Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

«Αποταμιεύω…» [Από το blog “Άρωμα Γυναίκας”]


Ακριβώς ένα χρόνο πριν, στις 31.10.2008, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:


Αποταμιεύω….

Αποταμιεύω όνειρα, ελπίδες, σχέδια.....

Στοίβες μέχρι εκεί πάνω!

Σήμερα είναι η μέρα της αποταμίευσης!!!!!

Φαντασία που έχουν, όμως, οι αργόσχολοι..!

Τί να αποταμιεύσουμε, μας λένε; Τί;

Προς το παρόν αποσύρουμε.....

Βγάζουμε από δω, παίρνουμε από κει,

δανειζόμαστε από παρα πέρα,

τουλάχιστον να προσγειωθούμε ομαλά!


Κι αφού, έθιξα, την αισιόδοξη πλευρά της σκέψης μου!

Ας θυμηθώ πως κλίνεται, ένα ρήμα, που δίνει ενέργεια......

δουλεύω

δουλεύεις

δουλεύει

δουλεύουμε

δουλεύετε

Μας δουλεύουν!!


Τουλάχιστον αποταμιεύστε, εδώ :http://www.gopetition.com/online/22587.html,

Να πιάσει τόπο, να γεμίσετε τις μπαταρίες της ψυχής σας....

Μια μεγάλη ΚΑΛΗΜΕΡΑ.... απ΄ το ταμείο της καρδιάς μου!


ΠΗΓΗ:

http://aroma.pblogs.gr/2008/10/apotamieyw.html


Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

«Οι στάλες της Στέλλας (αφιέρωση)» [Από τα blogs “Φεγγαραγκαλιές” & “Yannis Petsas”]


Στις 29.5.2009, στο blog “Φεγγαραγκαλιές” διαβάσαμε αυτό:


Οι στάλες της Στέλλας (αφιέρωση)

Από το πρωί βρέχει. Ακούω τις στάλες που πέφτουν στην μεταλλική τέντα της βεράντας και φτιάχνομαι. Μουρμούρισμα και νανούρισμα μαζί. Μουσική ιδιαίτερη.
Ενδιάμεσα μετανοιώνει και βγάζει έναν ήλιο που πυρώνει σίδερα. Καίει τους ώμους μου, ψάχνω μέρη σκιερά να κρυφτώ και φορώ μεγάλα μαύρα γυαλιά που αποροφούν τις ακτίνες.

Φτιάχνω καφέ πρωινό και σου γράφω, τρίβοντας στα χέρια μου ένα φύλλο δυόσμου. Κρατάω τσιγάρο. Ο καπνός μου δε φτάνει τόσο μακριά. Σου στέλνω τις σκέψεις της βροχής, που έχω μουλιάσει στη μυρωδιά του δυόσμου.

Μιά λέξη γνωστή, κοινή, μου έγνεψε από μακριά και πλησιάζοντας, στη ρίζα ενός δέντρου βρήκα κουτί πολύτιμο γεμάτο θησαυρούς. Δε με πιστεύεις; Ναι σου λέω!

Μετά τα κουτιά έγιναν πολλά. Όλα με την ίδια λάμψη. Θαμπώθηκα με τόση ομορφιά.

Η ζωή είναι τούτη η στιγμή, ούτε η προηγούμενη, ούτε η επόμενη, κι ένα ποστ αφιερωμένο σε εμένα, τι άλλο θα μπορούσε να είναι από μιά ακόμη υπέροχη στιγμή;
Σ εμένα είπα; Δεν ξέρω, δεν είμαι σίγουρη εάν είμαι εγώ αυτή, αυτή είναι η Στέλλα, κι εγώ η Στέλλα, αυτή κοιτάει τον ουρανό, ψάχνει το φεγγάρι, εγώ το σκοτάδι το φοβάμαι, κρύβομαι, γίνομαι τόση δα μικρή, αυτή γράφει, εγώ αναιρώ, αυτή πλησιάζει, εγώ είμαι δύσκολη και μυγιάγγιχτη, αυτή είναι ερωτική, δε μπορεί διαφορετικά, εγώ έχω ένα μικρό παιδί μέσα μου που κάνει όλο το παιχνίδι, που τρώει όλα τα μπισκότα, που ντρέπεται, που τεμπελιάζει που..

Βάφω την θάλασσα μπλέ/πράσινη, βουτάω το πινέλο στο σμαραγδί, ανακαλύπτω μια φωτογραφία από το περσινό καλοκαίρι, θάλασσα, κι άλλη μία σε άσπρο μαύρο, θάλασσα και πάλι. Κι όλες από μιά στιγμή, η μία διαφορετική από την άλλη, κι όλες οι στιγμές σε μία. Την αγαπώ. Γιατί είναι κυκλοθυμική και μου μοιάζει, γιατί όταν θυμώνει έχει δύναμη που τα γκρεμίζει όλα, κι όταν γελά ξερνά διαμάντια χρυσαφιά και στα ήσυχα της, χαλάκι οπάλινο γίνεται να περπατήσεις επάνω της.

Κι η Μελίνα να μου τραγουδά και να παίζει σε ταινίες λατρεμένες από μιά άλλη στιγμή, τόσο μακριά, τόσο κοντά.. γιά αγάπες και μαχαίρια δίκοπα, κι ερωτικές γυναίκες με κίτρινα γάντια που όλες φέρουν το ίδιο όνομα.. είναι το ολόδικο μου όνομα μα δεν είμαι εγώ..

είναι ό,τι μου αφιέρωσες και είναι ΕΔΩ..

Σ ευχαριστώ Γιάννη


Την ίδια μέρα (29.5.2009), στο blogYannis Petsas του (περί ού ο λόγος, παραπάνω) Γιάννη, διαβάσαμε αυτό:


Οι στάλες της Στέλλας

http://www.youtube.com/watch?v=FFyJ_YoE2Nk

Melina Mercouri playing Stella

Πότε σταματάει – πότε αρχίζει, βρέχει μου λες απ’ το πρωί, κλαψουρίζει και σαν δάκρια οι στάλες, κουδουνίζουνε στ’ αφτιά μου, καθώς - θα ‘λεγε κι ο ποιητής - πέφτουνε στους τσίγκους και στα κεραμίδια, σαν μουρμουρητό μονότονο και μου μυρίζει δυόσμος γιατί άραγε, δεν βρέχει απλώς;

Κάτι συμβαίνει εδώ, δεν ξέρω τι αλλά κάτι τρέχει και δεν στάζουν οι βρύσες του μπάνιου που νόμισες, μα πού πάει ο νους σου ώρες – ώρες; Βρέχει απλώς και για τον δυόσμο ξέρεις, είναι αυτό το φυλλαράκι που κρατάς στα δάχτυλα. Τίποτα περίεργο λοιπόν, βρέχει απλώς, γι’ αυτό και δεν σου βγαίνει η θάλασσα που ζωγράφισες, αυτό το γκρίζο που ‘χει, που μοιάζει μέταλλο… είναι επειδή βρέχει, που βρέχει απλώς.

Ναι, δεν ζωγραφίζεται η θάλασσα, κάποια πράγματα δεν ζωγραφίζονται ξέρεις, η βροχή, η μυρουδιά του δυόσμου… απλώς να τα κοιτάζεις μπορείς, να τα αγγίζεις.

*στη: http://metofeggariagalia.blogspot.com/ που κοίταζε σήμερα τη βροχή.


ΠΗΓΕΣ:

http://metofeggariagalia.blogspot.com

http://yannispetsas.blogspot.com/2009/05/blog-post_29.html


Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

«ΟΧΙ» [Από το blog “Memoryland”]


Στις 29.10.2008, στο blog “Memoryland” διαβάσαμε αυτό:


ΟΧΙ

Με τη στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη, αλλά και μαθητικές παρελάσεις σε όλη τη χώρα κορυφώθηκαν σήμερα οι εκδηλώσεις για τον εορτασμό της Επετείου του «Όχι». Στο πλαίσιο των εορτασμών, που συνεχίζονται καθ' όλη την διάρκεια του έτους η Ελλάδα βροντοφωνάζει «Όχι» στους νέους επιστήμονες που επιχειρούν να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία, με συνέπεια περισσότεροι από πεντακόσιες χιλιάδες απ' αυτούς να την έχουν ήδη εγκαταλείψει την τελευταία δεκαετία. Το ίδιο «Όχι» θα βροντοφωνάξει και σε όσους σαν του λόγου μου επέστρεψαν από το εξωτερικό με κάποιες φρέσκες ιδέες, αντιλήψεις και νοοτροπίες. «Όχι»! Δεν θα μας χαλάσετε εσείς την πιάτσα, θα μας πει κάθε μέρα με χίλια στόματα. Φωνάζει «Όχι» και στους νέους εργαζόμενους που πασχίζουν καθημερινά, με νύχια και με δόντια, βλέποντας να τον χάνουν τον αγώνα τους, προκειμένου να διατηρήσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπειά τους κόντρα στην μόνιμη απειλή της ανεργίας, τους μισθούς πείνας, τα ξεχειλωμένα ωράρια και τους ντικενσιανούς εργοδότες. Σαν άλλος Μεταξάς, η σύγχρονη Ελλάς θα φωνάξει «Όχι» και σε όσους επιχειρήσουν να αλλάξουν τις συνθήκες αναξιοκρατίας, διαφθοράς, εκμετάλλευσης και ημετεροκρατίας που επικρατούν τόσο στο δημόσιο όσο και στο ιδιωτικό εργασιακό τοπίο. Αλλά ένα βροντερό «Όχι» περιμένει και όσους θελήσουν να πάρουν πρωτοβουλίες για τον πολιτισμό. Διότι ούτε εκεί θέλουμε να χαλάσει η πιάτσα των καφέ-μπαρ, της τηλεοπτικής αποχαύνωσης και της κυριακάτικης ταβέρνας. Χρόνια μας πολλά, λοιπόν. Κι από αύριο, επιστροφή στον εορτασμό του «Όχι».

ΠΗΓΗ:

http://gerasimos-memoryland.blogspot.com/2008/10/oxi.html


Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

«Ο πόλεμος είναι ο φερετζές του εγκληματία» [Από το blog “Rodia Mixer”]


Ακριβώς ένα χρόνο πριν, στις 28.10.2008, στο blogRodia Mixer!” διαβάσαμε αυτό:


Ο πόλεμος είναι ο φερετζές του εγκληματία

«δεν είχα άλλη επιλογή» - «εκτελούσα διαταγές»

Δυο φράσεις κλισέ, με τις οποίες απαντούν οι δειλοί εγκληματίες πολέμου. Κρύβονται πίσω από αυτές τις μικρές φρασούλες και μάλλον θα το πιστεύουν στ' αλήθεια πως είναι αθώοι του πόνου και του αίματος. Με ένα «εκτελούσα διαταγές» ξεμπερδεύουν! Με ένα «δεν είχα άλλη επιλογή» νομίζουν ότι μας πείθουν για την αδυναμία τους να αντισταθούν. Πότε πια θα σπάσει το ταμπού της απόλυτης στρατιωτικής υπακοής; Πώς μπορούν οι στρατιώτες να φέρονται τόσο σκληρά και απάνθρωπα στον πόλεμο; Ξεφεύγει ο πόλεμος από τη φύση του ανθρώπου; Διώχνει την ανθρωπιά; Γιατί εξακολουθούν να γίνονται πόλεμοι; Γιατί ο πόλεμος είναι κάτι τι το αποδεκτό ακόμα και στον καιρό μας, που υποτίθεται πως έχουμε ξεφύγει από τη βαρβαρότητα και λογιζόμαστε πολιτισμένοι; Αν είναι ο πόλεμος το μεγαλύτερο έγκλημα (που είναι), αν είναι ο πόλεμος εχθρός του πολιτισμού (που είναι), γιατί όλο γίνεται και ξαναγίνεται, γιατί όλο συμβαίνει και ξανασυμβαίνει; Πού φωλιάζει σε καιρούς ειρήνης; Πώς έρχεται; Μόνος του; Οι άνθρωποι είναι άμοιροι ευθυνών για την έλευσή του; Κι όταν έχουμε πόλεμο, πού πάει και κρύβεται η ανθρωπιά και η συμπόνια; Η χαρά και το παιχνίδι, η Ζωή, πού εξαφανίζονται και γιατί;


«Μήπως θα έπρεπε να περιλαμβάνεται στην εκπαίδευση στρατιωτών και αξιωματικών ο περιορισμός της υπακοής, ώστε να εμποδίζονται να συμβαίνουν εγκλήματα;» αναρωτιέται στο ντοκιμαντέρ για τη σφαγή στο Δίστομο ο Αργύρης Σφουντούρης και του απαντώ με ένα ερώτημα επίσης: Γιατί να υπάρχουν στρατοί και γιατί να γίνονται πόλεμοι;


Η Γερμανία αρνήθηκε να επιστρέψει τα κλεμμένα από την Τράπεζα της Ελλάδος, αρνήθηκε να δικαιώσει όσους ζήτησαν πολεμικές αποζημιώσεις. Δεν αρνήθηκε τα ελληνικά εργατικά χέρια που έσπευσαν να βοηθήσουν στην αναστήλωσή της την οικονομική. Το "γερμανικό θαύμα" οφείλεται και στους πρώην εχθρούς που τώρα είναι φίλοι της. Αλλά «πιστεύω πως είναι κατανοητό να μη διαπραγματεύεται πλέον η Γερμανία πολεμικές αποζημιώσεις με φίλους» είπε ο γερμανός πρέσβης και μας τάπωσε, συνεπικουρούμενος και από τον υπ. Δικαιοσύνης που σταμάτησε με βέτο τη (συμβολική για το ύψος της) Δημοπρασία του Ινστιτούτου Γκαίτε, που θα λάβαινε χώρα μετά από αντίστοιχη Απόφαση του Αρείου Πάγου υπέρ του δικαιώματος αποζημίωσης των τεσσάρων αδελφών από το Δίστομο που ανακίνησαν την απαίτηση για Δικαιοσύνη. Είχαν περάσει όμως κάπου εξήντα χρόνια και, ως φαίνεται, τα εγκλήματα παραγράφονται συντομότερα -έχουν μικρότερη διάρκεια στη μνήμη από τα πνευματικά δικαιώματα...


Αυτά τα ολίγα σήμερα από μένα που αγαπώ τη Γερμανία, την έχω ταξιδέψει, έχω χαρεί τα δάση και την ομορφιά της, έχω και συγγενείς γερμανούς, οι οποίοι συμμερίζονται τις απόψεις μου. Μάλιστα. Ισως συμβαίνει αυτό επειδή «είναι πολλά τα λεφτά Αρη!» μόλις λίγο πάνω από 7 δισ. δολάρια σύμφωνα με εκτίμηση της Συμφωνίας του 1945. Σημερινά ευρώ μαζί με τους τόκους, ε, ας μη το συζητούμε καλύτερα...


Δεν μπορώ να μη γράψω και την ανακοίνωση σε γερμανικό δελτίο ειδήσεων: «Με την Απόφαση του Ακυρωτικού Δικαστηρίου της Καρλσρούης, σώθηκε η Γερμανία από αγωγές πολλών δισεκατομμυρίων» είπε μια συμπαθητική κυρία. Η παράνοια -ή κουτοπονηριά;- σε όλο της το μεγαλείο.


..αλλά.. σκέφτηκα κάτι τι ακόμα: ότι αν αποφασιζόταν κάπου, κάποτε, με κάποιο τρόπο, σε κάποιο διεθνές όργανο.. αν αποφασιζόταν ο κάθε πρόξενος πολέμου να τιμωρείται με ένα πολύύύύ τσουχτερό πρόστιμο, θα γινόντουσαν πόλεμοι για ψύλλου πήδημα; Ισως να σταματούσαν και τελείως λέμε..


ΠΗΓΗ:

http://rodiat7.blogspot.com/2008/10/blog-post_4914.html


Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

«Οι “τιμημένοι νεκροί” μας μουτζώνουν…» [Από το blog “Προσοχή δαγκώνει! (Peslac)”]

Ακριβώς ένα χρόνο πριν, στις 27.10.2008, στο blog “ Προσοχή δαγκώνει! (Peslac)”, διαβάσαμε αυτό:


Οι «τιμημένοι νεκροί» μας μουτζώνουν…

Μέρες επετείου και πάλι... Το έθνος θυμάται ξανά τις ένδοξες, ηρωικές στιγμές του '40. Κι όταν λέμε "έθνος", εννοούμε τους λιγοστούς 80χρονους παππούδες και γιαγιάδες, που θυμούνται τις μέρες εκείνες... Οι υπόλοιποι, σαν να έχουμε βυθιστεί σε ένα υπερκόσμιο τρανς, έχουμε μπερδέψει την εθνική υπερηφάνεια με τη νίκη στη Eurovision και τους εθνικούς αγώνες με τις ψηφοφορίες του X-factor...

Θα τρέξουν αύριο όλοι στις παρελάσεις, να κουνήσουν τα πλαστικά σημαιάκια τους σαν τα χαζοχαρούμενα, χωρίς να ξέρουν καν γιατί τα κουνάνε και γιατί γίνεται η παρέλαση... Και πού να το μάθουν, άλλωστε; Οι μισοί μαθητές που παρελαύνουν, το κάνουν για να χάσουν κάνα δίωρο από τα μαθήματα του σχολείου. Οι μαθήτριες, με το μίνι να φτάνει μέχρι τον αφαλό, νομίζουν ότι είναι ευκαιρία να κάνουν πασαρέλα για να δείξουν ποια έχει λιγότερη κυτταρίτιδα στο μπούτι. Κι όσοι γλίτωσαν από τη "βαρετή" παρέλαση, στέκονται χωμένοι στο πλήθος για να πετάξουν στραγάλια, όπως θέλει το έθιμο του κάφρου... Οι πρόγονοί μας τρέχανε με τις σφαίρες και τις οβίδες βροχή και οι ένδοξοι απόγονοί τους, παρελαύνουν στα χνάρια τους, υπό τις ριπές ξηροκαρπίων...

Και, φυσικά, δεν λείπει το τεράστιο πλήθος που θα τρέξει να τιμήσει τους νεκρούς, γεμάτο περηφάνεια. Οι σιχαμένοι "επίσημοι" που θα ποζάρουν σαν τις κούκλες βιτρίνας στις εξέδρες, με τις καινούργιες τους γραβατούλες και το μάτι γαρίδα μπας και τσιμπήσουν κάναν ψηφοφόρο ακόμα. Οι κυράτσες που θα ποδοπατήσουν τον κόσμο για να δούνε καλύτερα το καμάρι τους που έγινε παραστάτης και να τραβήξουν και 200 φωτογραφίες το λεβεντονιό με το emo-μαλλί και τη μάσκαρα, για να τις τρίψουν μετά στη μούρη της γειτόνισσας που ο δικός της μπήκε στην προτελευταία σειρά. Κάτι 50χρονοι που θα βρούνε ευκαιρία να πάρουν μάτι τις ξέμπουτες παραστάτριες, μια και η Nova είναι ακριβή για να δούνε τσόντα... Άντε, να βρεθούν και 3-4 να κράξουν τον Αλβανό μαθητή που τους έκλεψε τη σημαία από τα στουρνάρια που έχουν για παιδιά, που αντί να ανοίξουν βιβλίο, ανοίγουν παράθυρα στο msn...

Βάλε ανάμεσα σε όλους αυτούς και κάτι γραφικούς σαν τον Βερύκιο που θα τσιρίζουν σαν τις υστερικές στα παράθυρα, ρίξε και λίγο ΛΑΟΣ, που οι μισοί βλέπουν παρέλαση και νιώθουν λες και κάνουμε εισβολή στα Σκόπια, άντε να γίνει και κάνα από τα κλασικά, παραδοσιακά γκάλοπ στις καφετέριες, όπου τα περήφανα ελληνόπουλα σου λένε ότι την 28η Οκτωβρίου γιορτάζουμε τη νίκη της Ελλάδας στο Euro και ότι ο τορπιλισμός της Έλλης είναι η νέα εκπομπή της Στάη...

Και μετά την παρέλαση, όλοι σπίτι για να δούνε το εορταστικό του Παπαδόπουλου, όπου μπεκροπίνουν και χορεύουν όλοι μέσα στην τρελή χαρά, να γιορτάσουν κι εκείνοι σαν γνήσιοι έλληνες το τετραήμερο που τους έκατσε φέτος...

Και ραντεβού στην επόμενη επέτειο, όπου θα τιμήσουμε πάλι τους νεκρούς που έπεσαν στους αγώνες αυτού του έθνους.

Τους νεκρούς που έπεσαν για να μας κυβερνούν σήμερα όλοι αυτοί οι σάπιοι που έχουν καπηλευθεί μέχρι και τις πέτρες από τα νταμάρια.

Τους νεκρούς που έπεσαν για να είναι ελεύθερη η σύγχρονη νεολαία να μορφώνεται στα Flocafe και στα Bits and Bytes.

Τους νεκρούς που έπεσαν για να συζητάμε εμείς τώρα αν τα Σκόπια θα ονομαστούν Βόρεια ή Άνω Μακεδονία.

Τους νεκρούς που έπεσαν για να τα έχουμε όλα γραμμένα εμείς στα παλιά μας τα παπούτσια, για να είμαστε βυθισμένοι στην ξάπλα και την αδιαφορία μας, για να "επαναστατούμε" μόνο όταν μας ακυρώνουν γκολ στο Champions League ή δεν μας δίνει το δωδεκάρι η Τουρκία.

Αν ήξεραν οι τιμημένοι μας νεκροί ποια θα ήταν η κατάσταση σήμερα στη χώρα για την οποία έδωσαν τη ζωή τους, θα άνοιγαν το δρόμο στους Γερμανούς και θα τους άπλωναν και κόκκινα χαλιά! Αλλά, βλέπετε, εκείνοι ΗΤΑΝ Έλληνες και αγαπούσαν την πατρίδα τους χωρίς ανταλλάγματα και χωρίς να σκεφτούν το συμφέρον τους. Έκαναν αυτό που όφειλαν να κάνουν, ελπίζοντας ότι η θυσία τους δεν θα πάει χαμένη...

Οι τιμημένοι μας νεκροί, μας μουντζώνουν από τους τάφους τους...


ΠΗΓΗ:

http://peslac.pblogs.gr/2008/10/oi-timhmenoi-nekroi-mas-moyntzwnoyn.html


Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

«Πόσο κοινωνικοί είμαστε;» [Από το blog “ Spiritual Harmony”]


Στις 30.5.2009, στο blogSpiritual Harmony / Πνευματική Αρμονία” της Βασιλικής, διαβάσαμε αυτό:


Πόσο κοινωνικοί είμαστε;


Επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν τις περιοχές του εγκεφάλου που ενδεχομένως καθορίζουν πόσο κοινωνικός είναι κάποιος.

Οι ζεστοί, συναισθηματικοί άνθρωποι τείνουν να έχουν περισσότερο εγκεφαλικό ιστό στην εξωτερική λωρίδα του εγκεφάλου πάνω από τα μάτια και σε μια περιοχή στο κέντρο του εγκεφάλου. Πρόκειται για τις ίδιες ζώνες που μας επιτρέπουν να απολαμβάνουμε τη σοκολάτα και το σεξ, αναφέρουν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ στο περιοδικό "Journal of Neuroscience".

Η έρευνα υποδεικνύει ότι ορισμένοι άνθρωποι μπορεί ενδεχομένως να παίρνουν παρόμοια ικανοποίηση, από την κοινωνικότητα.

Η έρευνα μπορεί να οδηγήσει σε νέα κατανόηση ψυχικών διαταραχών όπου δυσκολίες στις κοινωνικές σχέσεις είναι έντονες, όπως στον αυτισμό και τη σχιζοφρένεια.

Η έρευνα, με απεικόνιση του εγκεφάλου έγινε σε 41 υγιείς άντρες εθελοντές.
Όσοι είχαν καλύτερες επιδόσεις στο ερωτηματολόγιο ζεστασιάς και κοινωνικότητας είχαν περισσότερη φαιά ουσία σε δυο περιοχές του εγκεφάλου, τον κογχιομετωπιαίο φλοιό και το κοιλιακό ραβδωτό σώμα.

Οι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι δεν είναι σαφές αν οι άντρες γεννήθηκαν με αυτές τις διαφορές ή αν οι περιοχές του εγκεφάλου αναπτύχθηκαν ως αποτέλεσμα προσωπικών εμπειριών.

Οι ειδικοί γνωρίζουν ότι το κοιλιακό ραβδωτό σώμα ενεργοποιείται όταν κάποιος ακούει κομπλιμέντα και ο κογχιομετωπιαίος φλοιός ενεργοποιείται από ελκυστικά πρόσωπα και χαμόγελα.

Ο επικεφαλής της έρευνας, Dr Graham Murray δήλωσε ότι η κοινωνικότητα και η ζεστασιά είναι πολύπλοκα στοιχεία της προσωπικότητάς μας.

Η έρευνα μας βοηθά να κατανοήσουμε σε βιολογικό επίπεδο γιατί οι άνθρωποι διαφέρουν στο βαθμό που εκφράζουν αυτά τα στοιχεία.

Eίναι ενδιαφέρον ότι ο βαθμός στον οποίο βρίσκουμε την κοινωνική συναναστροφή ευχάριστη συνδέεται με τη δομή του εγκεφάλου σε περιοχές που είναι σημαντικές για πολύ απλές βιολογικές λειτουργίες, που αφορούν την τροφή τα γλυκά και το σεξ, δήλωσε ο ερευνητής.

Ενδεχομένως, αυτό μας δίνει κάποιο στοιχείο για το πώς πολύπλοκα χαρακτηριστικά όπως το συναίσθημα και η στοργή εξελίχτηκαν από δομές που
σε κατώτερα ζώα αρχικά ήταν σημαντικά μόνο για βασικές βιολογικές διαδικασίες επιβίωσης.


Πηγή: «European Journal of Neuroscience»


ΠΗΓΗ:

http://truthseeker-vasiliki.blogspot.com/2009/05/blog-post_30.html


Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

«Ανέφικτο» [Από το blog “Synαισθήσεις (Synas) ”]


Στις 31.5.2009, στο blogSynαισθήσεις” της/του Synas, διαβάσαμε αυτό:


Ανέφικτο


Όλοι πιπιλάμε την καραμέλα για τους «άλλους»:

που είναι ψεύτες, που είναι ιδιοτελείς, που είναι το ένα, που είναι το άλλο.

Όχι πως δεν είναι… Είναι…

Όσο πάνω-κάτω είμαστε κι εμείς οι ίδιοι.

Οι άνθρωποι έχουμε φύση υποδεέστερη των πεποιθήσεων και των προσδοκιών μας.

Όλοι ανεξαιρέτως.

Γι’ αυτό και δε μπορεί να σταθεί καμία οραματική κοινωνία.

Γι’ αυτό κάθε πλατωνική, μαρξιστική, αναρχική πολιτεία είναι ουτοπία.

Γι’ αυτό και κάθε καθαρή ανθρώπινη σχέση είναι ουτοπία…


ΠΗΓΗ:

http://synas2006.blogspot.com/2009/05/blog-post_31.html


Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

«Λήθαργος συναισθημάτων» [Από το blog “Φεγγαραγκαλιές”]


Στις 31.5.2009, στο blog “Φεγγαραγκαλιές” διαβάσαμε αυτό:


Λήθαργος συναισθημάτων


Έχει λίγους μήνες τώρα, ίσως και πάνω από χρόνο.

Κοιτάζω το μέσα μου.. τίποτα..

Κοιτάζω τα έξω μου.. τίποτα..

Το μυαλό μου, ναι αυτό που κάποτε πήγαινε με χίλια, αυτό που κάποτε ήθελε να γυρίσει όλο τον κόσμο ανάποδα, να φέρει τα πάνω κάτω, αρνείται να δεχτεί οτιδήποτε θα το απασχολήσει περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο.


Τα προβλήματα των φίλων, χτυπούν επάνω μου σα σφαίρες σε αλεξίσφαιρο, και τα δικά μου είναι ανύπαρκτα. Δε λέω θαμμένα, λέω ανύπαρκτα. Νοιώθω άδεια από οτιδήποτε.

Κενή.

Χωρίς διάθεση γιά οποιοδήποτε σκοπό, οποιοδήποτε στόχο.

Να 'ναι αντίδραση στην πίεση του χθες;

Να 'ναι κατάσταση; Φυσική εξέλιξη;


Θα ήταν ψέμμα αν έλεγα πως δεν νοιώθω υ π έ ρ ο χ α.. να κολυμπάω σε λάδι, εγώ που πάντα πάλευα με το κύμα της θάλασσας.


Κι αυτή η αίσθηση πως αυτός ο κόσμος θα είναι πάντα όπως έχει, πως καμμία αλλαγή δεν θα πραγματοποιηθεί στην πορεία, μυρίζει ασφάλεια.. ή μήπως;;;

Κάποτε απέριπτα οτιδήποτε αρσενικό, τώρα εκείνοι με βλέπουν σα φίλη. Με πλησιάζουν μόνο γιά να μου μιλήσουν γιά την σύζυγο, και γιά την ''άλλη'' που είναι το αίσθημα, και γιά το πόσο τους πιέζει όλο αυτό, γιά το πόσο λάθος κάνουν, γιά το ότι αυτοί δεν θέλουν, αλλά...

Βαριέμαι να ακούω γιά αγάπες που ουσιαστικά είναι ένα απλό πήδημα, βαρέθηκα να ακούω γιά ανθρώπους που δεν θέλουν αλλά πάντα κάτι τους πιέζει να το κάνουν..

Βαρέθηκα να ακούω τον έναν να ρίχνει το βάρος στον άλλον.. τα πισωμαχαιρώματα ..


Μεγάλωσα λέω.. γέρασα λέω.. δεν είμαι επιθυμητή λέω, από την άλλη νομίζω πως βλέπουν στα μάτια μου την διάρκεια. Ή μήπως το κενό; Αυτό τους τρομάζει, ή βρίσκω δικαιολογίες ώστε να μη δεχτώ την ολόδικη μου πραγματικότητα;


Είναι όλο αυτό μία κατάσταση;

Κι αν ναί το μετά;

Τόσο μη χειρότερα λοιπόν;


Ή μήπως όλο αυτό ονομάζεται ε υ τ υ χ ί α;;;

Βρε λες;;;


ΠΗΓΗ:

http://metofeggariagalia.blogspot.com/2009/05/blog-post_1827.html


Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

«I love you amiga» [Από το blog “Ελληνίδα”]


Στις 29.5.2009, στο blog “Ελληνίδα” , διαβάσαμε αυτό:


I love you amiga


Να έχεις χρόνια να τον δεις. Να έχει χωρίσει με την γυναίκα του.

Ωχ ρε γαμότο αν χωρίσατε εσείς που στο μυαλό μου σας είχα γιά το τέλειο ζευγάρι... τόσο ταιριαστοί... τόσα κοινά... Σας αγαπώ και τους δύο... με πληγώνει η ιδέα ότι δεν είστε πιά μαζί... με πληγώνει η ιδέα ότι μάχεστε.

Να μου λέει τα παράπονα του. Να μου ζητάει συμβουλές. Να μου ζητάει να της μιλήσω.

Την πλήγωσες φίλε μου και σε εκδικείται. Δώσε της αυτά που θέλει. Της χρωστάς. Χρησιμοποίησε το μυαλό σου. Μην την αφήσεις να σε σύρει σε πόλεμο. Σεβάσου την ιστορία σας, το γεγονός ότι αγαπηθήκατε πολύ, την επιχείρηση που με τόσο κόπο, ιδρώτα και αγωνία χτίσατε. Μα προπάντων σκέψου τα παιδιά σας, αυτά που τώρα χρησιμοποιεί σαν όπλο εναντίον σου. Οι περισσότερες γυναίκες που ξέρω το κάνουν. Είναι ασυγχώρητο. Είναι ανθρώπινο. Ο καθένας μάχεται με όποιον τρόπο ξέρει. Δύσκολες που είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Συγκρούσεις και τραύματα ανεξίτηλα.
Είναι η μάνα των παιδιών σου, φίλε μου. Πάντα θα είναι. Ασε την να σε τιμωρήσει. Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω, αλλά αυτό μου φαίνεται λογικό.

Εκείνος προσπάθησε, εκείνη δεν μπορεί να τον συγχωρέσει, γκρεμίστηκε ο κόσμος της...

Είναι τόσο αρνητική μαζί μου, είμαι ο εχθρός της, με μισεί... Δεν είναι μίσος, φίλε μου, θυμός είναι... Πως να σε εμπιστευτεί ξανά;... Δεν ξέρω πως χτίζεται ξανά η εμπιστοσύνη, φοβάμαι πως δεν είμαι η ειδική σ' αυτό... Δεν ξέρω να συγχωρώ τελικά, δεν μπορώ να εμπιστευτώ ανθρώπους που με έχουν πληγώσει...

Να σε χωρίζει ο χρόνος. Να σε χωρίζουν χιλιάδες χιλιόμετρα. Κι' η αγάπη είναι εκεί, πάντα παρούσα. Ι love you amiga. I love you tico, take care. Κάποιοι άνθρωποι, τους βλέπεις και από την πρώτη στιγμή ξέρεις πως έχουν κερδίσει μιά θέση στην καρδιά σου. Οσα χρόνια κι'αν περάσουν. Τους αγαπώ και τους δύο. Ελπίζω η tica μου να πάψει να πονάει.

Μοιάζει ευτυχισμένη τελευταία... Είναι με κάποιον άλλον τώρα...
Δεν ξέρω αν τον τιμωρεί τον φίλο μου... Μοιάζει ερωτευμένη κι' εγώ δεν την αγαπάω πιά, μου είπε εκείνος...

Που σταματάει ο εγωισμός και ποιά είναι τ' αληθινά συναισθήματα; Ενα κουβάρι... κι' εκείνη είναι ακόμα έξω φρενών μαζί του...

Είναι η οργή ισχυρότερη από την αγάπη;


Cet amour

Si violent

Si fragile


(Ολο το ποίημα, από τ' αγαπημένα μου, εδώ)

Θα ήθελα να τους ξαναδώ μαζί... Η αμετανόητη και ηλίθια ρομαντική.


ΠΗΓΗ:

http://ths-ellinidas.blogspot.com/2009/05/i-love-you-amiga.html


Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

«Το μπάνιο χαλαρώνει και… την κρίση μας!» [Από το blog “ Spiritual Harmony”]


Στις 28.5.2009, στο blogSpiritual Harmony / Πνευματική Αρμονία” της Βασιλικής, διαβάσαμε αυτό:


Το μπάνιο χαλαρώνει και… την κρίση μας!


Όταν κάποιος είναι και αισθάνεται καθαρός σωματικά, είναι ταυτόχρονα λιγότερο ηθικά απαιτητικός και αυστηρός στις κρίσεις του για τις πράξεις των άλλων,
σύμφωνα με μια νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Psychological Science" της αμερικανικής Ένωσης για την Ψυχολογική Επιστήμη.

Η έρευνα, μεταξύ άλλων, δείχνει ότι και άλλοι παράγοντες, πέρα από την ορθολογική κρίση, όπως η διαίσθηση, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην αντίληψη του καθενός για το τι είναι σωστό και τι λάθος.

"Όταν κρίνουμε κάποιον ή κάτι, πιστεύουμε ότι κάνουμε μια συνειδητή ορθολογική κρίση, όμως η έρευνα δείχνει πως υποσυνείδητα επηρεαζόμαστε για τις κρίσεις μας από το πόσο καθαροί ή αγνοί νιώθουμε", αναφέρει η υπεύθυνη της έρευνας Σιμόν Σναλ, του βρετανικού πανεπιστημίου του Πλύμουθ.

Όπως επεσήμανε η κ. Σναλ, για παράδειγμα, αν ένας ένορκος δικαστηρίου ή ένας ψηφοφόρος έχουν πλύνει καλά τα χέρια τους, η κρίση τους θα είναι λιγότερο αυστηρή είτε για τον κατηγορούμενο είτε για τον υποψήφιο πολιτικό.

Όπως είπε η Σναλ, "κάποιος μπορεί να παραβλέψει ευκολότερα το ατόπημα ενός πολιτικού, αν πριν ψηφίσει, έχει κάνει μια πράξη καθαρισμού και νιώθει καθαρός".

Η έρευνα, όπως αναφέρεται στην ηλεκτρονική υπηρεσία Science Daily, αφορούσε δύο πειράματα με εθελοντές, οι οποίοι, μεταξύ άλλων, όταν πριν είχαν πλύνει καλά τα χέρια τους με σαπούνι και μετά παρακολούθησαν μια "απεχθή" ταινία, με σκηνές σοκαριστικές από ηθική πλευρά, οι κρίσεις τους ήσαν πολύ πιο επιεικείς σε σχέση με όσους πριν δεν είχαν πλυθεί.

Όπως παρατηρεί, με το γνωστό βρετανικό χιούμορ, ο "Εκόνομιστ" σε σχετικό δημοσίευμα, η έρευνα δείχνει ότι, η καθαριότητα καταντά να σχετίζεται με την αθεΐα και το σαπούνισμα να φέρνει μεν την εξωτερική καθαριότητα, αλλά να αμβλύνει την ηθική καθαρότητα.

Η σύνδεση φυσικής καθαριότητας και τελετουργικού ψυχικού εξαγνισμού συναντάται σε πολλές θρησκείες του κόσμου, με το σκεπτικό ότι η πρώτη βοηθά τη δεύτερη.

Όμως η έρευνα της Σναλ μάλλον δείχνει προς την αντίθετη κατεύθυνση, αφού η φυσική καθαριότητα φαίνεται να παράγει μια πιο "χαλαρή" στάση στα θέματα της ηθικής.

Και ίσως, κατά τον "Εκόνομιστ", θα μπορούσε κάποιος να θυμηθεί τον Πόντιο Πιλάτο που έπλυνε τα χέρια του πριν σταυρώσει τον Χριστό.


Συμπέρασμα δικό μου:Μην κάνετε μπάνιο πριν πάτε να ψηφίσετε! Κάντε μετά...


ΠΗΓΗ:

http://truthseeker-vasiliki.blogspot.com/2009/05/t.html


Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

«Η αγάπη και η συζυγική ζωή…» [Από το blog “Lockheart”]


Στις 28.5.2009, στο blogLockheart του Σπύρου, διαβάσαμε αυτό:


Η αγάπη και η συζυγική ζωή…


Η αγάπη βελτιώνει ουσιαστικά τους ανθρώπους σε όλους τους τομείς. Η υγιής συζυγική ζωή προσφέρει πλεονεκτήματα για την ψυχική και σωματική υγεία.

Η ισχυρή αφοσίωση του ενός προς τον άλλο στο ζευγάρι και η καλή ποιότητα επικοινωνίας μεταξύ των δύο, είναι θεμελιώδη χαρακτηριστικά μιας υγιούς συζυγικής ζωής.

Η διάρκεια ζωής των παντρεμένων είναι μεγαλύτερη σε σύγκριση με αυτούς που μένουν μόνοι. Οι καρδιακές παθήσεις, ο καρκίνος, η κίρρωση του ήπατος και οι αυτοκτονίες, παρατηρούνται σε σημαντικά χαμηλότερο ποσοστό μεταξύ των παντρεμένων.

Η καλή ποιότητα της ψυχικής και συναισθηματικής υγείας που είναι βασικό στοιχείο της ευτυχίας, συναντάται συχνότερα στους παντρεμένους ανθρώπους παρά σε αυτούς που μένουν μόνοι. Έρευνες έχουν δείξει ότι η εν λόγω διαπίστωση ισχύει για όλη τη διάρκεια της ζωής των ανθρώπων.


Γιατί όμως η συζυγική ζωή προσφέρει τόσα πολλά στην ψυχική και σωματική υγεία;

Οι ειδικοί έχουν επισημάνει πολλούς παράγοντες που επιδρούν θετικά στους παντρεμένους. Η μείωση του στρες, το δίκτυο κοινωνικής στήριξης και αλληλοβοήθειας όπως επίσης και η μεγαλύτερη οικονομική σταθερότητα είναι μεταξύ των βασικών ωφελημάτων που προσφέρει η υγιής συζυγική ζωή.


Το στρες

Η μείωση και ο καλύτερος χειρισμός του στρες φαίνεται ότι είναι οι σημαντικότεροι λόγοι για τους οποίους οι παντρεμένοι με υγιείς συζυγικές σχέσεις, απολαμβάνουν καλύτερη ποιότητα ζωής.

Είναι γνωστοί οι βιοχημικοί και ορμονικοί μηχανισμοί διαμέσου των οποίων το χρόνιο ανεξέλεγκτο στρες επηρεάζει αρνητικά το καρδιαγγειακό σύστημα. Επίσης η μείωση της άμυνας του οργανισμού λόγω στρες, έχει συσχετισθεί με μεγαλύτερη ευπάθεια στις μολύνσεις και προδιάθεση για καρκίνο.

Στο ζευγάρι, οι δύο δρουν μαζί συνενώνοντας τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίζουν το στρες. Αντίθετα αυτοί που μένουν μόνοι, βρίσκονται σε δυσχερέστερη θέση για να αντιμετωπίζουν καταστάσεις στρες.

Οι απαιτήσεις της καθημερινής ζωής είναι πολλές. Στην υγιή συζυγική ζωή οι υποχρεώσεις μοιράζονται στα δύο. Αντίθετα όταν κάποιος έχει μόνος του όλη την ευθύνη ενός νοικοκυριού ή μιας οικογένειας (όπως η μονογονική οικογένεια), το σύνολο των απαιτήσεων συχνά υπερβαίνει τις δυνατότητες του ατόμου.

Είναι ακριβώς κάτω από τις συνθήκες αυτές, όταν οι υποχρεώσεις ξεπερνούν τις δυνατότητες του ατόμου που παρατηρείται το στρες.

Στην ευτυχισμένη γαμήλια ζωή δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μείωση του στρες. Οι οικονομικοί πόροι και των δύο, συναθροίζονται επιτρέποντας μια πιο άνετη ζωή με λιγότερο άγχος.


Δίκτυο κοινωνικών και οικογενειακών δεσμών

Το δίκτυο κοινωνικών σχέσεων διευρύνεται στους παντρεμένους. Ο καθένας στο ζευγάρι έχει το δικό του κύκλο φίλων και γνωστών όπως επίσης και την οικογένεια του.

Το διευρυμένο κοινωνικό και οικογενειακό δίκτυο, επιτρέπει μια καλύτερη αντιμετώπιση των κάθε μορφής δυσκολιών που αναπόφευκτα φέρνει σε όλους η ζωή.

Ο τρόπος ζωής και η συμπεριφορά γενικότερα αλλάζουν λόγω γάμου. Είναι γεγονός ότι η συζυγική ζωή συμβάλλει στην υιοθέτηση πιο υγιεινών τρόπων ζωής και λιγότερο επικίνδυνων συμπεριφορών.


Κάπνισμα, αλκοόλ και σεξ

Έρευνες έχουν δείξει ότι στους παντρεμένους μειώνονται το ποσοστό των καπνιστών και αυτών που κάνουν κατάχρηση αλκοόλ.

Επίσης μειώνονται οι σεξουαλικές συμπεριφορές με επικίνδυνο χαρακτήρα που δυνητικά επιτρέπουν την προσβολή από σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες οι οποίες δυνατόν ακόμη να απειλούν τη ζωή.


Παχυσαρκία

Όπως κάθε καλό έχει και τα κακά του, έτσι και η υγιής συζυγική ζωή έχει και τα δικά της μειονεκτήματα. Φαίνεται ότι ένα από τα σημαντικότερα δυσάρεστα της γαμήλιας ζωής, είναι η απόκτηση υπερβολικού βάρους σώματος.

Το πρόβλημα αυτό εστιάζεται κυρίως στους άνδρες. Οι παντρεμένοι άνδρες παρουσιάζουν ψηλότερα ποσοστά παχυσαρκίας σε σύγκριση με αυτούς που μένουν μόνοι τους.


Ο ρόλος του γάμου

Υπάρχουν ζευγάρια που είτε ζουν μαζί είτε συνδέονται με μια πολύχρονη ολοκληρωμένη σχέση, χωρίς όμως να έχουν παντρευτεί. Έχει διερευνηθεί εάν κάτω από αυτές τις συνθήκες τα πλεονεκτήματα είναι τα ίδια όπως στις περιπτώσεις ζευγαριών που είναι παντρεμένα και έχουν υγιή συζυγική σχέση.

Φαίνεται ότι ο δεσμός του γάμου στο ζευγάρι, όπως καθορίζεται από τα κοινωνικά, νομικά και θρησκευτικά δεδομένα, επενεργεί θετικά στην ποιότητα ζωής των παντρεμένων.

Το γεγονός ότι δίνονται δεσμεύσεις και από τους δύο ενώπιον όλων, συγγενών φίλων και άλλων, για μια κοινή συζυγική ζωή, επιδρά τόσο στους ίδιους όσο και στους υπόλοιπους οι οποίοι με τον τρόπο τους συμβάλλουν για μια καλύτερη συζυγική ζωή.


Οι προβληματικές συζυγικές σχέσεις

Είναι βέβαιο ότι πολλά ζευγάρια δεν έχουν υγιείς συζυγικές σχεσεις όπως ορίζονται πιο πάνω. Σίγουρα κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν υπάρχουν ευεργετικές επιδράσεις της γαμήλιας ζωής αλλά περισσότερο αρνητικές.

Η γένεση υπερβολικού στρες, η κατάθλιψη, η μείωση των δυνατοτήτων του συστήματος άμυνας του οργανισμού συμπεριλαμβάνονται μεταξύ των αρνητικών που επιφέρουν οι κακές συζυγικές σχέσεις, η επιθετικότητα, ο αρνητισμός και η εχθρότητα μεταξύ των δύο.

Συμπερασματικά βλέπουμε ότι οι υγιείς συζυγικές σχέσεις που χαρακτηρίζονται από αγάπη, αλληλοεκτίμηση, ισχυρό αίσθημα αφοσίωσης του ενός προς τον άλλο και καλή ποιότητα επικοινωνίας, είναι ευεργετικές για την ψυχική και σωματική υγεία των ανδρών και των γυναικών.


Πηγή: Αρχεία Ψυχολογίας


ΠΗΓΗ:

http://lock-heart.blogspot.com/2009/05/blog-post_28.html


Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

«Αλυσίδα αρετών…» [Από το blog “Οδεύοντας ”]


Στις 27.5.2009, στο blog “Οδεύοντας” της Αργυρούλας, διαβάσαμε αυτό:


Αλυσίδα αρετών…


Η μετάνοια φέρνει την υπακοή

η υπακοή τη Χάρη

η Χάρη την ταπείνωση

η ταπείνωση την πραότητα

η πραότητα την ειρήνη

η ειρήνη την προσευχή

η προσευχή τη σοφία

η σοφία την υπομονή

η υπομονή την αγάπη

η αγάπη την ακακία

η ακακία τη μακροθυμία

η μακροθυμία την αιώνια ζωή.


Πηγή:

http://odevontas.blogspot.com/2009/05/blog-post_27.html


Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

«Χρώμα και στο χώρο που ζούμε» [Από το blog “ Spiritual Harmony”]


Στις 2.6.2009, στο blogSpiritual Harmony / Πνευματική Αρμονία” της Βασιλικής, διαβάσαμε αυτό:


Χρώμα και στο χώρο που ζούμε


Το χρώμα στο χώρο που ζούμε, μπορεί να μας κάνει να έχουμε τις μαύρες μας
ή να τα βλέπουμε όλα ρόδινα! Μέσα από μια χρωματιστή καθημερινότητα μπορούμε να έχουμε σταθερά συναισθήματα, αίσθηση του χιούμορ, ζωντανό νου, ψυχοσωματική υγεία, έντονο ενθουσιασμό και βαθιά ικανοποίηση. Πώς γίνεται αυτό; Ας δούμε τι...μας αποκαλύπτει η χρωματοθεραπεία.


ΚΙΤΡΙΝΟ

Ιδανικό για το γραφείο

Ωθεί το νέο, το σύγχρονο και το αναπτυσσόμενο. Το κίτρινο χρώμα περιλαμβάνει στοιχεία φωτεινότητας, δραστηριότητας και επέκτασης. Ποιος χώρος λοιπόν θα ήταν καλύτερος για την εφαρμογή του χρώματος αυτού από το γραφείο;

Θετικές επιρροές: Διάνοια, αντίληψη, πειθώ, εμπιστοσύνη, χαρά, σοφία, ευθυμία, χάρη, άνεση.

Στην αρνητική του όψη: Το χρώμα της δειλίας, της ζήλιας και της κυριαρχίας.

Θεραπευτικές δυνάμεις: Τονώνει το νευρικό σύστημα, καθαρίζει το συκώτι από τις τοξίνες, απαλύνει δερματικές ανωμαλίες.


ΚΟΚΚΙΝΟ

Ό,τι καλύτερο για το καθιστικό

Μπορεί να απογειώσει την επαγγελματική μας καριέρα και τη φήμη μας αλλά και να ζωντανέψει σχέσεις ή να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για τη δημιουργία ενός τρυφερού δεσμού. Είναι το χρώμα της ζωτικής ενέργειας και του θάρρους, μας κάνει πιο δραστήριους και δυνατούς σε συναισθηματικό, νοητικό και πνευματικό επίπεδο. Είναι ιδανικό για χώρους ζεστασιάς και δράσης.

Θετικές επιρροές: Θεωρείται ότι συμβάλλει στην έκκριση αδρεναλίνης και επιδρά διεγερτικά στην καρδιακή λειτουργία, επιταχύνοντας τους παλμούς.

Στην αρνητική του όψη: Επειδή συνδέεται με το θυμό και την ένταση, δεν συστήνεται σε ευέξαπτους ανθρώπους. Επίσης, διεγείρει το φόβο, προκαλεί ανεξέλεγκτο πάθος και οργή.

Θεραπευτικές δυνάμεις: Δίνει ενέργεια, ανεβάζει τη θερμοκρασία του σώματος σε περιπτώσεις υποθερμίας, δρα κατά της αναιμίας, της σωματικής αδυναμίας, της κακής κυκλοφορίας του αίματος, της ξηροδερμίας, του κρυολογήματος, του άσθματος και του χρόνιου βήχα, της χρόνιας βρογχίτιδας, των φλεμάτων και της καταρροής.


ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Για την τραπεζαρία & την κουζίνα

Συμβολίζει το συναισθηματικό μας κόσμο, τη ζεστασιά και την ευημερία. Διεγείρει τη δημιουργικότητα, τη φιλοδοξία και την ενεργητικότητα.

Θετικές επιρροές: Χρώμα της καρδιάς, που συνδυάζει σωματική και πνευματική διέγερση, κεντρίζει το διάλογο και λειτουργεί ως αντικαταθλιπτικό.

Στην αρνητική του όψη: Προκαλεί νευρικότητα και ανησυχία. Ανοίγει την όρεξη.

Θεραπευτικές δυνάμεις: Θεραπεύει ανωμαλίες του σπλήνα, αναπνευστικές ανωμαλίες, όπως βρογχικό άσθμα, πέτρες στη χολή, χαρίζει φυσική ευεξία και πνευματική τόνωση.


ΜΠΛΕ
Για στιγμές ηρεμίας στο παιδικό δωμάτιο

Το μπλε σχετίζεται με τη σοφία, τη γνώση, την εξυπνάδα και ενισχύει πνευματικές δραστηριότητες, όπως μελέτη, φιλοσοφική και εσωτερική αναζήτηση.

Θετικές επιρροές: Είναι ηρεμιστικό, ιδιαίτερα σε περιόδους υπερέντασης και νευρικότητας. Δίνει στον άνθρωπο ηρεμία και εσωτερική πειθαρχία, αφοσίωση, ειλικρίνεια και δημιουργικότητα.

Στην αρνητική του όψη: Μπορεί να προκαλέσει στασιμότητα, αποστασιοποίηση και ψυχρότητα.

Θεραπευτικές δυνάμεις: Είναι το χρώμα της ηρεμίας, της ευαισθησίας. Οι μπλε ακτίνες φωτός έχουν καταπραϋντική δράση και θεωρείται ότι είναι πολύ αποτελεσματικές για την αϋπνία, το στρες, την ευερεθιστότητα και τις φλεγμονές.


ΠΡΑΣΙΝΟ

Για το χώρο μελέτης & ανάρρωσης

Το πράσινο σχετίζεται με την καλοσύνη, την προσφορά, τη γνώση, το πάθος για πρόοδο και ανάπτυξη και τη δυνατότητα επικοινωνίας του ατόμου.

Θετικές επιρροές: Φέρνει συναισθηματική εξισορρόπηση και αρμονία. Δίνει ελπίδα, νέα ζωή, ενέργεια, γονιμότητα, ανάπτυξη.

Στην αρνητική του όψη: Το πράσινο, όπως και το μπλε, καταστέλλει τη δραστηριότητα, με αποτέλεσμα την αποστασιοποίηση και την οκνηρία.

Θεραπευτικές δυνάμεις: Είναι το χρώμα της θεραπείας και της επούλωσης των τραυμάτων. Ελέγχει την πίεση του αίματος, εξισορροπεί το νευρικό σύστημα, απαλύνει το έλκος, θεραπεύει πονοκεφάλους. Βοηθάει το σώμα να δεχτεί τη θεραπευτική αγωγή, παράλληλα όμως βοηθάει την ψυχή να επουλώσει τα συναισθηματικά τραύματα και να απελευθερωθεί από το θυμό και την τάση κριτικής.


ΠΗΓΗ:

http://truthseeker-vasiliki.blogspot.com/2009/06/blog-post_02.html