Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

«Ο απόλυτος θρίαμβος του καναπέ» [Από το blog “ANemos”]


Πριν από τρεις μήνες, στις 30.6.2010, στο blogANemos διαβάσαμε αυτό:


Ο απόλυτος θρίαμβος του καναπέ

Ας μην κοροϊδευόμαστε πλέον.

Ο θρίαμβος του καναπέ είναι ολοκληρωτικός. Και μαζί του, ο θρίαμβος της κυβέρνησης, των συμμάχων της (ΛΑΟΣ και ΝΔ) και των προϊσταμένων της (ΔΝΤ και Ε.Ε.). Χωρίς το παραμικρό περιθώριο παρερμηνείας. Τα μέτρα -όλα τα μέτρα- και τα νομοσχέδια -όλα τα νομοσχέδια που στηρίζονται στο Μνημόνιο- περνούν "χωρίς να ανοίξει μύτη".

Ναι, ας μην κοροϊδευόμαστε, οι κινητοποιήσεις των οπαδών του "Ηρακλή" ήσαν μακράν πολυπληθέστερες, δυναμικότερες και, εν τέλει, αποτελεσματικότερες από τις χθεσινές διαδηλώσεις. Και αύριο μεθαύριο, η προσέλευση του Τέρα Βάϊμπ για το Ροκ Γουέιβ Φέστιβαλ θα είναι απείρως μαζικότερη.

Οσοι έβλεπαν να "καίγονται οι δρόμοι" και την "απάντηση να τη δίνουν οι εργαζόμενοι" μάλλον θα πρέπει να ανοίξουν λαγούμι να κρυφτούν ολόκληροι και όχι μόνο να διατηρήσουν κρυμμένο το κεφάλι τους, όπως κάνουν χρόνια τώρα.

Οι χθεσινές, άνευρες, υποτονικές, "βόλτες" στο κέντρο της Αθήνας δείχνουν την πλήρη και άνευ όρων παράδοσή μας.

Παράδοση που ούτε στα πιο τρελά όνειρά της δεν περίμενε η "Τρόικα", ο Παπακωνσταντίνου και ο Λοβέρδος.

Ποια "οργή" και ποιος "θυμός" και κουραφέξαλα!

Κανείς δεν αντιδρά ούτε καν από μέσα του. Ούτε κατάρα δεν ρίχνουμε..


Ακόμη και τα λαλίστατα blogs, το twitter και τα άλλα social media, ελάχιστα ασχολούνται. Οι χρήστες προτιμούν να ασχολούνται με το Μουντιάλ, τη Google, την Τζούλια και τον Ζαγορίτη, το που θα πάνε διακοπές (κι εγώ μέσα!), το μαλλί τους. Αφιερώνουν τραγουδάκια, επεκτείνουν τα περιβόλια του Farm Ville, κατακτούν τις γειτονιές της Μόσχας Και του Τόκιο στο Mafia Wars. Διασκεδάζουν την ακεφιά τους και τις βροχερές ημέρες του Ιουνίου, του 2010. Αντε το πολύ πολύ να ασχοληθούν και με το αγγελιόσημο στις διαφημίσεις στο διαδίκτυο...

Ποιος νόμος Γιαννίτση και ποιο άρθρο 16;;;

Αυτά κάποτε. Κάπου αλλού. Από κάποιους άλλους. Μακρινές αναμνήσεις...

Το άδικο γκολ της Αργεντινής ξεσήκωσε περισσότερη οργή από το πάγωμα των μισθών για τα επόμενα τρία χρόνια.

Και σίγουρα το θέμα των συμβασιούχων της ΕΡΤ παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τη σύνταξη στα 65 για τις γυναίκες... Καλώς; Κακώς; Ποιος θα απαντήσει όταν κανέναν δεν δείχνει να αφορά το θέμα;

Ολα καλώς καμωμένα!

Διότι "εμείς φταίμε, εμείς θα πληρώσουμε!". Το έχουμε αποδεχτεί πλήρως αυτό. Πιστεύοντας ίσως πως τις εναλλακτικές "καβάντζες" μας δεν πρόκειται να τις πειράξει κανείς.

Το παιχνίδι έχει λήξει.

Στο γήπεδο κατέβηκε μόνο η μία ομάδα. Και νίκησε. Ηδη κάνει το γύρο του θριάμβου και ετοιμάζεται για τον επόμενο γύρο.

...όσο κάποιοι -κι αυτοί ελάχιστοι- θα αναρωτιούνται αν θα πρέπει να υπερασπιστούν αυτά που χάνονται ή να διεκδικήσουν αυτά που πρέπει... Ή και τα δύο. Ή τίποτα. Ή δεν βαριέσαι τώρα!

Το πως και το γιατί δεν θα το ξαναγράψω. Τα γράφει καλύτερα ο Κώστας σε σχόλιό του, στο προηγούμενο ποστ:


Ο νεοέλληνας και η γοητεία του καναπέ.

Ποιοι είμαστε τελικά οι νεοέλληνες; Η Ελληνική κοινωνία, στην πλειοψηφία της, μερικές δεκαετίες τώρα (ο κάθε ένας με τον τρόπο του), έζησε μέσα σε ένα όνειρο καλοπέρασης, σπατάλης, ωχαδελφισμού, ατομικισμού και πολιτιστικής αποχαύνωσης.
Δεν θα αναφερθώ, για αυτονόητους λόγους, στους φτωχούς καταραμένους των άθλιων μισθών και συντάξεων, που αρκετοί συμπολίτες μας έχουν την ατυχία να παίρνουν.
Πολλοί Δημόσιοι Υπάλληλοι των Υπουργείων, της Εφορίας, των Πολεοδομιών, των ΔΕΚΟ, των Δήμων, των Νοσοκομείων κλπ δεν ζούνε μόνο από τον μισθό τους, αλλά και από επί πλέον αμοιβές (μίζες, φακελάκια, πλαστές υπερωρίες, αργομισθίες, υπέρογκους μισθούς, συμμετοχές σε επιτροπές μαϊμού και άλλα ανάλογα τυχερά του επαγγέλματος).

Πολλοί από τους δημοσίους υπαλλήλους ποτέ δεν έζησαν πραγματικά από τον τυπικό μισθό τους, αλλά δημιουργήσανε κομποδέματα ασφαλείας από παράπλευρες δραστηριότητες (π.χ. υπάλληλος της πολεοδομίας σε νησί με καταθέσεις 1,5 εκατομμύριο ευρώ).

Στην Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών πολλοί κέρδισαν παράνομα πολλά χρήματα. (να είναι τυχαίο ότι στη χώρα μας έχουμε τα περισσότερα σε αναλογία πληθυσμού Τζιπ σε όλη την Ευρώπη;).

Σε τι θίγει αυτούς τους νεόπλουτους με τις μεγάλες καταθέσεις η αφαίρεση από τον μισθό τους ή αργότερα από την σύνταξή τους 400 ή 600 ευρώ;
Θα πρέπει να προσθέσει κανείς και την αγκύλωση του συνδικαλιστικού κινήματος, που από την μία μεριά έχει καταλήξει να είναι ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός εξυπηρέτησης μικροσυμφερόντων των συντεχνιών και από την άλλη να εξυπηρετεί κομματικές σκοπιμότητες.

Αλλά και οι ίδιοι οι ηγέτες του συνδικαλιστικού κινήματος υπηρετούν προσωπικές επιδιώξεις όταν π.χ. λαμβάνουν από τα κόμματα εξουσίας τη διαβεβαίωση ότι θα τους κάνουν βουλευτές (και έχουμε αρκετά τέτοια παραδείγματα).
Έπειτα είναι και το γεγονός ότι κανείς πλέον δεν πιστεύει ότι μπορεί να γίνει κάτι. Συμπολίτευση και σύσσωμη η αντιπολίτευση βράζουν στο ζουμί της παρακμής των ιδεολογιών και κατά συνέπεια και των πολιτικών τους. Δεν θα παραλείψω να προσθέσω και τον ρόλο των ΜΜΕ, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν επιδοθεί σε μια άνευ προηγουμένου πλύση εγκεφάλου των εργαζομένων για τον μονόδρομο των μέτρων της κυβέρνησης. Έτσι έχουμε το περίεργο φαινόμενο να καταδικάζουν όλοι, σε μεγάλα ποσοστά, τα μέτρα και ταυτόχρονα να κινητοποιούνται ελάχιστοι για να αντιδράσουν. Πολλοί πάλι φαίνονται να έχουν δεχθεί τη μοίρα τους και αντιμετωπίζουν την κατάσταση με πεσμένο ηθικό.
Προ ημερών είχα συνομιλία με φίλο που εργάζεται σε Γερμανική Τράπεζα και μου έλεγε ότι σε συζητήσεις στελεχών της τράπεζας εκφράζεται η μεγάλη έκπληξη για τις λίγες και χλιαρές αντιδράσεις των Ελλήνων εργαζομένων. Πιστεύαμε, λένε, πως θα καιγότανε ο τόπος με πολυήμερες απεργίες και δυναμικές διαδηλώσεις. Μήπως οι παραπάνω συλλογισμοί δίνουν μία απάντηση για το παράδοξο αυτό;


Τα γράφει και η Αλεξάνδρα, σε δικό της σχόλιο:

Ο καναπές ειναι δεύτερη φύση μας. Και δεν ειναι μια πρόχειρη διαπίστωση αυτή, αλλά αποτέλεσμα συμπεριφοράς, χαρακτήρα και ακρατης εγωπάθειας του λαού μας, εδω και πάρα πολλά χρόνια. Φυσικά και η πλειοψηφία ασχολείται με βιζιτούδες, φυσικά και η πλειοψηφία ξελαρυγγιάζεται υστερικά βγάζοντας κορώνες πατριωτισμού οταν κάποιοι χορεύουν καρσιλαμάδες πάνω σε θωρηκτά (ασχετα αν η καθημερινότητά τους αντανακλά μη πατριωτικές πράξεις...) Εξάλλου η δραματοποιηση της ανυπαρξίας , ειναι το πλεόν εύκολο, γιατι δε θέλει κόπο για να το κάνεις. Αλλα πράγματα θέλουν κόπο, οπως το να αποτάξεις την προχειρότητα απο πανω σου, να κλεισεις την τηλεόραση, να σκεφτείς παραπάνω, να ανοιξεις τα μάτια σου ως εκ τουτου και το μυαλό σου, να παλέψεις για το καλύτερο και κυρίως...να τα κάνεις ολα αυτα προς οφελος του συνόλου πρωτίστως, έτσι ώστε να καρπωθείς κι εσυ μετα απο το σύνολο. Η κοινωνία μας σκέφτεται αντίθετα, βάζοντας πρώτα το 'εγω' μπροστά. Απορώ πώς περιμένουμε αλλαγες όταν καθημερινά τρέφουμε εμεις οι ιδιοι λοιπον αυτήν την ανυπαρξία. Μού μιλάς για την υποτονική χθεσινή πορεία, όταν καθημερινά εμεις οι ιδιοι δεν μπουκοτάρουμε προιόντα, δεν αντιδρούμε σε απλα καθημερινά πράγματα, δεν απαιτουμε το καλύτερο και ολα αυτα γιατι δε θέλουμε να αλλάξουμε τη συνήθεια καθώς απαιτεί μεγαλο κάματο... Πώς ξαφνικά απο την ανυπαρξία, θα βρεθούμε στην πορεία λοιπον? Οταν καθημερινά βλέπουμε μια ανακύκλωση απο πτώματα ιδεολογίας, πτωματα κομματικοποίησης, πτωματα δημοσιότητας, πτώματα τσαπατσουλιάς και αμορφωσιάς, πτωματα ακρατης λύσσας για εξουσία και το δεχομαστε? Τα ονόματα αλλάζουν, η ουσία παραμένει ομως η ίδια. Απο τα πτώματα δε θα βγάλεις νεο αιμα. Απο τα πτώματα, το πολύ πολύ να βγάλεις κανένα χρυσό δόντι να πουλήσεις τα δυσκολα χρόνια που έρχονται. Κατι άλλο δε θα βγάλεις...


Τα είπε και ο Μαζάουερ, προχθές, στο ΒΗΜΑ:

«Οι απόψεις που διατυπώνονται, στα διεθνή ΜΜΕ κυρίως, αντικατοπτρίζουν τα στερεότυπα τα οποία υπάρχουν σχετικά με την Ελλάδα και δεν νομίζω ότι εκφράζουν την κοινή γνώμη της χώρας. Εχω την αίσθηση ότι πρόκειται για σφάλμα. Νομίζω όμως ότι η κρίση αυτή προσφέρει και μια ευκαιρία που πρέπει η Ελλάδα να την εκμεταλλευθεί και να αναδιοργανώσει τις δομές της, τώρα που τα μέτρα μοιάζουν αποδεκτά. Θεωρώ το γεγονός εντυπωσιακό. Δεν ξέρω όμως πόσο θα διαρκέσει η αποδοχή αυτή. Φαντάζομαι όχι για πολύ»

Διαφωνώ!

Η αποδοχή θα διαρκέσει για πάντα και τίποτα δεν φαίνεται στον ορίζοντα που να μπορεί να την αλλάξει!

Τελειώσαμε!

Υ.Γ. Με αυτό το κλίμα, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για μια δικτατορία και την αποδοχή της. Ολες εκτός από μία: Ποιος θα κατεβάσει τα τανκς στους δρόμους. Δεν θα αργήσει να φανεί κάποιοι ήδη τους δίνουν το πρόσχημα...


ΠΗΓΗ:

http://naftilos.blogspot.com/2010/06/blog-post_30.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+Anemos+%28ANemos%29&utm_content=Google+Reader


Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

«Ένα κείμενο του Aman Nazari» [Από το blog “Αφημένες κάποιες σκέψεις ”]


Τριάντα ημέρες πριν, στις 30.8.2010, στο blog “Αφημένες κάποιες σκέψεις” διαβάσαμε αυτό:


Ένα κείμενο του Aman Nazari

Ο διαδικτυακός φίλος Aman μου έστειλε το παρακατω εξαιρετικό κειμενο και σκέφτηκα να το αναρτησω:

>>>Στην Ασιατική Ήπειρο υπήρχε μια χώρα με τεράστιο πολιτισμό σπουδαία πρόσωπα, φιλοσόφους, ποιητές που διαβάζονται σε όλη την ΑσίαΓια να μιλήσει κανείς για την ιστορία, τον πολιτισμό και την κουλτούρα του Αφγανιστάν θα χρειαζόταν πάρα πολύ χρόνοΔυστυχώς, σήμερα ο κόσμος δεν γνωρίζει τίποτα για το Αφγανιστάν Ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει το Αφγανιστάν μόνο από το όνομα του Μπιν Λάντεν, ο οποίος έγινε η ταυτότητα του Αφγανιστάν Ο Μπιν Λάντεν ,για όσους που δεν τον γνωρίζουν, κατάγεται από την Υεμένη,από πλευρά του πατέρα και τη Σαουδική Αραβία, από την πλευρά της μητέρας Είναι δηλαδή στην καταγωγή Άραβας. Το Αφγανιστάν καμία σχέση δεν έχει με τους Άραβες και δυστυχώς η χώρα παρ' όλο που έχει αρχαία πολιτισμό και ιστορία σήμερα τη γνωρίσει ο κόσμος μόνο από όνομα ενός τρομοκρατικός, παρά για την δική της ιστορία. Πριν 30 χρόνια ξεκίνησε ο πόλεμος με τη Σοβιετική εισβολή. Τι μας άφησε ο πόλεμος; Καταστροφή και μεγάλο αριθμό προσφύγων. Η προσφυγιά των Αφγανών δυστυχώς συνεχίζεται ακόμα. Σήμερα τα παιδιά μας γεννήθηκαν στον πόλεμο , δηλαδή ένας νέος 29 χρονών από τότε που άνοιξε τα μάτια του δεν είδε τίποτα άλλο παρά τον πόλεμο, καταστροφή και αίμα, δεν άκουσε άλλο ήχο παρά τον ήχο της βόμβας. Αυτοί οι νέοι θα έπρεπε να είναι στα σχολεία και να σπουδάσουν. Ποιοι είναι όμως οι Ταλιμπάν; Το χέρι της δύσης δηλαδή η Αμερική που κινεί τον πόλεμο. Όταν μπήκε η Σοβιετική Ένωση στο Αφγανιστάν για να εμποδίσουν τη Ρωσία να φτάσει στον Περσικό κόλπο.Όταν έφυγε όμως οι Σοβιετικοί από εκεί, το Αφγανιστάν ξεχάστηκε. δεν θυμήθηκαν την καταστροφή που είχε γίνει στο Αφγανιστάν, τα ορφανά τις χήρες, τα παιδιά που πεινούσαν. Ξαφνικά εμφανίστηκαν οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και αυτό είναι άλλη ιστορία που λόγω του χρόνο δεν μπορούμε να πούμε εδώ. Οι φανατικοί Ταλιμπάν δεν χωρούσαν στην κουλτούρα τη νοοτροπία μας. Απαγόρευσαν στις γυναίκες να βγαίνουν έξω, απαγόρευσαν την Τηλεόραση γιατί ήταν αμαρτία, απαγόρευσαν τη μουσική και άλλαξαν τελείως το νόημα του Ισλαμισμού. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αυτοί οι άνθρωποι έκαναν τέτοια καταστροφή στο Ισλάμ . Θα αναρωτιέμαι για πάντα γιατί οι δυνατοί και G8 εδώ και τριάντα δυο χρόνια παρά τις τεράστιες καταστροφές και τους πρόσφυγες δεν αποφάσισαν ούτε μια φορά να προσφέρουν μια ουσιαστική βοήθεια, ώστε να διασώσουν αυτή την τεράστια πολιτιστική κληρονομία. Από (11η) Σεπτέμβριο που χτυπήθηκαν οι δυο δίδυμοι πύργοι, ο κόσμος ένιωσε ότι κινδυνεύει από τους τρομοκράτες. Τότε θυμήθηκαν ξανά το Αφγανιστάν με την άδεια του ΟΗΕ και των G8. Πολλές φορές ονειρεύτηκα ότι οι δυνατοί να ανοίξουν για μια φορά πραγματικά τα μάτια τους και να ακούσουν τη συνείδησή τους. Ή ιστορία είναι μάρτυρας για το τι έκαναν οι δυτικές χώρες και η Αμερική στο Αφγανιστάν. Το 2001 η Αμερική ξόδευε 7,9 δισεκατομμύρια δολάρια στο βομβαρδισμό του Αφγανιστάν,ενώ για τους πρόσφυγες 450 γραμμάρια αλεύρι σε κάθε έναν. Το Αφγανιστάν ακόμα ταλαιπωρείται χωρίς να έχει τιμωρηθεί κανείς. Το 80% του κόσμο στο Αφγανιστάν έμεναν αναλφάβητοι στον εικοστό πρώτο αιώνα. Δεν έμεινε ούτε τεχνολογία ούτε γεωργία , ούτε τίποτα. Τέλος να σας πω τι μας άφησε αυτός ο πόλεμος.4,000,000 νεκρούς περίπου 1,000,000 χήρες και πάνω από 1,500,000 ορφανά παιδιά, και το 85% του πληθυσμού με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, και εύχομαι να μην γνωρίσετε ποτέ τον πόλεμο και την καταστροφή στη χώρα σας. Γιατί εμείς ξέρουμε τι θα πει προσφυγιά, τι θα πει να μην έχεις πατρίδα, και κανένα δικαίωμα ζωής οπού και αν πάμε σε όποια χώρα, μας βαφτίζουν λαθραίο μετανάστες.Καμία ζωή δεν είναι λαθραία...(Αυτό το κείμενο είναι αυτά που ένιωσα και πέρασα επίσης είναι οι πόνοι που κουβαλάω τόσα χρόνια μέσα μου, φίλες και φίλοι όταν το διαβάσατε να μου γράψετε τη γνώμη σας.

Ευχαριστώ!!!

Aman Nazari


ΠΗΓΗ:

http://afroditealsalech.blogspot.com/2010/08/aman-nazari.html


Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

«Ορισμένες φορές οι ενέργειές μας πρέπει να ικανοποιούν τουλάχιστον εμάς τους ίδιους» [Από το blog “Αξία της ζωής”]


Πριν από σαράντα ημέρες, στις 19।8.2010, στο blog “Αξία της ζωής” του “Ένλογου”, διαβάσαμε αυτό:


Ορισμένες φορές οι ενέργειές μας πρέπει να ικανοποιούν τουλάχιστον εμάς τους ίδιους

Είναι τελικά μια γενική, προσωπική, υποκειμενική σε κάθε περίπτωση διαπίστωση, ότι τελικά η συμμετοχή κάποιου ανθρώπου, με οποιονδήποτε τρόπο στο Διαδίκτυο, ικανοποιεί τον ίδιο ως άνθρωπο, περίπου με την αυταπάτη και συγχρόνως παρηγοριά, ότι κάποτε υπήρξε και σ' αυτό το εργαλείο της παγκόσμιας τεχνολογίας, έστω και χωρίς ιδιαίτερο λόγο, έστω κι αν η άποψή του δεν επηρέασε απολύτως κανέναν, ή δεν ενδιαφέρθηκε απολύτως κανένας γι' αυτή την άποψη...

Τελικά δεν έχω αντιληφθεί, ποιοί, πότε και γιατί επικοινωνούν μεταξύ τους, όχι μόνο στο Διαδίκτυο, αλλά γενικότερα στη ζωή!!

Έχω μπει σε χιλιάδες Ιστοσελίδες, όπως και οι περισσότεροι βέβαια από εμάς. Σχεδόν παντού ένα ατομικό, ιδιοτελές, εμπορικό συμφέρον αποκαλύπτεται.... Κάποτε, στο παρελθόν, μάλιστα το συμφέρον αυτό, δικαιολογήσιμο μέχρι ένα σημείο (γιατί άλλωστε να φτιάξει ο άλλος το Ιστολόγιο, όταν μάλιστα αυτό είναι γραφιστικά και τεχνολογικά εξελιγμένο) ήταν καλυμμένο, στο παρασκήνιο. Τώρα είναι ενοχλητικό, 'φωσφορίζει', αναβοσβήνει, 'παρεμβαίνει' στις βασικές λειτουργίες του Ιστολογίου, παρακωλύοντας αρκετά σοβαρά την ελεύθερη πρόσβαση σ' αυτό, προφανέστατα, προκειμένου να ενδιαφερθεί ο χρήστης με τη διαφήμιση, με μοναδικό θεοποιημένο πλέον σκοπότο οικονομικό όφελος!!
Αλήθεια, ελάχιστοι φίλοι αυτού του Blog, περιστασιακοί χρήστες του Διαδικτύου, που βρεθήκατε τυχαίως σ' αυτό το Blog, τι προσδοκούμε από το Διαδίκτυο; Τι προσδοκούσαμε, όταν πρωτοξεκινήσαμε;

Πού βρισκόμαστε σήμερα; Που μας οδηγούν; Γιατί, οδηγούμαστε εκεί που μας οδηγούν; Γιατί πρέπει όλα να εμπορευματοποιηθούν κι εμείς γιατί το επιτρέπουμε;

Αφού δεν νομίζω, ότι όλοι μπήκαμε στο Διαδίκτυο, για να βρούμε "ευκαιρίες-προσφορές" "e-shops / e-bay / e-pay / e - κοροϊδίες και σαχλαμάρες, ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ ΑΠΟΤΙΜΗΣΙΜΕΣ ΣΕ ΧΡΗΜΑ, ΦΗΜΗ ΕΤΑΙΡΙΩΝ, ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ, με ολοσχερή (σχεδόν) έλλειψη οποιασδήποτε πραγματικής αξίας ζωής και διαπροσωπικής επικοινωνίας..


ΠΗΓΗ:

http://worthoflife.blogspot.com/2010/08/blog-post.html


Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

«Ο Κάιν είμαι εγώ, ο Κάιν είσαι εσύ…» [Από το blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή…”]


Πριν από εικοσιπέντε ημέρες, στις 2.9.2010, στο blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις” του Misha, διαβάσαμε αυτό:


Ο Κάιν είμαι εγώ, ο Κάιν είσαι εσύ…


ΚΑΪΝ

Έκρυψες το κεφάλι σου στην άμμο όπως η στρουθοκάμηλος. Γιατί αυτά τα πράγματα είναι αδιανόητα για σένα

Και γιατί, εννοείται, δε μπορείς να κάνεις τίποτε

Έβαλες βαμβάκι στα αυτιά σου για να μην ακούς πιά τέτοια παρόμοια φρικτά πράγματα

Και στο κάτω κάτω της γραφής είναι πολύ ανιαρό Διαρκεί πολύ...

Αν θα έπρεπε συνέχεια να σκέφτεσαι τους άλλους , την ευτυχία τους , την υγεία τους, αλήθεια τότε σε τι θα χρησίμευε να είναι κανείς ευτυχισμένος

Βγάζε τον επίδεσμο που καλύπτει τα μάτια σου

Ξεβούλωνε τ΄ αυτιά σου, παραχαράκτη της κουφότητας

Άνοιγε την καρδιά σου, δειλέ, και κλείνε το στόμα σου που ψέματα λέει.

Άκου, είναι η φωνή της κρίσεως

Όταν τα 15% απ τους ανθρώπους , που κατοικούν στον πλανήτη έχουν στη διάθεση τους το 85% τού φυσικού πλούτου, ενώ 100000 απ΄τα αδέλφια σου πεθαίνουν από τη πείνα και σιωπάς :

Ο ΚΑΪΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ

Όταν 800 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν στη διάθεση τους για όλο το χρόνο ένα εισόδημα κατώτερο από του τελευταίου εργάτη και λέγω στον εαυτό μου: «δεν μπορώ τίποτε να κάνω».

Όταν αγροκτηματίες του νέου Κόσμου χύνουν 270 τόννους γάλα στο δρόμο για να «εμποδίσουν την ανύψωση των τιμών» ενώ 7 μητέρες στις 10 θα δουν τα παιδιά τους να πεθαίνουν από την πείνα πριν γίνουν 15 ετών , κι η καρδιά σου δεν πνίγεται από αγανάκτηση και θυμό:

Ο ΚΑΪΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ

Όταν γνωρίζω ότι για να αγοράση ένα λίτρο από αυτό το τόσο εγκληματικά ξοδεμένα γάλα ένας εργάτης της Ινδονησίας πρέπει να δουλέψη δέκα φορές περισσότερο από έναν εργάτη των Ηνωμένων Πολιτειών κι αρκούμαι να ψιθυρίζω «Φοβερό»:

Ο ΚΑΪΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ

Όταν μαθαίνης ότι 250000 παιδιά στο Βιετνάμ έχουν σκοτωθεί σε λιγότερο από πέντε χρόνια , ότι 750000 τραυματισμένοι θα μείνουν ανάπηροι για πάντα και δεν επιθυμής να πεθάνης από τη λύπη σου:

Ο ΚΑΪΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ

Όταν γνωρίζω -κι αυτό μου το πληροφορεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας- ότι 550 εκατομμύρια άνθρωποι θα μπορούσαν ν α έχουν σωθή από ελονοσία με 165 εκατομμύρια φράγκα. δυστυχώς δυσύρετα , κι ας αντιπροσωπεύουν το 1/132 του στρατιωτικού προϋπολογισμού της Γαλλίας και το 1/3000 των Ηνωμένων Πολιτειών και δεν απευθύνομαι στην παγκόσμια συνείδηση :

Ο ΚΑΪΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ

Όταν μαθαίνης ότι αν οι πεινασμένοι , οι δυστυχισμένοι, οι εγκαταλελειμμένοι μπορούσαν να παρελάσουν γύρω από τη γη, η πομπή τους θα κάλυπτε 25 φορές τον γύρο της γής και δεν τρομάζης γι΄αυτό:

Ο ΚΑΪΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ

Όταν γνωρίζω ότι στα 50 εκατομμύρια ζωντανών όντων που γεννιούνται στη γή, 12 εκατομμύρια ζώα πεθαίνουν προτού μεγαλώσουν και 25 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν πριν από την εφηβεία τους και δεν ντρέπομαι να βρίσκομαι μεταξύ των ανθρώπων:

Ο ΚΑΪΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ

Αλλά μια μέρα σε αυτό τον κουρασμένο, από τα εγκλήματα του, κόσμο

ο Θεός θα εμπνεύση στους δικαίους, που καταπιέζεις, την ιερή επανάσταση,

και αφού πάψη τότε να είναι το αθώο θύμα,

ο αδελφός μας Άβελ θα μάς συντρίψη.


(ποίημα του χριστιανού ανθρωπιστή και πρωτοπόρου στη φροντίδα των χανσενικών, Ραούλ Φολλερώ, δημοσιευμένο στο μικρό βιβλίο «Οι Σηματοδότες του Πολιτισμού», σε μετάφραση Κώστα και Εριέττας Διαμαντοπούλου, εκδόσεις Μήνυμα 1975. Τα στοιχεία για τις ανθρωπιστικές καταστροφές που αναφέρονται αφορούν εκείνη την εποχή και ασφαλώς έχουν χειροτερέψει πολύ από τότε. Διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτοτύπου.)


ΠΗΓΕΣ:

http://misha.pblogs.gr/2010/09/o-kain-eimai-egw-o-kain-eisai-esy.html


Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

«Παραγγελία» [Από το blog “Radicalistic”]


Πριν από πέντε εβδομάδες, στις 22.8.2010, στο blogRadicalistic της/του Raslowbap, διαβάσαμε αυτό:


Παραγγελία

Παρήγγειλε ο ήλιος ποίημα που να περιγράφει την φωτεινότητα του, ν’ απαλύνει λίγο από τον πόνο του και να σταματήσει να καίει από το μαρτύριο του.

Παρήγγειλε ο βασιλιάς ποίημα που να υμνεί τα πλούτη και τη δύναμη του και να καλύπτει με αυτό τη γύμνια του.

Παρήγγειλε γυναίκα όμορφη και ξελογιάστρα ποίημα μαγικό που μ’ αυτό και μόνο να μπορεί αιώνια να σαγηνεύει και παντοτινά να σκλαβώνει αποκρύβοντας το κενό της.

Παρήγγειλε άντρας πολεμιστής ποίημα αρματιά θάρρους και όπλο στο χέρι του να γίνει για να κρύβει με μιας τη δειλία του.

Παρήγγειλε η νύχτα ποίημα, λαμπρό και γοητευτικό σαν τ’ άστρα της ώστε τους πολλούς αδύναμους διαβάτες στο σκοτάδι της να παγιδεύει όλο και πιο εύκολα.

Παρήγγειλε ο σκλάβος ποίημα που την συνήθεια και την ανοχή του να βαφτίζεις λευτεριά και περηφάνια.

Παρήγγειλε ο άνθρωπος ποίημα που τη νοσηρότητα και το μίσος του να ντύνεις ανθρωπιά και να μπορεί μ’ αυτό να ξεγελά.

Δεν πήγαν όμως σε ποιητή μεγάλο και τρανό που θα χωρούσε στα σχέδια τους. Σε σένα, μέτριε πήγαν και σαν στο ζήτησαν κοντοστάθηκες. Ίσως και να το δούλεψες για λίγο μες στο μυαλό σου. Κάτι χαμηλόφωνα αποκρίθηκες χωρίς να σε ακούσουν, λίγο πριν φύγεις και χαθείς για πάντα αυτή τη φορά.


ΠΗΓΗ:

http://raslowbap.blogspot.com/2010/08/blog-post_22.html


Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

«Έχει τιμή σαν πετάς, για ένα χαμένο γλάρο» [Από το blog “Radicalistic”]


Πριν από δύο μήνες, στις 25.7.2010, στο blogRadicalistic της/του Raslowbap, διαβάσαμε αυτό:


Έχει τιμή σαν πετάς, για ένα χαμένο γλάρο

Ωραίο αίσθημα να πετάς … έχει τιμή σαν πετάς που λέει και το τραγούδι…. Να μένεις μόνος συνεχίζει. Να σχίζεις τον αέρα στα δύο στο πέρασμα σου και καθώς τον διαπερνάς να σφίγγεις τις γροθιές σου και να εγκλωβίζεις το κενό μέσα εκεί αντί να σε εγκλωβίζει αυτό. Να πετάς ψηλά και πάνω από τα σύννεφα και να βλέπεις την γέννηση της βροχής. Να πετάς μαζί με τις θλίψεις και η μοναξιά σου να βρίσκει ταίρι. Να πετάς ανάμεσα στα πιο απόκρυφα και παρεξηγημένα αστέρια που δεν τολμούν καν να λάμψουν για μην χαλάσουν το χρώμα μιας νυχτιάς. Να πετάς και με τις ηλιαχτίδες του ήλιου να παίζεις κυνηγητό και να ελαφραίνεις λίγο από τον πόνο του για τη σελήνη. Πράγματι, ωραίο αίσθημα να πετάς. Αλλά πριν πετάξεις φρόντισε να έχεις αγγίξει το χώμα και μια χούφτα του να έχεις πάρει φυλαχτό για να μην σε τρομάζει τόσο η πτώση.


ΠΗΓΗ:

http://raslowbap.blogspot.com/2010/07/blog-post_25.html


Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

«Εμπιστεύομαι το κράτος» [Από το blog “ Rodia Mixer”]


Πριν από τρεις εβδομάδες, στις 3.9.2010, στο blogRodia Mixer”, διαβάσαμε αυτό:


Εμπιστεύομαι το κράτος

Οταν με εμπιστεύεται κι αυτό και δεν με αντιμετωπίζει:

· σαν κλέφτη, όταν πάω στην εφορία

· σαν βλάκα, όταν διεκδικώ δίκαιη μεταχείριση

· σαν ζητιάνο, όταν διεκδικώ αύξηση των απολαβών μου

· σαν βρωμύλο, όταν ζητώ καθαριότητα στην πόλη

· σαν ούφο, όταν ανακοινώνω ελλείψεις

· σαν εκατομμυριούχο, όταν ζητώ καλύτερα ΜΜΜ

· σαν τεμπέλη, όταν εξαντλώ τα όρια προσφοράς μου

· σαν ζογκλέρ, όταν μου ζητά να κρατώ δυο καρπούζια σε μια μασχάλη

· σαν αυστραλοπίθηκο -γενικώς.


Αν πάψουν οι πολίτες να εμπιστεύονται το κράτος, για πόσο χρόνο θα εξακολουθήσει αυτό να υπάρχει;

Κράτος υπάρχει χωρίς πολίτες;

ΠΟΙΟΣ ή ΤΙ μπορεί να αντικαταστήσει το κράτος;


------------------
ΣΗΜ. Για το κράτος γράφω, όχι για κυβερνήσεις. Κυβέρνηση μπορεί να σχηματίσει π.χ. και η €UROBANK, η ΕΘΝΙΚΗ, η ΕΜΠΟΡΙΚΗ, η ΓΕΝΙΚΗ, ο κ. Αγγελόπουλος, ο Σ.Ε.Β., ή όποια άλλη τράπεζα ή επιχείρηση ή οργανισμός ή σύλλογος.


ΠΗΓΗ:

http://rodiat7.blogspot.com/2010/09/blog-post_03.html


Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

«Χωρίς κρότο» [Από το blog “Ελληνίδα”]


Πριν από επτά εβδομάδες, στις 5.8.2010, στο blog “Ελληνίδα” , διαβάσαμε αυτό:


Χωρίς κρότο

Φοβάμαι ότι δεν υπάρχει αλήθεια

παρά μόνο μικρά πυροτεχνήματα ειλικρίνειας.

Εξάλλου ίσως μόνο τόσο αντέχουμε.

Ας είναι τουλάχιστον όσο πιό εντυπωσιακά γίνεται.


ΠΗΓΗ:

http://ths-ellinidas.blogspot.com/2010/08/blog-post_8422.html


Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

«Ένας αναρχικός για την εκτέλεση του Σωκράτη Γκιόλια» [Από το blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή…”]


Πριν από δύο περίπου μήνες, στις 21.7.2010, στο blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις” του Misha, διαβάσαμε αυτό:


Ένας αναρχικός για την εκτέλεση του Σωκράτη Γκιόλια

του Κάιν*

Με αφορμή τη μαφιόζικη εκτέλεση του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια.


Η απόφαση του "ποιός θα ζήσει και ποιός όχι", η καθιέρωση της εξουσίας του θανάτου σε μια κοινωνία ήδη φοβισμένη και ακρωτηριασμένη απο τις αποφάσεις και τις ενέδρες ενός απάνθρωπου πολιτικού συστήματος, διευκολύνουν τον δρόμο της απόλυτης βίας, το ρίζωμα ενός ισχυρότερου νεοφασισμού, της προσφυγής "γιά κάθε πρόβλημα ή διαφωνία" στον μιλιταρισμό.

Κανείς θάνατος δεν είναι δίκαιος και τίποτα δεν μπορεί να νομιμοποιήσει
τη Βαρβαρότητα και τη Βία που κρατά μέσα στα χέρια της τα εξουσιαστικά την απόφαση της "αυτόκλητης δικαιοσύνης" της αν ο άλλος θά ζήσει ή όχι...

Αν δεν είναι αυτό τελικά ο Φασισμός και η αναπαραγωγή της κυριαρχίας του Τρόμου και του Φόβου των λίγων επάνω στούς πολλούς... τότε ποιός είναι;

Μπορεί σέ αρκετά νά διαφώνησα, μά ποτέ δέν σκότωσα...

Καί λόγο έχουμε και άποψη, μα πάνω απ' όλα σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή...

....επειδή αυτοί πού μένουν πίσω έχουν το πρόβλημα, τι να βρώ να πω στη συντροφό του που έχοντας ήδη ένα παιδί, είναι έγκυος στο δεύτερο;

καλό ταξίδι Σωκράτη Γκιόλια

*ένας αναρχικός, Παπαδόπουλος Παναγιώτης, Κάιν.

Καιρό τώρα περπατούσα και υπέφερα σε μια αρένα τρόμου, εξουσίας, φόβου και θανάτου. Τό αίμα έρχεται να αντικαταστήσει το νερό, οι σφαίρες τη φωνή μας, η αγωνία το γέλιο, η "οικονομία" καί η "αγορά" την πολιτική!

Δέν αντέχω πιά εδώ, είπα να τα μαζέψω και να φύγω, να "εξαφανισθώ". Οριστικά γειά χαρά (δεν λέμε αντίο) και στο......επανιδείν!


ΠΗΓΕΣ:

http://misha.pblogs.gr/2010/07/enas-anarhikos-gia-thn-ektelesh-toy-swkrath-gkiolia.html

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

«Σφαγείο» [Από το blog “ANemos”]


Πριν από δύο μήνες, στις 21.7.2010, στο blogANemos διαβάσαμε αυτό:


Σφαγείο

Εδώ και ένα 24ωρο ζούμε μια από τις κορυφώσεις της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας ή, αν προτιμάτε, ένα από τα πιο κρίσιμα επεισόδια της απόλυτης παρακμής της Μεταπολίτευσης η οποία βυθίζεται σε ένα λάκκο γεμάτο με σκατά, σπέρμα και αίμα...

Στον ίδιο ακριβώς λάκκο μέσα στον οποίο πνίγηκαν όλοι οι πολιτισμοί...

Παραδημοσιογράφοι, παρακρατικοί, παραπολιτικοί, παραδικαστικοί, παραεκκλησιαστικοί, παράφρονες και παράσιτα έχουν στήσει έναν τρελό χορό δαιμόνων που αφού έχουν διαλύσει τα πάντα και τους πάντες γύρω τους τώρα ξεσπούν ο ένας πάνω στον άλλον.

Στο Βαθύ Κράτος...

...θύτες, θύματα και θεατές εναλλάσσονται σε αυτόν τον χορό του θανάτου ο οποίος πλέον διεξάγεται πέρα από κάθε λογική, πέρα από κάθε, έστω και στοιχειώδη κανόνα.

Το κακόηθες μελάνωμα έχει καλύψει ολόκληρη την επιδερμίδα της κοινωνίας και χτυπάει, το ένα μετά το άλλο, τα ζωτικά της όργανα. Ο όγκος έγινε το ίδιο της το σώμα.

Και τώρα το ένα καρκινικό κύτταρο καταπίνει το άλλο.

Πέρα από κάθε νόμο και πέρα από κάθε ηθική. Αφού προηγήθηκε η ηθικοποίηση του νόμιμου!


Μα γιατί να δολοφονήσουν κάποιον που αποκάλυπτε με ποιον καβαλιέται η Τζένιφερ Ανιστον κι αν έχει ραγάδες ο κώλος της Μαρίας της Πενταγιώτισσας, αναρωτιέται ένα μπλογκ...


Γιατί έτσι!!!

Δεν υπάρχει λόγος. Λογικός λόγος!

Ολα γίνονται για λόγους ανύπαρκτους.


Ετσι, για να σοκαριστούμε οι υπόλοιποι...

Για να πεισθούμε πως ήταν ένας από εμάς...

Για πλάκα!

Οπως σπάμε πλάκα με τον Λάκη, με τον Κανάκη, με την Ελληνοφρένεια!

Σπάμε πλάκα με τα χάλια μας;

Τώρα θα σπάμε πλάκα και με τον θάνατό μας!

Ολα είναι θέμα δόσης...

Περάσαμε στο overdose. Και προχωράμε! Στα πιο "σκληρά"!

Η μαφιόζικη δολοφονία σοκάρει όσους θέλουν να σοκαριστούν.


Σοκάρει για να πάψεις να σοκάρεσαι...

...με τον μετανάστη που τον λιντσάρουν σε μια πλατεία

...με τον άστεγο που κάνει βουτιά από την ταράτσα

...με τις δεκάδες αυτοκτονίες χρεοκοπημένων

...με τον 17χρονο που αυτοκτόνησε γιατί δεν έγραψε καλά

...με τον εργάτη που τον έλιωσε η μπουλντόζα

...με τη μάνα σου που θα πεθάνει στο ράντζο του Ιπποκράτειου

...με τον γιο σου που θα πεθάνει περιμένοντας το ασθενοφόρο

...με τον κατάδικο που θα κρεμαστεί στο κελί του

...με τον στρατιώτη που θα τινάξει τα μυαλά του στον αέρα


Ο θάνατος (άλλου) ενός εργάτη (σήμερα έξω από τα Ιωάννινα) δεν σοκάρει κανέναν.

Δεν αναφέρεται καν στις ειδήσεις.

Νόμιζες πως είναι εύκολο να σε κάνουν ζόμπι;

Θέλει προσπάθεια. Οργάνωση. Σχέδιο. Σωστή εκτέλεση.

Πως αλλιώς θα πάψεις να οργίζεσαι;

Τελειωμένοι κολοκυνθοκέφαλοι που εκστασιάζονται με το Zeitgeist στο YouTube χύνουν δάκρυα σε λάθος κηδείες.

Δημοσιομαφιόζοι αναγορεύονται σε Τσε Γκεβάρες της επικοινωνιακής, ανώνυμης απελευθέρωσης.

Μαλθακοί, καβουροθρεμμένοι βουτυρομπεμπέδες σείουν τα λάβαρα της εξαρχιώτικης απελευθέρωσης.

Παντού χυμένα έντερα, μυαλά, απανθρακωμένοι ανθρώπινοι ιστοί...

Οι νεκροί της Μαρφίν

Ο νεκρός Αφγανός

Ο νεκρός υπασπιστής του υπουργού

Ο νεκρός δημοσιογράφος

Και 11.000.000 ανώνυμα φαντάσματα!

Μια πανούκλα θα μας σώσει!


ΠΗΓΗ:

http://naftilos.blogspot.com/2010/07/blog-post_21.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+Anemos+%28ANemos%29&utm_content=Google+Reader


Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

«Όμως, περισσότερο με πειράζει…» [Από το blog “ANemos”]


Πριν από είκοσι ημέρες, την 1.9.2010, στο blogANemos διαβάσαμε αυτό:


Όμως, περισσότερο με πειράζει…

Ξεχάσαμε να μιλάμε με τους φίλους μας...

Ξεχάσαμε να μιλάμε με τα παιδιά μας...

Ξεχάσαμε να σωπαίνουμε...

Ξεχάσαμε να αφηγούμαστε...

Ξεχάσαμε τι θα πει ελεύθερος χρόνος...

Ξεχάσαμε την αξία της κάθε στιγμής...

Ξεχάσαμε την μαγεία της κάθε ρωγμής...

Ξεχάσαμε να διαβάζουμε...

Ξεχάσαμε να γράφουμε...

Ξεχάσαμε να ακούμε...

Ξεχάσαμε να τραγουδάμε...

Ξεχάσαμε να αγαπάμε...

Ξεχάσαμε να συνεργαζόμαστε...

Ξεχάσαμε να δημιουργούμε...

Ξεχάσαμε να σταματάμε...

Ξεχάσαμε να ξαναρχίζουμε...

Ξεχάσαμε να κοιτάζουμε και να ΒΛΕΠΟΥΜΕ...

Ξεχάσαμε οτι δύο και δύο κάνουν τέσσερα...

Ξεχάσαμε οτι ένα κι ένα μπορεί να κάνει ΠΟΛΥ...

Ξεχάσαμε να θαυμάζουμε...

Ξεχάσαμε να σεβόμαστε...

Ξεχάσαμε να προσευχόμαστε...

Ξεχάσαμε να χαμογελάμε...

Ξεχάσαμε να γευόμαστε...

Ξεχάσαμε να ξεχωρίζουμε τα χρώματα...

Ξεχάσαμε να ξεχωρίζουμε τις νότες...

Ξεχάσαμε να χαρίζουμε...

Ξεχάσαμε να λέμε πικρές αλήθειες...

Ξεχάσαμε να λέμε γλυκά ψέματα...

Ξεχάσαμε να φεύγουμε...

Ξεχάσαμε να ερχόμαστε...

Ξεχάσαμε να ονειρευόμαστε...

Ξεχάσαμε πως είναι να ανασαίνεις καθαρό αέρα...

Ξεχάσαμε πως είναι να ανασαίνεις ελεύθερα...

Ξεχάσαμε να ζούμε...

Ομως, περισσότερο με πειράζει που ξεχάσαμε να περπατάμε ΟΡΘΙΟΙ και με ψηλά το κεφάλι! Σαν άνθρωποι δηλαδή!


ΠΗΓΗ:

http://naftilos.blogspot.com/2010/09/blog-post.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+Anemos+%28ANemos%29&utm_content=Google+Reader


Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

«Πωλείται παρελθόν…» [Από το blog “Ακατέργαστα”]


Πριν από επτά εβδομάδες, την 1.8.2010, στο blog “Ακατέργαστα” της Σοφίας Κου, διαβάσαμε αυτό:


Πωλείται παρελθόν…


Σε εξευτελιστική τιμή!!

Προλάβετε!!


Αφού δε μαθαίνω από τα λάθη μου,

γιατί να τα κουβαλάω κιόλας;;


ΠΗΓΗ:

http://akatergasta.pblogs.gr/2010/08/pwleitai-parelthon.html


Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

«Η ταυτότητα του νεοέλληνα» [Από το blog Vassper]


Πριν από πενήντα περίπου ημέρες, στις 30.7.2010, στο blog “Vassper” διαβάσαμε αυτό:


Η ταυτότητα του νεοέλληνα


Τελικά ποιός είναι ο νεοέλληνας? ποιά είναι η ταυτότητά του?
ποιές είναι οι αρχές και οι αξίες της κοινωνίας του? Τι πολιτισμό έχει? Εχει τελικά, παιδεία και οράματα?

Τα ερωτήματα αυτά με ταλανίζουν πολύ τον τελευταίο καιρό και δεν γνωρίζω γιατί. Μήπως, επειδή μεγαλώνω, και αυξάνει η πνευματική μου αναζήτηση? Μήπως, επειδή δεν περνάω όπως παλιά? Μήπως με επηρέασε η οικονομική κρίση? Η μήπως τελικά, έχω και εγώ κρίση ταυτότητας? Δεν ξέρω ! Μπορεί και όλα αυτά.

Αυτό που ξέρω είναι, ότι παρατηρώντας γύρω μου τους συν-νεοέλληνες , διαπιστώνω ενέργειες, πρακτικές και συμπεριφορές που είναι αντιφατικές, ασυνάρτητες και δεν ταυτίζονται με συγκεκριμένη κοσμοθεωρία. Κυμαίνονται από το ένα άκρο στο άλλο. Και όχι μόνο μεταξύ διαφορετικών ατόμων, αλλά και στο ίδιο άτομο, σε διαφορετικές στιγμές της ζωής του. Προσπαθώ να προσδιορίσω την νοοτροπία του νεοέλληνα και δυσκολεύομαι. Και στην συνέχεια αναρωτιέμαι, τι μας ενώνει σαν λαό και επίσης δυσκολεύομαι να απαντήσω.

Φυσικά, δεν μιλώ για τις διαφορές στον χαρακτήρα και την προσωπικότητα, που είναι μοναδικά στον κάθε άνθρωπο, αλλά για αυτά τα χαρακτηριστικά που δημιουργούν τον κοινωνικό ιστό που είναι απαραίτητος για να υπάρξει και να αναπτυχθεί η κάθε κοινωνία. Αναφέρομαι στις αξίες και τις αρχές, που η κάθε κοινωνία διδάσκει στα παιδιά της και τα κοινά οράματα που μοιράζεται. Αναφέρομαι στις κοινές αντιδράσεις,συμπεριφορές και ηθικούς νόμους που έχουν τα μέλη των κοινωνιών που έχουν συνοχή. Αναφέρομαι στον τρόπο με τον οποίον η κάθε κοινωνία, ανάλογα με την ταυτότητά της, επιλέγει τους ηγέτες της και το σύστημα διοίκησης της.

Η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι πολυσύνθετη και προέρχεται απο τον συγκερασμό πολλών επιστημών, όπως η κοινωνιολογία, η εθνολογία, η κοινωνική ψυχολογία κλπ στοιχεία που πρέπει να αναζητηθούν στην ιστορία του κάθε λαού. Ως ερασιτέχνης λοιπόν μελετητής της ιστορίας των Ελλήνων, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η απάντηση πρέπει να βρίσκεται αφ΄ενός στην πολυσχιδή ανθωπογεωγραφία που συνέθεσε το νεοελληνικό έθνος και αφ' ετέρου στην αδυναμία της νεοελληνικής κοινωνίας να ομογενοποιήσει τις ταυτότητες των πολλαπλών αυτών πληθυσμών σε μία ενιαία νεοελληνική ταυτότητα.

Αλλά ας γίνω πιό σαφής. Το σύγχρονο νεοελληνικό έθνος, δημιουργήθηκε απο την συγχώνευση των διαφόρων πληθυσμών διαφορετικής προέλευσης και ταυτότητας που ζούσαν στον Ελλαδικό χώρο, την περίοδο της δημιουργίας του. Η εξέγερση των πληθυσμών αυτών εναντίον των Τούρκων, είχε μάλλον κοινωνική προέλευση και όχι εθνική, με κύριο στόχο την αντίδραση στην καταπίεση απο τους Τούρκους κατακτητές, αλλά και τους Ελληνες κοτσαμπάσηδες. Ο κύριος κορμός των εξεγερθέντων, δεν είχε την περίοδο εκείνη σαφή εθνική ταυτότητα, ενώ είχε από καιρό χάσει, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, την πολιτισμική του σχέση με το παρελθόν, ιδιαίτερα το αρχαιοελληνικό, ακόμα και αυτό το όνομά τους, καθόσον οι περισσότεροι από αυτούς αυτοαποκαλούταν Ρωμηοί ή Γραικοί. Καθοριστικό ρόλο σε αυτό, έπαιξαν, η αποκήρυξη της αρχαίας Ελλάδας απο την επίσημη χριστιανική θρησκεία κατά την Βυζαντινή περίοδο και η αγραμματοσύνη στην οποία είχε περιέλθει ο περισσότερος ελληνικός πληθυσμός από τα πρώτα Βυζαντινά χρόνια και μετά.

Εξαίρεση αποτελούσαν, κάποιοι μορφωμένοι κάτοικοι των μεγαλουπόλεων (Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Τραπεζούντα κλπ), οι οποίοι είχαν επίγνωση του παρελθόντος, αρχαίου και Βυζαντινού, μελετούσαν τα συγγράμματα των αρχαίων συγγραφέων και διοργάνωναν συζητήσεις και θεατρικές παραστάσεις σε κλειστούς κύκλους. Δυστυχώς, οι περισσότεροι απο αυτούς, δεν συμμετείχαν στην Ελληνική επανάσταση καθώς δεν την ταύτισαν με την παληγεννεσία του Ελληνικού έθνους.

Το βασικό συνδετικό στοιχείο των εξεγερθέντων ήταν ή θρησκεία και δευτερευόντως ή ελληνική γλώσσα, την οποία, έτσι και αλλοιώς, δεν μιλούσαν όλοι, καθόσον υπήρχαν πληθυσμοί που δεν μιλούσαν ελληνικά αλλά θεωρούσαν τους εαυτούς τους Ρωμηούς (πχ Τουρκόφωνοι Καππαδόκες, Σλαβόφωνοι Μακεδόνες κλπ) και το αντίστροφο (πχ. Τουρκοκρητικοί).

Παρ΄όλα αυτά, κάποια αρχαιοελληνικά στοιχεία πέρασαν στην ταυτότητά των Ελλήνων κατά την διάρκεια της Βυζαντινής και μετέπειτα της Οθωμανικής περιόδου, είτε διότι ενσωματώθηκαν στην ορθόδοξη πίστη είτε περνώντας στην προφορική παράδοση των διαφόρων πληθυσμών. Ο βαθμός ενσωμάτωσης των αρχαιοελληνικών στοιχείων ήταν διαφορετικός απο περιοχή σε περιοχή, έχοντας σχέση με την απομόνωσή τους, την σχέση τους με την εκκλησία και τους επηρεασμούς που δέχθηκαν απο άλλους πολιτισμούς. Ετσι, οι κάτοικοι των νησιών, της Κρήτης και της Νοτίου Πελλοπονήσου, διατήρησαν περισσότερα αρχαιοελληνικά στοιχεία διότι δέχθηκαν λιγότερους επηρεασμούς απο άλλους πολιτισμούς αλλά κυρίως επειδή κατακτήθηκαν κυρίως απο τους Ενετούς, που μέσω της Αναγέννησης διατήρησαν και αυτοί αρκετά τέτοια στοιχεία. Αντίθετα, οι κάτοικοι του εσωτερικού της Μ.Ασίας, δέχθηκαν μεγαλύτερη επίδραση απο την εκκλησία την Βυζαντινή περίοδο και σημαντικές επιροές απο τους λαούς της ανατολής με τους οποίους συνόρευαν και αλληλοεπιδρούσαν.

Το νέο Ελληνικό κράτος λοιπόν, διαμορφώθηκε απο τους παραπάνω ετερόκλιτους ελληνογενείς πληθυσμούς , με τις αποκλίνουσες στην διάρκεια των αιώνων ταυτότητες, οι οποίοι αναμίχθησαν με Βλάχους, Αρβανίτες, Σλαβογενείς, Αθίγγανους κλπ πληθυσμούς του Ελλαδικού χώρου,οι οποίοι, ανεξάρτητα απο την θεωρία καταγωγής που ασπάζεται ο καθένας, είχαν σαφείς και διαφοροποιημένες ταυτότητες .

Και η παληγεννεσία ξεκίνησε. Μιά εθνογέννεση απο την αρχή και με αρκετό νέο υλικό. Ενα σύνολο πληθυσμών με διαφορετικές πολιτισμικές ταυτότητες, ήθη και έθιμα, με διαφορετικό βαθμό ενσωμάτωσης τών προηγούμενων ελληνικών πολιτισμών (αρχαιοελληνικό, ελληνορωμαικό, βυζαντινό) και πολλαπλούς επηρεασμούς απο τους γειτονικούς λαούς.

Η αρχή ήταν δύσκολη. Δυσπιστία έως εχθρότητα μεταξύ των διαφόρων ομάδων. Διαφορετικές συνήθειες, έθιμα καί ήθη, ακόμα και διαφορετικές γλώσσες και διάλεκτοι. Σε κάθε διαφορά και διαφωνία που προέκυπτε, οι περισσότεροι ακολουθούσαν τον οικείο τρόπο. Περιφρουρούσαν τα συμφέροντα της μικρο-ομάδος τους και περιχαρακωνόταν στις τοπικές πρακτικές και συνήθειες. Γιατί σε αυτές, ένοιωθαν περισσότερη ασφάλεια, ή μάλλον μικρότερο κίνδυνο εξαπάτησης. Γιατί απο εξαπάτηση είχαν χορτάσει όλοι τους, ανεξάρτητα απο την καταγωγή και την περιοχή. Ετσι, το τοπικό και κατά συνέπεια το οικογενειακό και το ατομικό έγιναν κυρίαρχα του συλλογικού.

Γιαυτό στην Ελλάδα, ακόμα και σήμερα, όταν συναντάμε κάποιον για πρώτη φορά, τον ρωτάμε απο που είναι. Προσπαθούμε να προσδιορίσουμε το "στίγμα" του.

Οι παραπάνω πολιτισμικές διαφορές, εντάθηκαν ακόμα περισσότερο μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Πλούσιοι εφοπλιστές, βολεμένοι προεστοί και κοτσαμπάσηδες έπρεπε να δημιουργήσουν ένα νέο κράτος μαζί με άτακτους κλεφταρματωλούς και άκληρους ραγιάδες. Πλούσιοι και δυνατοί, που είχαν επιτέλους το δικό τους κράτος, το δικό τους "μαγαζάκι" απο το οποίο μπορούσαν επιτέλους να κερδίζουν, χωρίς τον έλεγχο της κεντρικής διοίκησης. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, την Ελλάδα κλήθηκαν να κυβερνήσουν, στη αρχή Βαυαροί και μετέπειτα Δανοί βασιλείς, που προσπάθησαν να μεταφέρουν την νοοτροπία και τον τρόπο διοίκησης των κρατών τους.

Από τότε, πέρασαν σχεδόν 200 χρόνια και στο διάστημα αυτό, έγινε μεγάλη προσπάθεια ομογενοποίησης και συγχώνευσης των διαφορετικών ταυτοτήτων. Πολλοί επώνυμοι και ανώνυμοι, προσπάθησαν για αυτό. Με πρώτον τον Καποδίστρια. Υιοθετήθηκε κοινή γλώσσα, η οποία άρχισε να διδάσκεται στα σχολεία. Τα ονόματα πολλών πόλεων και τοπονωμίων άλλαξαν και επανήλθαν τα αρχαία ονόματα. Εξελληνίσθησαν πολλά επίθετα και άλλαξαν άλλα τόσα. Αντικοινωνικές πρακτικές, όπως η ληστεία και η ζωοκλοπή, πολεμήθηκαν. Η παιδεία και ο πολιτισμός αναπτύχθηκαν. Οι αρχαίοι συγγραφείς και τα αρχαία Ελληνικά διδάχθηκαν σε γενηές νεοελλήνων. Οι νέοι Ελληνες άρχισαν να ξανασυναντούν το παρελθόν τους.

Παρόλα αυτά, στους περισσότερους απο εμάς, διατηρήθηκαν κάποια πολιτισμικά στοιχεία απο την τοπική μας κουλτούρα, ενώ ταυτόχρονα κάποια στοιχεία μεταφέρθηκαν απο την μια ομάδα στη άλλη, και όχι πάντα τα καλύτερα. Κυρίως όμως παρέμεινε στους περισότερους απο εμάς η δυσπιστία για το "κράτος" μας και η αντιμετώπισή του σαν κάτι ξένου, εχθρικού και μη οικείου, που δεν αφορά όλους μας, αλλά κάποιους λίγους που το ελέγχουν και ανήκουν σε άλλες ομάδες απο την δική μας. Η αντίληψη αυτή ευνοεί τον ατομισμό και όχι την συλλογικότητα και αναδεικνύει τις εσωτερικές μας αντιφάσεις.

Ετσι, μέσα απο αυτήν την πορεία, σήμερα ζούν στον κάθε έναν απο εμάς, σε διαφορετικούς βαθμούς, ο Αριστοτέλης αλλά και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Λεωνίδας και ο Δεληγιάννης , ο Ιωάννης Ε΄Παλαιολόγος και ο Ιων Δραγούμης. Ζούν μέσα μας, μεταφέροντας όλα όσα αντιπροσωπεύουν και συγκρούονται στην καθημερινή πρακτική του νεοέλληνα. Συγκρούεται ο ορθός λόγος του Αριστοτέλη με την μεταφυσική των πατέρων της εκκλησίας, το αίσθημα δικαίου του Ιουστινιανού με τον κατσαπλιαδισμό των κλεφταρματωλών, η συνέπεια και η αυτοθυσία του Λεωνίδα με την δουλικότητα της Οθωμανικής περιόδου. Η στάση και τα λόγια καθενός απο τους προγόνους μας, μετασχηματίζονται σε αντίροπες ιδεολογίες που συγκρούνται.

Ετσι, σε διάφορες στιγμές της ζωής μας βρίσκονται αντιμέτωποι μέσα μας, ο δυτικός με τον ανατολίτη, το παλληκάρι με τον ψευτόμαγκα, ο συνεπής με ο λαμόγιο, ο τολμηρός με τον βολεμένο, και τόσοι άλλοι που έχουμε όλοι μέσα μας, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Και είναι ευκολότερο στον νεοέλληνα απο άλλους λαούς, να αναδείξει ή να υποβαθμίσει, ανάλογα με το περιβάλλον, χαρακτηριστικά όπως η αλληλεγγύη ή ο ατομισμός, η συνέπεια ή το βόλεμα, η τεμπελιά ή η εργατικότητα κλπ που όλοι έχουμε μέσα μας. Είναι εύκολο για τον νεοέλληνα, να σκέφτεται την μια φορά σαν δυτικός και την άλλη σαν ανατολίτης και να επιχειρηματολογεί και για τα δύο, γιατί έχει κάτι και απο τα δύο.

Πολλοί θα υποστηρίξουν ότι αυτή είναι η μαγεία του νεοέλληνα, η συνύπαρξη πολλών και αντιφατικών στοιχείων και πολιτισμών. Συμφωνώ, αρκεί αυτά να οδηγούν κάπου και όχι να παραμένουν στατικά και προσκολλημένα στο παρελθόν, χωρίς να εξελίσσονται. Η εσωτερική σύγκρουση του νεοέλληνα πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει και να επιλέξει τελικά ποιός είναι. Πρέπει κάποια στιγμή να ισοροπήσει όλα αυτά τα πλούσια στοιχεία που διαθέτει και να πιστέψει σε κάτι. Γιατί σήμερα, ο Ελληνας δεν πιστεύει σε τίποτα.

Κάποιοι άλλοι, θα υποστηρίξουν ότι ο Ελληνας είναι "σοφός" λαός. Και για αυτό αντιδρά έτσι. Είναι λαός με ενσωματωμένες στην ταυτότητα του, όλες τις κοροιδίες που υπέστη στην μακραίωνη ιστορία του, όλες τις προδοσίες των "φίλων" συμμάχων και την σχεδόν διαχρονική αδιαφορία των ηγετών του. Είναι λαός πού έμαθε να αμφισβητεί ότι του λένε και να ψάχνει πάντα τι κρύβεται πίσω απο τις υποσχέσεις. Ομως αυτή η "σοφία", λειτούργησε έως τώρα αφαιρετικά για την κοινωνία και δεν δημιούργησε κάτι καινούργιο. Τελικά, οδήγησε στην άρνηση και στην περιχαράκωση και όχι στην σύνθεση και στον συνεργισμό.

Κάποιοι επίσης θα με ρωτήσουν, γιατί επικεντρώνομαι στην ιστορία και όχι στην πολιτική. Αυτή, που ακολούθησαν οι ηγέτες που μας κυβέρνησαν στην σύγχρονη ιστορία, και ίσως αυτοί διαμόρφωσαν την πολισχιδή ταυτότητα του νεοέλληνα. Γιατί απλούστατα, πιστεύω ότι οι ηγέτες και ο τρόπος επιλογής τους, χαρακτηρίζουν τον κάθε λαό και όχι το ανάποδο, ή με άλλα λόγια ο κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν. Αλλο πολιτισμό και παιδεία είχαν οι αρχαίοι Αθηναίοι όταν δημιουργούσαν την δημοκρατία και άλλον οι Βυζαντινοί που δεχόταν τον ελέω θεώ αυτοκράτορα.

Αντιλαμβάνομαι , ότι η προσαρμοστικότητα, κύριο χαρακτηριστικό του Ελληνα, έχει καθοδηγήσει πολλά απο αυτά που περιέγραψα. Και ίσως αυτή να ευθύνεται για όλα. Ομως η ιστορία γράφεται απο λαούς και από ανθρώπους που δεν προσαρμόζονται, αλλά αντίθετα διεκδικούν με πείσμα τίς ιδέες τους και την οντότητά τους. Και οι Ελληνες υπήρξαν, σε πολλές στιγμές της ιστορίας, τέτοιοι.

Γράφοντας αυτή την ανάρτηση, άρχισα να συνειδητοποιώ, γιατί το θέμα αυτό, με απασχολεί ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό. Γιατί μάλλον, μέσα μου, αγαπώ αυτόν τον λαό και πιστεύω ότι αξίζει κάτι καλύτερο. Γιατί, τα τελευταία χρόνια, τον βλέπω να ταλαιπωρείται από ανεπαρκείς και διεφθαρμένους ηγέτες, που όμως, αυτός ανέχεται. Και αναρωτιέμαι γιατί ? Τον βλέπω να ταλανίζεται, χωρίς σκοπό και όραμα. Με μόνο στόχο την επιβίωση ή την καλή ζωή. Περιχαρακωμένο σε έναν κοινωνικό αυτισμό και μια εσωστρέφεια, με μόνο σκοπό να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα. Αυτά όμως, δεν προχωράνε μιά κοινωνία, δεν "γεννάνε" νέους δρόμους και δεν αφήνουν τίποτα για τις μελλοντικές γενηές.

Δεν γνωρίζω πώς θα αντιστραφεί αυτή η κατάσταση. Απλά θα ήθελα να δώ κάποια στιγμή τους Ελληνες, να ξαναβρίσκουμε τον βηματισμό μας , να αποβάλλουμε τα συμπλέγματα μας και να διεκδικούμε ξανά την θέση που μας αξίζει στην ιστορία και την κοινωνία των λαών.


ΠΗΓΕΣ:

http://vassper.blogspot.com/2010/07/blog-post_30.html