Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

«Λευκή σημαία» [Από το blog “ANemos”]



Πριν από πέντε ημέρες, στις 26.1.2013, στο blogANemos διαβάσαμε αυτό:


Λευκή σημαία
            Που είχαμε μείνει;
Στο πουθενά...
Ή μάλλον στα ίδια που παραμένουν τα ίδια αλλάζοντας ταχύτατα...
Διαψεύσεις επί διαψεύσεων.
Αλλιώς ξεκινάς κι αλλού βρίσκεσαι χωρίς καν να το αντιλαμβάνεσαι. Κανείς δεν το αντιλαμβάνεται ή όλοι κάνουμε την πάπια. Καρκινοβατώντας προς το τέλος που μας πλησιάζει.
Καρκινοβατούμε σε έναν διάδρομο γυμναστηρίου ή στον τροχό στο κλουβάκι των χάμστερ.
Η συντριβή και η μελαγχολία εκφράζεται ως το ηλίθιο βλέμμα της αγελάδας.
Βλέμματα ακατοίκητα...
Πλήρης αποσύνδεση.
Στο "χώρο" μου σφιχταγκαλιαζόμαστε με τα ζέοντα πτώματα των Παλιών Μέσων που βρομάνε χαρτίλα και μελάνι... Ο επιθανάτιος ρόγχος των τηλεοπτικών μέσων γίνεται εκκωφαντικός... Και τα πάλαι ποτέ Κοινωνικά Δίκτυα φεϊσμπουκοποιούνται ασύστολα με τις "βυζάρες" να πνίγουν την επί χρόνια εμβρυακή δημοσιογραφία των πολιτών. Τα τσολάκια και τα πορνοτρόλ κλέβουν την παράσταση ενώ τα πιο ουσιαστικά tweet αποσυντίθενται πριν συμπληρωθούν 140 χαρακτήρες.
Πως να ξεπεράσεις το ξέκωλο όταν η ίδια σου η συνείδηση ξεκωλιάζεται καθημερινά με αφόρητους συμβιβασμούς και υποχωρήσεις.
Ποιο είναι το πουτανάκι τελικά;
Το σεξουαλικά αχόρταγο άβαταρ ή ΕΣΥ;
Ελα τώρα! Ξέρεις... Μέτρα τα fav και θα το εμπεδώσεις...
Την ατζέντα την καθορίζουν πλέον οι πιο ντέσπερετ γιατί είναι πιο αποφασισμένοι και απείρως πιο διεισδυτικοί...
Και μαζεύουν όλο το χαρτί τι στιγμή που εσύ ούτε καν πληρώνεσαι...
Βλάκα!
Βαθιά βλάκα... (Α! Ξέχασα! Αθωώθηκε κι ο φουκαράς ο Τσιπρόπουλος μετά από 7 χρόνια ταλαιπωρίας... Και διηγώντας τα κλαις...........)

Ξανά στο "χώρο" μου: από παράσιτα της κοινωνίας τώρα καταντήσαμε αμοιβάδες και σύντομα περνάμε σε μετάλλαξη φυτοπλαγκτόν...
Ποια ήταν η τελευταία φορά που διάβασες ένα εμπνευσμένο ή έστω καλογραμμένο κείμενο σε εφημερίδα ή περιοδικό;
Πρέπει να έχει περάσει δεκαετία!
Και βάλε...

Το σκοτάδι βαθαίνει... Δεν θα επιστρέψουμε ποτέ στο πίσω... Δεν πάμε και πουθενά μπροστά...
Τελικά επιβεβαιώνεται η δοξασία πως όταν είσαι σε κωματώδη κατάσταση συνεχίζεις να αισθάνεσαι και να σκέφτεσαι.
Μόνο που αισθάνεσαι την οσμή του θανάτου και σκέφτεσαι ακατανόητες αηδίες.

Η παράδοση είναι πλήρης και ολοκληρωτική... Μόνο λευκές σημαίες γύρω μας

ΠΗΓΗ:


Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

«Τόσοι φόροι σε “μη ενεργό” πληθυσμό; Την πατήσατε!» [Από το blog “ Ροϊδη εμμονές”]



Πριν από είκοσι ημέρες, στις 10.1.2013, στο blog “Ροϊδη εμμονές” , διαβάσαμε μεταξύ άλλων αυτό:


Τόσοι φόροι σε “μη ενεργό” πληθυσμό; Την πατήσατε!

Ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός ανήλθε σε 3.344.478 άτομα   
Το κυβερνητικό «τριολέ» δεν φαίνεται να επικοινωνεί με την πραγματικότητα. Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε το προφανές, όλα τα στοιχεία, όλοι οι δείκτες, η καθημερινότητα βοά. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αντίληψη. κι όμως…
Οι ίδιοι, οι νεκροθάφτες, επαναλαμβάνουν, συνεχώς κι όπου βρεθούν, περί «διεύρυνση της φορολογικής βάσης» που είναι αναγκαία. Σύμφωνοι. Ποιος θα διαφωνούσε;  –κι αναρωτιέται κανείς. Ποια διεύρυνση και Ποια βάση εννοούν; Όταν συρρικνώνεις με την επίμονη, πείσμωνα (μάλλον πειθήνια και ιδιοτελή) λαθεμένη πολιτική σου, τον ενεργό πληθυσμό της χώρας –γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα, τότε τα περί «διεύρυνσης της φορολογικής βάσης» είναι κούφιος βερμπαλισμός, ούτε καν λαϊκισμός. Εκτός κι αν μιλάς για την εποχή όπου οι περισσότεροι από εμάς θα παραθερίζουν εις τόπο χλοερό -ζήσε Μάη να φας τριφύλλι – Τόσο μακροπρόθεσμα…
Σήμερα τουλάχιστον, ένα σημαντικό μέρος αυτής της βάσης είναι εξ αντικειμένου ενεργά ανύπαρκτος: «Οι οικονομικά μη ενεργοί, δηλαδή τα άτομα που δεν εργάζονται ούτε αναζητούν εργασία, μειώθηκαν κατά 23.828 άτομα σε σχέση με τον Οκτώβριο του 2011 (μείωση 0,7%) και κατά 7.478 άτομα σε σχέση με τον Σεπτέμβριο του 2012 (μείωση 0,2%), στα 3.344.478 άτομα. Συνολικά, ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός ανήλθε σε 3.344.478 άτομα»…
Επίσης: Μειώνονται σταθερά οι απασχολούμενοι:
  • Το σύνολο των απασχολουμένων εκτιμάται ότι ανήλθε σε 3.680.894 άτομα.
  • Την ίδια ώρα, οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά 309.335 άτομα σε σχέση με τον Οκτώβριο του 2011 (μείωση 7,8%) και κατά 16.015 άτομα σε σχέση με τον Σεπτέμβριο του 2012 (μείωση 0,4%) και διαμορφώθηκαν σε 3.680.894 άτομα.
Λογικό, αφού:
«Νέο ρεκόρ σημείωσε η ανεργία στη χώρα τον Οκτώβριο. Αυτή τη φορά σκαρφάλωσε στο 26,8% από 19,7% που ήταν τον Οκτώβριο του 2011 και 26,2% αντιστοίχως, τον Σεπτέμβριο του 2012….»
Φαντάζει λοιπόν παράλογο η κυβέρνηση να κινείται σαν να μην συνειδητοποιεί την όλη κατάσταση.
Αλλά ας αφήσω να τα πει καλύτερα από μένα ο κ. Λακόπουλος –που δεν τον λες κι αριστερό:
«Η σημερινή κυβέρνηση κινείται μακριά από τη συνειδητοποίηση αυτών των κανόνων στην άσκηση φορολογικής πολιτικής. Ετοιμάζει έναν νέο φοροεισπρακτικό νόμο με άγριες διαθέσεις, σχεδιάζει να βάλει φόρους ακόμη και στα εγκαταλειμμένα χωράφια και στηρίζει την τρέχουσα επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων της στα έσοδα από τη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας που είχαν επιβάλει οι προκάτοχοί της. Της περνάει άραγε από το μυαλό - αν έχουν οι κυβερνήσεις μυαλό - ότι μπορεί στο τέλος να μην καταφέρει τίποτε από όλα αυτά;
Ξαφνικά μπορεί να βρεθεί μπροστά σε γενική άρνηση καταβολής των φόρων, από αντικειμενική αδυναμία. Το κίνημα «δεν πληρώνω» δεν κατάφερε και πολλά πράγματα, αλλά το κίνημα «δεν μπορώ να πληρώσω», θα είναι πανίσχυρο.
Ενα παράδειγμα. Αυτήν την περίοδο οι κάτοχοι ακινήτων - με αυτόν τον βαρύγδουπο χαρακτηρισμό νοούνται και όσοι απέκτησαν κάποτε ένα σπίτι στερούμενοι πολλά, αλλά και όσοι απλώς το κληρονόμησαν - παραλαμβάνουν τις ειδοποιήσεις για τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας του 2010. Περί τον Ιούνιο υπολογίζεται να έλθει, αυξημένος, ο αντίστοιχος φόρος για το 2011, ενώ παράλληλα πολλοί πληρώνουν ακόμη τις δόσεις για το ΕΤΑΚ. Και βεβαίως πρέπει να πληρώσουν την αυξημένη φορολογία εισοδήματος, τα φουσκωμένα τιμολόγια των ΔΕΚΟ και διάφορες άλλες επιβαρύνσεις, όπως τα δημοτικά τέλη, ασφαλιστήρια συμβόλαια κ.λπ. Εννοείται ότι τα εισοδήματα εν τω μεταξύ μειώνονται. Τι κάνει τον Γιάννη Στουρνάρα να πιστεύει ότι οι πολίτες μπορούν να τα πληρώνουν όλα αυτά; Κάποιος που απέκτησε κάποτε ένα ακίνητο, με οποιονδήποτε τρόπο - και ιδίως αν δεν προέρχεται από το προσωπικό του εισόδημα - από πού προκύπτει ότι είναι σήμερα σε θέση να πληρώσει αυτές τις ογκώδεις και  απρόβλεπτες επιβαρύνσεις; Πώς είναι δυνατόν να επιβάλλονται φόροι - πέραν του φόρου εισοδήματος - με κριτήρια παλαιοτέρων ετών; Γιατί θα έπρεπε κάποιος να φανταστεί πριν από 5-10χρόνια ότι θα του ζητούσουν να πληρώσει για το σπίτι του - ώστε να κάνει έστω ειδικές οικονομίες γι’ αυτόν τον σκοπό;»

Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ακούει κανείς τον γεμάτο επιστημονικές περγαμηνές από πτυχία και μάστερ κ. Στουρνάρα να λέει για την εξωφρενική εξίσωση τιμής και Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης με το αυτό της κίνησης και που στο αίτημα εκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν ξεπαγιάσει να απαντά νέτα-σκέτα  «δεν υπάρχουν δημοσιονομικά περιθώρια» -δηλαδή αν ακολουθούμε κατά γράμμα το ευαγγέλιο, γνωστό και ως Μνημόνιο, τότε αγαπητέ κ. Στουρνάρα, δεν μας χρειάζονται τα φώτα σου, ούτε οι οικονομικές σου σπουδές, είσαι ένας απλός διαχειριστής, ένας εντολοδόχος –αυτός είσαι, εάν δεν μπορείς να προσαρμόσεις ένα δημοσιονομικό πρόγραμμα στις συγκεκριμένες, εξαιρετικά ιδιάζουσες συνθήκες της χώρας. Πολιτικούς χρειάζεται η χώρα, όχι μπάτλερ. Προσαρμόστε βρε άνθρωποι μπρος στα κάτω τους φόρους και τα ΕΦΚ και θα δείτε τα έσοδα κάπως να καλυτερεύουν –χειρότερα πάντως δεν θα είναι.
Το επαναλαμβάνω προς εμπέδωση: Συνολικά, ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός ανήλθε σε 3.344.478 άτομα –ανακοινώθηκε σήμερα! 
-          Προσθέστε σ’ αυτούς τους μισθωτούς που έχασαν 20-30-40% των αποδοχών τους…
-          Προσθέστε αυτούς που δουλεύουν με τον βασικό των €582
-          Προσθέστε αυτούς με το «ελαστικό» ωράριο
-          Προσθέστε τις μειωμένες συντάξεις.
Αυτό που βρίσκεται υπό διαρκή διεύρυνση είναι ο αριθμός των οικονομικά μη ενεργών.
Χωνέψτε το, αυτή θα είναι για καιρό ακόμη, η φορολογική βάση.
(Προσθέστε, εάν το επιθυμείτε, και κάποιους μεγαλο-προνομιούχους που αποτελούν το 1-2-3 ίσως και το 4% που δεν έχετε ακόμη, ούτε προτίθεστε να φορολογήσετε)

ΠΗΓΗ:


Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

«Το ταμπού των εξοπλισμών» [Από το blog “ Ροϊδη εμμονές”]



Πριν από είκοσι ημέρες, στις 9.1.2013, στο blog “Ροϊδη εμμονές” , διαβάσαμε μεταξύ άλλων αυτό:


Το ταμπού των εξοπλισμών

Διαβάζω στο capital.gr (3.1-Μαρίνα Μάνη): «Στρατιωτικοί εξοπλισμοί παρά… τη φτώχεια

Ούτε μία ώρα δεν διήρκεσε η χθεσινή συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ στο Μαξίμου. Γρήγορα και ομόφωνα εγκρίθηκε η εισήγηση του υπουργού Εθνικής Αμυνας Π. Παναγιωτόπουλου για την προμήθεια 67 ανταλλακτικών κινητήρων αεροσκαφών F-16 Block 52+ που θα υλοποιηθεί μέσα από διακρατική συμφωνία με τις ΗΠΑ. Κατά την ενημέρωση, το κόστος θα ανέλθει στα 183,7 εκατ. ευρώ, που θα «απλωθεί» στα επόμενα πέντε χρόνια, ενώ οι εν λόγω κινητήρες αντιστοιχούν στο ήμισυ των F-16 που διαθέτει η πολεμική Αεροπορία της χώρας. Πέραν αυτής της προμήθειας, στο Πεντάγωνο έχουν φτάσει εισηγήσεις από τις ηγεσίες και των τριών «όπλων» για νέες, γενναίες, παραγγελίες σε στρατιωτικό εξοπλισμό… σε πείσμα της μεγάλης οικονομικής κρίσης και της σκληρής λιτότητας. Περιλαμβάνουν δε, από μεταφορικά ελικόπτερα, αεροσκάφη και φρεγάτες, μέχρι ναρκοθηριευτικά, ερπυστριοφόρα και αμφίβια τεθωρακισμένα. Το συνολικό κόστος αγγίζει τα 10 δισ. ευρώ, ωστόσο για να μη προκληθούν αντιδράσεις προβλέπεται (και προτείνεται) να γίνει η αποπληρωμή τους σε βάθος εφταετίας ή και δεκαετίας.Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές πρέπει «να κρατάμε μικρό καλάθι», καθώς «ναι μεν υπάρχουν πιέσεις… έσωθεν και έξωθεν για τις νέες προμήθειες», ωστόσο το ύψος των παραγγελιών θα εξαρτηθεί από τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας και τις συμφωνίες με τους δανειστές. ‘Εκτός κι αν οι τελευταίοι δώσουν το πράσινο φως για το σύνολο των παραγγελιών’, η επισήμανση».
Θα περίμενε κανείς να έχουν εκδηλωθεί σκληρές αντιδράσεις από τα κόμματα της Αριστεράς, αλλά προς το παρόν στηρίζουμε τις ελπίδες μας για περιορισμό αυτής της παράλογης δαπάνης στους «δανειστές», που θα βρεθούν στο δίλημμα ποιους να υποστηρίξουν τους τραπεζίτες ή τους εμπόρους όπλων ή θα βρουν τη χρυσή τομή και για τους δυο. Η Αριστερά είναι εγκλωβισμένη στα σενάρια κυβερνητικής συνεργασίας με το εθνικόφρον κόμμα Καμμένου και στο πατριωτικό προφίλ που καλλιεργεί και μέχρι στιγμής δεν βρήκα τίποτα περισσότερο από την αναδημοσίευση του ρεπορτάζ του capital.gr στο iscra.gr, καμμία επίσημη κεντρική τεκμηριωμένη πολιτική αντίδραση.
Διαβάζω επίσης: (Εφημερίδα Συντακτών-03/01/): «…στη χθεσινή «Die Welt» ο Γερμανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Χένρικ Μ. Μπρόντερ….υπογραμμίζει ότι η Γερμανία είναι συνυπεύθυνη για τα σημερινά πάθη των Ελλήνων αφού αντί να τους βοηθά σκέφτεται το δικό της όφελος. Καυτηριάζει τη χώρα του για την πώληση οπλικών συστημάτων προς την Ελλάδα η οποία, όπως γράφει, δεν έχει επαρκείς πόρους για την αγορά τους ενώ καταγγέλλει τον φαύλο κύκλο χρηματοδότησης της Ελλάδας, που σκοπό έχει να εξυπηρετήσει τα οικονομικά συμφέροντα των πωλητών (όπλων) και των τραπεζών
-Διαβάζω στο Έθνος (26.12): «ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ-DIE LINKE. Γκίζι: Να μειώσει η Ελλάδα στο 50% τις εξοπλιστικές δαπάνες για να λάβει βοήθεια. Οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα μειώνονταν κατά 50% οι εξοπλιστικές δαπάνες και θα φορολογηθεί η περιουσία, θα έδινε η γερμανική «Αριστερά» (Die Linke), δηλώνει ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος, Γκρέγκορ Γκίζι, σε συνέντευξή του στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων…».
Μια και μιλάμε για αντιδράσεις Γερμανών στους εξοπλισμούς μας (να οφείλεται στο ότι μας μισούν που τους νικήσαμε στον πόλεμο, όπως δήλωνε ιστορική μορφή της πολιτικής μας σκηνής μετακινούμενη μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Αριστεράς;), καταφεύγω σε δήλωση του Κον Μπεντίτ (14.9.2011) ο οποίος συνεχίζει να στηλιτεύει τη χώρα του και τη Δύση για τον παραλογισμό των ελληνικών εξοπλισμών. «Ο ελληνικός λαός ζει αναπαράγοντας τη μυθοπλασία του. Για λόγους ιστορικούς και φιλοσοφικούς η Ελλάδα είναι μέρος της ευρωπαϊκής κληρονομιάς, όμως ξοδεύατε το 4% του ΑΕΠ σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Μιλάτε συνέχεια για τον τουρκικό κίνδυνο. Η συνθήκη της Λισσαβόνας κατοχυρώνει την αμοιβαία προστασία των κρατών-μελών – η άμυνά σας είναι η ΕΕ. Με την οικονομία που έχετε δεν μπορείτε να αυξάνετε τις στρατιωτικές σας δαπάνες με τον ίδιο ρυθμό. Ως γνωστόν εξάλλου, η διαφθορά εισχωρεί σε τέτοιους μηχανισμούς – εξοπλισμών και μυστικών υπηρεσιών. Ή μήπως νομίζετε, ότι ο εξοπλισμός σας λειτουργεί αποτρεπτικά, φοβίζει τους Τούρκους;» δήλωσε ο επικεφαλής των Πρασίνων στην Ευρωβουλή Ντανιέλ Κον Μπεντίτ».
Σίγουρα ο Μπεντίτ είναι όργανο της Άγκυρας. Διαβάζω: «Την πρόθεσή του να συζητήσει με τον πρωθυπουργό Γ.Παπανδρέου αμοιβαία μείωση των εξοπλισμών επιβεβαιώνει ο Τούρκος πρωθυπουργός, ο οποίος επισκέπτεται αύριο την Αθήνα, επιχειρώντας να περάσει μήνυμα φιλίας και αλληλεγγύης στο πνεύμα των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες», που προωθεί τον τελευταίο καιρό η Άγκυρα. Μιλώντας στη ΝΕΤ, ο κ. Ερντογάν επιβεβαίωσε την παραμονή της επισκέψεώς του ότι ένα από τα θέματα που θα συζητήσει στην Αθήνα είναι «και η μείωση των εξοπλισμών, διότι και οι δύο χώρες έχουν τεράστιες αμυντικές δαπάνες και μ’ αυτό τον τρόπο θα πετύχουν μεγάλη εξοικονόμηση» (ΤΟ ΒΗΜΑ 13/05/2010).
Η επιμονή του κ.Ερντογάν στο θέμα είναι πολύ ύποπτη, μάλιστα για να μας ρίξει στάχτη στα μάτια κατηγορεί και την ίδια την πατρίδα του: «Ταγίπ Ερντογάν-«Οι εξοπλισμοί χαντάκωσαν την Ελλάδα». Σιβυλλική δήλωση του τούρκου πρωθυπουργού για «φανταστικούς εχθρούς» που κατασκεύασαν η Αθήνα και η Αγκυρα»  (ΤΟ ΒΗΜΑ, 6/10/2010-Ν.Χασαπόπουλος).
Αυτοί οι ξένοι έχουν βαλθεί να μας δυσφημήσουν. Ήταν τυχαία η λίστα Λαγκάρντ; Είναι τυχαία τα ρεπορτάζ του Spiegel και του Reuters κατά των Ελλήνων καπιταλιστών; Είναι τυχαία η πρόταση του προέδρου των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών κ.Ζίγκμαρ Γκάμπριελ (18.11.2012) να «παγώσουν» οι περιουσίες των πλούσιων Ελλήνων στην Ευρώπη και η ρητή τους απαίτηση ως όρου παροχής βοήθειας να συμμετάσχουν οι εύποροι Έλληνες στην προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας μας. Ήταν τυχαίο ότι ο αγγλικός Τύπος (25.10.2011) στοχοποίησε φτωχούς μητροπολίτες (τι έγινε η έρευνα του ΣΔΟΕ, σταμάτησε μετά τη συνάντηση με τον κ.Ιερώνυμο;), που αγόρασαν ένα πολυτελές σπιτάκι για τα γηρατειά τους στο Λονδίνο;
-Για να σοβαρευτώ λίγο, νομίζω πως η Αριστερά οφείλει εκτός από τις αβανταδόρικες υποθέσεις (Παπακωνσταντίνου), εκτός από τον κ.Βενιζέλο που ορθότατα υποψιάζεται, να βάλει στο στόχαστρό της κάθε ντόπιο μεγαλοαπατεώνα, κάθε ληστρική ή προνομιούχο κοινωνική ομάδα, να σπάσει τα ταμπού των εξοπλισμών και της Εκκλησίας, παράλληλα με τα μεγάλα της σοσιαλιστικά και ανατρεπτικά οράματα, που έτσι κι αλλιώς θα αργήσουν (φοβάμαι πάρα πολύ) να πραγματωθούν. Αν δεν το κάνει συστηματικά, στοιχειοθετημένα, επίμονα ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ, ταυτόχρονα με συγκεκριμένες ώριμες προοδευτικές μεταρρυθμιστικές προτάσεις τις οποίες αμελεί, θα αφήσει τον κ.Σαμαρά με τους (το θρασύ και το γραφικό) συνεταίρους του να παριστάνουν τους  Αγγέλους της κάθαρσης και τους στρατιώτες της Μεταρρύθμισης, εκτός και αν η Αριστερά έχει εκχωρήσει το καθήκον αυτό στο σοβαρό κομμάτι των πολιτικών και των δημοσιογράφων της Ε.Ε.

ΠΗΓΗ:


Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

«Τα πουλιά» [Από το blog “Φεγγαραγκαλιές”]



Πριν από δύο εβδομάδες,  στις 14.1.2013, στο blog “Φεγγαραγκαλιές” , διαβάσαμε αυτό:


Τα πουλιά
            Αυτά τα αμέτρητα πουλιά που με καλημερίζουν τα πρωινά,  αυτό το αχανές σμήνος από μαύρα φτερωτά πλάσματα που πετούν με ορμή γύρω από τα σπίτια της γειτονιάς μου,  σαν να θέλουν να υπενθυμίσουν,  να πληγώσουν,  να φλυαρίσουν,  ή απλά να δηλώσουν την παρουσία τους..  είναι τόσο ελεύθερα,  τόσο αδάμαστα, τόσο όμορφα και τόσο δεμένα μεταξύ τους ακόμη κι όταν δύο και τρία ή και περισσότερα σμήνη ενώνονται το ένα με το άλλο,  ακόμη και τότε διατηρούν την προσωπική τους δύναμη φτιάχνοντας απίστευτα σχήματα που μπερδεύονται το ένα με το άλλο αλλά τόσο μαγικά,  και με τόση ισοροπία κρατούν την αυτοδυναμία τους!
Σαν ένα καλειδοσκόπειο με φόντο ουρανό και χάντρες πουλιά!
Σαν ταινία του Χίτσκοκ!

ΠΗΓΗ:


Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

«Educate the heart» [Από το blog “Roadartist”]



Πριν από δέκα ημέρες, στις 17.1.2013, στο blogRoadartist” διαβάσαμε αυτό:



Educate the heart




Εκπαιδεύοντας την καρδιά.  Μόνο έτσι μπορείς να προετοιμαστείς για αυτόν τον κόσμο.  Η συμπόνια, η αποδοχή, η ανεκτικότηταΤρεις αξίες που πρέπει να έχει κάποιος για να είναι ολοκληρωμένος κοινωνικά και συναισθηματικά, για να έχει μια ισορροπημένη παιδεία.
            Επειδή τα τελευταία χρόνια δώσαμε περισσότερο βάρος στα πτυχία και στην εκπαίδευση του «μυαλού», και ξεχάσαμε να καλλιεργήσουμε την «καρδιά».


Το Dalai Lama Center έβαλε τις όμορφες έννοιες που θέλει να επικοινωνήσει και οι Giant Ant δημιούργησαν την ιδιοφυή απεικόνισή τους με μορφή ρευστών εικόνων που γεννιούνται η μία μέσα από την άλλη.



ΠΗΓΗ:


Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

«“Τρομοκρατία δεν είναι η απόλυση”» [Από το blog “ Rodia Mixer”]



Πριν από μία εβδομάδα, στις 19.1.2013, στο blogRodia Mixer”, διαβάσαμε αυτό:


“Τρομοκρατία δεν είναι η απόλυση”

Σωστά. Τρομοκρατία είναι η ΑΠΕΙΛΗ απόλυσης...



ΠΗΓΗ:


Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

«Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; Ιλαρότητα» [Από το blog “Memoryland”]



Πριν από “παρά μία τεσσαράκοντα” ημέρες, στις 17.12.2012, στο blogMemoryland του Γεράσιμου, διαβάσαμε αυτό:


Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; Ιλαρότητα
            Από το 1949 μέχρι το 1965, στο Παρίσι, ο μεγάλος διανοητής Κορνήλιος Καστοριάδης μαζί με μια ομώνυμη ομάδα εξέδιδαν το περιοδικό  Socialisme  ou Barbarie,Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα στα ελληνικά. Περιοδικό που είχε μεταξύ άλλων και τη δική του, ιδιαίτερη επιρροή στον περίφημο Μάη του ’68 και τον πρωταγωνιστή του, Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ. Και που, με το πέρασμα των χρόνων, καλύφθηκε από έναν μανδύα μύθου.   
Αυτά τότε. Σήμερα και για την ακρίβεια πριν λίγα χρόνια, τα επικοινωνιακά επιτελεία των ελληνικών πολιτικών κομμάτων ξέθαψαν το περίφημο δίλημμα για προφανείς προεκλογικούς, εντυπωσιοθηρικούς λόγους. Ξεχνώντας ή, το πιθανότερο, αγνοώντας ότι το 1989 ο Κορνήλιος Καστοριάδης ερωτηθείς σχετικά είπε, χαρακτηριστικά, ότι στην Ελλάδα είχε γελοιοποιηθεί και ο σοσιαλισμός και η βαρβαρότητα. Πίστευε ότι η ελληνική κοινωνία βρισκόταν σε μια κατάσταση όπως έλεγε ο ίδιος προπολιτική, καθώς δεν είχε καταφέρει να συγκροτηθεί ως πραγματική πολιτική κοινωνία, όπου να μπορεί κανείς να μιλήσει για πολιτική με την αυστηρή και όχι ευτελή έννοια της λέξης, για πραγματική ανταλλαγή πολιτικών απόψεων ή ιδεών. Και μιλούσε για μια χώρα διαλυμένη από τη θριαμβευτική έλευση του καταναλωτικού καπιταλισμού που, μη βρίσκοντας αναχώματα, αντιστάσεις, κοινωνικές ή άλλες σταθερές να σταματήσουν ή να «χρωματίσουν», έστω, την επέλασή του, σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του, φτάνοντάς τη στην κατάσταση που περίπου τη βρίσκουμε σήμερα. Μια πολιτισμική χωματερή ανθρώπων που αδυνατούν να «γυρίσουν» τα πράγματα που τους μειώνουν ή τους «μικραίνουν» γύρω τους, εγκλωβισμένοι σε ένα θεσμισμένο, αυστηρά νομοθετημένο χάος. Από το οποίο δεν βρίσκονται έξοδοι κινδύνου.
Χθες ένας, σύμφωνα με δηλώσεις του, σοσιαλιστής βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έπεσε θύμα επίθεσης από την ακροδεξιά οργάνωση Χρυσή Αυγή. Και, αντί να αντιδράσει φωνάζοντας «βοήθεια», φώναζε «Στρατούλης, με χτυπάει η Χρυσή Αυγή». Αυτή η αναπόδραστα ιλαροτραγική σκηνή αποτυπώνει καλύτερα από όποιες άλλες διαπιστώσεις τη γελοιοποίηση που έχει υποστεί μέσα από πρόσωπα, νοοτροπίες, πολιτικά ή μάλλον παραπολιτικά ήθη και έθιμα, το δίπολο σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα  - αν θεωρήσουμε τον ένα εκπρόσωπο του σοσιαλισμού και τους άλλους της βαρβαρότητας - στη χώρα που γέννησε τον ίδιο τον Καστοριάδη (γεννηθείς στην Κωνσταντινούπολη αλλά μεγαλωμένος στην Αθήνα). Ίσως επειδή, στη σημερινή Ελλάδα, ποτέ δεν τέθηκε τέτοιο δίλημμα. Ο αγώνας ήταν κερδισμένος από τον πρώτο γύρο από τη βαρβαρότητα, στις διάφορες εκφάνσεις της. Όπως μια από τις πιο προσφιλείς τελευταία: την ιλαρότητα.

Κάτω από την ανάρτηση υπάρχει ένα (μόνο) σχόλιο, αυτό:
αθεόφοβος είπε...
Παρά το ότι δεν τρέφω κάποια ιδιαίτερη συμπάθεια στον Στρατούλη ως πολιτικό, πιστεύω πως αυτό που φώναξε ήταν έξυπνο γιατί πολύς κόσμος δεν έχει καμία διάθεση να πάει να μπλέξει σε ένα ξένο καυγά που δεν ξέρει και ποιος τον άρχισε.

ΠΗΓΗ:


Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

«Όταν εκατό αλήθειες δεν κάνουν μια πραγματικότητα» [Από το blog “ANemos”]



Πριν από ένα μήνα, στις 24.12.2012, στο blogANemos διαβάσαμε αυτό:


Όταν εκατό αλήθειες δεν κάνουν μια πραγματικότητα

"Για την ύφεση δεν φταίνε όσα κάναμε. Αλλά όσα δεν κάναμε" ήταν ο τίτλος του προπροηγούμενου edito της Athens Voice. Ενα από τα πολλά κείμενα που το τελευταίο καιρό κάνουν την εμφάνισή τους ως η πιο "προχώ" τεκμηρίωση και υπεράσπιση της μνημονιακής συνταγής.
Τι λέει ο Γεωργελές λοιπόν;
Πέρα από μια τηλε-νεραϊδοπαρμένη εισαγωγή, του ασχέτου γωνία, με παράδειγμα από τηλεοπτική σειρά της Nova που θυμίζει διάλογο του Μπάμπη Παπαδημητρίου ή του Αλέξη Παπαχελά με Παπακωνσταντίνου/Βενιζέλο/Στουρνάρα, το "ψητό" ξεκινάει από τη δεύτερη παράγραφο, με τη "βασική αρχή": "Τα γεγονότα είναι γεγονότα" !
Το τι θέλει να πει ο ποιητής με αυτή την ταυτολογία το εξηγεί στην επόμενη φράση: "Δεν μπορεί να έχεις απόψεις, άμα δεν ξέρεις τα γεγονότα".
Ποια "γεγονότα"; Μα αυτά που μαθαίνεις μόνος σου, από τον περίγυρό σου ή αυτά που μεταδίδουν ο Γεωργελές, τα δελτία ειδήσεων, οι εφημερίδες, ο Μπάμπης Παπαδημητρίου και η Ολγα Τρέμη με τον θίασό της... Ή μήπως κάποια άλλα; Και ποια;
Αμα λοιπόν δεν ξέρεις αυτά τα γεγονότα τότε βούλωσ' το! Δεν δικαιούσαι δια να ομιλείς! Σκάσε και διάβαζε! ...λέει απερίφραστα ο Γεωργελές!!!
Οχι βρε κουτά, είναι μεγαλόθυμος ο δημοσιογράφος:
"Μπορούμε να διαφωνήσουμε σε όλα, μπορεί να έχουμε πολλές διαφορετικές οπτικές, λύσεις, προτάσεις, αλλά πάνω στην ίδια πραγματικότητα."
Πόσο λογικοφανής ακούγεται αυτή η πρόταση!
Πόσο ΔΕΝ μπορείς να διαφωνήσεις με αυτή τη λογικότατη θέση!
Αρκεί βέβαια να δεχτείς ότι "πραγματικότητα" είναι μία κατάσταση "στοπ-καρέ", μια "νεκρή φύσις", απολύτως ξεκομμένη από το παρελθόν και αναλλοίωτη στο μέλλον...
Για ποια πραγματικότητα μιλάει άραγε;
Μα για τη δική "μας". Για "εμάς". "Εμάς" όλους, αδιακρίτως! Να! το λέει:
"Για μας, που έχουμε ένα άμεσο πρόβλημα επιβίωσης ως κοινωνία, αυτό είναι επιτακτικό".
Τσκ, τσκ, τσκ...
Κι ο Γεωργελές και ο Βαρδινογιάννης και ο Αλαφούζος και ο Τσοχατζόπουλος, ας πούμε, είμαστε όλοι "εμείς" κι έχουν ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο "άμεσο" πρόβλημα επιβίωσης με τον 25άρη άνεργο, τον χρεοκοπημένο έμπορο, τον άνεργο οικοδόμο, την απολυμένη πωλήτρια, τον καρκινοπαθή που δεν βρίσκει φάρμακα...
Αυτή άλλωστε είναι η "ίδια πραγματικότητα" πάνω στην οποία πρέπει να συζητούμε ΟΛΟΙ. Εμείς!
Εχει δίκιο ο Γεωργελές!
Για την Κοινωνία μιλάει! Αρα για ΟΛΟΥΣ εμάς!!! Σωστά...
Μας το χαλάει όμως στην επόμενη φράση: "Δεν μπορούμε να βρούμε τι θα κάνουμε, δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την ύφεση, άμα οι μισοί νομίζουν ότι μας ψεκάζουν"...
Οι μισοί ή δεν ζουν στην ίδια πραγματικότητα. Ανήκουν όμως στην ίδια κοινωνία! Σωστά; Λάθος;
Καλοσύνη του που αναφέρεται ΜΟΝΟ σε αυτούς που πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν!
Θα μπορούσε π.χ. να αναφερθεί σε αυτούς που "ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ" ή που πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξει κι ένας άλλος τρόπος ζωής...
Αλήθεια, είναι ΓΕΓΟΝΟΣ ότι οι ΜΙΣΟΙ -δηλαδή 10,5 εκατ. έλληνες- πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν; ΠΟΣΟ γεγονός είναι αυτό για τον Δημοσιογράφο; Το έχει καρατσεκάρει; Ή μιλάει πάνω σε μία ΑΛΛΗ πραγματικότητα;;;
Μάλλον δεν κυριολεκτεί εδώ περιοδικέιρος!
Το τι εννοεί όταν μιλάει για πραγματικότητα το καταλαβαίνουμε (;) στη συνέχεια:
"Πριν από μία εβδομάδα, που αποφασίστηκε επιτέλους η εκταμίευση της δόσης, οι εφημερίδες και το διαδίκτυο δημοσίευσαν την επιμέρους κατανομή, πού θα πάνε τα λεφτά. Όλες οι εφημερίδες, κυβερνητικές, αντιμνημονιακές, εγώ τα διάβασα στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Κάποια δις θα πάνε κατευθείαν στο φετινό έλλειμμα. Κάποια άλλα δις θα πάνε στα χρέη του δημοσίου που συσσωρεύονται συνεχώς όσο καιρό καθυστερούσε η δόση, έχουν φτάσει στα 9,3 δις. Κάποια θα πάνε στην εξόφληση των εντόκων γραμματίων που εκδίδει το ελληνικό δημόσιο για να πληρώσει τις υποχρεώσεις του, επιπλέον από τα δάνεια της ευρωπαϊκής διάσωσης. Και κάποια άλλα περισσότερα στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που έχουν στεγνώσει καθώς τα κεφάλαιά τους τα έχουν δανείσει στο κράτος και τα βλέπουν να μηδενίζονται."
Μάλιστα! Αυτό ΕΙΝΑΙ πραγματικότητα!
Ποιος το αμφισβητεί; Ούτε ο Λαφαζάνης καν!!! Μπορούμε να πούμε πως ούτε ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ!!!
Βέβαια η ...πραγματική πραγματικότητα κρύβεται πίσω από το κάθε "κάποια δις"... Με τα κάποιος, κάπου, κάποτε δεν χτίζονται πραγματικότητες!
Χτίζονται εντυπώσεις και ιδεολογήματα!
Εστω! Πάμε αμέσως παρακάτω:
"Δηλαδή, όποιος ξαναπεί ότι οι δόσεις δεν πάνε στην οικονομία, πάνε στους τόκους, στους δανειστές, τους τοκογλύφους, πρέπει να τον διακόπτουμε πάραυτα. Όχι γιατί διαφωνούμε. Αλλά γιατί δεν είναι αλήθεια. Δεν πρέπει να ειπωθεί ποτέ ξανά δημοσίως".
Ε;
Πως είπατε;
Δηλαδή, μην τολμήσουμε και πούμε τα "έντοκα γραμμάτια" ...τόκους!
Αυτούς που μας δίνουν τα δάνεια της διάσωσης ...δανειστές και τις τράπεζες ...τοκογλύφους!
Το πρόβλημα του Γεωργελέ δεν είναι με την πραγματικότητα αλλά με τους ...αγενείς χαρακτηρισμούς!
Επιζητεί και, αν ήταν στο χέρι του, θα επέβαλε μεγαλύτερη κοσμιότητα, διότι αν τα ίδια πράγματα τα χαρακτηρίζεις με οξύτερα επίθετα τότε είσαι ψεύτης! Και θα μας κάνει "ντα" ο αυστηρός δασκαλάκος...
Στη συνέχεια, η πραγματικότητα περνάει δύσκολες στιγμές στα χέρια και στη σκέψη του Γεωργελέ. Γράφει: "Στους όρους επίσης της συμφωνίας για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους υπήρχε η μείωση του επιτοκίου, από 1,70 σε 0,70%. Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες που δανείζονται, η Γερμανία με 1,35, η Ολλανδία με 1,63, η Αυστρία με 1,78, η Γαλλία με 2,09, η Ιταλία με 4,85, η Ισπανία με 5,88, η Πορτογαλία με 8,93, εμάς θα μας δανείζουν με 0,70. Ακόμα και πριν από την τελευταία μείωση, πάλι οι περισσότερες δανείζονταν ακριβότερα για να μας δανείσουν. Και η Γερμανία, ακόμα, απλώς έχανε διαφυγόντα κέρδη".
Ποιου επιτοκίου; Διάβασε αναλυτικά στο τέλος (1)...
Μία άλλη πραγματικότητα κατανοούν οι ίδιοι οι Γερμανοί:
«Δεν είναι δώρο, είναι έντοκη η βοήθεια», τονίζει η εφημερίδα «Sueddeutsche Zeitung». «Οταν ωριμάζουν τα ομόλογα -τα οποία βάσει υπολογισμών αγγίζουν τα 56,5 δισ. ευρώ- που έχουν στην κατοχή τους οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες, εκείνες εισπράττουν τόκους.
Το σύνολο των τόκων μόνο για φέτος φτάνει τα 2,5 δισ. ευρώ», αναφέρουν χαρακτηριστικά οι εκτιμήσεις των γερμανικών «Financial Times». Εως το 2026, το σύνολο των κερδών από τόκους θα ανέρχεται στα 12,7 δισ. ευρώ, τα οποία η ΕΚΤ θα μοιράσει στις χώρες της Ευρωζώνης.
Η Γερμανία, ως ο μεγαλύτερος πιστωτής, θα λάβει και τη μερίδα του λέοντος στο μέρισμα από τα κέρδη. «Το κέρδος θα είναι ακόμη υψηλότερο, εφόσον η ΕΚΤ αγόρασε σε καλή τιμή», γράφει η «Sueddeutsche Zeitung». «Για παράδειγμα, ελληνικά ομόλογα αξίας 10 δισ. ευρώ αγοράστηκαν για 7 δισ. Η Αθήνα όμως πληρώνει για 10 δισ. συν τόκους - δηλαδή μια πολύ καλή απόδοση για όσους αγόρασαν», εξηγεί η γερμανική εφημερίδα".
Προφανώς ο Γεωργελές διαφωνεί και με τους Γερμανούς! Δεν ξέρουν τι λένε!
Και σε αυτό ακόμη το άρθρο φαίνεται είτε ότι τα έχουν εντελώς χαμένα είτε δεν διαβάζουν Athens Voice...
Οπως άλλωστε κι ο ...αρχιεπίσκοπος! ("Δηλαδή σε μια περίοδο μεγάλης ευρωπαϊκής ύφεσης, με λιτότητα σε όλες σχεδόν τις χώρες, διαθέτουν χρήματα απευθείας για τη διάσωση της Ελλάδας. Με άλλα λόγια, όποιος ξαναπεί για τους «τοκογλύφους», ακόμα κι αν είναι ο αρχιεπίσκοπος, κάνει λάθος. Δεν συμβαίνει.")
Ας αφήσουμε όμως για λίγο ήσυχη την πραγματικότητα (δεν πολυβολεύει τον αρθρογράφο) κι ας πάμε στην αλήθεια:
"Δεν θα αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας, αν δεν ξέρουμε την κατάστασή μας. Για να σωθεί, πρέπει η ίδια η κοινωνία να αντιδράσει, να αλλάξει τρόπο συμπεριφοράς. Και για να αλλάξει, πρέπει να ξέρει. Μόνο αν επιμένουμε στην αλήθεια, μόνο άμα μιλάμε με αριθμούς, θα αντιμετωπίσουμε τον πανικό, το ψέμα, την κολακεία του λαϊκισμού, την ευκολία της συντήρησης που δεν θέλει να αλλάξει τίποτα.
Αν πρέπει να επιμένουμε στα γεγονότα, στη σοβαρότητα, την ψυχραιμία, δεν είναι τόσο για να αντιμετωπίσουμε την ασυναρτησία της αντιμνημονιακής ρητορικής. Αυτή είναι παροδικό φαινόμενο, ήρθε να εκφράσει τη φάση της άρνησης και του θυμού: Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό σε μας, κάποιος πρέπει να φταίει. Καθώς η κοινωνία ωριμάζει, καθώς αντιλαμβάνεται ότι αν δεν αντιδράσει θετικά και όχι με θρήνους και κατάρες δεν θα βγει από το φαύλο κύκλο, η ασυνάρτητη ρητορική όχι μόνο θα ξεχαστεί αλλά θα αντιμετωπίσει και την οργή, γιατί ήταν υπεύθυνη για τα 3 χαμένα χρόνια."
Ο ΜΟΝΟΣ αριθμός που αναφέρεται σε αυτό το αντι-λαϊκίστικο κατεβατό είναι ένας: "3 χαμένα χρόνια"!!!
Από την άλλη, πέρα από το θαυμασμό για την καλή πένα, σκέφτεσαι: τόσα λόγια για να πεις αυτό που ο άλλος κατάφερε να το πει με τέσσερις λεξούλες; "Ολοι μαζί τα φάγαμε!"...
Αλλά έτσι ήταν πάντοτε το εγχώριο Life-style: Λυρικά κυνικό! Να πιάνει τον "διανοούμενο" να μην κλωτσάει και η πελάτισσα του κομμωτηρίου!
"Πρέπει να επιμείνουμε στα γεγονότα, να υπερασπίζουμε την αλήθεια, όμως, κυρίως για να αντιμετωπίσουμε την άλλη εκδοχή της ακινησίας, αυτή που κρύβεται στο μνημονιακό στρατόπεδο. Που παρουσιάζει την πολιτική της ως μονόδρομο, «τίποτε άλλο δεν μπορούμε να κάνουμε παρά μόνο οριζόντιες μειώσεις μισθών και επιβολή νέων φόρων». Πρέπει ν’ αλλάξουμε τη γλώσσα. Σε όσους λένε «μας επέβαλαν, μας ζήτησαν, μας αφαίρεσαν 49 δις από το ΑΕΠ, θέλουν να μειώσουν τους μισθούς, να κόψουν τις συντάξεις, μας υποχρέωσαν, μας ανάγκασαν», «αυτοί» πάντα, «εκείνοι», οι «κακοί», οι ξένοι τρίτοι, πρέπει να απαντάμε ότι τίποτα απ’ αυτά δεν είναι αλήθεια. Εσείς κάνατε τις επιλογές. Στους υπουργούς με τη θεατρική φωνή που θρηνούν γιατί «μας πάτησαν στο λαιμό, μας υποχρέωσαν χωρίς να θέλουμε, τα υπογράψαμε τα μέτρα αλλά δεν τα γράψαμε», πρέπει να απαντήσουμε ότι δεν είναι αλήθεια. Ότι δεν είναι έτσι."
Το πρόβλημα λοιπόν, δεν είναι η πραγματικότητα τόσο, όσο η γλώσσα...
Πες τα αλλιώς κι άλλαξε η πραγματικότητα με μιάς...

Και συνεχίζουμε με μεγάλες αλήθειες. "Ολα θα τα πούμε απόψε. Μόνο αλήθειες" που λέει κι ο Τζίμης Πανούσης. Λίγο φύρδην-μίγδην αλλά... αλήθειες!

"Πληρώνουμε, φτωχαίνουμε, χάνουμε τις δουλειές μας, γιατί 3 χρόνια τώρα οι αποκρατικοποιήσεις σαμποτάρονται, η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας δεν γίνεται, κανένας άχρηστος οργανισμός δεν κλείνει, η συγχώνευση φορέων δεν προχωράει. Πληρώνουμε γιατί 165.000 φορολογικές υποθέσεις μεγάλου δημόσιου συμφέροντος λιμνάζουν στα δικαστήρια με ανυπολόγιστες βλάβες για το δημόσιο. Γιατί ομαδοποιούν τους δημόσιους υπαλλήλους με τους αργόμισθους για να καλύψουν τους κομματικούς στρατούς, γιατί δεν λειτουργούν τα πειθαρχικά, γιατί οι χιλιάδες επίορκοι που βαρύνονται με κατηγορίες για διαφθορά προστατεύονται. Γιατί δεν τελειώνει ποτέ η απογραφή των συνταξιούχων, γιατί τα ληξιαρχεία έπρεπε να είχαν συνδεθεί ηλεκτρονικά με τα ταμεία εδώ και 16 μήνες, γιατί το κτηματολόγιο δεν προχωράει. Γιατί η πάταξη της φοροδιαφυγής έχει γίνει ανέκδοτο και πληρώνουν ξανά οι ίδιοι περισσότερα, γιατί το λαθρεμπόριο βασιλεύει ανενόχλητο, τα GPS στα βυτία θα μπουν του χρόνου, το σύστημα εισροών-εκροών θα εφαρμοστεί κάποτε αλλά ως τότε δεν θα ’χουμε πετρέλαιο σπίτι μας".

Ξανά τα επάρατα 3 χρόνια... Πιο πριν δεν υπήρχαν άλλα χρόνια, άλλες δεκαετίες... Ούτε ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο υπήρχε πριν από αυτή την 3ετία... Ή μάλλον πριν υπήρχαν χιλιάδες σκυλιά δεμένα με λουκάνικα και κατά τα άλλα όλα καλά και ανθηρά!
Και δεν μιλάμε μόνο για την περίοδο της Μεταπολίτευσης που την έχουμε περάσει πίσσα και πούπουλα και την έχουμε -μόνη αυτή- φορτώσει στο γάϊδαρο αλλά και για τη δεκαετία του '60, του '50 και πιο πίσω...
ΠΟΙΟΙ δημιούργησαν ΑΥΤΟ το Κράτος με αυτές τις αλήθειες;
Και ΠΟΙΟΙ δημιούργησαν ΑΥΤΟΝ τον ιδιωτικό τομέα των Λαυρεντιάδηδων, των Καρούζων, των Ψυχάρηδων και των Μπομπολαίων;
ΠΟΙΟΙ έκαναν ατμομηχανή της οικονομίας αυτού του μικρού βράχου της Μεσογείου την οικοδομική δραστηριότητα διαλύοντας αστικούς ιστούς, βουνά, δάση και καταράχια;
ΠΟΙΟΙ αποφάσιζαν ότι μία χώρα 8, 9 και τώρα 11 εκατομμυρίων κατοίκων μπορεί να παράγει εκατοντάδες χιλιάδες γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς και -για να πάμε στα δικά μας- χιλιάδες δημοσιογράφους "δημιουργώντας" 36 εφημερίδες, 30 κανάλια, 2000 περιοδικά, 3000 ραδιόφωνα;
Εμείς; Εσείς; Ο Χατζηπετρής;
Οσο για τις περίφημες ιδιωτικοποιήσεις και τα ανοίγματα των αγορών:
Τι αποτέλεσμα είχε η δημιουργία δεκάδων τραπεζών-ζόμπι;
Τι έγινε με την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής αλήθεια; Πέρα την δια την εις θάνατον εξυγίανσή της αφού είχε φορτωθεί με χρέη από δημόσιο και ιδιώτες;
Γιατί είναι πιο φθηνό να πας στο Βερολίνο από το να πας Θεσσαλονίκη-Ηράκλειο;
Με τις ακτοπλοϊκές τι έγινε; Τα ιδιωτικά πλοία-σκουπιδιάρες που ζέχνουν και πηγαίνουν -αν πηγαίνουν- σαν θαλάσσιες χελώνες μέσα σε πέντε ώρες από Πειραιά-Σύρο;

Να πούμε αλήθειες επιτέλους!
Ομως ΟΛΕΣ τις αλήθειες και ΟΛΗ την πραγματικότητα...
Να πούμε για τις εταιρείες κινητής που δεν έχουν σήμα ούτε σε κεντρικά σημεία πόλεων διότι δεν επενδύουν δεκάρα από τα κέρδη τους, για τη χαμένη υπόθεση της πληροφορικής στην Ελλάδα;
Να πούμε για τους Ολυμπιακούς αγώνες;
Μήπως να μιλήσουμε για το τοπίο στις διαφημιστικές εταιρείες και στους συμβούλους marketing και επικοινωνίας;
Πόσα να πούμε για να τα λέμε όλα καμιά φορά σ' αυτή τη χώρα;
Τις ίδιες και περισσότερες προσθήκες μπορείς να κάνεις στην επόμενη παράγραφο που επαναλαμβάνει πράγματα -πάλι φύρδην-μίγδην- με τα οποία ελάχιστοι θα μπορούσαν να διαφωνήσουν.
Ομως παραμένει η ΜΙΣΗ εικόνα!
Αυτή που βλέπει ο Γεωργελές, ο Τζήμερος και η οικονομική του σύμβουλος, η Λυμπεράκη...

"Γιατί η αξιολόγηση του δημοσίου δεν γίνεται, γιατί η ενιαία αρχή πληρωμών και το ενιαίο μισθολόγιο είναι στα σχέδια, όπως και η ενιαία αρχή προμηθειών, η ηλεκτρονική διασύνδεση φορέων. Γιατί η λεηλασία στην υγεία συνεχίζεται. Γιατί οι συντεχνίες γλιτώνουν τα προνόμιά τους, τα κόμματα διοικούν τις κρατικές επιχειρήσεις σαν να ’ναι δικές τους και τις ζημιές τις πληρώνουμε εμείς, γιατί η γραφειοκρατία δεν μειώνεται. Γιατί κόβουν τις συντάξεις για να μην κόψουν τις διπλές, τις τριπλές και τις πρόωρες, πάνε το όριο εξόδου στα 67 για να μην κόψουν τα επιδόματα άγαμης κορασίδας. Γιατί διέλυσαν το κράτος για να μην κόψουν τη γραφειοκρατία. Γιατί το μισό δημόσιο απεργεί αμειβόμενο σε μόνιμη βάση. Γιατί η μηχανογράφηση νοσοκομείων δεν προχωράει, η αξιολόγηση των πανεπιστημίων αναβάλλεται, έχουν μετατραπεί σε χωματερές".

Και φτάνουμε στην ολοκλήρωση της κατά Γεωργελέ αλήθειας:
"Πρέπει να πούμε την αλήθεια. Για την ύφεση δεν φταίνε όσα κάναμε. Αλλά όσα δεν κάναμε. Όσοι θρηνούν δήθεν για τα πάθη μας αλλά αρνούνται τις μεταρρυθμίσεις, ό,τι ταμπέλα και να κρατάνε, όποια σημαία κι αν κουνάνε, είναι το ίδιο σύστημα που αρνείται να παραδώσει την εξουσία. Υποκριτικά θρηνούν, αλλά στην πραγματικότητα προστατεύουν το μαγαζάκι τους. Κατηγορούν ο ένας τον άλλον δίνοντας εξετάσεις στο πελατειακό κράτος, στις συντεχνίες και στην κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα. Διαγωνισμός ακινησίας. Αυτοί που κάνουν λίγα και οι άλλοι που υπόσχονται ότι δεν θα κάνουν τίποτα. Όλα μένουν ίδια, πλην φτωχότερα. Αυτές οι 5 λέξεις είναι η εξήγηση του παρατεταμένου αδιεξόδου."
Το τελευταίο προπύργιο της νεοφιλελεύθερης σκέψης είναι η ισοπέδωση. "Ολοι μαζί τα φάγαμε", "όλοι είμαστε διεφθαρμένοι", "όλοι διοριστήκαμε ή διορίσαμε τα παιδιά μας", "όλοι ρίξαμε τον Τιτανικό στα βράχια", "όλοι προστατεύουμε τα μικρά μας συμφέροντα"... Φυσικό όταν οι σύγχρονες Αντουανέτες - ο Πάγκαλος, ο Γιωργάκης, ο Τζήμερος, ο Γεωργελές- δεν έχουν ΠΟΤΕ γνωρίσει ανθρώπους που ξεφεύγουν από αυτό το κατασκευασμένο υπόδειγμα... Που δεν έχουν περάσει ούτε έξω από τη χαλυβουργία, τη ναυπηγοεπισκευαστική, από τις κουζίνες των ακριβών εστιατορίων και ξενοδοχείων που τρώνε και πίνουν επί δεκαετίες τώρα ή από τα τυπογραφεία που τυπώνονται τα περιοδικά τους...
Ιδέα δεν έχουν! Κι αν σε πολλά λένε αλήθειες το θέμα είναι ότι πρώτον, δεν λένε ΟΛΕΣ τις αλήθειες και, δεύτερον, κοίτα ποιοι μιλάνε: τα παράσιτα που τώρα κατηγορούν τον ψόφιο σκύλο που επί δεκαετίες απομύζησαν ως τσιμπούρια!
Ελεος!

(1)
Α) Η πρώτη δανειακή σύμβαση με τις χώρες της ΖτΕ (Μαίος 2010 - € 80 δις)
            Κάθε ένα από τα δάνεια της εν λόγω δανειακής σύμβασης έχει περίοδο χάριτος 3 ετών ως προς την αποπληρωμή του κεφαλαίου και συνολική διάρκεια αποπληρωμής 5 ετών (3+2 έτη).
Παραδείγματος χάριν, η πρώτη δόση που εκταμιεύθηκε το Μάιο του 2010 είχε περίοδο χάριτος ως προς την αποπληρωμή του κεφαλαίου μέχρι τον Ιούνιο του 2013 ενώ η αποπληρωμή του κεφαλαίου προβλεπόταν να γίνει τμηματικά μέχρι τον Μάρτιο του 2015.
Σε ότι αφορά το κόστος δανεισμού, οι τόκοι καταβάλλονταν/νται κάθε τρίμηνο με κυμαινόμενο επιτόκιο ίσο με το Euribor τριών μηνών πλέον περιθωρίου 3% για τα πρώτα τρία έτη και 4% για τα επόμενα.
Κάθε δόση εκταμιευόταν με παρακράτηση 50 μονάδων βάσης (0,5%) ως «επιβάρυνση εξυπηρέτησης».
Τον Μάρτιο του 2011, αποφασίστηκε:
- η μείωση του επιτοκίου κατά 1% (από 3% και 4% σε 2% και 3% αντιστοίχως).
- -Η επέκταση της περίοδος χάριτος στα 4,5 έτη και η αύξηση της συνολικής διάρκειας του κάθε τμήματος του δανείου στα 10 έτη.
Μέχρι και την εκταμίευση της 6ης δόσης το Δεκέμβριο του 2011[2] , εκκρεμούσε η έγκριση της εν λόγω απόφασης από τα κοινοβούλια των 16 κρατών μελών της ΖτΕ, η οποία όμως θα ισχύσει αναδρομικά για τους τόκους που έχουν ήδη καταβληθεί από τις 16.06.2011 και εντεύθεν .[3]

Β) Το πρώτο χρηματοδοτικό πρόγραμμα του ΔΝΤ (Μάιος 2010 - €30 δις)
Το πρώτο χρηματοδοτικό υπο-πρόγραμμα του ΔΝΤ έχει περίοδο χάριτος περίπου 3 ¼ ετών ως προς την αποπληρωμή του κεφαλαίου και συνολική διάρκεια αποπληρωμής 5 ετών (3¼+2 έτη).
Παραδείγματος χάριν, η πρώτη δόση που εκταμιεύθηκε το Μάιο του 2010 είχε περίοδο χάριτος ως προς την αποπληρωμή του κεφαλαίου μέχρι τον Αύγουστο του 2013 ενώ η αποπληρωμή του κεφαλαίου προβλεπόταν να γίνει τμηματικά μέχρι τον Μάιο του 2015.
Σε ότι αφορά το κόστος δανεισμού, οι τόκοι καταβάλλονταν/νται κάθε τρίμηνο με κυμαινόμενο επιτόκιο ίσο με το επιτόκιο των Ειδικών Τραβηκτικών Δικαιωμάτων (SDR), πλέον περιθωρίου 2% για το εκταμιευθέν ποσό δανεισμού που υπερβαίνει το 300% της συμμετοχής ("quota") της Ελλάδας στο ΔΝΤ.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΔΝΤ φτάνει το €1.3 δις, συνεπώς όλες οι εκταμιεύσεις του ΔΝΤ προς την Ελλάδα, πλην ενός τμήματος της πρώτης δόσης, φέρουν επιτόκιο SDR+2%.
Στο βαθμό που το εν λόγω χρηματοδοτικό άνοιγμα (>300% της συμμετοχής μιας χώρας στο ΔΝΤ), υπερβαίνει τα 3 έτη, τότε το επιτόκιo ανεβαίνει στο SDR+3%.
Σημειώνεται πως και η χρηματοδότηση από το ΔΝΤ, υπόκειται σε παρακράτηση 50 μονάδων βάσης (0,5%) ως «επιβάρυνση εξυπηρέτησης».

Γ) Η δεύτερη δανειακή σύμβαση με τις χώρες της ΖτΕ (Φεβρουάριος – Μάρτιος 2012 - € 109,1 δις) και οι συμβάσεις που αφορούν το PSI.
Τα ποσά που εκταμιεύθηκαν στην Ελλάδα βάσει των παραπάνω συμβάσεων έχουν περίοδο χάριτος από 15 έως και 30 έτη για την αποπληρωμή του κεφαλαίου.
Παραδείγματος χάριν, η πρώτη δόση του δεύτερου προγράμματος που εκταμιεύθηκε το Μάρτιο του 2012 ύψους €5,9 δις, έχει περίοδο χάριτος ως προς την αποπληρωμή του κεφαλαίου μέχρι τον Μάρτιο του 2032, με εφάπαξ αποπληρωμή του κεφαλαίου.
Το επιτόκιο δανεισμού είναι κυμαινόμενο σε ετήσια βάση προσεγγίζοντας το εκάστοτε κόστος χρηματοδότησης του EFSF.
Σήμερα το κόστος δανεισμού της Ελλάδας από το EFSF βρίσκεται γύρω στο 3%.
Σημειώνεται πως και η χρηματοδότηση από το EFSF, βάσει της δανειακής σύμβασης των €109,1 δις, υπόκειται σε παρακράτηση 50 μονάδων βάσης (0,5%) ως «επιβάρυνση εξυπηρέτησης».

Δ) Το δεύτερο χρηματοδοτικό πρόγραμμα του ΔΝΤ (Μάρτιος 2012 - €28 δις)
Το δεύτερο χρηματοδοτικό υπο-πρόγραμμα του ΔΝΤ έχει περίοδο χάριτος περίπου 4 ½ ετών ως προς την αποπληρωμή του κεφαλαίου και συνολική διάρκεια αποπληρωμής 10 ετών (4 ½ + 5½ έτη).
Παραδείγματος χάριν, η πρώτη δόση του δεύτερου προγράμματος που εκταμιεύθηκε το Μάρτιο του 2012 είχε περίοδο χάριτος ως προς την αποπληρωμή του κεφαλαίου μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2016 ενώ η αποπληρωμή του κεφαλαίου προβλεπόταν να γίνει τμηματικά μέχρι τον Μάρτιο του 2022.
Το κόστος και οι λοιποί όροι δανεισμού παραμένουν ίδιοι με το πρώτο χρηματοδοτικό πρόγραμμα.


ΠΗΓΗ:


Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

«Από το “λεφτά υπάρχουν” στο “πετρέλαια υπάρχουν”!» [Από το blog “ANemos”]



Πριν από ένα μήνα, στις 23.12.2012, στο blogANemos διαβάσαμε αυτό:


Από το “λεφτά υπάρχουν” στο “πετρέλαια υπάρχουν”!
...ή πως κατασκευάζονται οι οικονομικές και, εν τέλει, οι εθνικές "Μεγάλες Ιδέες".

«Eθνικό έγκλημα» χαρακτηρίζει, κορυφαίος οικονομικός παράγων, τον θόρυβο για τα «ελληνικά κοιτάσματα», σχολιάζοντας την έκθεση της DeutscheBank για τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες. Και συνεχίζει:
            «Το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Το γνωρίζουν όλοι, όπως κι ότι ο ήλιος ανατέλλει από την ανατολή. Επιπλέον, το πρόγραμμα που ονομάζεται Μνημόνιο προκαλεί πρωτοφανή καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, απειλώντας την επιβίωση του ελληνικού λαού και κράτους, αν όχι της ΕΕ. Δεν πρόκειται για υπόθεση, πρόκειται για κάτι αποδεδειγμένο με όλους τους τρόπους. Αυτά έχουν μεγάλη σημασία αν βρεθεί κυβέρνηση να ζητήσει άμεση διακοπή Μνημονίων, μερική διαγραφή χρέους ώστε να καταστεί βιώσιμο και έκτακτη ανθρωπιστική βοήθεια. Ακόμα κι αν δεν βρεθεί, όλοι ξέρουν ότι, αργά ή γρήγορα, το «ελληνικό» θα ξανασκάσει. Τώρα, έρχονται κυβέρνηση, Ντώυτσε Μπανκ και ΜΜΕ να πουν «έχουμε θησαυρό». Προσφέρουμε σοβαρό επιχείρημα για να αρνηθούν αλλαγή προγράμματος και σοβαρή μείωση χρέους!»
           
«’Οπου ακούς πολλά κεράσια…»
            Η έκθεση δεν περιέχει κανένα νέο ή αξιόπιστο στοιχείο. Περιορίζεται να αναπαράγει τα ελληνικά «στοιχεία», που επεξεργάζονται οι «τρεις σωματοφύλακες» (Φώσκολος, Κονοφάγος, Λυγερός), υπό την καθοδήγηση του Λαζαρίδη, «στρατηγικού εγκεφάλου» του «Μνημονίου Β’», πιέζοντας τον Πρωθυπουργό να ανακηρύξει ΑΟΖ εδώ και τώρα. Προστατεύοντας την αξιοπιστία της, η τράπεζα διευκρινίζει ότι όλα είναι απλές ενδείξεις, δεν σημαίνουν ότι υπάρχουν κοιτάσματα.

            Ο ελληνικός θόρυβος συντηρεί τον διεθνή και τον χρησιμοποιεί για να αντλήσει αξιοπιστία. Τα εμφανισθέντα «στοιχεία» είναι πρώτον, η γεωλογική ομοιότητα των λεκανών Ηροδότου και Λεβαντίνης. Αφού υπάρχει αέριο στη δεύτερη, μπορεί να υπάρχει και στην πρώτη. Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Υδρογονανθράκων, που συνέστησαν οι πλείστοι αξιόλογοι ειδικοί της χώρας, η γεωλογική ομοιότητα είναι μία από εννέα ενδείξεις που πρέπει να πληρούνται, για να θεωρηθεί πιθανή η ύπαρξη κοιτασμάτων. Οι γεωτρήσεις είναι απαραίτητες για βεβαιότητες.

            Σημειωτέον, η κυβέρνηση που ανέθεσε στους «τρεις σωματοφύλακες» την εθνική πολιτική σε τόσο κρίσιμο τομέα, δεν φρόντισε να στελεχώσει την εθνική αρχή υδρογονανθράκων, που νομοθετήθηκε πριν ένα χρόνο, και παραμένει στα χαρτιά. Η Ελλάδα διαθέτει άφθονους τυχοδιώκτες, όχι όμως κρατικό φορέα να ασχολείται επισήμως και υπεύθυνα με το θέμα.   

            Το δεύτερο «στοιχείο» είναι τα αποτελέσματα παρανόμων νορβηγικών ερευνών νοτίως της Κρήτης. Ως παράνομες δεν μπορούν παρά να είναι ατελείς, για να μη τους πάρουν χαμπάρι. Δεν γνωρίζουμε την αξιοπιστία τους, ούτε γιατί διοχετεύουν τα αποτελέσματα.

            Κατά την κρατούσα «θεωρία», ισχυρές δυνάμεις μας εμπόδισαν στο παρελθόν να εκμεταλλευθούμε τον ορυκτό πλούτο. Αλλά τότε, γιατί οι ίδιες δυνάμεις μας  σπρώχνουν τώρα να το κάνουμε κατεπειγόντως; ‘Η μήπως, η Ελλάδα δεν ήταν στο παρελθόν ανεξάρτητη,  αλλά ανέκτησε, μαζί και το πολιτικό της προσωπικό, την εθνική ανεξαρτησία επί Μνημονίων-Δανειακών;  

            Υπάρχει ‘Αγιος Βασίλης;

            Παραμονές Χριστουγέννων, ένας ‘Αγιος Βασίλης, της ΑΟΖ και των πετρελαίων/αερίων, εμφανίζεται ενώπιον του εν απελπισία τελούντος ελληνικού λαού, που, πολύ φυσιολογικά, προσεύχεται να βρεθεί μια λύση στο δράμα του, ένας «θείος από την Αμερική», «από Μηχανής Θεός», να διακόψει τον εφιάλτη του, να του ξαναδώσει ελπίδα και προοπτική, κατά προτίμηση άκοπα κι ακίνδυνα. Ποιος δεν θάθελε ένα τέτοιο δώρο;
            Την ίδια ανάγκη νοιώθει και η κυβέρνηση, που γνωρίζει ότι δεν έλυσε κανένα πρόβλημα με την τελευταία δόση, έστω κι αν προσπαθεί να πείσει εμάς και τον εαυτό της για το αντίθετο. ‘Εχει αποδειχθεί ιστορικά ότι κυβερνήσεις και καθεστώτα σε αδιέξοδο, τείνουν να γίνουν πολύ επικίνδυνα. Κανείς ‘Ελληνας δεν πρέπει να ξεχνάει την τραγική εμπειρία του 1974. Δεν είπε κάποιος στον Ιωαννίδη «πρόδωσε τη χώρα σου». Τούπαν «να η ευκαιρία να πραγματοποιήσεις τη μεγάλη ιδέα της ‘Ενωσης». Και την πραγματοποίησε: ένωσε την Τουρκία με την Κερύνεια.
            Ο κ. Σαμαράς κατάλαβε κάποια στιγμή την παγίδα και, παρόλο που τελείως ανακριβώς δήλωνε προεκλογικά στην «Καθημερινή» ότι «απαιτείται η ανακήρυξη ΑΟΖ για την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων», έδωσε εντολή να σταματήσει η υπερπροβολή της ΑΟΖ από τα τηλεοπτικά σποτάκια. Αλλά ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται, ιδίως τελών υπό τη διαρκή πίεση του λόμπυ της ΑΟΖ και των πετρελαίων και του βομβαρδισμού για τους αμύθητους θησαυρούς νοτίως της Κρήτης (από πίσω έρχεται και το τρίγωνο «Κάσος-Κάρπαθος-Καστελόριζο, δεν πολυπροβάλλεται όμως για να μη φοβίσει). Το λόμπυ όμως, ή τουλάχιστον οι γεωπολιτικοί του φίλοι, έχουν δική τους ατζέντα και δεν είναι η σωτηρία μας.
            Αν οι προθέσεις του ‘Αη Βασίλη ήταν καλές, δεν θα βρισκόταν στην ανάγκη να χρησιμοποιήσει τόσα ψέμματα. Ζούμε δυστυχώς στη χώρα του Καματερού και της «φαιδράς πορτοκαλέας», όπου «είσαι ότι δηλώσεις» (Τσαρούχης). Νομίζουμε ότι είμαστε πανέξυπνοι και μάγκες κι έτσι καταστραφήκαμε. Θα χρειαζόμαστε βιβλίο, όχι άρθρο, για να καταγράψουμε το βουνό από ανακρίβειες, ατεκμηρίωτους ισχυρισμούς, βάναυσες παραβιάσεις κάθε επιστημονικής δεοντολογίας και ξεγυρισμένες απάτες πάνω στις οποίες στήθηκε η ιστορία της «ΑΟΖ και των πετρελαίων».

Τα τρία βασικότερα ψέμματα είναι τα ακόλουθα

Α. «Σαουδική Αραβία»
            «Υπάρχουν αμύθητοι ενεργειακοί πόροι, ικανοί να λύσουν το ελληνικό πρόβλημα».
            Για τους λόγους που προαναφέραμε, δεν γνωρίζουμε αν οι πόροι υπάρχουν, ούτε πόσοι είναι. Πιθανολογούμε ότι υπάρχουν, όχι ότι είμαστε Σαουδική Αραβία. Ο αισιόδοξος κ. Μανιάτης εικάζει έναν πόρο 150 δις, σε τριάντα χρόνια, διατηρώντας πάσα επιφύλαξη. Αν υπάρχει, είναι σημαντικός, ανεπαρκής όμως για την αντιμετώπιση του χρέους.
            Η χώρα καταστρέφεται τώρα, δεν αντέχει να περιμένει δέκα χρόνια να διαπιστώσει τι πόρους έχει να τη βγάλουν από την κρίση. Αγοράζω λαχεία, αλλά δε σκέφτηκα ποτέ να ξοδέψω εκεί όλο το μισθό μου.

Β. Σε ποιόν ανήκουν τα κοιτάσματα και που θα πάνε τα λεφτά;
            Η χώρα τελεί σε κατάσταση εξωτερικού οικονομικού καταναγκασμού για την αποπληρωμή μη βιώσιμου χρέους. Οι φυσικοί της πόροι είναι δεσμευμένοι από  τις Δανειακές. Αν η Ελλάδα ήταν επιχείρηση και όχι κράτος, θα είχε διακανονίσει το χρέος της ή θα πήγαινε στο άρθρο 99,  τον Μάιο 2010. Η Ελλάδα πήρε ένα τεράστιο δάνειο και ανέλαβε την υποχρέωση να πληρώσει κανονικά τα χρέη της. Για να εξυπηρετήσει μη βιώσιμο χρέος υποχρεώνεται να δίνει όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πλούτου της στους πιστωτές, προκαλώντας διαρκή ύφεση και γενική, κοινωνική-κρατική αποδιοργάνωση, τροφοδοτώντας αμφιβολίες για το μέλλον και το ευρώ, που αποτρέπουν κάθε επένδυση. Αυτό είναι η «δίνη θανάτου».
            Αν το χρέος ήταν βιώσιμο, ο εξορυσσόμενος πλούτος και οι θυσίες θα μπορούσαν να πιάσουν τόπο ξεχρεώνοντάς μας, έστω φτωχότερους. Η παρούσα διαδικασία είναι αυτή που ακολουθούσαν οι τσιφλικάδες μετατρέποντας τους ελεύθερους αγρότες σε δουλοπάροικους, χρεώνοντάς τους και υποθηκεύοντας τα χτήματά τους. Υπό παρόμοιες συνθήκες, η εξόρυξη του ορυκτού πλούτου ισοδυναμεί με λεηλασία, αρπαγή του τελευταίου οικονομικού χαρτιού που έχει η χώρα.
            Η ελληνική κυβέρνηση υπέγραψε επίσης δανειακή σύμβαση από την οποία ανακύπτει ο κίνδυνος εκτελέσεως απαιτήσεων των πιστωτών σε βάρος της όλης δημόσιας περιουσίας, παραιτούμενη κάθε ασυλίας εθνικής κυριαρχίας και υπάγοντας το χρέος στη δικαιοδοσία αγγλικού δικαίου και διεθνών δικαστηρίων. ‘Εκτοτε, συνεχίζει να υπογράφει ότι της βάζουν στο χέρι, εισάγοντας το νομικό πλαίσιο μιας «αποικίας χρέους». Ο ελληνικός λαός οφείλει να προστατεύσει την περιουσία του, όχι να διευκολύνει την αρπαγή της.

Γ. Επικίνδυνα ψέμματα για την ΑΟΖ
            «Η ανακήρυξη ΑΟΖ χρειάζεται για την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων»
            Είναι το πιο τερατώδες ψέμμα. Η κυριότητα των υδρογονανθράκων εξασφαλίζεται με την υφαλοκρηπίδα. Αυτό που χρειάζεται είναι η οριοθέτηση, είτε υφαλοκρηπίδας, είτε ΑΟΖ - και με την Τουρκία ειδικά προσκρούει στις γνωστές δυσκολίες. Στις 13.6.2012 γράψαμε αναλυτικό άρθρο για όλες τις σχετικές ανακρίβειες στην εφημερίδα «Η Ελλάδα αύριο». ‘Εκτοτε, την ίδια άποψη υποστήριξαν σχεδόν όλοι οι πανεπιστημιακοί ειδικοί (Περράκης, Ροζάκης, Συρίγος, Τσάλτας, μεταξύ άλλων). Το μόνο που μπορεί ενδεχομένως να βοηθήσει η ανακήρυξη (αλλά πάλι χρειάζεται οριοθέτηση) είναι στην εγκατάσταση πλωτών νησίδων άντλησης, αλλά δε φτάσαμε καν εκεί. Η ανακήρυξη ΑΟΖ είναι πιθανότατα χρήσιμη στα στρατηγικά-οικονομικά σχέδια του Ισραήλ, αυτό όμως δεν αφορά εμάς.  
Η Ελλάδα έπρεπε ίσως να ανακηρύξει ΑΟΖ από το 1996. Αλλά είναι άραγε σκόπιμο να ανοίξει όποια ανοιχτή εκκρεμότητα έχει με την Τουρκία, σε μια περίοδο πρωτοφανούς διεθνούς απομόνωσης, με υπαρξιακά προβλήματα και ανοιχτά όλα τα θέματα της ΕΕ, χωρίς βενζίνη για τον στόλο της; Δεν νομίζουμε ότι λογικοί και πατριώτες άνθρωποι θα έκαναν τέτοιες επιλογές.
                       
Σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία, η Αθήνα ένα και μόνο, όσο δεν παίρνει σαφέστερο μήνυμα, πρέπει να εκπέμψει προς την ‘Αγκυρα: «Θα σεβαστούμε το υπάρχον  modus vivendi μεταξύ των δύο χωρών. Σας ζητάμε να κάνετε το ίδιο. Αν επιχειρήσετε να εκμεταλλευθείτε την παρούσα ελληνική κρίση, η απάντησή μας θα είναι συντριπτική, ανεξαρτήτως κόστους». Μόνο μια τέτοια πολιτική μπορεί να απομονώσει την ελληνική οικονομική κρίση από γεωπολιτικούς παράγοντες, όπως είναι τυχόν  τουρκική απειλή και οι τρομακτικοί κίνδυνοι από ανάμειξη στο μεσανατολικό, αλλά και να αδρανοποιήσει τυχόν σχέδια «γεωπολιτικής χρήσης» της Ελλάδας εναντίον της Ευρώπης, κατά τρόπο αντίθετο με το δικό μας συμφέρον.

Συμπέρασμα
            Ο ελληνικός λαός δεν χρειάζεται ούτε περισπασμούς, ούτε εξωτερικές περιπέτειες. ‘Εχει έναν δρόμο σωτηρίας, κακοτράχαλο, δύσκολο, επικίνδυνο, αλλά μόνο διαθέσιμο. Οφείλει να προετοιμάσει πολιτικά, οικονομικά, διεθνοπολιτικά, επικοινωνιακά την έξοδό του από το καθεστώς Μνημονίων και Δανειακών. Ο Πρωθυπουργός μιας χώρας στην κατάσταση αυτή οφείλει, αφού προετοιμάσει τον λαό και τη χώρα του, να βρει το θάρρος να πάει στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και να πει στα ίσια στην κυρία Μέρκελ, τον κύριο Ολλάντ και τους υπόλοιπους εταίρους την αλήθεια, απαιτώντας τη διακοπή του προγράμματος και διατεθειμένος να το πράξει μόνος του, αν δεν βρει κατανόηση. Η άλλη εναλλακτική είναι να συνεχίσουμε την αυτοκαταστροφή μας κοροϊδεύοντας τον εαυτό μας και ελπίζοντας ότι κάποτε θα μας λυπηθούν. Τη δοκιμάσαμε δυόμισυ χρόνια. Το μόνο που καταφέραμε ήταν να προκαλέσουμε την μεγαλύτερη οικονομική, κρατική, κοινωνική κατάρρευση σε ειρηνική περίοδο στη δυτική οικονομική ιστορία.

Konstantakopoulos.blogspot.com

ΠΗΓΗ: