτα απ΄όσα έγραψα... όλα τρέχουν, δεν προλαβαίνω! Πατάω δημοσίευση και νοιάζομαι για την ουσία!


ΠΗΓΗ:

http://aroma.pblogs.gr/2009/11/kai-meta.html


Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

«Η ουσία και το αποτέλεσμα της προσφοράς» [Από το blog “Spiritual Harmony”]


Πριν από ένα μήνα, στις 17.10.2010, στο blogSpiritual Harmony της Βασιλικής, διαβάσαμε αυτό:


Η ουσία και το αποτέλεσμα της προσφοράς

Ο τελικός σκοπός της πνευματικής εξέλιξης του ανθρώπου, δεν είναι μόνο το να παίρνει, ή να επιτυγχάνει τους εσωτερικούς του στόχους, αλλά να δίνει.
Είναι μια εσωτερική παρόρμηση που καλλιεργείται σταδιακά στον άνθρωπο, ο οποίος κατορθώνει να έρθει σε επικοινωνία με το είναι του.

Δεν σκέφτεται πλέον μόνο τον εαυτό του και την προσωπική πνευματική του πρόοδο, αλλά και την ανακούφιση των βασάνων των ανθρώπων, την ανακούφιση των ανθρώπων από τον πόνο.

Έτσι, αυτά που ο ίδιος πήρε αισθάνεται την επιθυμία να τα δώσει στους άλλους, για να ωφεληθούν και αυτοί.

Το δόσιμο είναι ανιδιοτελές, σεμνό, αφανές, χωρίς την αίσθηση της ανωτερότητας, χωρίς σκοπιμότητες και χωρίς την ικανοποίηση των οποιοδήποτε προσωπικών μας επιθυμιών, σύμφωνο με τις ανάγκες του άλλου.

Πρέπει να είναι διακριτικό ώστε να μην θίγεται η αξιοπρέπεια αυτού που βοηθάμε.

Η προσφορά είναι ένα μάθημα και για αυτόν που δίνει και για αυτόν που παίρνει.

Καλό είναι να βασίζεται σε κάποιους κανόνες οι οποίοι είναι αντιληπτοί σε αυτόν που έχει ωριμάσει. Αντιληπτοί με την εσωτερική αίσθηση, γιατί πηγάζουν από τα βάθη του εαυτού μας και είναι σύμφωνοι με την εσωτερική αίσθηση της συνείδησής μας και όχι με δόγματα και φιλοσοφίες.

1. Δίνουμε μόνο για να βοηθήσουμε και όχι για επίδειξη, ή για να ικανοποιήσουμε τις προσωπικές μας ανασφάλειες και να νοιώσουμε ότι κάτι είμαστε. Αν ενεργήσουμε με λάθος τρόπο θα δώσουμε αυτό που μας «βολεύει», θα περιμένουμε να ακούσουμε το ευχαριστώ, αν δεν το ακούσουμε θα πληγωθούμε και υποσυνείδητα θα φροντίσουμε να δώσουμε πράγματα που θα εξαρτήσουν σε εμάς τον δεχόμενο την «βοήθεια», έτσι ώστε να κολακεύεται το εγώ μας συνεχώς. Θα ζητήσουμε ανταλλάγματα όπως συνήθως κάνουν οι γονείς με τα παιδιά τους. Τα καθιστούν ανίκανα να βγουν στην ζωή, έτσι ώστε οι ίδιοι τρέφουν το κατώτερο εγώ τους μέσω του ρόλου του γονιού. Η «συνταγή» είναι: δίνω χωρίς να ενδιαφέρομαι ή να εξαρτώμαι προσωπικά και φεύγω χωρίς να ζητήσω το ευχαριστώ.

2. Εφόσον δεν έχουμε προσωπική εξάρτηση από τον βοηθούμενο ή από την διαδικασία της βοήθειας, πρέπει να δίνουμε μόνο όταν υπάρχει πραγματική ανάγκη, αλλιώς τον άλλο τον κακομαθαίνουμε. Δίνουμε ό,τι χρειάζεται για να σταθεί στα πόδια του μόνος του. Δεν γινόμαστε «δεκανίκι».

3. Όταν κάποιος ήδη δέχεται βοήθεια δεν πρέπει να «χωνόμαστε» και εμείς, μόνο και μόνο για να λέμε ότι κάτι κάνουμε. Ας αφήσουμε τους άλλους να βοηθήσουν και ας μην μπλεκόμαστε στα πόδια τους.

4. Αν σε κάποια περίπτωση δεν μπορούμε να βοηθήσουμε όσους χρειάζονται βοήθεια, θα επιλέξουμε αναγκαστικά αυτόν που έχει την μεγαλύτερη ανάγκη, ή αυτόν που έχει αγωνιστεί για να μην βρεθεί στην θέση που βρέθηκε. Αυτούς που «πηγαίνουν γυρεύοντας» τους αφήνουμε για μετά. Αν κάποιος είναι «ανεπίδεκτος μαθήσεως» τον αφήνουμε να πάει στην ευχή του Θεού και να βοηθηθεί με τον σκληρό τρόπο από την ζωή. Δεν τρέχουμε από πίσω του παρακαλώντας να τον «βοηθήσουμε».

5. Πρέπει να προσέξουμε τους ανθρώπους που «κλαίγονται». Αυτοί είναι οι «επαγγελματίες δυστυχισμένοι» που σκοπίμως συντηρούν αδιέξοδα στην ζωή τους, προκειμένου να τραβούν την προσοχή του περίγυρού τους και να προκαλούν τον οίκτο του. Αυτοί θα ζητήσουν την «βοήθειά» μας και θα απολαμβάνουν τις προσπάθειές μας να τους βοηθήσουμε, οι οποίες φυσικά δεν θα φέρουν αποτέλεσμα διότι οι ίδιοι δεν θέλουν να βοηθηθούν. Παίζουν το παιχνίδι τους.

6. Δίνω από αγάπη σημαίνει ότι δεν έχω καμία ανάγκη, δεν ζητάω τίποτα για αντάλλαγμα, δίνω και φεύγω, δίνω και αφήνω τον άλλον να φύγει, δίνω αυτό που χρειάζεται, είμαι ελεύθερος απέναντι στον βοηθούμενο και τον βοηθώ να ελευθερωθεί και αυτός από εμένα. Τι βοήθεια μπορεί να δώσει π.χ. κάποιος σε μια γυναίκα με την οποία είναι ερωτευμένος; Δεν θα επιδιώξει υποσυνείδητα έστω κάποια ανταλλάγματα;
Άρα δεν θα δώσει αυτό που πρέπει αλλά αυτό που τον «συμφέρει».

7. Ο χρυσός κανόνας είναι: Μπορούμε να δώσουμε μόνο αυτό που έχουμε.
Αν είμαι φοβισμένος δεν θα δώσω στα παιδιά μου αγάπη, αλλά φόβο. Αν είναι τσιγκούνης, θα τα κάνω φιλάργυρους. Ας προσέξουν οι γονείς τα μεγάλα λόγια που λένε όσον αφορά την αγάπη προς τα παιδιά τους. Μιλάνε για αγάπη αλλά τους μεταδίδουν τις ανασφάλειές τους και μετά ζητούν ανταλλάγματα. «Εγώ που θυσιάστηκα για σένα…κλπ».


Για να δώσω αγάπη πρέπει να την έχω.

Για να δώσω ελευθερία πρέπει να την έχω κατακτήσει.

Για να βοηθήσω τους άλλους, πρέπει να έχω πρώτα βοηθήσει τον εαυτό μου.


"Όταν ο Θεός μιλά μέσα από τα χέρια σου και χαμογελά στη γη μέσα από τα μάτια σου, επειδή δίνεις χωρίς υστεροβουλία και προϋποθέσεις, επειδή λειτουργείς στο επίπεδο του σκοπού, χωρίς να ζητάς τίποτα από κανέναν, η ευημερία θα είναι η ανταμοιβή σου" (Χαλίλ Γκιμπράν «Ο Κήπος του Προφήτη»)


ΠΗΓΗ:

http://truthseeker-vasiliki.blogspot.com/2010/10/blog-post_17.html