Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

«Αυτοί είμαστε» [Από το blog “Ελληνίδα”]



Πριν από ένα μήνα, στις 30.6.2012, στο blog “Ελληνίδα”, διαβάσαμε αυτό:


Αυτοί είμαστε.
            "Τελείωσες; Το χρειάζομαι!" 
Διάλογος από το ταχυδρομείο όπου 3 άτομα μοιράζονται 1 στυλό. Και κανείς δεν βρέθηκε ν' αγοράσει ένα στυλό, έτσι γιά να κάνει την δουλειά του πιό γρήγορα, βρε αδελφέ. Γιά να μην σχηματίζονται ουρές στο ταχυδρομείο κι' εκνευρίζεται κι' ο κόσμος που περιμένει αλλά και οι ίδιες. Σε μιά εποχή όπου η χώρα δεν έχει δουλειές, φάρμακα, βιβλία δεν βρέθηκε κάποιος να της προσφέρει ένα στυλό. Αυτή η χώρα δεν έχει πτωχεύσει μόνο από χρήματα αλλά και από φιλότιμο...

ΠΗΓΗ:


Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

«Η Ελλάδα στην ουρά...» [Από το blog “Πόντος και Αριστερά”]



Προχθες, 28.6.2012, στο blog “Πόντος και Αριστερά ” διαβάσαμε αυτό:


Η Ελλάδα στην ουρά...

-Ουρά …για ένα πιάτο φαΐ
-ουρά…για μερικά κιλά πατάτες
-ουρά…στο Σύνταγμα για λίγα μακαρόνια
-ουρά…για λίγα λαχανικά
-ουρά …με την αγωνία μην δεν φτάσουν
-ουρά…στον ΟΑΕΔ για κάποιο επίδομα
-ουρά…στα φαρμακεία για μερικές ασπιρίνες
-ουρά…στα νοσοκομεία
-ουρά…ουρά…ουρά…
Μια χώρα κι ένας λαός … στην ουρά
-στην ουρά… για την πέμπτη ή έκτη δόση του ΔΝΤ
-στην ουρά …περιμένοντας τον επόμενο εκβιασμό κάποιου Ράινχεμπαχ ή κάποιου ντόπιου υπηρέτη των τοκογλύφων
-στην ουρά …με τσακισμένη περηφάνια προς τέρψη κάποιου δωσίλογου
-στην ουρά ….της εξαθλίωσης και της παρακμής
-στην ουρά …με σκυμμένα κεφάλια ,τα  πρόσωπα ανέκφραστα στους καιρούς, τα βλέμματα στο πουθενά….

Όμως:
«..Η οργή βρίσκεται εκεί, η αξιοπρέπεια υπάρχει εκεί, η αξιοπρεπής οργή βρίσκεται εκεί, παντού. Αλλά μερικές φορές έχουμε την αίσθηση ότι κάτι μας πνίγει. Ξέρουμε ότι δεν είμαστε μόνοι, αλλά νιώθουμε μόνοι. Τόση οργή γύρω μας, αλλά πώς να την αγγίξουμε. Δεν είμαστε λίγοι, αλλά κάνουμε σαν μειοψηφία.  Τόσες απογοητεύσεις έτοιμες να εκραγούν, παραμένουν εγκλωβισμένες. Τόσες φορές να θέλουμε να ουρλιάξουμε, αλλά δεν βγαίνει ο ήχος, η κραυγή απλά αντηχεί μέσα στο κεφάλι μας, ξανά και ξανά…»
….. Ας μετατρέψουμε την πρόσκαιρη απογοήτευση σε γιορτή και όπως λέει κι ο συγγραφέας «…ας μοιραστούμε την έκρηξη των μπουμπουκιών που ανοίγουν από παντού…»

ΠΗΓΗ:


Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

«Ο άνθρωπος» [Από το blog “Roadartist”]



Πριν από μία εβδομάδα, στις 21.6.2012, στο blogRoadartist” διαβάσαμε αυτό:


Ο άνθρωπος

Λιγοστεύουν οι λέξεις. Μα εσύ ποτέ δεν επέλεγες τη σιωπή. Όχι στο blogging, μα σε καθετί στη ζωή. Πάντα μιλούσες, πολεμούσες το άδικο, έγραφες τα συναισθήματα σου και χάραζες αισθητά τις διαχωριστικές σου γραμμές. Έβαζες όρια και υπερασπιζόσουν πάντα με πείσμα τις απόψεις σου. Πλέον το νιώθεις ασφυκτικά. Υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα στο δικό σου τρόπο σκέψης και της νεοελληνικής κοινωνίας.

Τώρα τί; Ίσως βλέπεις να επιβεβαιώνονται οι φόβοι. Όλα όσα έγραφες, μοιραζόσουν, όλα όσα αισθανόσουν να σε πνίγουν. Όλη αυτή η αρρώστια που αν δε θεραπευόταν, θα κορυφωνόταν. Όλα όσα φοβόσουν, πλέον είναι εδώ. Και δε θα έχεις καμία ανοχή

Λιγοστεύουν τα λόγια. Αδυνατείς να απαντήσεις στην ανοησία και στη βία με επιχειρήματα. Είναι ψυχοφθόρο και επίπονο να υπερασπίζεσαι τα αυτονόητα. Άλλωστε είμαστε στην εποχή που οι αναλύσεις παύουν να έχουν βάση.  Τελειώνει η λογική και είναι πιο επιτακτική από ποτέ η ανάγκη για ουσιαστικές πράξεις. 

Έχω ορισμένες ισχυρές πεποιθήσεις που τίποτα δε θα τις αλλάξει. Όπως ότι και ο πιο φτωχός και ο πιο ταπεινός έχει να σου διδάξει κάτι ουσιαστικό, αρκεί να έχεις αυτιά για να τον ακούσεις. Ότι δεν προσεγγίζεις κάποιον αναλόγως με το τι αναφέρεται στην ταυτότητα του, αλλά από τον τρόπο που θα συμπεριφερθεί, το χαρακτήρα του.  

Τελειώνουν τα λόγια. Και τι να πεις; Πως όταν καταρρέει μια κοινωνία, το πλέον σίγουρο είναι πως θα στραφεί προς τα άκρα; Πως μελετημένα οδηγείται εκεί; Πως απλά, ιστορικά αποδεικνύεται; Πως δεν αποτελεί λύση; Πως προσπαθούμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο; Πως πρέπει να πάμε μπροστά και όχι πίσω;

Πιστεύω σε μια άλλη κοινωνία, που δυστυχώς η πολιτική πλέον δεν υπερασπίζεται. Απέτυχε, πρέπει να εξανθρωπίσουμε την πολιτική. Εκείνο που μας χρειάζεται δεν είναι περισσότερα χρήματα, είναι ανθρωπισμός και καλλιέργεια. Να καταλάβουμε πως λίγα μας χωρίζουν και πολλά μας ενώνουν. Το τυφλό μίσος και η βία προς καθετί διαφορετικό είναι ψυχική ασθένεια και ένδειξη βαθιάς δυστυχίας. Όταν περιθωριοποιείς τον άνθρωπο, θα εκφράσει βάναυσα το κενό του. Λίγοι θα αντιδράσουν μεγαλόψυχα και ώριμα.

Η λύση είναι μπροστά στα μάτια όλων μας, είναι ο ελληνικός πολιτισμός. Πρέπει να τον γνωρίσουμε, γιατί προφανώς στην πορεία τον ξεχάσαμε. Αυτός επινόησε την Δημοκρατία, επαίνεσε τη φιλοξενία, δόξασε τη φιλία, εξύψωσε τη γνώση, καθαγίασε την αλληλεγγύη, τις τέχνες, τη δημιουργικότητα, το στοχασμό.

Πρέπει να στραφούμε προς τα κείμενα. Το θέατρο, τους ποιητές, τους φιλοσόφους.
Τόσος πλούτος, όχι δανεισμένος, μα απλόχερα χαρισμένος σε όλους μας, αρκεί να έχουμε ανοικτή την ψυχή και το μυαλό μας. Να γνωρίσουμε, να ακούσουμε, να ενστερνιστούμε.
Μην παρασυρόσαστε από τους ένθερμους "έλληνες", αυτοί δεν έχουνε καμία ιδέα τι σημαίνει ελληνικότητα. Είναι μόνο τυφλωμένοι από τον εθνικισμό, που καλύπτει το μίσος και προσωπικά τους προβλήματα.

«Ξένους ξένιζε, και συ γαρ ξένος γ’εση»
("Τους ξένους να φιλοξενείς, γιατί και εσύ κάποτε θα είσαι ξένος")
Μένανδρος, 
αρχαίος Έλληνας ποιητής, 4ος π.Χ.

Όλα έχουν ήδη ειπωθεί. Μα ίσως δεν είναι τόσο δύσκολο. Έχουμε τόσο πλούτο απλόχερα χαρισμένο τριγύρω, άρα και μέσα μας. Μήπως σου φαίνεται αιρετικό; Απλά χάσαμε το δρόμο. Πρέπει να τον ξαναβρούμε και θα τον ξαναβρούμε, όσο και αν μας σπρώχνουν σε αντίθετα μονοπάτια. 

 «Σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο, ποὺ ὁλοένα στενεύει, ὁ καθένας μας χρειάζεται ὅλους τοὺς ἄλλους. 
 Πρέπει ν᾿ ἀναζητήσουμε τὸν ἄνθρωπο, ὅπου καὶ νὰ βρίσκεται. 
Ὅταν στὸ δρόμο τῆς Θήβας, ὁ Οἰδίπους συνάντησε τὴ Σφίγγα, 
κι αὐτὴ τοῦ ἔθεσε τὸ αἴνιγμά της, ἡ ἀπόκρισή του ἦταν: ὁ ἄνθρωπος
 Τούτη ἡ ἁπλὴ λέξη χάλασε τὸ τέρας. 
Έχουμε πολλὰ τέρατα νὰ καταστρέψουμε. 
Ἂς συλλογιστοῦμε τὴν ἀπόκριση τοῦ Οἰδίποδα.»
 (Γ. Σεφέρης)

Την κοινωνία δε μπορείς να την αλλάξεις μόνος... Οραματίζομαι μια κοινωνία με πάθος για αγάπη, δημιουργικότητα, δεκτικότητα προς το διαφορετικό. Όπου η ελευθερία σου σταματά εκεί που ξεκινά του διπλανού.  Θα προσπαθήσω όσο γίνεται να τον πλάσω και να τον κρατήσω ζωντανό έστω στο μικρόκοσμο μου, στις συναναστροφές και στις επιλογές μου. Στρέφομαι στις μουσικές, στα βιβλία, στη φύση και στον άνθρωπο. Αναζητώ στην καθημερινότητα στοιχεία που έχουν αυθεντικότητα και προσπαθώ να τα κρατήσω ζωντανά και να αλιεύσω από αυτά. Ευελπιστώ να γνωρίσω περισσότερους, που οραματίζονται το ίδιο.  Όποτε βρίσκω τις λέξεις, θα είμαι και εδώ.

ΠΗΓΗ:


Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

«Το περιβόλι» [Από το blog “Πόντος και Αριστερά”]



Πριν από δέκα ημέρες, στις 17.6.2012, στο blog “Πόντος και Αριστερά ” διαβάσαμε αυτό:


Το περιβόλι

Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
Όπως το βρεις κι’ όπως το δεις να μη το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,
και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του,
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,
και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας.
Κι αν αγαπάς τ’ ανθρώπινα κι’ όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,
και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, (γίνε) διαφεντευτής.
Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα,
πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα,
για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά! τσεκούρι! τράβα!,
ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το,
και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα.
Π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει,
κι’ όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.
Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει,
κορώνα ιδέα, ιδέα σπαθί, που θα είναι απάνου απ’ όλα.

[Κωστής Παλαμάς]


ΠΗΓΗ:


Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

«…τι σαδισμός…» [Από το blog “Να λέμε ουρανός κι ας μην είναι”]



Πριν από πέντε ημέρες, στις 21.6.2012, στο blog “Να λέμε ουρανός κι ας μην είναι”  της Ιππολύτης, διαβάσαμε [μεταξύ άλλων…] αυτό:


…τι σαδισμός…

[….]
Αντέγραψα  στο ήμισυ και την παρακάτω είδηση από τον Παραλληλογράφο που την αναδημοσίευσε από τα Νέα της Ελενας Ακρίτα

Βράδυ, σε ένα σπίτι στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης… «Δι’ ασήμαντον αφορμήν» – (κάτι, λέει, για ένα παιχνιδάκι) ένας πατέρας ξυλοκοπεί άγρια το 7χρονο αγοράκι του και το διώχνει από το σπίτι. Για όσους δεν πιστεύουν αυτό που διαβάζουν, επαναλαμβάνω: Ενας πατέρας πρώτα σαπίζει το παιδάκι του στο ξύλο και μετά το πετάει έξω από το σπίτι μέσα στη μαύρη νύχτα με την συνενοχή – συναίνεση της μάνας.
Το 7χρονο πλανιέται, οι ώρες περνάνε και τότε – μόνο τότε – οι «γονείς» αποφασίζουν να καλέσουν την Αστυνομία. Υστερα από έρευνα, το βρίσκουν να πλανιέται έντρομο πολλά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι. Σε άθλια κατάσταση, διηγείται κλαίγοντας τα γεγονότα. Το εξετάζουν. Το κορμάκι του, γεμάτο από σημάδια, μώλωπες, ξύλο, μπουνιές, γροθιές, διηγείται κι αυτό τη δική του ιστορία… Ο πατέρας οδηγείται στην Εισαγγελία Θεσσαλονίκης. Στην ανάκριση ομολογεί και παραδέχεται τη φρικαλέα πράξη του. Σχηματίζεται δικογραφία, αποστέλλεται στην Εισαγγελία Εφετών και…
… και, εδώ λογικά, η επόμενη φράση θα έπρεπε να είναι «προφυλακίζεται και αναμένεται η εκδίκαση της υπόθεσης». Λογικά. Με την πιο κοινή, με την πιο στοιχειώδη λογική. Κι όμως… Η επόμενη φράση είναι: «ΚΑΙ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ». Αφού ομολογήσει, δηλαδή την κακοποίηση, πάει σπιτάκι του. Γιατί; Γιατί, λόγω της ιδιότητάς του εμπίπτει σε ειδική δωσιδικία… Σε απλά ελληνικά, το κτήνος αυτό είναι δικαστικός. Πρωτοδίκης. Το ίδιο και η μάνα. Η επαγγελματική ιδιότητα και των δύο προβλέπει ασυλία για το έγκλημα που διαπράξανε. Τόσο απλό!
Και το κερασάκι; Η εισαγγελέας Ανηλίκων έκρινε ότι – με την προϋπόθεση ότι το παιδί θα παρακολουθείται από παιδοψυχίατρο – μπορεί να ξαναγυρίσει στο σπίτι. Ναι, στο ίδιο ακριβώς σπίτι όπου το χτύπαγαν αλύπητα, στο ίδιο ακριβώς σπίτι απ’ το οποίο το διώξανε μες στη νύχτα. Τώρα που μιλάμε, λοιπόν, το παιδί είναι σπίτι κι οι γονείς στην έδρα να δικάζουν εσένα κι εμένα. Κι όχι μόνο φύγανε κύριοι, αλλά κανείς ΦΥΣΙΚΑ δεν έμαθε τα ονόματά τους. Κανένα στοιχείο δεν δημοσιοποιήθηκε.....

Ομορφος κόσμος ηθικός αγγελικά πλασμένος

ΠΗΓΗ:


Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

«Περί ζωώδους ηθικής…» [Από το blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή…”]



Μόλις χθες, 24.6.2012, στο blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις” του Misha, διαβάσαμε αυτό:


Περί ζωώδους ηθικής…
«Το γεγονός πως ο άνθρωπος γνωρίζει το καλό και το κακό, αποδεικνύει την ανωτερότητα της σκέψης του σε σχέση με τα ζώα.
Το γεγονός πως, παρ' όλα αυτά, κάνει το κακό, αποδεικνύει την ηθική κατωτερότητα σε σχέση με τα ζώα.»

Mark Twain


ΠΗΓΕΣ:


Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

«Είμαστε οι πρωταγωνίστριες στην ιστορία της ζωής μας» [Από το blog “Aspa online”]



Προχθές, 22.6.2012, στο blogAspa online” της Άσπας, διαβάσαμε αυτό:


Είμαστε οι πρωταγωνίστριες στην ιστορία της ζωής μας 

Ο Barack Obama, στην ομιλία που έκανε το Μάιο στην τελετή αποφοίτησης του Barnard, είπε στις γυναίκες αποφοίτους: “Παλέψτε για τη θέση σας στο τραπέζι. Ή ακόμα καλύτερα, παλέψτε για μία θέση στην κορυφή του τραπεζιού.”
Η Sheryl Sandberg, COO του Facebook στην ομιλία της στην τελετή αποφοίτησης του Harvard Business School μίλησε και εκείνη για το πώς οι γυναίκες θα μπορέσουν να καθίσουν στη θέση του τραπεζιού που τους αξίζει, για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στον εργασιακό χώρο αλλά και για το πώς υποτιμούν τις ικανότητές τους σε σύγκριση με τους άντρες.
Και το Missrepresentation.org (για το οποίο έχω ξαναγράψει εκτενώς εδώ) έφτιαξε πρόσφατα το παρακάτω βιντεάκι του οποίου τα σημαντικότερα σημεία παρουσιάζω πιο κάτω. Τα στοιχεία αφορούν την Αμερική, αλλά αποκαλύπτουν τις γενικότερες τάσεις.


 Γεια σας. Είμαι ένα μέσο κορίτσι από την Αμερική.
 Μέχρι να γίνω 12 θα έχω δει 77.546 διαφημίσεις.
 Σαν έφηβη κάθε εβδομάδα η “κατανάλωσή” μου σε media αποτελείται από: 10 ώρες υπολογιστή, 31 ώρες τηλεόραση, 17 ώρες ραδιόφωνο/μουσική, 3 ώρες ταινίες, 4 ώρες περιοδικά.

Πώς με επηρεάζουν όλα αυτά;
 3 από τις 4 φίλες μου νιώθουν κατάθλιψη, ενοχή και ντροπή
 Μετά από 3 λεπτά ξεφύλλισμα περιοδικών μόδας, 48% ευχόμαστε να ήμασταν τόσο αδύνατες όσο τα μοντέλα
 31% παραδεχόμαστε ότι μένουμε νηστικές για να αδυνατίσουμε

Ηγεσία
Το 44% των 8χρονων κοριτσιών θέλουν να γίνουν ηγέτες
 8 είναι η κορυφαία ηλικία για τις ηγετικές φιλοδοξίες των κοριτσιών (μετά αρχίζουν και φθίνουν)
 Ποσοστά γυναικών που κατέχουν ηγετικές θέσεις (στην Αμερική): 16% στον επιχειρηματικό κόσμο, 23% στην εκπαίδευση, 16% στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, 18% στα νομικά επαγγέλματα, 11% στο στρατό, 21% στον αθλητισμό, 21% στα μη κερδοσκοπικά, 17% στην πολιτική
 Παρ’ όλα αυτά 9 στις 10 έφηβες δεν έχει απορρίψει την ιδέα να γίνουν ηγέτες. Υπάρχει ελπίδα.

Τι μπορούμε να κάνουμε;
 Γινόμαστε υγιείς (όχι στη δίαιτα, ναι στην αλλαγή του τρόπου ζωής). Προσέχουμε την κατανάλωσή μας σε media online και offline, κάνουμε break από τα media που καταναλώνουμε, επικεντρωνόμαστε στα επιτεύγματα αντί για την εξωτερική εμφάνιση
 Δίνουμε αξία στον εαυτό μας. Βρίσκουμε τι μας κάνει χαρούμενες, εκτιμούμε τη μοναδικότητά μας, γιορτάζουμε τα επιτεύγματά μας
 Γινόμαστε πρότυπα. Υιοθετούμε τα χαρακτηριστικά που ελπίζουμε να δούμε στον κόσμο γύρω μας, γινόμαστε μέντορες για άλλους
 Συμμετέχουμε. Γινόμαστε εθελόντριες στην τοπική μας κοινότητα, μποϊκοτάρουμε επιβλαβή media, χρησιμοποιούμε τη φωνή μας για δημιουργήσουμε αλλαγές online και offline
 Γινόμαστε ηγέτες. Δε φοβόμαστε να αναλάβουμε ρόλους ηγεσίας, ενθαρρύνουμε και επενδύουμε στην ηγεσία άλλων γυναικών,  θυμόμαστε ότι είμαστε οι πρωταγωνίστριες στην ιστορία της ζωής μας

Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε τα στατιστικά; Ας  ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε, να μιλάμε, να διδάσκουμε. Είμαστε μαμάδες; Χρειάζεται μία μόνο μαμά για να αλλάξει τον κόσμο. Έχουμε κόρες; Ας διαβάσουμε το πρόσφατο post που άγγιξε τόσους μα τόσους γονείς με τίτλο 10 πράγματα που θέλω να μάθει η κόρη μου πριν να κλείσει τα 10. Κι ας μην ξεχνάμε: από τα δικά μας χέρια θα περάσει η επόμενη γενιά γυναικών ηγετών.
Και τέλος κάτι μικρό αλλά τόσο ουσιαστικό: Ας το κάνουμε συνήθεια να μοιραζόμαστε (ή να κάνουμε like ή +1 ή tweet) αυτά που μας αγγίζουν. Γιατί αυτός είναι ένας τρόπος για να διαδώσουμε όσα αξίζει να διαδοθούν. Είμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα και έχουμε πλέον φωνή offline αλλά και online. Ας την χρησιμοποιήσουμε!

Το βίντεο της ομιλίας της Sheryl πρωτοείδα μέσω του Women On Top, ενός δικτύου mentoring και υποστήριξης γυναικών στον επαγγελματικό στίβο, στο οποίο έχω τη χαρά να συμμετέχω.


ΠΗΓΗ:


Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

«Οι πολίτες - ελεγκτές» » [Από το blog “e-Lawyer”]



Μόλις χθες, 22.6.2012, στο blog “e-lawyer”, διαβάσαμε αυτό:


Οι πολίτες - ελεγκτές

 “Θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα
Ηλίας Ηλιού
βουλευτής, δικηγόρος, πρόεδρος της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς 

            Ολοένα και συχνότερα ακούγεται ως τάση η πολιτική ανυπακοή και το δικαίωμα αντίστασης απέναντι στην βίαιη κατάλυση των δημοκρατικών ελευθεριών. Τα κινήματα και η μαχητικότητα, όμως, συχνά εξαντλούνται στην συμβολική απονομιμοποίηση των πολιτικών αποφάσεων, αποφάσεων που, δυστυχώς, όσες διαδηλώσεις κι αν γίνονται, εξακολουθούν να “περνούν” και να εφαρμόζονται εις βάρος όλων μας. Γιατί τα κέντρα αποφάσεων είναι μακριά από τα σημεία των κοινωνικών αγώνων και ξέρουν καλά να καταστέλλουν με τη βία κάθε διαφορετική φωνή. Ο πολίτης σήμερα, έχει όμως κι άλλες δυνατότητες, πέραν του να διατρανώνει φραστικά την αντίθεσή του. 
            Όσο κι αν μας απογοητεύει η Ελληνική Δικαιοσύνη, με τις μεγάλες χρονικές καθυστερήσεις, το απαγορευτικό συχνά κόστος και τις άδικες αποφάσεις, παραμένει εκεί, ικανή μερικές φορές να γράψει ιστορία, όπως έκανε το Συμβούλιο της Επικρατειας επί χούντας, δημιουργώντας ένα νέο τότε συνταγματικό δικαίωμα: την υποχρέωση της Διοίκησης να ακούσει τον πολίτη πριν λάβει την απόφασή της. Όταν είχαν απολυθεί δικαστές από το καθεστώς και ζήτησαν την ακύρωση των απολύσεων από το ΣτΕ, αυτό έκρινε ότι οι απολύσεις ήταν παράνομες, επειδή είχαν κηρυχθεί  χωρίς προηγούμενη “ακρόαση” των δικαστών. (Μετά βέβαια από αυτό, η χούντα “ξήλωσε” όλους σχεδόν τους Συμβούλους του ανώτατου δικαστηρίου). Οι ατομικές διοικητικές πράξεις που λαμβάνονται χωρίς να έχει προηγουμένως ο πολίτης κληθεί να εκθέσει τις απόψεις του, είναι ακυρωτέες από την Δικαιοσύνη. Αρκεί βέβαια ο θιγόμενος να “κυνηγήσει” το θέμα, να μην επαναπαυτεί σε μια καταγγελία σε blogs ή σε μέσα ενημέρωσης. Μια άλλη δυνατότητα που μπορεί να κάνει την Διοίκηση να “ιδρώσει”, είναι το δικαίωμα της “αναφοράς” και της πρόσβασης στα έγγραφα: όταν ο πολίτης απευθύνεται σε μια υπηρεσία, αυτή έχει την υποχρέωση να απαντήσει αιτιολογημένα κι όταν αυτός ζητάει αντίγραφα εγγράφων, οι υπηρεσίες έχουν υποχρέωση να του τα δώσουν. Αν δεν τηρηθούν οι νόμιμες προθεσμίες που προβλέπονται για αυτές τις ενέργειες του κράτους, ο πολίτης μπορεί να αποζημιωθεί, προσφεύγοντας σε ειδική επιτροπή του Υπουργείου Εσωτερικών.  
            Αν αυτά ακούγονται πολύ θεωρητικά, είναι γιατί δεν τα έχουμε ενσωματώσει στην καθημερινότητά μας. Είναι και γιατί δεν τα ξέρουμε. Τα δικαιώματα θα έπρεπε να διδάσκονται παντού, όχι μόνο στις νομικές σχολές. Είναι πολύ πιο χρήσιμα για έναν σύγχρονο πολίτη, από ό,τι λ.χ. η γεωμετρία και η φυσική. Αλλά το “σύστημα” προτιμά να μας έχει δέσμιους ενός νέου είδους “καναπέ”, μιας αδιέξοδης καταγγελίας που δεν οδηγεί σε λύσεις και ανατροπές. Το ίδιο το “σύστημα” έχει προβλέψει πάντως δυνατότητες ακύρωσης των άδικων αποφάσεών του, επαναπαυόμενο ίσως στο ότι οι πολίτες δεν θα τις ασκήσουν ποτέ. Οι πολίτες όμως στη σύγχρονη δημοκρατία (“τυπική”, “ατελή” ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε την), έχουν πολύ περισσότερα δικαιώματα για να ελέγξουν το κράτος και την κάθε ασύδοτη εξουσία, από κάθε άλλη εποχή. Ο Συνήγορος του Πολίτη είναι μια ανεξάρτητη αρχή που -όσο κι αν μας απογοητεύει με τις χλιαρές επεμβάσεις της- έχει επιτελέσει πολύτιμο ελεγκτικό έργο που βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο input που έχει από τους πολίτες. Η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, επίσης, είναι ένας θεσμός που μπορεί να απαγορεύσει αθέμιτες πρακτικές που βάλλουν εναντίον των προσωπικών πληροφοριών. Δεν την ρωτάει το κράτος πάντα, όταν παίρνει τέτοιες αποφάσεις: αξίζει τότε να πάμε εμείς εκεί και να τους θέσουμε υπόψη αυτή την περιφρόνηση, η οποία είναι παράνομη! Ο Συνήγορος του Καταναλωτή, η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, οι Συμπαραστάτες του Δημότη – σε όσες πόλεις έχουν εκλεγεί- είναι νέες δυνατότητες μέσα από τις οποίες ο πολίτης μπορεί να ασκήσει μια νέα διαρκή ελεγκτική λειτουργία που ξεφεύγει από το κλασικό “τιμωρητικό”, αλλά στιγμιαίο, εκλογικό δικαίωμα. Όσο κι αν το εργατικό δίκαιο παραμένει γενικά ανεφάρμοστο στην πράξη, αφού ο εργαζόμενος δύσκολα θα τα “βάλει” με τον εργοδότη, η Επιθεώρηση Εργασίας βρίσκεται πάντοτε εκεί, έτοιμη να μεσολαβήσει για μια ήπια επίλυση ή και, ορισμένες φορές, με επιβολή προστίμων. Όσο κι αν οι θεσμοί έχουν διαβρωθεί, δεν έχουμε κανένα λόγο να μην περάσουμε κι από αυτούς, να κυνηγήσουμε τα δικαιώματά μας, να τους ταρακουνήσουμε για να αναγκαστούν να επιβεβαιώσουν και τον λόγο της ύπαρξής τους. 
            Αν ένα άτομο δεν δικαιωθεί μέσα από τις δυνατότητες των ελληνικών θεσμών, μπορεί να προσφύγει, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Μπορούμε να κατηγορήσουμε την Ευρώπη για πάρα πολλά, σίγουρα όμως όχι για τα νέα δικαιώματα που μας έχει δώσει, όσο κι αν για πολλές κοινωνικές ομάδες αυτά είναι θεωρητικά, γιατί δεν έχουν την οικονομική, ηλικιακή, γλωσσική ή άλλη δυνατότητα να τα ασκήσουν. Εδώ υπεισέρχεται ο ρόλος των ανθρωπιστικών οργανώσεων και, γενικότερα, της κοινωνίας των πολιτών. Υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα  σύλλογοι πολιτών που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα και εκπροσωπούν ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, ασκώντας προσφυγές σε  ελεγκτικούς θεσμούς, κρατικούς και διακρατικούς. Για τα κοινωνικά δικαιώματα (εργασία, εκπαίδευση, στέγαση, οικογένεια, περιβάλλον) υπάρχει η  Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, στην οποία μπορούν να προσφύγουν αντιπροσωπευτικοί σύλλογοι και να αξιώσουν την καταδίκη του κράτους για παραβίαση. Είναι ίσως από τους λιγότερο γνωστούς ευρωπαϊκούς θεσμούς, κι όμως, έχει ήδη καταδικάσει την Ελλάδα για παραβίαση κοινωνικών δικαιωμάτων και υπάρχουν ακόμη εκκρεμείς προσφυγές εναντίον της χώρας.
            Χωρίς να παίζουμε το ρόλο του εισαγγελέα, δεν αξίζει να αφήσουμε αυτές τις δυνατότητες αναξιοποίητες. Ένας ολοκληρωμένος αγώνας κατά των κοινωνικών αδικιών δεν ξεκινάει και καταλήγει στην φραστική καταγγελία και την διαμαρτυρία: πρέπει να περνάει και μέσα από τις θεσμικές δυνατότητες που το ίδιο το σύστημα ευελπιστεί ότι θα περιφρονήσουμε. Με κόστος, καθυστερήσεις, αδικίες, άκαμπτες πολλές φορές συμπεριφορές των δημόσιων λειτουργών, με αβέβαιο αποτέλεσμα, αλλά πάντα με την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Ο πολίτης που μπορεί στοιχειωδώς να ασκήσει τα δικαιώματα αυτά, θα έλεγα ότι έχει πια ένα καθήκον να ενεργοποιήσει αυτούς τους μηχανισμούς. Δεν πρόκειται για την παλιά αντικοινωνική δικομανία, του “αγανακτισμένου” γείτονα που έφερνε τον αστυνόμο όταν ανέβαζες λίγο πιο δυνατά τη μουσική, ούτε βέβαια για την εκδικητική πολιτική δίωξη των έκτακτων στρατοδικείων άλλων εποχών. Πρόκειται για άσκηση δικαιωμάτων που οδηγεί κάποτε σε – εκ των υστέρων- συμμετοχή στην διαμόρφωση των αποφάσεων που μας αφορούν όλους ή και στην ανατροπή τους. Δεν θα πετύχουμε πάντα, το σύστημα έχει γερές εσωτερικές αντιστάσεις. Αλλά δεν θα “πέσουμε” και αμαχητί. 
            Έχοντας πάρει μέρος πολλές φορές ως δικηγόρος σε τέτοιες συλλογικές πρωτοβουλίες, κυρίως σε δικαστήρια και κυρίως με υποθέσεις που αφορούν τον ρατσισμό, πρέπει να πω ότι πάντα ξεκινώ απαισιόδοξος κι όμως, τις περισσότερες φορές, στο τέλος πάντα “κάτι κινείται”. Θυμώνω με τη συντηρητική στροφή που έχει πάρει τα τελευταία χρόνια το Συμβούλιο Επικρατείας, όπως και με το σταθερά μισαλλόδοξο  Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, αλλά δεν θα τα “χαρίσω” σε κανέναν. Είναι θεσμοί που δημιουργήθηκαν για να παρέχουν υπηρεσίες σε εμάς τους πολίτες και αυτές τις υπηρεσίες θα τις διεκδικήσω, όσο μπορώ. Kαι κανένας δημοκρατικός πολίτης δεν μπορεί να μη χαρεί με την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, ανέστειλε την απόφαση της διακομματικής επιτροπής με την οποία αποκλείονταν από τον τηλεοπτικο χρόνο τα “μικρά” κόμματα, δίνοντας προθεσμία στη Διοίκηση να εκδώσει σε 48 ώρες νέα απόφαση που να διασφαλίζει την πολυφωνία. 
            Είναι δουλειά μυρμηγκιού και για γερά νεύρα, αλλά μερικές φορές, μέσα από τέτοιες κινήσεις, οι πολίτες-ελεγκτές μπορεί να πετύχουν πολύ περισσότερα κι από την πιο μεγαλειώδη διαδήλωση. Γι' αυτό, ας μην δαιμονοποιούμε την “νομιμότητα”, όταν αυτή αποτελεί ένα γενικό κριτήριο με το οποίο μπορεί να ελεγχθεί η εξουσία, με τα ίδια της τα “όπλα”. 
           
Το κείμενο γράφτηκε για το περιοδικό UNFOLLOW, τεύχος #6. 


ΠΗΓΗ:


Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

«24» [Από το blog “Aspa online”]



Πριν από μία εβδομάδα, στις 15.6.2012, στο blogAspa online” της Άσπας, που αναφέρεται συνήθως στις δύο κόρες της, στις συζητήσεις τους και στις ατάκες τους, διαβάσαμε (μεταξύ άλλων) αυτά:


24
            “24 ξέρουν και οι άλλοι, 24 κι εμείς!”
Έτσι ξεκίνησε η γιορτή λήξης του σχολείου! Ένα πρωτάκι πήρε το μικρόφωνο και είπε αυτή τη φράση που μας γέμισε χαμόγελα. Αναφερόταν φυσικά στα 24 γράμματα του αλφάβητου που τώρα πια ξέρουν.

[…]

24 λοιπόν ξέρουν και οι άλλοι, 24 κι εμείς. Και επίσης… 24 ώρες έχουν και οι άλλοι, 24 κι εμείς. Οι 24 ώρες των παιδιών για φέτος το καλοκαίρι, ελπίζω να είναι γεμάτες παιχνίδι, βουτιές και ξεγνοιασιά. Γιατί τη ξεγνοιασιά αυτή της παιδικής ηλικίας δε θα την ξαναζήσουν.
Οι 24 ώρες οι δικές μας ας είναι γεμάτες με ό,τι πιστεύουμε εμείς ότι είναι καλύτερο για εμάς. Κι ας μην ξεχνάμε ότι και για εμάς δε θα ξανάρθουν ποτέ οι στιγμές που περνάνε. Ας τις ζήσουμε στο έπακρο, ας τις αξιοποιήσουμε, ας τις κάνουμε να αξίζουν.
Καλό καλοκαίρι!
:)


ΠΗΓΗ:


Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

«Να βγει απ’ την πόρτα…» [Από το blog “Φεγγαραγκαλιές”]



Πριν από μία εβδομάδα, στις 14.6.2012, στο blog “Φεγγαραγκαλιές”, διαβάσαμε αυτό:


Να βγει απ’ την πόρτα…
Έτσι όπως μάζευε τα πιάτα από το τραπέζι,  καταμεσήμερο του Ιούνη,  της ήρθε να βγει από την πόρτα,  να περπατήσει δυό σταυροδρόμια πιό κάτω,  να κοιτάξει το άσπρο μπουρνούζι που στεγνώνει στο μπαλκόνι,  να σπρώξει την σιδερένια εξώπορτα,  να πάρει το ασανσέρ για τον τρίτο,  να κτυπήσει το κουδούνι,  να της ανοίξει και να δώσει ένα φιλί στο νεαρό αγόρι που πριν λίγες μέρες,  όσο να αποχαιρετιστούν από εκείνη τη σύντομη συνάντηση,  της έδειχνε το σπίτι του..  

ΠΗΓΗ:


Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

«Φ. Πεσσόα» [Από το blog “Roadartist”]



Πριν από τρεις ημέρες, στις 17.6.2012, στο blogRoadartist” διαβάσαμε αυτό:


Φ.Πεσσόα

Κουβαλάω στην καρδιά μου, 
Σαν σε χρηματοκιβώτιο που δεν κλείνει γιατί είναι γεμάτο,
Όλα τα μέρη απ' όπου πέρασα,
Τα λιμάνια όλα όπου πήγα, 
Όλα τα τοπία που είδα απ' τα παράθυρα, τα φινιστρίνια
Ή τα καταστρώματα, κάνοντας όνειρα.
Κι όλα αυτά, που είναι πολλά
Είναι λίγα γι' αυτό που θέλω. 

Σταυρώνω τα χέρια στο τραπέζι, βάζω το κεφάλι στα χέρια, 
Και θέλω να κλάψω, αλλά δεν ξέρω πού τα δάκρυα να ψάξω... 
Όσο προσπαθώ τη λύπη μου να κρατήσω, δεν κλαίω, 
Η ψυχή μου κομμάτια 
Κάτω από τον κυρτό δείκτη που την αγγίζει...
Τί θα γίνει μ' εμένα; Τί θα γίνει μ' εμένα; 

Κάνε με ανθρώπινο, ώ νύχτα, κάνε με αδελφικό, φιλότιμο. 
Μόνο με ανθρωπιά μπορεί κανείς να ζήσει. 
Τους ανθρώπους μόνο αγαπώντας, τη δράση, 
Τη ματαιότητα της δουλειάς, 
Μόνο έτσι - αλοίμονό μου! - μόνο έτσι μπορεί κάποιος να ζήσει.
Μόνο έτσι, ω νύχτα, εγώ,
Ποτέ δε θα μπορέσω εγώ να ζήσω έτσι! 

Κάνε με μητρικό, ήρεμη νύχτα... 
Εσύ, που αφήνεις τον κόσμο στον κόσμο, εσύ που είσαι η ειρήνη, 
Εσύ που δεν υπάρχεις, που είσαι μόνο η απουσία του φωτός, 
Εσύ που δεν είσαι πράγμα, τόπος, ουσία, ζωή, 
Πηνελόπη που υφαίνεις ξεφτισμένο πρωινό από τη σκοτεινιά σου, 
Κίρκη ανύπαρκτη των ανθρώπων με πυρετό, των αναίτια θλιμμένων,
 Έλα σ΄εμένα, ω νύχτα, πάρε με απ' το χέρι, 
Και γίνου δροσιά κι ανακούφιση, ω νύχτα, στο μέτωπό μου...

Φερνάντο Πεσσόα

ΠΗΓΗ:


Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

«...» [Από το blog “Ελληνίδα”]



Πριν από τέσσερεις ημέρες, στις 15.6.2012, στο blog “Ελληνίδα”, διαβάσαμε αυτό:


....

Μου είχες πει ότι υπήρχα πριν και ότι θα υπάρχω μετά από σένα. Δίκιο είχες. Κι' η αλήθεια είναι ότι είμαι καλύτερα χωρίς εσένα. Εκτός από εκείνες τις στιγμές που ξυπνάει εκείνο το κομμάτι που αναγκάζομαι να κρατώ ναρκωμένο. Σήμερα θυμήθηκα το πόσο ευτυχισμένη ένοιωθα όταν σε αγαπούσα κι' έκλαψα.


ΠΗΓΗ:

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

«Agapiti Angela, sou grafo greeklish…» [Από το blog “ Rodia Mixer”]



Μόλις χθες, 17.6.2012, στο blogRodia Mixer”, διαβάσαμε αυτό:


Agapiti Angela, sou grafo greeklish…

Sou grafo greeklish gia na me katalabeis. Ola kala, ekei sti Germania? Edo ta psilofernoume bolta, osoi den pesame akoma apo ta mpalkonia, ennoeitai. Hlios, 8alassitsa, zestoula, araxtoi, opos mas fantazesai. Giati na sou xalaso tin eikona? Poia eimai 'go pou 8a sou po oti emeis edo doulevoume diplasia apo esas ekeipera kai plironomaste ta misa? Esy ta 3ereis poly kala apo tous pinakes me ta noumera, mono pou oi ari8moi den lene olokliri tin ali8eia -fantazomai oti to gnorizeis kai avto.
Apo tous pinakes leipei enas algori8mos pou 8a tous ekane pio sostous. O algori8mos tis evtyxias! Gia touto sou grafo, mipos baleis kapoio kalo paidi na stipsei to myalo tou na brei avto to magiko algori8mo pou 8a anakoufisei tous evropaious polites kai olous tous an8ropous. Gia sena to leo, pou katalabaineis monaxa apo ari8mous. Emeis edo, katalabainoume apo an8ropia, ti deixnoume ka8e kalokairaki pou erxeste na mas episkefteite kai na kolympisete sti xora mas.
Agapiti Angela, den 8elo na sympsifiso avta pou sas xrostame me avta pou mas xrostate giati 8a bgainate xamenoi, epeidi mas xrostate para polla -kai oxi mono xrimata, alla kai xrimata. Xoris emas, 8a ypirxe o kosmos opos ton 3eroume? Xoris to pnevma, xoris to myalo mas? Xoris ta xeria mas pou doulepsan sklira gia na xtistei i Germania kai i simerini Evropi?
Agapiti Angela, 3ero oti to exeis sxediasei kala to pragma, proetoimazontas tous polites tis xoras sou me to sixameno dimosievma tou Focus, ekeino me to daxtylo tis Afroditis. Molis diabases tous pinakes me tous ari8mous kai eides poso kerdise i Germania apo ti symmetoxi tis sto euro, eipes "A, ti kala, kairos na fevgoume!" kai ebales to sxedio mprosta me ti gnosti germaniki diplomatia pou -tis bgazo to kapelo!- ola ta diastreblonei, baftizei to kreas psari kai to troei xoris na amartanei. Etsi, baftises tin Ellada (kai tis noties xores, giati mono mia Ellada den ftanei) axristes kai tempelikes kai krybesai apo piso tous, oti taxa emeis ftaime pou katarreei i evrozoni!
Tespa, 8a er8o na sta e3igiso ki apo konta, na blepomaste sta matia, 8a fero kai mezedakia pou sou aresoun, na keraseis kammia mpiritsa... Ola lynontai me ti sizitisi agapiti mou Angela, den xreiazontai fones kai apeiles.
Panta diki sou, se aspazomai,
Rodia


ΠΗΓΗ:

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

«Οι κερασιές που άνθισαν, γέμισαν “καρπούς”» [Από το blog “Άρωμα Γυναίκας”]



Πριν από πέντε μέρες, στις 12.6.2012, στο blog “Άρωμα Γυναίκας”  της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:



Οι κερασιές που άνθισαν, γέμισαν “καρπούς”

Κάτω απ΄τα πυκνά φύλλα ζωηρεύουν κατακόκκινοι καρποί, δροσιάς ανάσα, απ΄τα δέντρα που φυτέψαμε...
Αν αγνοήσεις τη ζωή που κρέμεται απ΄τα τσαμπιά, δεν γίνεται να γευτείς χρώμα και άρωμα, απ΄τη συνέχεια της ελπίδας!
Δυό παιδικά μάτια, σκέφτομαι, να τριγυρίζουν εκεί, κοντά στις ρεματιές ή στο άνυδρο αυλάκι, προσπερνώντας με αθωότητα, τα λάθη και τις δοκιμασίες!
Θα πατήσουν στη γη πιο γερά, πιο σταθερά και τότε, ελπίζω ακόμη, θα γευτούν και θα χορτάσουν!
Στις ρίζες τους αφήνω σήμερα μια ευχή δυνατά, να φωτίσει καλύτερο το μέλλον του.... τους!

ΠΗΓΗ:

Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

«Της παραλυσίας... (αναδημοσίευση)» [Από το blog “Η ζωή είναι ωραία”]



Πριν από έξι εβδομάδες, στις 5.5.2012, παραμονή των εκλογών και τότε, στο blog “Η ζωή είναι ωραία”  της Σοφίας Κου, διαβάσαμε αυτό:


Της παραλυσίας... (αναδημοσίευση)

Τι περίεργη σύμπτωση! ...;
Οι εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 θα διεξαχθούν την Κυριακή του παραλύτου. Που είναι ταυτόχρονα και η ημερομηνία της επετείου της παράδοσης της χώρας στους Γερμανούς.
Και το ακόμη περιεργότερο:
Ο παράλυτος της Βηθεσδά, για τον οποίο γίνεται λόγος στη σχετική περικοπή της ημέρας, υπέφερε απ' την παράλυση τριάντα οχτώ ολόκληρα χρόνια. Όσα κι εμείς απ' το καθεστώς της δικομματικής πολιτικής παραλυσίας. 
Και είναι χαρακτηριστική η ερώτηση του Χριστού προς τον παράλυτο: 
Θέλεις, του είπε, να γίνεις καλά;
Και θα ήταν τελείως αφύσικο, αν ο παράλυτος έλεγε ότι δεν θέλει ν' απαλλαγεί απ' το αφόρητο πολυχρόνιο μαρτύριό του.
Και όμως αυτό, το πάντων παρολογότατο, ισχύει για μια σημαντική μερίδα Ελλήνων πολιτών. Οι οποίοι δεν θέλουν ν' απαλλαγούμε απ' το καθεστώς της δικομματικής παραλυσίας και προδοσίας, για χάρη της της γερμανικής αποικιοκρατίας.
Το καταδικάζουν, ενδεχομένως, με τα λόγια!
Γιατί ντρέπονται να πούνε φανερά ότι, κατά βάθος, το συμπαθούν και με κάθε τρόπο το υποστηρίζουν. Γιατί σαν τους φαρισαίους θέλουν να φαίνονται καλοί και δίκαιοι μπροστά στα μάτια των ανθρώπων ...;
Όταν όμως έρχεται η μέρα των εκλογών και η ώρα της ψηφοφορίας, αφήνουν το δόλιο και υποκριτικό χαρακτήρα τους να διαπράξει εκεί, πίσω από το παραβάν, το δολοφονικό και ανόσιο έργο τους.
Μετά τη θεραπεία ο Χριστός συνάντησε και πάλι τον παράλυτο:
Είδες, του είπε, πόσο ωραίο είναι να έχεις την υγεία σου!
Είναι καιρός να συνειδητοποιήσεις ότι τόσα χρόνια υπέφερες εξαιτίας των αμαρτιών σου. Πρόσεξε, λοιπόν, μην επαναλάβεις τα ίδια, για να μην πάθεις ακόμη χειρότερα.
Κι αυτό επαναλαμβάνει και σε μας σήμερα:
Η πολιτική παραλυσία και η δική σας παράλυση, μας λέει, οφείλεται στις προσωπικές και, ιδιαίτερα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, στις κοινωνικές σας αμαρτίες.
Τόσα χρόνια οι ψεύτες και οι κλέφτες και οι απατεώνες πολιτικοί σας λήστευαν ποικιλοτρόπως. Κι όμως εσείς, κάθε τέσσερα χρόνια, που σας δινόταν η ευκαιρία ν' απαλλαγείτε απ' αυτούς τους ξαναψηφίζατε.
Και τους δίνατε έτσι τη δυνατότητα να συνεχίσουν το ολέθριο για σας και την πατρίδα κακούργημά τους.
Και να πού σας κατάντησαν!
Να ζείτε σε μια απ' τις πιο όμορφες και πιο πλούσιες χώρες του κόσμου κι όμως να είστε ένας απ' τους πιο δυστυχισμένους και εξευτελισμένους λαούς της Γης.
Κι αναρωτιέται κανείς, αλήθεια, δεν σας αρέσει η ελευθερία και η αξιοπρέπεια!
Ίσως κάποιους από σας να μη σας έχει αγγίξει ακόμη η δυστυχία. Έχει όμως συνθλίψει και συντρίψει τους συνανθρώπους σας. Που είναι άστεγοι και πεινασμένοι. Και αυτοκτονούν απ' την απελπισία.
Και ασφαλώς δεν θ' αργήσει να έρθει και η δική σας η σειρά. Γιατί η τσουνάμι της παραλυσίας δεν γνωρίζει όρια ...;
Και είναι τώρα η τελευταία ευκαιρία, που σας δίνεται, να σταματήσετε τον κατήφορο προς την καταστροφή.
Γιατί είναι αδιανόητο να νομιμοποιήσετε και να επικυρώσετε με την ψήφο σας την προδοσία, τη σκλαβιά και τη λεηλασία σε βάρος της πατρίδας σας και του εαυτού σας!
Όπως έχουν το απύθμενο θράσος να σας ζητούν οι αρχιτέκτονες του πρωτοφανούς αυτού ανοσιουργήματος να κάμετε! Κάνοντας το άσπρο μαύρο και βαφτίζοντας το φως σκοτάδι. Όπως υπαγορεύουν τα σκοτεινά συμφέροντα τα δικά τους και των πατρώνων τους! Κι ακόμη ...;
Μπορεί να είστε τόσο διεστραμμένοι, ώστε να μη θέλετε το καλό της πατρίδας και των συνανθρώπων σας; Και, αντίθετα, να νιώθετε ευχαρίστηση με τη δυστυχία και την καταστροφή τους!
Εγώ σας έδωσα σάρκινες καρδιές. Γιατί όμως εσείς τις κάματε πέτρινες;
Ως πότε θα πηγαινοέρχεστε από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη! Από τις πράσινες κάμπιες στις γαλάζιες ακρίδες! Απ' τα Σόδομα στα Γόμορρα!
Μέχρι τώρα συμπεριφερόσασταν, απέναντί τους, σαν πρόβατα, γιατί σας εξαπατούσαν με την προβιά, που φορούσαν.
Τώρα όμως, που έβγαλαν τις προβιές και είδατε τα λυκοτόμαρά τους και δοκιμάσατε τα λυκόδοντά τους, είναι αδιανόητο να συμπεριφέρεστε κατά τον ίδιο τρόπο!
Και να φτάσετε στο κατάντημα να θέλετε ν' ανακηρύξετε και πάλι τους ολετήρες σας προστάτες και σωτήρες σας!

παπα-Ηλίας


ΠΗΓΗ:


Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

«Το θαύμα ενός λουλουδιού» [Από το blog “Ελληνίδα”]



Πριν από πέντε ημέρες, στις 10.6.2012, στο blog “Ελληνίδα”, διαβάσαμε αυτό:


Το θαύμα ενός λουλουδιού
            Χειμώνα - καλοκαίρι όλο και κάποιο ανθάκι θα υπάρχει στον κήπο μου, τα βλέπω κάθε μέρα χρόνια τώρα. Κι' ακόμα μένω έκθαμβη. Αν μπορούσαμε να δούμε καθαρά το θαύμα ενός και μόνο λουλουδιού θ' άλλαζε όλη μας η ζωή, είπε ο Βούδας.

ΠΗΓΗ: