Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

«Ένα μικρό παράνομο σημείωμα της Άνοιξης» [Από το blog “Φεγγαραγκαλιές”]



Σήμερα αποχαιρετάμε τον μήνα, τον τελευταίο της Άνοιξης… Τριάντα ημέρες πριν, ανήμερα Πρωτομαγιά, στο blog “Φεγγαραγκαλιές” , διαβάσαμε αυτό:


Ένα μικρό παράνομο σημείωμα της Άνοιξης

Κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο..
Κάθε άνθρωπος έχει έναν ουρανό πάνω από την πληγή του κι ένα μικρό παράνομο σημείωμα της Άνοιξης μέσα στην τσέπη του...

Γ. Ρίτσος


ΠΗΓΗ:


Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

«Ενδοσκόπηση της κρίσης» [Από το blog “Vassper”]



Πριν από τέσσερεις εβδομάδες, στις 2.5.2013, στο blogVassper”, διαβάσαμε αυτό:


Ενδοσκόπηση της κρίσης
            Έχω ξαναγράψει την άποψη μου για την οικονομική κρίση αλλά και για το μνημόνιο.
Οσον αφορά την κρίση, πιστεύω ότι είναι κρίση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος και δεν προκλήθηκε από την χώρα μας, αλλά οφείλεται στον λάθος τρόπο με τον οποίον αναπτύχθηκαν οι οικονομίες των  ανεπτυγμένων κρατών. Για τον λόγο αυτό, η κρίση θα λυθεί μόνο με αναδιάταξη του ίδιου του συστήματος, αναθεωρώντας τους κανόνες της παγκοσμιοποίησης και των χρηματοοικονομικών προϊόντων (supreme, swaps κλπ παράγωγα). Τα προϊόντα αυτά, δημιούργησαν νέο πλασματικό χρήμα, το οποίο ανακυκλώθηκε πολλές φορές διαμορφώνοντας μία παγκόσμια οικονομία-φούσκα την οποία ελέγχουν αυτοί που τροφοδοτούν την αγορά με αυτά τα προϊόντα. Η παγκοσμιοποίηση έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτό, καθώς επέτρεψε την διασπορά τού πλασματικού χρήματος σε όλον τον πλανήτη χωρίς κανόνες και έλεγχο, δίνοντας μια παροδική αίσθηση ανεξάντλητων κεφαλαίων, ευημερίας και καταναλωτισμού. Η παγκόσμια παραγωγή αυξήθηκε, στην βάση ενός παγκόσμιου ανταγωνισμού που  ενίσχυε τον ισχυρότερο και τον φθηνότερο, εγκλωβίζοντας όλους τους ενδιάμεσους ανάμεσα στην  τεχνολογική βελτίωση (που προϋποθέτει νέο χρήμα) ή την μείωση του κόστους (που προϋποθέτει μείωση μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων). Η παγκοσμιοποίηση της δημοκρατίας, του κράτους πρόνοιας και της ευημερίας αναβλήθηκαν για το μέλλον, ενώ το παγκόσμιο χωριό της ελευθερίας και της αλληλοβοήθειας των λαών μετασχηματίσθηκε  σε ένα παγκόσμιο εργοτάξιο.  
            Τα μνημόνια που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα επικεντρώθηκαν σε δημοσιονομικά μέτρα (μειώσεις μισθών, αύξηση φορολογίας κλπ) και όχι θεσμικά (φοροδιαφυγή, διαφθορά, αναδιοργάνωση του κράτους κλπ) εντείνοντας την ύφεση και την ανεργία χωρίς καμία αναπτυξιακή προοπτική. Τα μέτρα αυτά οδηγούν ουσιαστικά στην διάρρηξη του κοινωνικού ιστού της χώρας και τους Έλληνες στα πρόθυρα της κοινωνικής έκρηξης. Η εμμονή της Τρόικας στα μέτρα λιτότητας, παρά τα αρνητικά τους αποτελέσματα, παραπέμπει σε τιμωρητική διάθεση με στόχο την οικονομική επικυριαρχία και όχι σε βελτίωση της οικονομίας.
Η περιβόητη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας επιδιώκεται να βελτιωθεί μέσω της μείωσης του κόστους εργασίας, ενώ είναι έκδηλο ότι χωρίς οργανωτική αναδιάρθρωση του κράτους, βελτίωση των υποδομών και εισαγωγή τεχνολογίας και τεχνογνωσίας το μόνο που θα επιτευχθεί, είναι η παρά πέρα συρρίκνωσή της. Στις ανεπτυγμένες οικονομίες, η ανταγωνιστικότητα προέρχεται από την τεχνολογία-τεχνογνωσία και το υψηλό marketing και όχι από το χαμηλό κόστος εργασίας, που είναι μικρό ποσοστό του συνολικού κόστους παραγωγής. Ειδικότερα, σε οικονομίες σαν την Ελληνική, που στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό σε εισαγωγές α' και β' υλών από το εξωτερικό, η μείωση του κόστους παραγωγής γίνεται ακόμα ανελαστικότερη. Πιστεύω ακράδατα ότι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας των Ελληνικών προϊόντων, δεν θα προέλθει από την μείωση της τιμής πώλησης τους, αλλά από την βελτίωση της ποιότητάς τους και την ανάπτυξη του επαγγελματισμού των Ελλήνων που θα τοποθετήσουν τα προϊόντα μας σε υψηλότερη κατηγορία, απο αυτή που βρίσκονται σήμερα, στον διεθνή  ανταγωνισμό.
            Αντίστοιχα, οι βελτιώσεις στην οικονομία μας θα έρθουν κυρίως από θεσμικά μέτρα, τα οποία θα απελευθερώσουν την δημιουργικότητα του Έλληνα και θα ευνοήσουν νέες επενδύσεις. Οι οικονομίες δεν αναπτύσσονται, ούτε με ιδιωτικοποιήσεις "φιλέτων", που έτσι και αλλιώς αφήνουν κέρδη στο κράτος, ούτε με μεγάλες επενδύσεις πολυεθνικών, που έρχονται για να πάρουν από την οικονομία και όχι να δώσουν. Οι οικονομίες των κρατών της περιφέρειας, σαν την Ελλάδα αναπτύσσονται κυρίως από μικρομεσαίες και μεσαίες εθνικές επιχειρήσεις που καταφέρνουν να παράγουν ανταγωνιστικά εξαγώγιμα προϊόντα, υψηλής ποιότητας και προστιθέμενης αξίας, τα οποία πωλούνται στις διεθνείς αγορές σε υψηλότερες τιμές από τα αντίστοιχα προϊόντα των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών. Η Ελληνική οικονομία χρειάζεται βελτίωση του branding των προϊόντων της και όχι μείωση του κόστους παραγωγής τους.
Η συνταγή λοιπόν είναι λάθος και θα πρέπει να αλλάξει.
Οι οικονομικές κρίσεις είναι μέρος του συστήματος, το οποίο τις χρησιμοποιεί για να αναδιατάσσεται, αφομοιώνοντας τις οικονομικές, γεωπολιτικές και τεχνολογικές αλλαγές της προηγούμενης περιόδου. Παρ' όλα αυτά εκτιμώ ότι αυτή η κρίση θα ξεπερασθεί πολύ δύσκολα, διότι υπάρχει πλέον το στοιχείο της παγκόσμιας αλληλεπίδρασης που δεν υπήρχε στο παρελθόν. Το ασφαλιστικό ταμείο των Νορβηγών ψαράδων είναι συνδεδεμένο με την παραγωγικότητα της σόγιας  της Αργεντινής, καθώς έχει επενδύσει σε μετοχές της μεγαλύτερης εταιρείας παραγωγής της. Η παγκόσμια αλληλεπίδραση ευνόησε την κυριαρχία των αγορών στην πολιτική που περιπλέκει ακόμα περισσότερο την δυνατότητα αναδιάταξης του συστήματος.
            Αυτή την περίοδο, οι ισχυρές οικονομίες (Γερμανία, ΗΠΑ) προσπαθούν να αξιοποιήσουν την κρίση και να ισχυροποιήσουν την θέση τους στην παγκόσμια οικονομική σκακιέρα, εις βάρος των περιφερειακών οικονομιών, ενώ οι αναδυόμενες οικονομίες (Κίνα, Ινδία, Ρωσσία κλπ) προσπαθούν και αυτές να μπούν στην σκακιέρα, εις βάρος των λαών τους. Ομως, παράλληλα με τις κινήσεις αυτές, η κρίση που δεν επιλύεται, εξαπλώνεται σαν γάγγραινα και προβλέπω ότι σύντομα θα φτάσει στην καρδιά της πακόσμιας οικονομίας, την Γερμανία, την Αγγλία και τις ΗΠΑ ενώ δεν θα αφήσει ανεπηρέαστες ούτε και τις αναδυόμενες οικονομίες. Και τότε; τι γίνεται τότε, αν όλοι έχουν και από ένα μνημόνιο;  
            Για τον λόγο αυτό και ανεξάρτητα με την εξέλιξη της κρίσης και την εξεύρεση η όχι παγκόσμιας λύσης, η χώρα μας πρέπει να προχωρήσει στηριζόμενη στις δικές της δυνάμεις
            Πιστεύω ότι η χώρα έχει δύο δρόμους. Ο ένας είναι αυτός της απομόνωσης, με συντεταγμένη αποχώρηση απο την ΕΕ, επιστροφή σε εθνικό νόμισμα ,  επαναφορά δασμών και έλεγχο εισαγωγών-εξαγωγών. Η κυβέρνηση που θα υπάρχει τότε, θα πρέπει να συντονίσει την ανασυγκρότηση της χώρας, με κατάλληλους χειρισμούς του νέου νομίσματος και κάποιων ενισχύσεων που μπορεί να διασφαλίσει απο την ΕΕ λογω της αποχώρησης απο το ευρώ. Το βασικό προβλήμα που θα αντιμετωπίσει η χώρα θα είναι η έλλειψη συναλλάγματος  για εισαγωγές  απαραίτητων αγαθών (φάρμακα, καύσιμα κλπ) καθώς το ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών είναι αρνητικό και φυσικά κανείς δεν θα μας δανείζει, τουλάχιστον κατά το πρώτο διάστημα. Τον πρώτο καιρό, θα ακολουθήσει κοινωνική αναταραχή και μετανάστευση πρός το εξωτερικό, ενώ αυτοί που θα παραμείνουν θα επικεντρωθούν σε εξαγωγικούς τομείς που μπορούν να υποστηριχθούν απο την Ελληνική τεχνολογία-τεχνογνωσία (γεωργία, τουρισμός) . Παρ' όλα αυτά, η υποτίμηση του νέου νομίσματος θα ξανακάνει τα Ελληνικά προϊόντα ανταγωνιστικά και μέσα σε λίγα χρόνια, η χώρα θα σταθεροποιήσει την οικονομία της στα πραγματικά της επίπεδα. Στην πορεία αυτή, η χώρα θα βρεθεί μόνη και θα πρέπει αναζητήσει νέους συμμάχους  και να επαναπροσδιορίσει την γεωπολιτική της θέση, χωρίς εθνικές απώλειες. 
            Ο δεύτερος δρόμος είναι αυτός της υπομονής με στόχο την αναδιάταξη του μνημονίου μέσα απο τους θεσμούς της ΕΕ, μέσω συμμαχιών με τα άλλα κράτη της περιφέρειας. Μέχρι να επιτευχθεί αυτό, η  λιτότητα θα συνεχισθεί, το ίδιο και η ύφεση και η ανεργία. Το ευρώ θα συνεχίζει να πιέζει την οικονομία μας, που για να γίνει ανταγωνιστική θα πρέπει να  επικεντρωθεί στην υψηλή ποιότητα και στην βελτίωση της παραγωγικότητας με εισαγωγή τεχνολογίας-τεχνογνωσίας απο το εξωτερικό. Η οικονομία θα συνεχίσει να είναι συνδεδεμένη με την ΕΕ και η βελτίωση της θα εξαρτάται αποκλειστικά απο αναθεωρήσεις που θα γίνουν στα πλαίσια της ΕΕ. Η πορεία της χώρας θα καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό απο τις αποφάσεις των ισχυρών της Ευρώπης, στις οποίες η πολιτική ηγεσία της χώρας δεν θα μπορεί να αντισταθεί. Σε αντιστάθμισμα αυτών, η ΕΕ θα διασφαλίζει την μη πτώχευση της χώρας και σε σημαντικό βαθμό την διατήρηση της γεωπολιτικής της σταθερότητας.
            Οποιον απο τους παραπάνω δύο δρόμους ακολουθήσουμε, είναι σίγουρο ότι κάποια πράγματα στην Ελλάδα πρέπει να αλλάξουν :
  • Το κράτος πρέπει να ανασυγκροτηθεί με γνώμονα την παραγωγικότητα των υπηρεσιών του και την εξυπηρέτηση των πολιτών.
  • Η φοροδιαφυγή και η διαφθορά πρέπει να παταχθούν καθώς δεν "χωράνε" πιά στην οικονομία.
  • Η χώρα πρέπει να επιστρέψει στην παραγωγή εξαγώγιμων προϊόντων και υπηρεσιών, περιορίζοντας την οικονομία της κατανάλωσης (εμπορικά καταστήματα, εστίαση κλπ).
Εγώ προσωπικά, συνεχίζω να πιστεύω ότι τα πράγματα στην χώρα μπορούν να πάνε καλύτερα, διότι απλά δεν μπορούνε να πάνε χειρότερα. Η Ελλάδα, είναι σε όλους τους τομείς σε τέτοιο χάλι, που η κάθε μικρή δράση στην σωστή κατεύθυνση θα συνιστά σημαντική βελτίωση. 
            Εκτός απο αυτό, συνεχίζω ακόμα να πιστεύω στον Ελληνα, που είναι ικανός για το χειρότερο αλλά και για το καλύτερο.
            Ας ξεκινήσουμε από απλά πράγματα, όπως η σοβαρότητα, η συνέπεια και η συνέχεια.
Οχι μόνο απο τους πολιτικούς αλλά από όλους μας.

ΠΗΓΗ:


Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

«Μπορείς να μου πεις;» [Από το blog “Aspa online”]



Πριν από μία εβδομάδα, στις 22.5.2013, στο blogAspa online” της Άσπας, διαβάσαμε αυτό:


Μπορείς να μου πεις;
            Τα κορίτσια μού διηγούνται τα νέα τους από το σχολείο. Μου λέει λοιπόν η Εβελίνα.
«Και που λες μαμά τώρα που έπιασαν οι ζέστες, το κυλικείο έφερε πάλι χυμούς! Πέντε λεπτά πήρε μόνο για να το μάθει όλο το σχολείο… Εγώ μόλις τους είδα δεν έχασα χρόνο. Έτρεξα και πήρα έναν για μένα κι έναν για την Εβίτα. Μας πήρα και από ένα ποπ-κορν.»
Επιβεβαιώνει και η Εβίτα:
«Ναι μαμά! Την είδα ξαφνικά στο διάλειμμα να έρχεται με το χυμό και το ποπ-κορν!»

Χαμογελάω γλυκά που η Εβελίνα σκέφτηκε την αδελφή της και τη φαντάζομαι με τους δύο χυμούς και τα δύο ποπ-κορν να τρέχει να τη βρει στο προαύλιο για να της τα δώσει.
Της λέω: «Βρε συ Εβελίνα… Αφού την αγαπάς τόσο την Εβίτα, γιατί μαλώνετε; Μπορείς να μου πεις;»
Με κοιτάζει κατάματα, κάνει μία παύση λίγων δευτερολέπτων και απαντάει:
«Βρε συ μαμά… Αφού μας αγαπάς τόσο με την Εβίτα, γιατί μας μαλώνεις; Μπορείς να μου πεις;»


ΠΗΓΗ:


Τρίτη 28 Μαΐου 2013

«Πότε ήταν η τελευταία φορά που βοήθησες κάποιον;» [Από το blog “Aspa online”]



Πριν από δύο εβδομάδες, στις 14.5.2013, στο blogAspa online” της Άσπας, διαβάσαμε αυτό:


Πότε ήταν η τελευταία φορά που βοήθησες κάποιον;
            Η έκρηξη του μετεωρίτη που έγινε το Φεβρουάριο πάνω από τη Ρωσία, και τα χιλιάδες βίντεο που ανέβηκαν στο διαδίκτυο τις αμέσως επόμενες μέρες, έφεραν στο φως της δημοσιότητας ένα γεγονός που αρκετοί από εμάς δε γνωρίζαμε. Ότι στη Ρωσία οι οδηγοί διατηρούν κάμερες στα αυτοκίνητά τους και ότι τα βίντεο που τραβιούνται μπορούν να χρησιμεύσουν ως αποδεικτικό υλικό σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος, δολιοφθοράς ή άλλου συμβάντος.
Μια βιντεοκάμερα όμως βιντεοσκοπεί ό,τι “μπαίνει μπροστά της”. Και όπως φαίνεται από το παρακάτω βίντεο, μπροστά σε μία τέτοια κάμερα δεν μπαίνουν μόνο περιστατικά απάτης, εγκληματικότητας, διαφθοράς, αλλά και καλοσύνης, ευγένειας, ανθρωπιάς. Δείτε το… Απλά υπέροχο…



ΠΗΓΗ:


Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

«Μετρήστε λίγο, κύριε, πιο καλά…» [Από το blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή…”]



Πριν από δύο εβδομάδες, στις 13.5.2013, στο blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις” του Misha, διαβάσαμε αυτό:


Μετρήστε λίγο, κύριε, πιο καλά…
Συνάντησα μια οχτάχρονη παιδούλα
με τα σγουρά της τα μαλλιά δετά
σ'ολόχρυση πλεξούδα.
Μια οπτασία αγγέλου μάτια που σε κοιτούν με απορία,απλή καρδιά.
Μικρό τριαντάφυλλο, της είπα μαγεμένος, στον κήπο σου έχει άλλα σαν και σε;
Έχεις αδέλφια να αγαπάς;
Γελά σαν ήλιος η μικρούλα ως με κοιτά.
Μα ναι, μου λέει, μα ναι.
Είμαστε επτά!
Και πού 'ναι οι άλλοι; Τη ρωτώ.
Ω, μη γυρεύεις.
Οι δυο έχουν φύγει σε ένα μέρος μακρινό,στο Κόνγουαίη.
Οι δυο τους μές στο κύμα μέρα κ νύχτα ταξιδεύουν,
Κ οι άλλοι δυο κοιμούνται μες στο μνήμα....
Βλέπεις τη χλόη εκεί που τους σκεπάζει;
Συχνά το δείλι δίπλα τους περνώ,
τους λέω τραγούδια, παραμύθια,
κεντώ τ'ολόδροσο πουρνό.
Στην πρασινάδα τούτη χάμου
τους λέω τα πιο όμορφα όνειρά μου.

Τώρα εγώ είμαι που κοιτάζω με απορία.
Γλυκό κορίτσι, αν κάποιος σε ρωτά
πόσα είσαστε αδέρφια
να μην λες πως είστε επτά.
Είμαστε επτά, μου λέει ξανά
κ αθώα περίσσια.
Μετρήστε λίγο κύριε, πιο καλά.
Δυο στο Κόνγουαιη,
δυο στη θάλασσα,
δυο μένουν κάτω κει στα κυπαρρίσια
κι εγώ. Είμαστε επτά!

Μα είναι νεκροί οι δυο σου λέω,
είναι οι ψυχές τους που φτερουγίζουνε στον ουρανό
είν'αγγελούδια σε ένα κόσμο αλλοτινό...
Μα η παιδούλα πια δεν με κοιτά.
Μονολογεί, μετράει μ'απορία.
Κι όμως είμαστε επτά.


Από το βιβλίο "Δώρα για τη Ζωή"


ΠΗΓΗ:


Κυριακή 26 Μαΐου 2013

«Ευτυχία!» [Από το blog “Φεγγαραγκαλιές”]



Πριν από δέκα ημέρες, στις 16.5.2013, στο blog “Φεγγαραγκαλιές” , διαβάσαμε αυτό:


Ευτυχία!
            Eυτυχία είναι πετυχαίνοντας ένα στόχο,  αντί να βάλεις πλώρη για τον επόμενο,  να κάτσεις να τον απολαύσεις.  Να πεις ''εδώ είμαστε'',  να στρώσεις κεντητό τραπεζομάντηλο,  να φτιάξεις τον καφέ σου,  να βάλεις δίπλα και το γλυκάκι σου και να τα γευτείς ως το μεδούλι.
Ευτυχία είναι να έχεις πολλές,  ασήμαντες μικρές στιγμές που σου προσφέρουν έστω και στιγμιαία ευχαρίστηση.  Να ανοίξεις πρωί πρωί τα παράθυρα,  να μπει φρέσκος αέρας..  να κάνεις μια βόλτα στη θάλασσα..  να μιλήσεις μ' ένα φίλο..
Ευτυχία είναι όταν συνειδητοποιείς ότι όλα όσα έχεις,  από το πιο μηδαμινό ως το πιό σημαντικό,  πάλεψες για να τα αποκτήσεις και δεν είναι καθόλου δεδομένα.

ΠΗΓΗ:


Σάββατο 25 Μαΐου 2013

«Χάθηκε αναγνώστης… Στοπ» [Από το blog “Άρες μάρες κουκουνάρες”]



Μόλις σήμερα,25.5.2013, στο blog “Άρες μάρες κουκουνάρες” της Τζίνας, διαβάσαμε αυτό:



Χάθηκε αναγνώστης… Στοπ

Ήθελα νά' ξερα ποιός ήταν ο κιαρατάς που αυτομόλησε.
Διότι μέχρι χθες οι αναγνώστες τούτου δω του υπέροχου και αξιοζήλευτου μπλογκ (άκουσα κάτι γελάκια ή μου εφάνη; ) ήσαν - συνεχίζω -  235.
Μετρημένοι και τσεκαρισμένοι   έ-ν-α-ς   έ-ν-α-ς !
Αγώνες έδωσα η γυναίκα γι' αυτούς τους αναγνώστες.
Στα πόδια τους είχα πέσει και με δάκρυα στα μάτια τους εκλιπαρούσα για την εγγραφή τους.
Τί για τα παιδάκια μου τους είπα που θα μεγαλώσουν δακτυλοδεικτούμενα για τη μάνα μπλόγκερ που ο μόνος αναγνώστης που έχει είναι ο εαυτός της (κι εκείνος τελευταία της κάνει απιστίες με κάτι νέα μπλογκς κατασκευών), τί για τα ψυχολογικά μου προβλήματα τους είπα και το αίσθημα απόρριψης που καταρρακώνει την ψυχή και το είναι μου, τί για τα άσχημα παιδικά μου χρόνια τότε που γυρνούσα τις γειτονιές με το κασελάκι μου κι έβαφα παπούτσια ..... και τί δεν τους είπα!
Άσε τα θελήματα που έκανα για να τους πείσω..
Το τί γριά πέρασα στο απέναντι πεζοδρόμιο δεν λέγεται.. Κι είναι και βραδυκίνητες οι γιαγιάδες .. μέχρι να περάσουμε τον δρόμο κόντεψαν να μας περάσουν από πάνω σαράντα δυο νταλίκες και εκατόν εξήντα πέντε μηχανάκια, οι υπόλοιποι απλά μας μουτζώνανε.
Φουσκάλες βγάλανε τα πόδια μου να τρέχω στη μια να αγοράσω φάρμακα, στην άλλη να πάρω την πίεση και στην τρίτη να της κλείσω εισιτήρια για Αιδηψό.
Και μπαίνω σήμερα και τί νa δουν τα μεγάλα και ωραία μου μάτια;
234 οι αναγνώστες.
Μια ταραχή - θα σας το πω - την πήρα.
ΠΟΥ ΠΗΓΕ Ο ΕΝΑΣ;
Ε...μπαρκαρούτσος...πώς το βλέπεις;
Θα γυρίσεις με το καλό ή θα σε βουτήξω απ΄τον γιακά;.

ΠΗΓΗ:


Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

«Αυτός» [Από το blog “Φεγγαραγκαλιές”]



Πριν από έναν μήνα, στις 24.4.2013, στο blog “Φεγγαραγκαλιές” , διαβάσαμε αυτό:


Αυτός

Μ' αρέσει τόσο πολύ αυτός ο ''καλός''  μου εαυτός που κυκλοφορεί ελεύθερος το τελευταίο διάστημα

ΠΗΓΗ:


Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

«Είσαι πιο όμορφη από ό,τι νομίζεις» [Από το blog “Aspa online”]



Πριν από ένα μήνα, στις 23.4.2013, στο blogAspa online” της Άσπας, διαβάσαμε αυτό:


Είσαι πιο όμορφη από ό,τι νομίζεις
            Την προηγούμενη εβδομάδα έπεσα πάνω σε αυτό το εκπληκτικό βίντεο, το οποίο έχει ήδη κάνει το γύρο του διαδικτύου. Δεν πρόλαβα να το ανεβάσω νωρίτερα, αλλά αν τυχόν δεν το έχετε ήδη δει, ετοιμαστείτε να εκπλαγείτε, να προβληματιστείτε, να συγκινηθείτε.
Έχει γίνει στα πλαίσια της καμπάνιας  Real Beauty της Dove, η οποία έχει έχει ξεκινήσει από το 2004 και έχει στόχο να εμπνεύσει τις γυναίκες να μάθουν να εκτιμούν την πραγματική τους ομορφιά.
Στο βίντεο κάποιες γυναίκες προσπαθούν να περιγράψουν το πρόσωπό τους σε έναν σκιτσογράφο/εκγληματολόγο  κι εκείνος χωρίς να τις αντικρίζει κάνει το σκίτσο τους από τις περιγραφές τους. Στη συνέχεια ο σκιτσογράφος κάνει για δεύτερη φορά το σκίτσο τους από την αρχή, καθοδηγούμενος αυτή τη φορά από τις περιγραφές κάποιου τρίτου.
Στο τέλος βλέπουμε δίπλα-δίπλα το σκίτσο στο οποίο η γυναίκα περιέγραφε μόνη της τον εαυτό της και το σκίτσο στο οποίο την περιέγραφε ο τρίτος.


Το “πείραμα” σε αφήνει να αναρωτιέσαι… Γιατί; Γιατί οι άνθρωποι έχουμε τόσο λανθασμένη εικόνα για τον εαυτό μας;
Γιατί δε μας αρέσει η εμφάνισή μας; Γιατί αφήνουμε τα “πρότυπα” εκεί έξω, να καταστρέφουν την αντίληψη της πραγματικής ομορφιάς;

“Θα πρέπει να είμαι πιο ευγνώμων για την πραγματική μου ομορφιά. Επηρεάζει τους φίλους που κάνουμε, τις δουλειές που διεκδικούμε, το πώς συμπεριφερόμαστε στα παιδιά μας. Επηρεάζει τα πάντα.”
“Ως γυναίκες περνάμε πολύ χρόνο να αναλύουμε και να προσπαθούμε να διορθώσουμε αυτά που δεν είναι ακριβώς όπως τα θέλουμε, ενώ θα έπρεπε να ξοδεύουμε περισσότερο χρόνο να εκτιμάμε αυτά που μας αρέσουν.” 
Είσαι πιο όμορφη από ό,τι νομίζεις.

ΠΗΓΗ:


Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

«Εκσυγχρονισμένο “Πιστεύω”» [Από το blog “ Rodia Mixer”]



Πριν από είκοσι ημέρες, στις 2.5.2013, στο blogRodia Mixer”, διαβάσαμε αυτό:


Εκσυγχρονισμένο “Πιστεύω”
1. Πιστεύω εις ένα θεόν, το Χρήμα.
2. Και εις μίαν κυρίαν, την Λιτότητα.
3. Την δι ημάς τα υποζύγια ποιηθείσαν εξ ανεγκεφάλων  εξουσιαστών.
4. Εφευρεθείσαν εναντίον ημών επί παντοκρατορίας Μέρκελ.
5. Και επιβληθείσαν επί τριετίαν -και βάλε.
6. Και επεκταθείσαν και καθεζομένην επί της Γερμανίας -δεξιά πάντοτε.
7. Και πάλιν αδόξως επερχομένην -αν δεν λάβουμε τα μέτρα μας.
8. Και εις το Μνημόνιον, το διαρκώς αναζωογονούμενον και μεταμφιεζόμενον εις 1,2,3,4,κλπ, το εκπορευόμενον εξ όλων των εχθρών του Ανθρώπου προς δόξαν του Χρήματος και της Λιτότητος.
9. Εις το 1% του πληθυσμού της Γης, το κατέχον το 99% του πλούτου Αυτής.
10. Ομολογώ το λάθος μου να φέρω τους έχοντας εις την Εξουσίαν.
11. Προσδοκώ Ανάστασιν της τσέπης των πτωχών.
12. Και ζωήν ευτυχή δι όλους τους Ανθρώπους.
Αμήν.

ΠΗΓΗ:


Τρίτη 21 Μαΐου 2013

«Στο τρένο» [Από το blog “Memoryland”]



Πριν από τρεις εβδομάδες, στις 30.4.2013, στο blogMemoryland του Γεράσιμου, διαβάσαμε αυτό:


Στο τρένο
            Ένα ταξίδι με το τρένο σου προσφέρει μια σπάνια ευκαιρία να ιδωθείς, να μιλήσεις με ανθρώπους τυχαία ριγμένους στο ίδιο βαγόνι μ’ εσένα και να ανοίξετε, για λιγάκι, ο ένας στον άλλο παράθυρα και πόρτες στις ζωές σας. Δισταχτικά στην αρχή, ευκολότερα όσο κυλά η ώρα.
Στο ένα ταξίδι, αυτό του  πηγαιμού, συνταξιδιώτισσα μια νεαρή  γυναίκα γύρω στα τριάντα. Η καταγωγή της από κάποιο πανέμορφο νησί, αλλά η ίδια ζούσε στην Αθήνα με το φίλο της. Είχε σπουδάσει κάτι καινοτόμο και εφαρμοσμένο που σε κάποια άλλη χώρα, με βιομηχανικές υποδομές, θα της είχε εξασφαλίσει βέβαιη επαγγελματική αποκατάσταση. Στην Ελλάδα όμως, τη σημερινή Ελλάδα, άνεργη. Σκέφτονταν με το φίλο της να φύγουν για την Ολλανδία, σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Ο πατέρας, στο νησί, είχε μια οικογενειακή επιχείρηση που τους μήνες του τουρισμού θα έβγαζε αρκετό χρήμα, αλλά δεν ήθελε να γυρίσει εκεί, να φτιάξει την οικογένειά της και τη ζωή της σε ένα μέρος κολλημένο σε έναν άχρονο, στάσιμο χρόνο (όπως ολόκληρη η ελληνική επαρχία), ζώντας από τις πρόσκαιρες υπηρεσίες της τουριστικής περιόδου, μεγαλώνοντας τα παιδιά της ανάμεσα σε ψησταριές, καφέ, συνοικιακά κουτσομπολιά. Γι’ αυτό και ο ξενιτεμός φάνταζε σαν μοναδική λύση απέναντι στον τοίχο που η ίδια και ο σύντροφός της, στα τριάντα τους, συνάντησαν. Τοίχος αδιαπέραστος, αδυσώπητος, χωρίς ανοίγματα που να σου επιτρέπουν να δεις τι μπορεί να κρύβεται πίσω του, παραπέρα.
Στο άλλο ταξίδι, αυτό της  επιστροφής, συνταξιδιώτισσα μια  άλλη νεαρή γυναίκα, γύρω στα τριάντα  πέντε, καθηγήτρια στη μέση εκπαίδευση. Με μισθό ψαλιδισμένο στα σύνορα της επιβίωσης, της ανέχειας. Είχε γυρίσει διάφορα μέρη της Ελλάδας διδάσκοντας σε λογιών σχολεία και τώρα επέστρεφε στον τόπο της για να περάσει μαζί με τους δικούς της το Πάσχα. Οι συχνές μετακινήσεις από τον έναν τόπο στον άλλον λόγω της δουλειάς της, ο πενιχρός της μισθός, οι μικρές επαρχιακές κοινωνίες που καμιά φορά, αν ξεχωρίζεις, αν ξεφεύγεις από τα μίζερα, προκατασκευασμένα χαρακώματα που σε θέλουν χωμένο  σε βάζουν στο μάτι, σε περιθωριοποιούν, δεν της είχαν επιτρέψει να χτίσει μια ζωή όπως μπορεί να την ήθελε. Παρ’  όλα αυτά, παρέδιδε μαθήματα, και εκτός τάξης. Εκεί, στο κουπέ του intercity. Μαθήματα αξιοπρέπειας, ανθρωπιάς. Κουβαλούσε σακούλες γεμάτες πράγματα σε πασχαλινές συσκευασίες για τους δικούς της και, στη ροή του ταξιδιού, οι σακούλες άρχισαν  να ανοίγουν, να σκίζονται περιτυλίγματα, να ξετυλίγονται κόκκινες, γιορτινές κορδέλες για να προσφέρει: χειροποίητα κουλουράκια, ψωμί μοσχοβολιστό, σοκολατάκια, τριαντάφυλλα. Σε παιδιά και μεγάλους. Χέρια απλώνονταν, έπαιρναν. Ο μικρός, ταπεινός  χώρος του κουπέ ζεστάθηκε από τη διαρροή ανθρωπιάς που άρχισε να τον γεμίζει. Οι καρδιές άρχισαν να λιώνουν. Οι πάγοι να σπάζουν.
Σε μια χώρα που της  αρέσει να ασχολείται με Λαζόπουλους, Καμμένους, Τράγκες, με τις διαφημίσεις του Jumbo, αν ξύσεις την σαπισμένη επιφάνεια της παρακμής θα βρεις από κάτω έναν ζωντανό οργανισμό. Με κύτταρα, ανθρώπινες υπάρξεις που κάθε μέρα δίνουν τους δικούς τους αγώνες ενάντια στα κύματα της εξαθλίωσης, αφήνοντας τα ολόδικά τους, ανεξίτηλα χνάρια. Και που σπρώχνουν κι εσένα, που ανυποψίαστος ταξιδεύεις σε ράγες την Ελλάδα να πας παρακάτω μαζί τους. Καλύτερα, ομορφότερα, ανθρωπινότερα. Αφήνοντας το μάτι να γλιστρήσει από το παράθυρο έξω για να χαρεί το πράσινο της άνοιξης που σμίγει με τα χιόνια που λιώνουν στην καρδιά, παραχωρώντας τη θέση τους στα αγριολούλουδα της ελπίδας, που έκαναν να ξεπεταχτούν κάτι τέτοιοι άνθρωποι. Πλούσιοι.

γράφτηκε για το φρι πρες Parallaxi και δημοσιεύτηκε εδώ


ΠΗΓΗ:


Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

«H Fitschαϊκή… αναβάθμιση των σκουπιδιών (μας)» [Από το blog “ Ροϊδη εμμονές”]



Πριν από δύο μέρες, στις 18.5.2013, στο blog “Ροϊδη εμμονές” , διαβάσαμε αυτό:


H Fitschαϊκή… αναβάθμιση των σκουπιδιών (μας)

Η οικονομία βυθίζεται… αλλά αναβαθμίζονται τα «σκουπίδια μας»!    
            Σφαγή σε μισθούς και συντάξεις, φόροι, χαράτσια, απολύσεις, χιλιάδες λουκέτα, ανεργία στο 30% και το 67% στους νέους. Σχεδόν 4 εκατομμύρια πολίτες οι οποίοι βρίσκονται στα όρια της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού, ήτοι στα όρια της πλήρους εξαθλίωσης. Χιλιάδες πολίτες δεν έχουν βασικά αγαθά, δεν έχουν σπίτι, ζουν σε οικογένειες όπου δεν εργάζεται κανείς ή εργάζεται με μερική απασχόληση. Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και ακόμη χειρότερα… αυτοί πανηγυρίζουν για την «αναβάθμιση» της Ελλάδας στην κατηγορία «junk» («σκουπίδια»)!
Κι ενώ η καθοδική πορεία της ελληνικής οικονομίας βαθιά στην κόλαση της ύφεσης συνεχίστηκε και το α΄ τρίμηνο του 2013 με περαιτέρω συρρίκνωση κατά 5,3% το α΄ τρίμηνο του τρέχοντος έτους, για έκτο συνεχή χρόνο, αυτοί πανηγυρίζουν για την «αναβάθμιση» των «σκουπιδιών» μας… Επισήμως η Ελλάδα εισήλθε στον έκτο χρόνο ύφεσης, που επιμένει στα μνημονιακά μέτρα λιτότητας που επιβάλλουν οι δανειστές μας. Το δ΄ τρίμηνο του 2012, η πτώση του ΑΕΠ ήταν 5,7%, το γ΄ τρίμηνο του 2012 6,7% και το β΄ τρίμηνο του 2012 6,4%.
Η εφαρμογή δημοσιονομικής λιτότητας και εσωτερική υποτίμησης αποτελεί τεράστιο λάθος. Ολοι πλέον το έχουν καταλάβει, αλλά κανείς δεν το ομολογεί. Αντί να μειώσουν δραστικά τα ελλείμματά τους τη στιγμή αυτή, τα πλούσια οικονομικώς κράτη χρειάζεται να δηλώσουν με πειθώ και ειλικρίνεια ότι θα το πράξουν όταν οι οικονομίες τους συνέλθουν από τις συνέπειες της κρίσης. Με ποιον τρόπο, όμως;
Προχθές, η «αναβάθμιση» της πιστοληπτικής ικανότητας της ελληνικής οικονομίας παρουσιάστηκε ως σημαντική εξέλιξη. Δυστυχώς, όμως, δεν έχει απολύτως καμία ουσιαστική σημασία. Ο οίκος Fitch αναβάθμισε την Ελλάδα στη βαθμίδα B-, από CCC. Σημειώνεται ότι στην ίδια βαθμίδα με τη Fitch, στο B-, αξιολογεί την Ελλάδα και η Standard & Poor’s. Η Moody’s τοποθετεί τη χώρα στο C. Ωστόσο, και παρά τις τρεις αξιολογήσεις, η Ελλάδα παραμένει στην κατηγορία «junk» («σκουπίδια»)! Οι τρεις οίκοι έχουν σβήσει την Ελλάδα με τις αξιολογήσεις τους από το 2011. Παίζοντας τα ύπουλα παιχνίδια τους, κλόνισαν την πραγματική οικονομία, κατέστρεψαν τις τράπεζές μας και εξευτέλισαν τα ελληνικά ομόλογα.
Αξίζει να επισημανθεί πως οι γεωγραφικοί χάρτες συχνά δίνουν μια παραμορφωτική εικόνα της πραγματικότητας. Οπως οι μερκατορικοί, που όσες χώρες είναι κοντά στον Ισημερινό τις δείχνουν μικρότερες από τις υπόλοιπες. Ετσι, σε έναν τέτοιο χάρτη, η Γροιλανδία καταλαμβάνει περίπου την ίδια έκταση με την Αφρική, μολονότι είναι 14 φορές μικρότερη. Παραμορφωτικοί όμως μπορεί να είναι και οι οικονομικοί χάρτες. Ιδιαίτερα όταν την απεικόνιση της οικονομικής κατάστασης των χωρών αναλαμβάνουν εταιρείες όπως η Μoody’s, η Standard & Ρoor’s και η Fitch. Η εμμονή τους να δίνουν θετική αξιολόγηση σε φιλικές τους τράπεζες μέχρι και την παραμονή που βάρεσαν κανόνι, ξετινάζοντας το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, τις έχει καταστήσει εντελώς αναξιόπιστες.
Σε άρθρο της η εφημερίδα «Γουόλ Στριτ Τζόρναλ» υποστήριζε πως η ώρα του θανάτου έχει πια σημάνει για τις τρεις μεγάλες εταιρείες που αξιολογούν την πιστοληπτική ικανότητα των χωρών και των τραπεζών. Και χθες η Κίνα ήρθε να το επιβεβαιώσει. Η μεγαλύτερη κινεζική εταιρεία πιστοληπτικής αξιολόγησης δημοσίευσε κατάταξη, στην οποία τοποθετεί την Κίνα στην κορυφή των αξιόπιστων χωρών. Οι ΗΠΑ και η Βρετανία ακολουθούν πιο πίσω, αφού οι πιθανότητες να αποπληρώσουν κάποτε τα τρισεκατομμύρια χρέους που έχουν συσσωρεύσει με τα χρόνια θεωρούνται ελάχιστες. Οι Κινέζοι ρίχνουν το φταίξιμο για την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση στις αντίστοιχες δυτικές εταιρείες και λένε πως η Κίνα, που είναι σήμερα ο μεγαλύτερος πιστωτής στον κόσμο, πρέπει να έχει τον πρωταρχικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο αξιολογείται η πιστοληπτική ικανότητα των χωρών. Εταιρείες όπως η Μoody’s, η Standard & Ρoor’s και η Fitch «είναι εξαιρετικά πολιτικοποιημένες και ιδεολογικοποιημένες και δεν πληρούν τα κριτήρια της αντικειμενικότητας», επισημαίνουν. Οι τρεις μεγάλες εταιρείες, που ελέγχουν το 70% της παγκόσμιας αγοράς, διατηρούν υπερβολικά στενές σχέσεις με τους πελάτες τους οποίους υποτίθεται πως αξιολογούν.
Η καλύτερη ώρα για να κλωτσήσεις ένα πτώμα είναι μόλις έχει πέσει κάτω και προτού αρχίσει να βρωμάει, λένε οι Αμερικανοί. Και οι Κινέζοι δεν έχουν κανέναν λόγο να διαφωνήσουν μαζί τους. Κρατούν στα χέρια τους το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου χρέους. Και διεκδικούν το δικαίωμά τους να αξιολογούν αυτοί την αξιοπιστία των χρεωμένων χωρών, προτού βαρέσουν κανόνι.

©Ζέζα Ζήκου - Καθημερινή


ΠΗΓΗ:


Κυριακή 19 Μαΐου 2013

«Κι η λογική;» [Από το blog “Φεγγαραγκαλιές”]



Πριν από δέκα ημέρες, στις 9.5.2013, στο blog “Φεγγαραγκαλιές” , διαβάσαμε αυτό:


Κι η λογική;
Όλο για συναίσθημα μιλάμε..  ο εαυτός μας κι ότι περιστρέφεται γύρω από αυτόν και πως θα τον νανουρίσουμε..
Κι η λογική;
Είναι άραγε απλά ένας συμβιβασμός ή κάτι περισσότερο;

ΠΗΓΗ:


Σάββατο 18 Μαΐου 2013

«Ενεργειακά αυτόνομο σπίτι» [Από το blog “ Rodia Mixer”]



Πριν από είκοσι ημέρες, στις 28.4.2013, στο blogRodia Mixer”, διαβάσαμε αυτό:


Ενεργειακά αυτόνομο σπίτι






ΠΗΓΗ:


Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

«Τρυφερότητα» [Από το blog “Φεγγαραγκαλιές”]



Πριν από δύο εβδομάδες, στις 3.5.2013, στο blog “Φεγγαραγκαλιές” , διαβάσαμε αυτό:


Τρυφερότητα
            Δεν ξέρω τι να πω και πως να το πω..  θα προσπαθήσω να είμαι κατανοητή,  έστω για τον εαυτό μου,  αν τύχει να ξαναδιαβάσω αυτή την ανάρτηση μετά απο καιρό..
Η τρυφερότητα δεν είναι έμφυτη,  την τρυφερότητα σου την ποτίζουν στην πιο μικρή κι ευαίσθητη σου ηλικία..  αν ναι,  έχει καλώς..  αν όχι..  έχασες..  κι εσύ κι όσοι θα βρεθούν στην πόρτα σου..
Με άλλα λόγια τρυφερός δεν γεννιέσαι,  τρυφερός γίνεσαι..  κι αν οι άνθρωποι που έτυχε να γίνουν γονείς σου δε την διαθέτουν,  δεν διαθέτουν ούτε την λεπτότητα ούτε την σχετική καλλιέργεια να την έχουν,  μη τους θυμώνεις..  μη νιώθεις ενοχές,  όχι δεν φταις εσύ που δεν τους ενέπνευσες.. 
''Η Μ.  ξυπνούσε τον γιό της φορώντας του τα καλτσάκια του και χαιδεύοντας τον..  η Μ. ήταν αμόρφωτη,  έζησε σε ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα αλλά με δυό γονείς που το σάλιο τους γινόταν φιλί και το χάδι αγκαλιά''
Θέλω να δακρύσω,  να κλάψω..  θέλω να κτυπήσω τα χέρια μου στον φρεσκοβαμμένο τοίχο,  μα την είδα πιό πονεμένη από μένα..
Θέλω να βγω κάπου που να μ' ακούει όλος ο κόσμος και να φωνάξω τα λάθη που έκανα είπε κι αν αυτό δεν είναι ανάσταση τότε τι είναι;

ΠΗΓΗ:


Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

«Τρομακτικοί» [Από το blog “ANemos”]



Πριν από έναν μήνα, στις 16.4.2013, στο blogANemos διαβάσαμε αυτό:


Τρομακτικοί
Απαίδευτοι και ανιστόρητοι, μαλθακοί στη σκέψη και φοβικοί απέναντι στο θάνατο, το μόνο που μας μένει είναι να επιχαίρουμε ή να καταδικάζουμε με τυπικότητες το θάνατο των άλλων βάζοντας στο ζύγι τους νεκρούς και αλαλάζοντας σαν θεατές σε αρένα! Γινόμαστε πιο τρομακτικοί κι από τον τρόμο που ξορκίζουμε... Επικίνδυνοι μέσα στη σάχλα και τον συναισθηματισμό του κώλου που εκφράζεται με άκρατη εγωπάθεια...
Μέχρι και τα παιδιά μας τα φανταζόμαστε διαμελισμένα στη Βοστώνη αλλά όχι στη Συρία, οι μισοί. Και οι άλλοι μισοί καταπλακωμένα στο Ιράν αλλά όχι σφαγμένα στη Σομαλία...
Που καταντήσαμε...

ΠΗΓΗ:


Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

«Ας κινηθούμε!» [Από το blog “Aspa online”]



Πριν από δύο περίπου εβδομάδες, στις 2.5.2013, στο blogAspa online” της Άσπας, διαβάσαμε αυτό:


Ας κινηθούμε!
            Το Let’s Move! είναι μία καμπάνια που ξεκίνησε η Michelle Obama το 2010 με στόχο την καταπολέμηση της παιδικής παχυσαρκίας και το μεγάλωμα μίας πιο υγιούς γενιάς παιδιών. Η καμπάνια ενθαρρύνει την υγιεινή διατροφή, τη φυσική άσκηση και την υιοθέτηση ενός γενικότερου υγιεινού τρόπου ζωής. Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό ότι η Michelle Obama από τη θέση που βρίσκεται αφιερώνει τις δυνάμεις της για να υπηρετεί αυτόν το σκοπό. Το θέμα είναι ιδιαίτερα σημαντικό.
            Εξάλλου τα στοιχεία σήμερα είναι πιο ανησυχητικά από ποτέ. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία, που η σημερινή γενιά αναμένεται να πεθάνει 5 χρόνια πριν από την ηλικία που θα πεθάνει η προηγούμενη. Και αυτό, λόγω της καθιστικής ζωής. Το σώμα μας και είναι σχεδιασμένο για να κινείται και εμείς (και χειρότερα τα παιδιά μας) καθηλωνόμαστε μπροστά στην τηλεόραση, στους υπολογιστές και στα video games.
Η κίνηση και η φυσική δραστηριότητα πρέπει να μπει και πάλι στη ζωή μας και στη ζωή των παιδιών. Σε συζήτηση που είχα πρόσφατα με τον κύριο Ηλία Λιάρο που είναι διευθυντής του αθλητικού τμήματος των εκπαιδευτηρίων Ο Πλάτων κάναμε μία εκτενή συζήτηση για το θέμα της άσκησης, τους τρόπους που ένα σχολείο μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να γυμνάζονται και τη στάση των σημερινών γονέων απέναντι στον αθλητισμό.
Δυστυχώς τα παιδιά των πόλεων είναι κλεισμένα σε τέσσερις τοίχους κυριολεκτικά. Δεν υπάρχουν χώροι, δεν υπάρχουν αλάνες, δεν υπάρχουν αυλές κι έτσι τα παιδιά καθηλώνονται στο σπίτι.
Το μάθημα της Φυσικής Αγωγής στα σχολεία βοηθάει, αλλά το υπουργείο προβλέπει δύο ώρες μόνο μάθημα την εβδομάδα για το δημοτικό που στο Λύκειο γίνεται μία ώρα. Είναι ελάχιστες!
Το περπάτημα, οι βόλτες, το ποδήλατο, οι εκδρομές είναι εξαιρετικές δραστηριότητες, αλλά συνήθως γίνονται μόνο Σαββατοκύριακο – και αν.
Έτσι μία καλή διέξοδος είναι η ενασχόληση των παιδιών με κάποιο άθλημα. Οι γονείς σήμερα, όπως μου είπε ο κύριος Λιάρος, φαίνεται ότι είναι αρκετά συνειδητοποιημένοι για το πόσο σημαντικό είναι τα παιδιά να ασχολούνται με κάποιο άθλημα και αυτό είναι ιδιαίτερα αισιόδοξο.
Είναι ιδανικό βέβαια το ίδιο το σχολείο να παρέχει στα παιδιά τη δυνατότητα να αθλούνται μέσα στους χώρους του, μετά το πέρας των μαθημάτων. Για παράδειγμα Ο Πλάτων, δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να κάνουν απογευματινές δραστηριότητες σε διάφορα αθλήματα, ενώ υπάρχει και ο αθλητικός όμιλος του σχολείου που έχει αγωνιστικές ομάδες. Γνωρίζουμε όμως ότι αυτή η δυνατότητα δεν παρέχεται δυστυχώς στα περισσότερα σχολεία, οπότε οι γονείς χρειάζεται να μπαίνουν στη διαδικασία να πηγαίνουν τα παιδιά τους οι ίδιοι σε συλλόγους και γυμναστήρια κατά τις απογευματινές ώρες.

Σε σχέση λοιπόν με τα παλαιότερα χρόνια, τα παιδιά μπαίνουν σήμερα από νωρίς στον οργανωμένο αθλητισμό. Αυτό δεν είναι απαραίτητα ό,τι καλύτερο, αλλά καθώς η έλλειψη χώρων για παιχνίδι είναι δεδομένη, ο οργανωμένος αθλητισμός είναι μία καλή εναλλακτική. Παρ’ όλα αυτά το κύριο μέλημά μας, όπως είπε ο κύριος Λιάρος, ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες, θα πρέπει να είναι το παιδί να αγαπήσει την άθληση. Οι νίκες και η αγωνιστική εξέλιξη θα πρέπει να περνούν σε δεύτερη μοίρα.
Ο κύριος Λιάρος πρότεινε επίσης μία ιδέα που μου άρεσε πολύ: Τα σχολεία τα απογεύματα θα μπορούσαν να ανοίγουν κάποιες ώρες τα προαύλιά τους ώστε τα παιδιά να μπορούν να μπαίνουν και να χρησιμοποιούν τα γήπεδα. Θα μπορούσαν να υπάρχουν εκεί γυμναστές, ώστε να δίνουν τις μπάλες και να επιβλέπουν. Αυτό γίνεται ήδη σε κάποια ιδιωτικά σχολεία για τους μαθητές τους και είναι μία ιδέα που θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε όλα τα σχολεία.
Συζητήσαμε επίσης για το πόσο σημαντικό είναι να αφήσουμε τα παιδιά να κατασταλάξουν από μόνα τους για το ποιο άθλημα να ακολουθήσουν. Όταν τα παιδιά είναι μικρά δεν ξέρουν τι θέλουν και αυτό είναι φυσιολογικό. Μπορούμε να τα αφήσουμε να δοκιμάσουν διάφορα αθλήματα για να δουν τι τους ταιριάζει. Τελικά όμως οφείλουμε να σεβαστούμε τις επιλογές και τις επιθυμίες τους. Γιατί εμείς μπορεί να βλέπουμε ότι το παιδί μας ταιριάζει στο καράτε, αλλά το παιδί μπορεί να μην περνάει καλά στο καράτε! Δεν μπορείς να κάνεις τον αθλητισμό καταναγκαστικό έργο σε αυτή την ηλικία!
            Τέλος ρώτησα τον κύριο Λιάρο την προσωπική του άποψη για ένα ερώτημα που απασχολεί αρκετά εμάς τους γονείς: Ατομικό ή ομαδικό άθλημα για το παιδί μου; Μου είπε ότι αν του έβαζαν ένα μαχαίρι στο λαιμό για να διαλέξει ή το ένα ή το άλλο, θα διάλεγε το ομαδικό άθλημα. Το παιδί μαθαίνει να συνεργάζεται με τους συμπαίκτες του και να πειθαρχεί ως μέλος μίας ομάδας. Τα αποτελέσματα έρχονται μέσα από ομαδική δουλειά και αυτό είναι σημαντικό. Εκθείασε όμως τη θετική επίδραση που μπορεί να έχει στα παιδιά η ενασχόληση με συγκεκριμένα ατομικά αθλήματα, όπως π.χ. οι πολεμικές τέχνες. Τόνισε όμως ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό, ότι οφείλουμε να σεβαστούμε τις κλίσεις και τα ταλέντα του κι ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι κανείς δεν εμποδίζει ένα παιδί που ασχολείται με ένα ατομικό άθλημα να κάνει παράλληλα και ένα ομαδικό.
Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον κύριο Λιάρο για το χρόνο του και τις χρήσιμες πληροφορίες που μοιράστηκε μαζί μου. Ο στόχος όλων μας, γονέων, εκπαιδευτικών, σχολείων, πολιτείας πρέπει να είναι κοινός. Να δημιουργούμε από νωρίς θετικές εμπειρίες άσκησης στα παιδιά και να ενσωματώσουμε τη γυμναστική στην καθημερινή τους ζωή.
Τα παιδιά θα είναι πιο υγιή, θα αποδίδουν καλύτερα, θα συγκεντρώνονται περισσότερο και θα είναι πιο χαρούμενα!

“Οποιοδήποτε δεκάχρονο παιδί μπορεί να σας πει
ότι τίποτα καλό δεν συμβαίνει όταν στέκεσαι ακίνητος.”


ΠΗΓΗ: