Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

«Αποχαιρετώντας το 2009» & «Στο κατώφλι της νέας χρονιάς…» [Από το blog “Οδεύοντας”]


Ακριβώς ένα χρόνο πριν, στις 31.12.2009, στο blog “Οδεύοντας” της Αργυρούλας, διαβάσαμε αυτό:


Αποχαιρετώντας το 2009

. . . μα τώρα έφτασε η στιγμή να αποχαιρετήσουμε άλλη μια χρονιά της επίγειας ζωής μας . . .

. . . τώρα έφτασε η στιγμή να ευχαριστήσουμε Εσένα , που παραμένεις σταθερός και πιστός Συνοδοιπόρος στην πορεία της ζωής μας και στο δρόμο μας.

Νά , πάρε σαν αντίδωρο , λίγα απ΄ τα δάκρυά τα γλυκά , που τόσες φορές έγινες αιτία να γεμίσουν τα μάτια μας .

Σ΄ ευχαριστούμε γιατί από Σένα μάθαμε , πως πάνω απ΄ τους πόθους μας ,

κάτω απ΄ τους κόπους μας , πίσω απ΄ τα προγράμματά μας , μπροστά απ΄ τις ματαιοδοξίες μας , μέσα στις προθέσεις μας , έξω απ΄ τις στραβοτιμονιές μας , αριστερά απ΄ τις ανασφάλειές μας, πέρα απ΄ τη μοναξιά μας , δώθε από τον πόνο μας, παντού , στα πάντα , πάντοτε , μέσα στην Μυστική Άγια Τράπεζα της ψυχής μας, πάντα Εσύ Κύριε εκεί , μυστικά και σιωπηλά , να μας κρατάς σε κάθε μας πτώση, να μας στηρίζεις σε κάθε καταιγίδα , να μας παρηγορείς σε κάθε μας πόνο και δυστυχία…

Ιησού Χριστέ μας , Πατέρα Μοναδικέ και Ουράνιε , Σ΄ Ευχαριστούμε για το κάθετι .

Ευλόγησε Κύριε την νέα χρονιά που ξεπροβάλλει στο διάβα της ζωής μας, και συμπορεύσου μαζί μας κάθε στιγμή και σε καμία περίπτωση μην μας εγκαταλείψεις, ακόμα και τις στιγμές εκείνες που εμείς οι ίδιοι Σε διώχνουμε από κοντά μας .

Εύχομαι σε κάθε διαβάτη , οδοιπόρο και ταξιδιώτη της ζωής , νάναι ευλογημένη η νέα χρονιά που ξημερώνει στη ζωή μας , και ό,τιδήποτε μας πόνεσε και μας στεναχώρησε την χρονιά που φεύγει να το αφήσουμε πίσω μας , και να συνεχίσουμε την πορεία της ζωής μας με τις εμπειρίες που αποκομίσαμε από όλα αυτά , είτε ευχάριστα ήταν , είτε δυσάρεστα .

Χρόνια πολλά , όμορφα , ευλογημένα , γεμάτα Φώς Χριστού , χαμόγελο κ΄ αγάπη !

Διαβάτης

.


Την ίδια ημέρα, στο ίδιο blog [“Οδεύοντας” της Αργυρούλας] διαβάσαμε και αυτό:


Στο κατώφλι της νέας χρονιάς…

Ελάχιστες ώρες απομένουν να αποχαιρετήσουμε και αυτή τη χρονιά .
Και σκέψη μου σήμερα ... όχι άλλες μέριμνες , όχι άλλα τρεχάματα , όχι άλλες σκοτούρες . Μονάχα δυό μεγάλες " συγνώμες " .

Η πρώτη και σημαντικότερη , στον Πλάστη και Τον Δημιουργό μου . Για κάθε σκέψη , πράξη , λόγο , που Σε πόνεσαν. Που Σου ξανακάρφωσαν τα καρφιά στις παλάμες , που Σου ξαναλόγχισαν Την πλευρά , που Σου ξαναπότισαν το ξύδι και τη χολή , που Σου ξαναμάτωσαν Την Καρδιά . Συγνώμη !

Η δεύτερη , εξίσου σημαντική , σ΄ εσένα . Σ΄ εσένα τον σύζυγο , τον σύντροφο , τον φίλο , τον αδελφό , την αδελφή , το παιδί , τον πατέρα , την μητέρα, τον κάθε διπλανό , μα και μακρινό συνοδοιπόρο , στην πορεία της ζωής , που πίκρανα, που στεναχώρεσα , που πόνεσα , που λύπησα , είτε θεληματικά, είτε άθελά μου . Συγνώμη σε όλους εσάς !

Το κάθε φταίξιμο είναι δικό μου , που πηγάζει μέσα απ΄ τον ανελέητο εγωισμό μου , που καλλιεργώ , με τα πάθη και τα θέλω μες την ψυχή μου , και μου στερεί τη χαρά και την αγάπη απ΄ τη ζωή . Με την συναίσθηση της ευθύνης , απέναντι Στον Θεό , και στον αδελφό μου , με αυτές τις σκέψεις , και αυτές τις δύο μεγάλες "Συγνώμες " , θέλω να αποχαιρετήσω αυτή τη χρονιά που μας φεύγει .
Ας έχει ο καθένας μιαν ευλόγημένη και γεμάτη αγάπη χρονιά .

Διαβάτης

( Πολύ προσωπικές σκέψεις από το ημερολόγιό μου )


Πηγή:

http://odevontas.blogspot.com/2009/12/2009.html

http://odevontas.blogspot.com/2009/12/blog-post_31.html


Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

«Καλώς να έρθει!» [Από το blog “Ελαφηβολιών”]


Ένα χρόνο πριν, στις 30.12.2009, στο blog “Ελαφηβολιών” της Βάσσιας, διαβάσαμε αυτό:


Καλώς να έρθει!


Το ημερολόγιο θα δείξει 2010, όπως έδειξε 2000 κι όπως θα δείξει 2011….. Αυτή η μικρή ελπίδα που ξεπηδά πίσω από τις σχισμένες σελίδες του.

Αυτές οι συμφιλιώσεις με τα πεπραγμένα.

Αυτές οι υποσχέσεις για τα μελλούμενα.

Η ζυγαριά που έχει γείρει ανυπόφορα προς μία πλευρά κι εμείς να εναποθέτουμε όνειρα για να την ισορροπήσουμε.


Ο μικρόκοσμός μας , ο παγκόσμιος κόσμος κι εκείνος ο μέγας της ψυχής μας.


Εύχομαι να βλέπουμε όλοι το δρόμο μπροστά μας κι όχι τα μονοπάτια πίσω μας.


Πέρασα – ως "Παραφυάδα" - πολλές όμορφες στιγμές κι έμαθα απ’ όλους σας.

Περνάω ως "Ελαφηβολιών" ακόμη καλύτερες.

Ως Βάσσια δεν άλλαξα όσο θα ήθελα, «αλλάχθηκα» όσο δεν ήθελα.

Κοντράρομαι καθημερινά με όλα όσα θέλουν να με αλλοτριώσουν και να με αφομοιώσουν.

Με όπλα αυτό που είμαι και αποδέχομαι πολεμώ καθημερινά στον μικρόκοσμό μου. Και σαν κομμάτι του Μεγάλου ελπίζω σε μια προσφορά ανάλογη της δύναμής μου.

Είμαι σίγουρη ότι βρισκόμαστε στην ίδια μάχη.


Μετράμε απώλειες, νίκες, απογοητεύσεις, ελπίδες , θυμό … μετράμε όλα τα ανθρώπινα.

Κι αυτό μας κάνει ξεχωριστούς.


Δεν σας εύχομαι φίλοι μου εδώ, μόνο μια βεβαιότητα μοιράζομαι....

Παραφράζοντας τους Pink Floyd…….

"Ενωμένοι λεγόμαστε άνθρωποι , διαιρεμένοι γινόμαστε απάνθρωποι".


Καλώς να έρθει το 2010


ΠΗΓΗ:

http://elafivolion.blogspot.com/2009/12/blog-post_30.html


Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

«Οι ξύπνιοι έμποροι του χρόνου» [Από το blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή…”]


Περίπου ένα χρόνο πριν, στις 31.12.2009, στο blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις” του Misha, διαβάσαμε αυτό:


Οι ξύπνιοι έμποροι του χρόνου


Θερμές εόρτιες ευχές προς όλους, ειδικά προς τους κατά καιρούς διαφωνούντες.

Θα ήταν πολύ βαρετός ο κόσμος αν είχε ένα χρώμα, ένα τόνο φωνής, ένα είδος ζώων, μια κοψιά ανθρώπων.

Καλή χρονιά, χρόνια πολλά!


Ρωτάς τι σημαίνουν τα λόγια: «Εξαγοραζόμενοι τον και­ρόν». Ό μακάριος Ιερώνυμος ερμηνεύει ως εξής: «Όταν χρησιμοποιούμε τον χρόνο σε καλές πράξεις, τότε τον εξα­γοράζουμε».

Ό μακάριος Θεοφάνης ο Εγκλειστος λέει: «Να στρέφουμε τον χρόνο σε όφελος μας για τους αιώνιους στόχους μας». Τα λόγια του απόστολου του Θεού έχουν παρόμοια σημασία με τα λόγια του Θεού: «Πραγματεύσασθε εν ώ έρχομαι» (Λουκ. 19,13).

Και όταν Αυτός επιστρέψει, δηλαδή όταν ο Χριστός ξαναέρθει για να κρίνει τον κό­σμο, θα μας ρωτήσει πώς πραγματευόμασταν με τα δοσμέ­να μας τάλαντα. Πώς χρησιμοποιούσαμε τον καιρό της ζωής μας.

Εάν δίναμε το φθηνό για να κερδίσουμε το ακριβό, όπως ο Ιακώβ, ή αντίθετα το ακριβό για να αποκτήσουμε το φθηνό, όπως ο Ησαύ. Εάν υποκύψαμε στους σκανδαλισμούς αυτού του εφήμερου αιώνα και πουλήσαμε την ψυχή μας για τις «γλυκές» γήινες πικρίες ή αν δώσαμε τα πάντα για την ψυχή μας;
Γι' αυτό να εκτελείς τις εντολές του Χριστού κάθε μέρα όπως οι περιστάσεις ζητούν
. Με τούτο θα εξαγοράζεις τις χαρισμένες μέρες σου από τον Θεό. Αφού στην αλήθεια το να εξαγοράζουμε σημαίνει κυριολεκτικά να πληρώνουμε.

Πλήρωνε με τα λίγα, για να λάβεις το μεγάλο. Εργάσου λί­γο, για να βασιλεύεις αιώνια. Αφού ο Δημιουργός μας, μας υποσχέθηκε την αιώνια βασιλεία στην αιώνια ζωή.

Εάν κά­ποιος είναι δεμένος σκλάβος στη φυλακή, να μην τεμπελιάζει και να μην λέει: «εγώ δεν είμαι σε θέση τίποτα να κά­νω»! Ας μετανοεί Και ας προσεύχεται στον Θεό από το πρωί έως το βράδυ στο σκοτάδι του κελιού του. Και αυτό θα το μετρήσει ο Θεός το ίδιο όπως και σε εκείνον πού χτίζει εκκλησίες με τον πλούτο του. Ό Δημιουργός μας βλέπει τις συνθήκες του καθενός, και ζητά από τον κάθε άνθρωπο να κάνει εκείνο πού μπορεί αναλόγως με τις συνθήκες.

Σκύψε το κεφάλι κάθε μέρα για να διακονήσεις την ψυχή σου. Πλήρωσε την με την πνοή του Πνεύματος του Θεού μέ­σα σου ,το οποίο σε κινεί προς κάθε καλό. Εάν δεν το κά­νεις, θα σε τσαλακώσει σαν πανί και θα σε πάει στην κατα­στροφή.
Παρόμοια με το ορμητικό ποτάμι, στο οποιο οι αδέξιοι δεν ξέρουν να στρέψουν τον δικό τους νερόμυλο αλλά κατεβαίνουν μαζί του στην άβυσσο. Έτσι είναι και ο
χρόνος της ζωής μας εδώ στη γη.

Τους έλλογους σώζει και σηκώνει επάνω στα φτερά, ενώ τους άφρονες παρασύρει και κατρακυλά ως την κατάρρευση. Τους πρώτους διακο­νεί, στους δεύτερους κυριαρχεί.

Ό καιρός για τους πρώτους είναι σέλα, για τους δεύτερους αναβάτης.
Το φως του Χριστού να σε φωτίσει.


ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ του αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς

από τις ΑΚΤΙΝΕΣ


ΠΗΓΕΣ:

http://misha.pblogs.gr/2009/12/oi-xypnioi-emporoi-toy-hronoy.html


TAGS:

.blog Για την απλή και ήσυχη ζωή, Χρόνος

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

«Ευχές με το τσουβάλι» [Από το blog “Η ζωή είναι ωραία”]


Στις 28.12.2009, στο blog “Η ζωή είναι ωραία” της Σοφίας Κου, διαβάσαμε αυτό:


Ευχές με το τσουβάλι


Αχ βρε τεχνολογία τι μας κάνεις!

Εντάξει δεν προλαβαίνουμε να πάμε να ευχηθούμε στον καθένα προσωπικά, γι' αυτό του τηλεφωνούμε. Μέχρις εκεί, μια χαρά.

Αλλά, όταν μου στέλνεις e-ευχές, αχ! πόσο πληγώνομαι η ευαίσθητη, όταν ανακαλύπτω πως είμαι σε ένα τσουβάλι μαζί με τόοσους άλλους, όπου πατώντας εσύ ένα και μόνο κουμπί μας στέλνεις λογάκια αυτόματα, απρόσωπα, άκοπα, ανώνυμα, χωρίς να βάλεις τη δύναμη της ευχής σου στον καθένα ξεχωριστά! Χωρίς να τον καλέσεις με το όνομά του, να δώσεις λίγο απ' τον χρόνο σου!

Τι να εισπράξω τότε εγώ; Λέξεις; Τι να τις κάνω;

Αχ, είναι ακριβές μάτια μου οι λέξεις, από τότε που γεννήθηκαν...

γι αυτό κι είναι ιεροσυλία το σκόρπισμά τους δίχως πάθος, δίχως δυναμισμό...

(ιδιαίτερα στην ευχή, που είναι επικοινωνία ανάμεσα σε καρδιές...)


Χίλιες φορές να με ξεχάσεις ή να μη με προλάβεις ανάμεσα σε τόσους, δεν με πειράζει, θα με θυμηθείς άλλοτε, θα ρθει η σειρά μου... και γω μήπως τους θυμάμαι όλους; Καλό είναι αυτό: οι άνθρωποί μας να ζωντανεύουν και περιστασιακά: είναι δυναμική η φιλία, κι όλα τα επίπεδα και τα είδη των σχέσεων... Καλό είναι αυτό...


ΠΗΓΗ:

http://anatash.pblogs.gr/2009/12/efhes-me-to-tsoybali-.html


Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

«Ο μεγαλύτερος άνδρας που πάτησε τη γη ανά τους αιώνες» [Από το blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή…”]


Στις 5.4.2010, δηλαδή τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, στο blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις” του Misha, διαβάσαμε αυτό:


Ο μεγαλύτερος άνδρας που πάτησε τη γη ανά τους αιώνες


Ο μεγαλύτερος άνδρας που πάτησε στη γη ανά τους αιώνες. Αυτός είναι ο Ναζωραίος. Η πιο τεράστια σκέψη ...;, είπε τη μόνη αλήθεια που δείχνει τη σωτηρία του ανθρώπου.

Αγαπάτε τους εχθρούς υμών. Τελειώσαμε. Ολα τα άλλα είναι για φιλολογικά τεϊα. Τι να μας πουν ποιητάδες και φιλόσοφοι, και ειδικώς οι γαμημένοι επιστήμονες, τούτη η διαρκής παραγωγή δηλητηρίου που δεν το αντέχουν άλλο οι αναπνοές και τα σωθικά του πλανήτου.

Αγαπάτε αλλήλους, είπε ο γίγαντας. Ο πρώτος. Ο παικταράς. Ο κάργα τσαμπουκάς. Ο μεγαλοπρεπής και ταπεινόφρων. Και επειδή ήταν ασύλληπτα ευφυής και το παλληκάρι έβλεπε μπάλλα και είχε διαβάσει τι σοϊ είναι το δίποδο, γνώριζε άριστα ότι ήταν ανίκανο να ασπασθεί την αλήθεια. Τη μοναδική αλήθεια. Το σωσίβιο με το οποίο θα γλύτωνε ο άνθρωπος και κάθε άλλο πλάσμα στο γλόμπο.

Εγώ σας το είπα. Αγαπάτε αλλήλους. Αυτό είναι. Μη μου πείτε, σου λέει ο Χριστός, ότι δεν σας άνοιξα τα μάτια. Κάτι άλλο παραπάνω για να σας πείσω δεν μπορώ να κάνω. Να μάθετε να συχωρνάτε τον άλλονα. Δεν μπορείτε; Το ξέρω, όπως ότι βλέπετε με μισό μάτι τον διπλανό, τον απέναντι. Κακό του κεφαλιού σας. Είστε γεννημένοι καριόληδες.


YΓ Misha . Το παραπάνω κείμενο είναι του εκδότη της αθλητικής εφημερίδας Νίκου Καραγιαννίδη, και δημοσιεύτηκε στο χθεσινο Πρώτο Θέμα. Αφαίρεσα μια μικρή πρόταση , η οποία υπερέβαινε τα εσκαμμένα , κατά τη γνώμη μου, αλλά δεν αλλάζει το νόημα του άρθρου.Η γλώσσα είναι η ναϊφ γλώσσα του Καραγιαννίδη.


ΠΗΓΕΣ:

http://misha.pblogs.gr/2010/04/602910.html


Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

«Σκέψεις της εμπειρίας» [Από το blog “Φεγγαραγκαλιές”]


Ακριβώς ένα χρόνο πριν, στις 26.12.2009, στο blog “Φεγγαραγκαλιές” διαβάσαμε αυτό:

Σκέψεις της εμπειρίας


Oι μέρες περνούν γρήγορα, οι νύχτες είναι μιά ανάσα και τα πρωινά επιβάλονται τυλιγμένα σε ομίχλη και μέλι από τις δίπλες που περίσσεψαν από τα χριστούγεννα. Ο ήλιος φοράει μάσκα φεγγαριού και λάμπει σα πανσέληνος.
Καφές, ελληνικός μέτριος, πηχτός με γεύση αναμονής. Δυό τσιγάρα απανωτά, μυρωδιά υπομονής.

Ραδιόφωνο και silent night. Οι νότες ξεχύνονται από παντού.
Μηνύματα στο κινητό γιά χρόνια πολλά από ανθρώπους που μου είναι παντελώς αδιάφοροι.

Γιά τους υπόλοιπους μάλλον είμαι αδιάφορη εγώ.

Από το αριστερό μου μπράτσο άρχισε να εξαφανίζεται το καρουμπαλάκι του αντιτετανικού.

Ο χάρτης της κοιλιάς μου, θα πάρει σιγά σιγά την φυσιολογική μορφή.
Σήμερα, την ώρα που μου έχωνες την εικοστή πέμπτη βελόνα με ρώτησες πόσες έμειναν ακόμη.

Πέντε σου απάντησα.

Τέσσερις και μία θα λες, μου είπες και γέλασες!


Η ζωή είναι στιγμές, το λέγαμε εχθές, με αφορμή τους στίχους ενός τραγουδιού, θυμάσαι;

Συλλέκτες στιγμών είμαστε όλοι.. τόσο μικρών και τόσο δυνατών όσο η φλόγα ενός κεριού.

Μόνο που μιά μέρα, θα σου πω μιά άλλη αλήθεια.. Τίποτα δεν παίρνουμε μαζί μας..

Στα δύσκολα, την ώρα εκείνη που νιώθουμε πως ίσως είναι η τελευταία, πάνω στο παραλήρημα, δύο είναι οι εικόνες που μας κάνουν συντροφιά.

Η μία είναι, της μάνας μας, της γυναίκας που μας έφερε στον κόσμο, κι η άλλη των παιδιών μας, ό,τι δηλ. εμείς κυοφορήσαμε ως συνέχεια της ζωής..

Τίποτα άλλο σου λέω, μήτε χαρές μήτε λύπες. Ούτε μία τόση δα εικόνα ζωής, από τις μυριάδες τόσες που έζησες. Ούτε μια τόση δα στιγμή!


Σε μελαγχόλησα;)

Μη νοιάζεσαι.. σκέψεις του καναπέ είναι.. και σκέψεις της εμπειρίας.. τίποτα σπουδαίο δλδ..

Καλά Χριστούγεννα σου είπα;

Στην καρδιά μου έχω πάντα ένα χρωματιστό παραμύθι..


ΠΗΓΗ:

http://metofeggariagalia.blogspot.com/2009/12/blog-post_26.html


Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

«Η επί γης ειρήνη» [Από το blog “Η ζωή είναι ωραία”]


Στις 27।12.2009, στο blog “Η ζωή είναι ωραία”, της “Σοφίας Κου”, διαβάσαμε αυτό:


Η επί γης ειρήνη


Η "επι γης Ειρήνη"

ας σταματήσει τις παράλογες, και εξαντλητικές μάχες

που γίνονται μέσα μας και που προβάλλονται στον έξω κόσμο...


Μάχες που το «εγώ» προκαλεί για να τραφεί,

να επικρατήσει πάση θυσία, θεωρώντας πως απειλείται...

και στρέφεται ενάντια στην αγαθή φύση της ψυχής μας και σε αυτές των διπλανών μας!


Η "επι γης Ειρήνη"

ας μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε τη ματαιότητα τούτων των εσωτερικών μαχών,

που εκδηλώνονται σε σκέψεις και πράξεις μάταιες, εφήμερες, αντιεπιβιωτικές...


Ας μας φωτίσει να μην ξοδεύουμε την ενέργειά μας σε λάθος στόχο, σε ανύπαρκτο εχθρό

αλλά να την χρησιμοποιούμε για την διαρκή χαρά και βαθιά ευτυχία

για μας κα για τους άλλους...


Η "επι γης Ειρήνη"

ας μας προλάβει

πριν αναγκαστούμε εξαντλημένοι στο τέλος μάταιων κόπων,

ή μιας επίγειας ζωής να βογγήξουμε: «άξιζε;»


Ας επιτρέψουμε στην " επί γης Ειρήνη" να μας φωτίσει!


ΠΗΓΗ:

http://anatash.pblogs.gr/2009/12/h-epi-ghs-eirhnh-.html


Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

«τα σκανδαλωδώς αντιεπιστημονικά Χριστούγεννα» [Από το blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή…”]


Ένα χρόνο πριν, στις 24.12.2009, στο blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις” του Misha, διαβάσαμε αυτό:


τα σκανδαλωδώς αντιεπιστημονικά Χριστούγεννα

Η σύγχρονη ανίερη επιστήμη θέλει, να μην έχει όριο, να μην περιορίζεται από καμμία υπερβατική έννοια .Θέλει να σκοτώνει ζωντανούς και να εμπορεύεται τα όργανα τους , να θανατώνει παιδιά μέσα στη μήτρα της μάνας τους, να πειραματίζεται με διασπορά εργαστηριακών μικροοργανισμών, με την πυρηνική ενέργεια ή με μαύρες τρύπες, και να μην υπάρχει αντίδραση Να συμφωνούμε όλοι με την εκάστοτε «τάξη και ηθική» της.

Υπ΄αυτή την παράλογη «λογική» των τεχνοεπιστημονιστών , τα Χριστούγεννα είναι μια άκρως αντιεπιστημονική γιορτή, όπως και η Ανάσταση, καθώς δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν δι εργαστηριακών ή στατιστικών μεθόδων, όπως αυτοί θα επιθυμούσαν .

Όπως δεν θα ερμηνευθεί ποτέ, η δια βίου αφοσίωση μιας μάνας στο εκ γενετής ανάπηρο παιδί της , ο επίμονος έρωτας ενός πλουσιόπαιδου για κάποια άσημη κοπέλα, ακόμα και υπό την απειλή της αποκλήρωσης από τους γονιούς του ή η αυτοθυσία των μαρτύρων και των αντιρρησιών συνείδησης.

Όλα τα παραπάνω φαντάζουν στα μάτια των σκοταδιστών επιστημολατρών και ευδαιμονιστών, «ωσεί λήρος», σαν παραλήρημα.

Κι όσο απλώνουν τα ασεβή, σχολαστικά χέρια τους, για να ψαχουλέψουν τα γεγονότα της Θείας Ενανθρωπήσεως τόσο αυτά τους φαίνονται ακόμη πιο αδιανόητα και παλαβά και αχρείαστα στη ζωή των ανθρώπων.

Κατά το «Ψαυέτω μηδαμώς χειρ αμυήτων» και το «Εν αυτή τη ώρα ηγαλιάσατο τω Πνεύματι ο Ιησούς , και είπεν Εξομολογούμαι σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλλυψας αυτά νηπίοις ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθεν σου.» που λένε τα ιερά γράμματα.

Εμείς, μαζί με τους τσομπάνηδες της Βηθλεέμ , τους περιπλανώμενους πέρσες αστρολόγους και τους μικρούς καλαντιστές λέμε απ την καρδιά μας το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ», χαιρόμαστε με τη χαρά όλων των Συμπάντων , και βγάζουμε, σαν πειραχτήρια που είμαστε, τη γλώσσα μας στους ξερόλες .

Eνίοτε και στον ξερόλα που συναντάμε, θέλοντας και μή, κοιτάζοντας τον καθρέφτη.


Δεύτε χριστοφόροι λαοί κατίδωμεν, θαύμα πάσαν έννοιαν, εκπλήττον και συνέχον και ευσεβώς προσκυνούντες, πίστει ανυμνήσωμεν. Σημερον προς Βηθλεέμ, εγκυμονούσα Κορη παραγίνεται, του γεννήσαι τον Κυριον· χοροί δε, Αγγέλων προτρέχουσι. Και ταύτα βλέπων εβόα, Ιωσήφ ο Μνήστωρ· Τι το εν σοι ξένον μυστήριον Παρθένε; και πως μέλλεις λοχεύσαι, η απειρόζυγος Δαμαλις;

Ιωσήφ, ειπέ ημίν, πώς εκ των αγίων ην παρέλαβες Κορην, έγκυον φέρεις εν Βηθλεέμ; Εγώ φησι, τους Προφήτας ερευνήσας, και χρηματισθείς υπό Αγγέλου, πέπεισμαι, ότι Θεόν γεννήσει η Μαρία ανερμηνεύτως· ου εις προσκύνησιν, Μαγοι εξ Ανατολών ήξουσι, συν δώροις τιμίοις λατρεύοντες. Ο σαρκωθείς δι' ημάς, Κυριε, δόξα σοι.

Άκουε ουρανέ, και ενωτίζου η γη· σαλευθήτω τα θεμέλια, επιλαβέτω τρόμος τα καταχθόνια· ότι ο Θεός τε και Κτίστης, σαρκός εισέδυ πλάσιν· και ο κραταιά κτίσας χειρί την κτίσιν, σπλάγχνον οράται πλάσματος. Ω βάθος πλούτου, και σοφίας και γνώσεως Θεού! ως ανεξερεύνητα τα κρίματα αυτού, και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού.


ΠΗΓΕΣ:

http://misha.pblogs.gr/2009/12/ta-skandalwdws-antiepisthmonika-hristoygenna.html


Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

«Οι φάτνες γύρω μας» [Από το blog “Η ζωή είναι ωραία”]


Ένα χρόνο πριν, στις 23.12.2009, στο blog “Η ζωή είναι ωραία” της Σοφίας Κου, διαβάσαμε αυτό:


Οι φάτνες γύρω μας

Ναι! υπάρχουν πολλές «φάτνες» γύρω μας: αμέτρητες! Μόνο ο Θεός ξέρει πόσες!

Ναι! Υπάρχουν πολλές καρδιές ζεστές, έτοιμες να ακουμπήσεις τον πόνο σου, τις έγνοιες σου, τις αμφιβολίες σου, τους θυμούς σου!

Ναι! Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που παραμένουν «άνθρωποι» ή κι άλλοι που επανέρχονται, -αν έτυχε και για κάποιο διάστημα είχαν αλλάξει!

Είναι κι εκείνοι που παρόλο που δε βαφτίστηκαν ποτέ στο όνομα του Χριστού, όμως Τον αφήνουν να γεννιέται συνεχώς μέσα τους, και να αναγεννιώνται κι οι ίδιοι μες στο πνεύμα Του... όπως ένας Γκάντι και τόσοι άλλοι...

Που μες στην αγκαλιά-φάτνη τους καλούνε μια ολόκληρη ανθρωπότητα στην αγάπη, στη φιλαδελφία, στη συγχώρεση, στον εξαγνισμό, στη συμφιλίωση, στην αξιοπρέπεια... Στη συνειδητοποίηση πως πιο πολλά μας ενώνουν παρά μας χωρίζουν...

Μες στην ησυχία και την αφάνεια της φάτνης τους υποδέχονται τη γέννηση:

του Φωτός που διαλύει τα σκοτάδια μας,

της Ανάστασης που μας σηκώνει από τις πτώσεις μας,

της Ειρήνης που αλαφρώνει τις καρδιές μας,

της Ελπίδας που δυναμώνει τα κουράγια μας,

της υπενθύμησης για το ποιό είναι το ουσιαστικό συμφέρον μας!


Υπάρχουν τόσες πολλές φάτνες γύρω μας!

Χάρη σ' αυτές υπάρχει προοπτική να ξαναγίνουμε όλοι ΕΝΑ!


Σσσς! Μπείτε στις μύτες και καθείστε...Ακούστε τις καρδιές τους! Ακούστε τη δικιά σας!

Δεν αργεί ο συντονισμός, σαν τον επιθυμείς διακαώς!


ΠΗΓΗ:

http://anatash.pblogs.gr/2009/12/oi-fatnes-gyrw-mas-.html


Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

«Happy xmas» [Από το blog “Roadartist”]


Ένα χρόνο πριν, στις 22.12.2009, στο blogRoadartist”, συνοδευόμενο από χριστουγεννιάτικες φωτογραφίες, διαβάσαμε αυτό:


Happy Xmas

Αυτές τις μέρες έκανα βόλτες στο κέντρο, μπερδεύτηκα με τον κόσμο και φωτογράφισα ότι μου τράβηξε τη ματιά..

Τα Χριστούγεννα έφτασαν.. Ας τα ζήσει ο καθένας όπως ποθεί..


Λένε πως η μαγεία βρίσκεται στο τρόπο που κοιτάει ο καθένας μας.. Βλέποντας ξανά τις φωτο που τράβηξα, μπορώ και να συμφωνήσω.. Η μαγεία μπορεί να παραμονεύει στην κάθε μας στιγμή, αλλά παράλληλα ας μη παραβλέπουμε και τις εικόνες..δίπλα από τις μαγικές βιτρίνες..Οι στιγμές γεμίζουν νοήμα, μόνο αν περιέχουν μέσα τους συναίσθημα.. Οτιδήποτε άυλο, δίχως ψυχή, χάνει αυτόματα την κάθε αξία του..

Η ευτυχία δεν βρίσκεται στα υλικά αγαθά, δεν κερδίζεται με τα χρήματα, δεν μεταφέρεται στις γεμάτες τσάντες, βρίσκεται στις αληθινές αγκαλιές, στις αληθινές κουβέντες, στις ψυχές που ξέρουν να εκτιμούν. Καμία "κοινωνική καταξίωση" δεν κάνει ευτυχισμένο έναν άνθρωπο, αν δεν συνοδεύεται από ουσία, αξίες..Η μοναξιά κυριαρχεί επειδή έχουμε μάθει να ζούμε με λάθος στιγμές, να αγαπάμε με όρους..

Σε μια κοινωνία που σκοτώνει και "ποδοπατάει" για το χρήμα, είναι σίγουρο πως οι παραπάνω σκέψεις θα φαντάζουν εκτός τόπου και χρόνου. Δε με πειράζει, έτσι αισθάνομαι και δεν πρόκειται να αλλάξω. Το μόνο που μπορεί να δώσει χροιά αληθινού παραμυθιού στην καθημερινότητα είναι η αγάπη! Αυτή φωτίζει με τη λάμψη του παραμυθιού την κάθε στιγμή..

Κάθε χρόνο θα εύχομαι το ίδιο.. μήπως κάποτε το καταφέρουμε..

Ας αισθανθούμε την στιγμιαία μαγεία της αγάπης και ας την κρατήσουμε όσο μπορούμε ζωντανή μέσα μας, όχι μόνο αυτές τις μέρες, μα την κάθε μας μέρα! Να κοιτάξουμε τον άλλο στα μάτια, να τον αποδεχτούμε, να τον ακούσουμε, να τον νοιαστούμε αληθινά! Να πάψουμε τις μικρότητες, τους ανταγωνισμούς, τα "δήθεν", τις λυκοφιλίες, τις κακίες, τις ζήλιες..

Πόσο πολύ θα άλλαζαν οι ζωές μας, και πόσα πολλά θα μπορούσαμε να πάρουμε, αν απλά ανοίγαμε τις καρδιές μας..και εστιάζαμε στις ψυχές των άλλων δίπλα μας..

Τις επόμενες μέρες θα τις περάσω κοντά σε ανθρώπους που έχουνε όλα όσα ανέφερα παραπάνω, σε αγαπημένους φίλους..

Σας εύχομαι ολόψυχα να περάσετε υπέροχα!


ΠΗΓΗ:

http://roadartist.blogspot.com/2009/12/happy-xmas-d.html


Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

«Γράμμα σε όσους δεν εορτάζουν…» [Από το blog “π. Λίβυος”]


Στις 26.12.2009, στο στο blog “π। Λίβυος” , διαβάσαμε αυτό:


Γράμμα σε όσους δεν εορτάζουν…


Υπάρχουν άνθρωποι που αυτές τις μέρες δεν εορτάζουν. Υπάρχουν άνθρωποι που ενώ η ψυχή τους λαχταρά την εορτή της ζωής μένουν σιωπηλοί στην μοναξιά που τους επέβαλε το σύστημα των υποτιθέμενων "αξιών " μας. Των "ιδανικών και αρχών" μας, που δεν είναι τίποτε άλλο από ιδεολογήματα,τροφή της αυτοεικόνα μας, το εγώ μας, χωρίς καμία αλήθεια στην ζωή.

Υπάρχουν αυτές τις μέρες σπίτια με τζάμια θαμπά , με πόρτες που δεν χάρηκαν το πέρασμα του επισκέπτη. Τοίχοι χλωμοί και διάδρομοι σκοτεινοί που οδηγούν σε δωμάτια γεμάτα οδύνη και μοναξιά.

Μα πιο πολύ, απεριγράπτως πιο πολύ, αυτά τα πρόσωπα τα μελαγχολικά, τα μάτια τα γεμάτα ερωτηματικά, οι ψυχές που διψασμένες νόημα ζητούν, ήταν των ημερών αυτών μια παραφωνία, αλλά ωστόσο το μόνο ζητούμενο.

- Γιατί να γελάσω, γιατί να είμαι χαρούμενος;… μου είπε τις προάλλες ένα νεαρό άτομο από εκείνα που μεγάλωσαν και συνεχίζουν να μεγαλώνουν στις πόλεις, τα σπίτια, τα δωμάτια, όπου ο ήλιος και το φεγγάρι είναι άγνωστο κείμενο.

-Πολύ μοναξιά πάτερ…, μου ψιθύρισε με ανεμική φωνή, που μόλις και μετά βίας μπορούσε να συλλαβίσει λέξεις και να σχηματίσει προτάσεις επικοινωνίας.

Είναι βλέπεις και ξεχασμένη η γλώσσα μας, αφού κανείς πια δεν την μιλάει. Και αυτοί που την προφέρουν την ξοδεύουν ανώδυνα και την κρατούν επικίνδυνα άδεια. Συνήθως για να κρύβουν την ψευτιά και να υποστηρίζουν την υποκρισία του βίου τους.

-Μοναξιά, βουβαμάρα, θλίψη στο σπίτι. Η συντροφιά, οι σχέσεις και η κοινωνία με ανθρώπους πολυτέλεια στην βουβή πεζοπορία της ψυχής.

-Γιατί βρε Ν……-τον ρωτάω- τόση θλίψη- όχι ότι δεν ήξερα αλλά ήθελα να ανοίξω την κουβέντα- μα περισσότερο την καρδιά του, που διψούσε για μια συνάντηση πέρα από τις λέξεις, από τα σύμφωνα και τα φωνήεντα.

-Τι γιατί πάτερ μου…….., σάματι πως ξέρω και εγώ. Από την μέρα που γεννήθηκα αυτή την απάντηση ψάχνω και εγώ να δώσω. Γιατί, γιατί τόση θλίψη, τόσος πόνος στα μάτια, στην ψυχή, στις ζωές των ανθρώπων.

-Ο πατέρας άνεργος, η μάνα ανασφάλιστη στην μαύρη εργασία, τα αδέλφια μου ο καθένας στο δικό του κόσμο, άλλος στην τηλεόραση και άλλο στο Pc. Και εγώ ψάχνω κανένα φιλαράκι να πούμε δυο κουβέντες. Αλλά οι αποστάσεις μακρινές και το χαρτζιλίκι για κανένα καφέ, καμιά βολτίτσα όλο και λιγοστεύει ή και εξαφανίζετε. Τι να πω και στην Μάνα, εδώ καλά καλά με αυτά που παίρνει δε μπορούμε να καλύψουμε τις βασικές ανάγκες. Να ζητάω και εγώ δεν λέει….. Και έτσι κάθομαι μέσα….. Τις προάλλες μας έδωσαν το επίδομα ανεργίας του πατέρα, και μαζί της τριτεκνίας, αλλά… χα χα χα… μέχρι να το πάρουμε, το δώσαμε και πάλι πίσω στο κράτος με όλα αυτά που μας παίρνουν κάθε μήνα κάθε χρόνο. Τι μας τα δίνουν και καθόλου; Σκέτη κοροϊδία. Τελικά ο μεγαλύτερος ληστής είναι το ίδιο το κράτος.

-Κοίτα σε καταλαβαίνω, μα πάνω από όλα σε νιώθω. Και εγώ σε μια παρόμοια οικογενειακή κατάσταση μεγάλωσα. Βέβαια σήμερα τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Ωστόσο επειδή ακριβώς έχω περάσει και σε ένα ποσοστό περνάω ακόμη, μέσα από τέτοιες καταστάσεις θα ήθελα να σου πω μερικές σκέψεις μέσα από την καρδιά μου, με αισθήματα αλληλεγγύης και βαθιάς ανθρώπινης φιλίας:

· το πρώτο που έχω να σου πω, είναι αντιστάσου. Αντιστάσου όπως μπορείς σε όλο αυτό το σύστημα που βλέπεις γύρω σου και είναι έτοιμο να σε κατασπαράξει όπως κάνει καθημερινά με χιλιάδες συνανθρώπους μας. Αυτό το σύστημα σε θέλει θλιμμένο, μίζερο, αξιολύπητο και αξιοθρήνητο. Σε θέλει απελπισμένο και παραδομένο στα πλαστά και μεθοδευμένα αδιέξοδα. Τα τεχνητά αδιέξοδα που δημιουργήσανε για να μας ελέγχουν. Για να ασκούν εξουσία πάνω στην ζωή μας, πάνω στην ψυχή μας. Σπάσε το σύστημα αυτό, αλλά πρόσεχε ξεκίνα πρώτα από μέσα σου. Από την ψυχή σου θα κάνεις την αρχή. Όταν θα πάρεις την απόφαση να μην τους χαρίσεις την ζωή, τον χρόνο σου, τα όνειρα σου. Δεν τους ανήκεις. Δεν είσαι μονάδα στον ισολογισμό τους. Δεν είσαι χρηστικό αντικείμενο στα σχέδια τους, δεν είσαι μονάδα παραγωγής και αποχαυνωτικής κατανάλωσης. Είσαι ανώτερη σπορά.

· Το δεύτερο που πρέπει να κατανοήσεις είναι ότι όλοι αυτοί-κράτος-καπιταλιστική κοινωνία-πλουτοκρατία- θέλουν να σε «εκπαιδεύσουν» ώστε να νοιώθεις και να αισθάνεσαι, ότι για να σε προσέχουν και για να σου δίνουν σημασία πρέπει να κλαις, να παραπονιέσαι, να ζητάς, να ζητάς συνεχώς. Ζήτουλα και κακομοίρη σε θέλουν δηλαδή. Όχι να κατακτάς. Να κερδίζεις περήφανα και αξιοπρεπώς, αλλά να επαιτείς. Να επαιτείς ένα κοίταγμα, ένα χάδι, ένα φιλί, μια αγκαλιά, μια κουβέντα, μια παρέα. Να επαιτείς μια δουλειά, μια εργασία, μια δημιουργική έκφραση, να ζεις ….Και στο τέλος να τους λες και ευχαριστώ δοξάζοντας τους.

· Το τρίτο, είναι ότι το σύστημα σου μαθαίνει να εξαρτάσαι. Να είσαι μια εξαρτημένη ύπαρξη σε όλα τα επίπεδα. Να εξαρτάται η χαρά που θα νιώσεις, πως και που θα την νιώσεις, μέχρι πόσο και ως πόσο. Χρόνος, χώρος, ποιότητας, επιλογές όλες δικές τους.

· Τέταρτον, είναι ότι σου μαθαίνουν ότι αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να αλλάξει και ότι εάν είναι κάτι να αλλάξει δεν θα το κάνεις εσύ, αλλά κάποιος άλλος έξω από εσένα. Έτσι ελέγχουν την ζωή σου. Έχουν εξουσία πάνω στην ιστορία σου. Σε ορίζουν και σε καθορίζουν.

Δεν σε θέλουν να πιστεύεις στις δικές σου δυνάμεις. Αυτές που υπάρχουν μέσα σαν προίκα του δημιουργού σου. Οι προδιαγραφές σου είναι για πολύ υψηλά και μεγάλα πράγματα. Είναι για την ουτοπία, για την εσχατολογία του τέλειου, για την επανάσταση, για την κοινωνία του αλλιώς.

Μάθε λοιπόν φίλε ότι όσο και εάν μας έχουν μαυρίσει την ζωή, οσο και αν μας έχουν όντως δυσκολέψει τον βιο, εμείς δεν θα παραδοθούμε σε κανένα, παρά μονάχα στην ζωή που ο Θεός μας χάρισε για να την ζήσουμε με χαρά και έκσταση.

Μη τους παραδίδεσαι, βγες έξω από τα μπουντρούμια όπου ο καπιταλιστικός καταναλωτισμός και η οικονομική δυναστεία της "ανάπτυξης" και της αστικοποίησης μας επέβαλε. Βγες από την παραμόρφωση του συστήματος και ψάξε, αναζήτησε την μεταμόρφωση. Δεν είναι φύση σου για να μαραζώνεις, για να θλίβεσαι, για να στενοχωριέσαι, ζήσε.

Βγες στους δρόμους και ας μην έχεις μια στη τσέπη. Δεν χρειάζεται. Περπάτησε, ρούφα ουρανό και αστέρια. Νιώσε την ύπαρξη, την ομορφιά του σώματος σου, καθώς περπατάει, καθώς κοιτάει, καθώς ακούει και μιλάει. Πάρε ένα φίλο μια φίλη και περπατήστε. Δεν είναι ανάγκη να καταναλώσετε, να αγοράσατε, να ξοδέψετε, να πληρώσετε, για να νιώσετε ότι υπάρχετε, αυτό δεν είναι η αλήθεια σας, είναι το ψέμα του πολιτισμού της κατανάλωσης, του κέρδους. Πάρε ένα ποδήλατο και φύγε, περπάτησε, τρέξε. Συναντήσου με άλλους ανθρώπους, μιλήστε, παίξτε, γελάστε, δοξάστε την ύπαρξη, το Θεό, την ανθρώπινη κοινωνία και επικοινωνία.

Σπάστε την ατομικότητα, ζήστε μαζί στιγμές, μοιραστείτε πράγματα, αντικείμενα, ρούχα, φαγητά, λεφτά, λέξεις, εικόνες, νοήματα, συναισθήματα, εμπειρίες, την ζωή σας. Οργανωθείτε μόνοι σας. Κάντε ομάδες κοινοτισμού. Μπείτε σε ομάδες που ζουν κοινοτικό βίο, σε ενορίες όπου υπάρχει η εκκλησία, σε συλλογικότητες αυτοοργάνωσης, μόνο μην μείνεις μόνος.

Δεν θα σε δικαιολογήσω. Σε κατανοώ, αλλά μην τους χαρίζεις την ζωή σου. Μη σε κάνουν δούλο τους κάτω από την εξουσία του χρήματος, κάτω από την δύναμη να ορίζουν το πώς θα ζήσεις. Δεν τους ανήκεις. Ανήκες μονάχα στην ζωή, ζήσε…. το μπορείς….. Ο Χριστός δεν έφερε μια νέα θρησκεία στον κόσμο των θρησκειών, αλλα ένα νέο τρόπος ζωής, ζήσε λοιπόν….. Μην χαριστείς σε κανένα.

Μην ξεχνάς δεν είσαι δυστυχισμένος. Έτσι σου έμαθαν. Έτσι σε θέλουν για να σε κατευθύνουν και να τους έχεις ανάγκη. Δεν ανήκεις σε αυτούς, είσαι άπειρος, είσαι παιδί Ανάρχου πατρός….. Μπορείς να είσαι ευτυχισμένος, μη πείθεσαι ότι είσαι δυστυχισμένος. Είσαι στο ποσοστό που τους το επιτρέπεις. Είσαι στο ποσοστό που παίζεις το παιγνίδι τους. Είσαι μόνο όταν παίζεις με τους όρους του συστήματος τους, που ορίζει ως ευτυχία το κέρδος, την αφθονία, το χρήμα, την κατανάλωση. Ψάξε να βρεις την αλήθεια της φύσης σου, την αλήθεια του υπάρχω, που είναι η ελευθερία.

Καλά Χριστούγεννα φίλε-η καλή Χρονιά!!!!

π. Λίβυος


ΠΗΓΗ:

http://plibyos.blogspot.com/2009/12/blog-post_26.html


Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

«Ανεμομαζώματα Χριστουγέννων 2009» [Από το blog “ANemos”]


Στις 25.12.2009, στο blogANemos διαβάσαμε αυτό:


Ανεμομαζώματα Χριστουγέννων 2009

Χριστιανός δεν είμαι για να σας ευχηθώ καλά Χριστούγεννα.

Την γιορτή την τιμώ τα τελευταία 8 χρόνια απ' όταν έκανα παιδιά.

Ομως αισθάνομαι, τώρα που μικραίνει των χρόνω η σειρά, πως τις χρειαζόμαστε τις ευχές.

Και περισσότερο χρειαζόμαστε τους "σταθμούς" για να μετράμε πορείες που χωρίς αυτούς θα ήταν ευθύγραμμες και ίσως βαρετές.

"Σταθμούς" δικούς μας, όχι από ξένες αντζέντες. "Σταθμούς" που τους ορίζουμε εμείς και όχι οι άλλοι. Οχι κάποιοι Επίτροποι.

Γι αυτό Χρόνια Πολλά σε όλους. Το μέλλον θα είναι πολύ σκληρό. Και τις χρειαζόμαστε για να το αντέξουμε. Για να δούμε το έργο ολόκληρο, μέχρι το τέλος.

Ασπασμούς!


ΠΗΓΗ:

http://naftilos.blogspot.com/2009/12/2009_25.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+Anemos+%28ANemos%29&utm_content=Google+Reader


Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

«Στενή και τεθλιμμένη οδός του κα’ αιώνα…» [Από το blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή…”]


Πριν από είκοσι ημέρες, στις 29.11.2010, στο blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις” του Misha, διαβάσαμε αυτό:


Στενή και τεθλιμμένη οδός του κα’ αιώνα…


Αστακομακαροναδονηστεύουμε,Χριστέ μου,...

αραχτοξαπλοπροσευχόμαστε.

αργοτεχνοθαυμάζουμε το κάλλος της εικόνος Σου,

...τουριστομοναστηροπροσκυνουμε,

ανοιχτοσφιξοχέρικα πενταροδεκαροελεούμε,

τσιγαροφραπεδοθεολογούμε,

πονηροματοκλεινοηθικολογούμε,

μεταξορασοασκητεύουμε,

σοουμπιζιερατεύουμε,

σατραποπασαδαρχιερατεύουμε,

ιεροεξεταστικοκηρύττουμε,

κινητοτηλεφωνοδιαποιμαίνουμε,

εν διαδικτύω θαλαττεύομε,

εν τηλοψία άρρητα κάλλη μυδριοφθάλμως εξετάζοντες

τον νουν μας νεονηπτικώτατα τηρούμε!

Όλα, όλα τα κάνουμε d' accord,μεταπατερικώς, κατά πως πρέπει!

Γιατί καθυστερείς, λοιπόν, τον προκείμενον της δόξης στέφανον,τον αμαράντινον,σ' εμάς τους στενοδίτας Σου αγωνιστας να αποδώσεις;;;;


ΠΗΓΕΣ:

http://misha.pblogs.gr/2010/11/stenh-kai-tethlimmenh-odos-toy-ka-aiwna.html


Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

«Με το πνεύμα των Χριστουγέννων στα ζεστά…» [Από το blog “Άρωμα Γυναίκας”]


Στις 17.12.2009, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:


Με το πνεύμα των Χριστουγέννων στα ζεστά…


Τα φωτάκια στο δέντρο αναμμένα, θαλπωρή....

Οι δρόμοι στολισμένοι απο μέρες, εικόνα λαμπερή...

Οι βριτρίνες ετοιμάστηκαν και περιμένουν ....

όλοι περιμένουμε!

Στην αναμονή της θεϊκής γέννησης, διαφορετική

ανάσα παίρνουμε.. Μπερδευόμαστε!

Το γέμισμα της ψυχής, η πληρότητα της καρδιάς

μεγάλη υπόθεση, μοναδική ανάταση!

Παρασυρόμαστε και αναζητούμε το θείο μέσα απο

οικονομική ευφορία, υλικό δώρισμα......

Δώρα μικρά, μεγαλύτερα, γυαλιστερά χρωματιστά

πακέτα, για τους φίλους, τους αγαπημένους μας,

δώρα για να "φανούμε", σμύρνα, λιβάνι και χρυσό

ως σύγχρονοι Μάγοι εναποθέτουμε στο χρηματιστήριο

της ύλης και περιμένουμε.......

Το πνεύμα των εορτών, ακόμα μια φορά, άφθαρτη ουτοπία!


Στις γιορτινές δημιουργίες ειδικές ικανότητες εύχονται με ιδιαίτερο τόνο....

Ζεσταίνεσαι......

Φαναράκια κάτασπρα κατά μήκος της σκηνής, δικός τους ο θεατρικός λόγος!

Χαμόγελα βαθιά.......

Δεν περιμένουν χειροκρότημα, ενθουσιάζονται με τα

παιδιά στο ακροατήριο! Χαιρετούν τα βλέμματά μας...

θυρωροί στις αγγελικές πύλες!

Προσερχόμαστε.....

Ο μικρός τυμπανιστής κλείνει την αυλαία!

Ακούσαμε, είδαμε, τραγουδήσαμε, ζεσταθήκαμε....

αναπνοές κι ελπίδες!

Ζέστη ας μείνει στις καρδιές μας,

κάθε μέρα για ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!


ΠΗΓΗ:

http://aroma.pblogs.gr/2009/12/roda-poy-anthizoyn-to-heimwna.html